Recenzja książki: Szczęście do poprawki

Życie Jagody było poukładane. Miała piękny dom i męża, na którym skoncentrowała swoje życie. Pewnego dnia dowiaduje się jednak, że nie jest jedyną kobietą w jego sercu. Ukochany mężczyzna zdradza ją od lat i nie tylko nie widzi w tym nic złego, ale jeszcze chce kontynuować ten chory układ. On, Jagoda i Beata - w końcu każdą kocha. Żona jednak decyduje się na pierwszą samodzielną decyzję w życiu. Trzaska drzwiami i wyjeżdża w siną dal, by wszystko przemyśleć. Nie chce być "tą drugą", ale nie wyobraża sobie życia bez męża. Kim by wtedy miała być? To dla niego poświęciła pasję, ambicję i większość przyjaciółek. Poza jedną, która nie opuszcza jej w żadnej kryzysowej chwili i zawozi do miejsca, gdzie leczy się dusze. A, jak wiadomo, na złamane serce najlepsza jest nowa miłość. Będą więc uniesienia, łzy, powroty i rozstania. Jak to w romansie...

Początek książki jest najciekawszym fragmentem. Napisany lekko, a jednak bardzo emocjonalnie, niesie za sobą wiele niewypowiedzianych uczuć. Dalej jest już trochę gorzej, jakby analiza bohaterki stała się mniej wnikliwa. Jest jej źle i smutno w tym samym czasie, gdy czytelnikom - lekko i przyjemnie. Podczas czytania czytelnikom nie udzielają się emocje Jagody, co właściwie może być zaletą - takie pokłady rozpaczy z pewnością nie są zdrowe dla kobiecej psychiki. Z pewnością jednak stoją one w opozycji do przyjemności płynącej z lektury i ogólnego przesłania powieści. Wszystko jest możliwie i każdy ma szansę na szczęśliwą miłość - obojętnie na jakim etapie życia jest. Jak to w powieści obyczajowej...

Szczęście do poprawki to pozycja typowo kobieca, oparta na wielu popularnych schematach. Zakręcona, postrzelona, ale oddana koleżanka? Jest! Bohaterka wykonująca przyjemny, wolny zawód? Spełnione! Szarmancki i czekający mężczyzna kontra podły drań? Obecni! Prawie idealni rodzice i cudowne dziecko? Jak najbardziej! Nagromadzenie takich rarytasów to gwarantowany sukces komercyjny, książkę czyta się więc lekko i z przyjemnością. Część czytelników schematy te będą irytowały, miłośnicy konwencji jednak z pewnością docenią lekkość, z jaką autorka snuje swą opowieść.

Niestety, chociaż bohaterka co rusz przekonuje czytelników o swoim nieszczęściu, niemal nie można jej uwierzyć. Owszem, jej małżeństwo okazało się pomyłką, ale wszystko inne to pasmo sukcesów. Wystarczyło uregulować sprawy z mężem, by żyć pełną piersią, realizować się i rozwijać. I to bez większych trudności. To bardzo miły obrazek, ale raczej mało realistyczny.

Szczęście do poprawki jest więc przyjemnym oderwaniem od codzienności, chociaż właśnie o niej mówi. Zachęca do tego, by marzyć i działać. Czasami tylko dokładność, z jaką opisywane są poszczególne dni, bywa nużąca - nie każdy fragment wnosi coś do akcji. 

Nie sposób nie polubić bohaterów, którzy w większości okazują się bardzo sympatyczni. W przeciwieństwie do nich główna bohaterka bywa miejscami zwyczajnie irytująca. Zwłaszcza na samym początku, gdy zdolność do decydowania o własnym życiu ma na poziomie znikomym. I zapewne o to chodziło. By nie lubić kobiety niesamodzielnej, niespełnionej, zagubionej w nie swojej bajce. Wtedy jej przemiana jest przez czytelnika oczekiwana i doceniana. A może nawet inspirująca? Bo ile kobiet odkłada siebie same na później, rezygnując ze swoich marzeń i planów? "Dziś" to najlepszy moment na działanie. Lepiej nie dopuścić do tego, by uświadmiła nam to dopiero zdrada.