Recenzja książki: Zostań do rana

Recenzuje: Katarzyna Krzan

- Zostań, proszę. Zostań do rana – poczuła strach, że wyjdzie i zostawi ją samą. Od dawna nie potrzebowała nikogo tak bardzo jak teraz. Basia nie spodziewała się, że los pozwoli jej jeszcze wypowiedzieć te słowa. Po rozstaniu z mężem została sama w kupionym na zapadłej wsi domu, gdzie mieli wieść szczęśliwe życie wziętych architektów. Mężowi przeszkadzały hałasy stolicy, gubił się w swoich neurotycznych uprzedzeniach, dlatego namówił żonę do przeprowadzki w Góry Świętokrzyskie. Tam mieli wspólnie pracować nad ich wielkim dziełem – projektem „Szklane gniazdo”. Ogromna praca i wielkie dzieło. Razem przejdą do historii. Ale muszą się na tym skupić i dlatego potrzebują miejsca, w którym będą mogli spokojnie pracować nad szczegółami. Mąż przekonał Basię, że muszą się wyprowadzić z hałaśliwej Warszawy. Andrzejowi do projektowania potrzebna była, jak to ujmował, martwa cisza. Tymczasem okazało się, że to Baśka wykonywała większość pracy, robiąc obliczenia, inspirując męża i będąc jego dyskretną gosposią. 

Nie wytrzymał na prowincji długo. Wkrótce skusiła go na nowo stolica. Zostawił Basi dom, do którego kobieta zaczęła przygarniać bezdomne psy. Tak powstało schronisko, które nie miało szans na sukces. Reperując dach nad boksami dla swoich podopiecznych, nasza bohaterka łamie jeszcze nogę. Jest teraz zdana wyłącznie na pomoc sąsiadów.

Wokół samotnej kobiety krążyć zaczynają mężczyźni – weterynarz i zwolniony właśnie z więzienia kryminalista. Obaj chcą nieść jej pomoc, każdy na swój sposób, ale tylko jednego z nich wybierze.

Powieść Agnieszki Krakowiak-Kondrackiej pokazuje kobietę, która po rozstaniu z wiarołomnym mężem próbuje znaleźć swoją drogę w życiu. Jej celem stanie się opieka nad zwierzętami, a największym problemem okaże się znalezienie na to funduszy. Będzie także musiała podjąć sercowe decyzje – rozprawić się z byłym i właściwie ulokować swoje uczucia. Obaj kandydaci będą mieć swoje zalety, ale i wady. Wybór wcale nie będzie zatem oczywisty.

Zostań do rana to sprawnie napisana, zgodna z wszelkimi regułami gatunku powieść obyczajowa. Jest tu wszystko, czego mogłyby oczekiwać czytelniczki - spora dawka wzruszeń i emocji, konsekwentnie poprowadzona fabuła. Jest też pochylenie się nad losem krzywdzonych zwierząt. Zamiast wybuchów śmiechu mamy po prostu uśmiech, nie jest to jednak wada. Nowa książka Agnieszki Krakowiak-Kondrackiej to lekka, przyjemna lektura.