Dlaczego warto? REJESTRACJA

Wojciech Kuczok - cytaty

Róża wie, że nie ma niczego bardziej przygnębiającego dla człowieka niż
Autor: Wojciech Kuczok
0
Kiedy wszechświat się wykluł,
Autor: Wojciech Kuczok
0
Kiedy jesteśmy dziećmi, wszyscy dorośli w swoich infantylnych, sepleniących, ciumkających adoracjach dają nam do zrozumienia, że świat się składa wyłącznie z dzieci, my zaś jesteśmy tegoż świata ,,bozie- mój-bozie jakie to ślićne" pępkiem. Ledwie zdążymy wziąć to oszustwo za dobrą monetę, nagle poważnieją, przestają się wygłupiać i mają do nas pretensje, że sami przestać nie chcemy.
Autor: Wojciech Kuczok
0
Jedynym powodem, dla którego Adam nie chce umrzeć, jest lęk przed tym, że może rzeczywiście człowiek przed śmiercią widzi jeszcze raz całe swoje życie; jakież to musi być przykre dla samobójców: chcąc wyjść z męczącego filmu przed zakończeniem, musisz go zobaczyć od początku.
Autor: Wojciech Kuczok
0
Wampiry istnieją, tylko że zamiast krwi wysysają z nas sny.
Autor: Wojciech Kuczok
0
(..)nie ma niczego bardziej przygnębiającego dla człowieka niż przywyknąć do bycia niekochanym, wziąć to za stan naturalny, oczywisty, za regułę, potwierdzaną czasem wyjątkami.
Autor: Wojciech Kuczok
0
A kiedy jej się pojawiały te nawroty przykre, kiedy zaczynała się wymykać sama sobie, musiałem ją trzymać mocno, chronić musiałem, bo w tych okresach mogła się poobijać o powietrze, w tych okresach jej się ziemia usuwała spod nóg, trzeba było tulić ją, lekarstwa niepostrzeżenie w soku rozpuszczając, tulić ją, tłumacząc, że wszystko jest w porządku miłosnym dla nas raz na zawsze ustalonym, tulić ją, z ust do ust ten sok psychotropowy podstępnie przelewając, tulić ją, zapewniając, że byliśmy, jesteśmy i będziemy, że to się dzieje
Autor: Wojciech Kuczok
0
Ludzie nierozsądni też czasem jeżdżą koleją. Łatwo ich odróżnić już na dworcu, kiedy pokonują wiecznie nieruchome schody ruchome. I wcale ich to nie dziwi. Jeśli przestała im przeszkadzać wieczna nieruchomość ruchomych schodów, to znaczy, że nigdy stąd nie wyjadą. Będą śpiewać patriotyczne pieśni ku pokrzepieniu dusz. Tak trzeba nadać jakiś sens cierpieniu.
Autor: Wojciech Kuczok
0
Przed sobą można uciec, można wychodzić z siebie, żeby uciec: w szaleństwo albo w śmierć - tylko co to za wyjście?
Autor: Wojciech Kuczok
0
Domy starzeją się zdradliwie [...], starość domów wymyka się spod kontroli, przestaje być widzialna dla domowników, za to podejmowani goście czują ją już w progu...
Autor: Wojciech Kuczok
0
Przeżyć da się wszystko, oprócz własnej śmierci.
Autor: Wojciech Kuczok
0
Pewnych spraw nie można po prostu przegadać, trzeba je sobie raz na zawsze wymilczeć, żeby uniknąć nieporozumień.
Autor: Wojciech Kuczok
0
Robert lubi to miejsce, lubi otaczać się książkami, nawet jeśli nigdy nie zdąży ich wszystkich przeczytać (a właściwie czemu miałby ich nie doczytać po śmierci, oczami ślepca Robert widzi idealnie dla siebie dobrane zaświaty jako bibliotekę w kształcie labiryntu z nieskończoną liczbą niewielkich pokoików, w których mógłby, wymościwszy się w fotelu, czytać wiecznie, nieustannie, bez zmęczenia, bez snu, błądząc między książkami, błąkając się od książki do książki, bez wyrzutów sumienia, że czyta, zamiast pisać, bo po śmierci pisa
Autor: Wojciech Kuczok
0
Nie mieli pomysłu na starość, tak jak wcześniej nie mieli pomysłów na życie. Byli już starsi, niż to sobie wywróżyli w dzieciństwie, i nie wiedzieli co z tymi nadgodzinami począć. Wszystko już się skończyło, kurtyna opadła, trzask krzesełek dawno ucichł, a oni pozostali na pustej scenie z odegranymi już rolami, zostali bez tekstu, bez reżysera i bez widowni. Nie odróżniali już dni, o świętach dowiadywali się z telewizorów i radioodbiorników, wtedy kupowali droższe niż zwykle wędliny, ciasto, butelkę wina i zasiadali w milczeniu
Autor: Wojciech Kuczok
0
... ze starego K. pozostała tylko głowa, tylko wyraz twarzy, którym się żegnał ze światem. Wyraz zdumienia, że zbawienie tak boli; zapis tych ułamków sekund, w których pojął, że piekło to nie inni, że owszem: i sąd, i ostateczność tu i teraz - ale dla niego osobiście; ułamków sekund, w których przestał myśleć o kolejnych zniszczeniach, obliczać listę strat, w których pojął, że już niczego nie da się naprawić, że to już; w których zdążył się zawahać, czy aby na pewno Bóg istnieje, czy aby na pewno istnieje dla niego.
Autor: Wojciech Kuczok
0
1 2 3 4 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy