...Noce przed ratunkiem ..

* Stanęła przed domem , który był jej bardzo drogi, niósł ze sobą tyle miłych wspomnień, tyle wspomnień z nią związanych. Drżało całe jej ciało, serce wołało o nią. Gdy stała przed owym budynkiem czuła, że spotka ja tam rozczarowanie. Odkąd znikła jej najbliższa osoba stał opuszczony. Bez niej nie chciała istnieć, a dom wydawał sie taki pusty jakby wieki temu porzucony. Wymusiła z siebie niewielką odwagę by otworzyć drzwi. Wyciągnęła ku klamce dłoń, która drżąc powoli jej dotykała. Skrzypienie otwieranych potężnych drzwi, wzbudizło na jej ciele dreszcze niemiłe. Zapaliła świece rozświetlając wejście do domu. Nic nie zastała w nim, pustka i smutek unoszący sie w powitrzu. Rozczarowana siadła na fotelu gdzie niegdyś spoczywało włascicielki ciało. Delikatnie przesuwała dłonią po oparciu, czując jakby to wczoraj obecność drogiej jej osoby. Zamkneła oczy widziała jej sylwetkę lecz nie mogła jej dotknąć, to bardzo bolało, słyszała jej głos słodki i kojący jej nerwy, który w otchłani ciemności milkł. Wydawało się ,że jest za rogiem, na schodach słychać kroki i jej spokojnny oddech jakby był rzeczwisty. Otworzyła oczy ale okazało się, że nie jest to ona lecz jej pupil, który nie ważył się opuścić domu z tęsknoty. Przywołała go do siebie, a ten kładąc się koło jej nóg spoglądał na nią z strachem i bólem w sercu. Tak żal było tego stworzenia , które jak ona tęskniło za właścicielka domu.  Przyniosła ze sobą cały sprzęt i potrzebne rzeczy do wyprawy, postanawiając czekać na jej rozpoczęcie własnie tu. By móc nabrać sił i psychicznej odwagi,której ona jej dodawała.  Chciała też  odnaleźć sposób na jej uratowanie z jej wspomnień i zapisków w księdze. Widziała, że coś jej w skarze drogę do  najbliższej osoby jej serca - siostry. Z kubkiem pełnym herbaty z melisy siedziała przy kominku przeglądając notatki  siostry mając u boku jej najdroższego pupila.*