Recenzja książki: Widmo grzechu

Recenzuje: Joanna Żelazny

Porywająca, wciągająca, zabawna i rozpalająca wyobraźnię. To jedynie część określeń, na jakie zasługuje Widmo grzechu Anny Szafrańskiej.

Nela Augustyniak, perfekcyjna siedemnastolatka, uczęszczająca do elitarnej szkoły we Wrocławiu. Kochająca siostra i córka, oddana przyjaciółka, pilna uczennica, gwiazda szkolnego kółka teatralnego i przewodnicząca samorządu szkolnego. Olga Chmielowska - rudowłosy huragan emocji. Najlepsza przyjaciółka Neli, otwarta i towarzyska, skora do pomocy nawet przy najtrudniejszych zadaniach. Podpora, pomagająca zachować równowagę w trudnych chwilach. Marcel Głowacki, przystojny kapitan drużyny koszykarskiej, wzorowy uczeń, pasjonat chemii z jedną z najwyższych średnich w szkole i oddany… przyjaciel. Kraszewski… Pozbawiony imienia, typowy bad boy. Wysoki, umięśniony przystojniak z burzą ciemnych włosów i niemal czarnymi, wręcz hipnotyzującymi oczami, o nienawistnym, lodowatym spojrzeniu. Co wspólnego mają ze sobą te cztery zupełnie odmienne osoby? Szkołę, historię, przyjaźń, nienawiść i miłość. Jednak nie wszystko okaże się tak oczywiste, jakim wydaje się na pierwszy rzut oka. Tajemnicza przeszłość, niechęć i sekrety, które burzą idealne relacje rodzinne. Zaufanie, które po tylu latach okazuje się jedynie złudą. Dramat, rozgrywający się za kulisami oraz pozornie czarny charakter, który ma też swoje jasne strony. Czyli mieszanka wybuchowa, jaką funduje czytelnikom Anna Szafrańska.

Pomimo zbytku bogactwa i szczęścia, którymi obdarzona jest rodzina Augustyniaków, czytelnik już od pierwszych stron przyzwyczaja się do przepychu, przywiązując się równocześnie do bohaterów powieści. Sielankowe życie najbogatszych rodzin w Polsce opisane jest niczym w bajce, a opowieść tę czyta się jednym tchem. Bohaterowie wywołują skrajne emocje. Anna Szafrańska wiernie odzwierciedla doskonale nam znane realia, osadzając jednak akcję swej powieści w nieco bardziej zamożnym środowisku.

Widmo grzechu to powieść napisana prostym, zrozumiałym językiem. Jedynym wyjątkiem jest dosyć poważny, nieco patetyczny ton niektórych rozmów pomiędzy nastolatkami. Być może tak wygląda codzienne życie bogatszych uczniów elitarnych szkół? Większość jednak dialogów wypada naprawdę dobrze, a autorka język wypowiedzi dostosowuje do osobowości czy wieku bohaterów..

Widmo grzechu czyta się błyskawicznie, a lektura budzi wiele emocji. Radość, śmiech, łzy, zazdrość i wściekłość - to tylko niektóre z nich. Anna Szafrańska wciąga czytelnika w świat swoich bohaterów i skłania go do przemyśleń. Także dzięki temu warto po jej powieść sięgnąć.