Jaki będzie świat za 50 lat? - praca konkursowa

Rok 2121.
Kraje na zawsze zniknęły, powstała Zjednoczona Federacja Legneva, pilnująca porządku i stojąca na czele Planety Ziemia, reprezentując ją na arenie międzygalaktycznej.

Lorena wyjrzała za okno i zaczerpnęła powietrza. Słońce dopiero co wzeszło. Miasto pod nią od samego rana tętniło życiem. Dziewczyna zeszła do garażu. Ten świat wydawał się jej straszny. Ludzie mieszkali w zgodzie z robotami, z którymi zaledwie kilka lat temu naukowcy mieli wiele problemów. Strach było wyjść na ulice, ponieważ prototypy zabijały wszystko co stanęło na ich drodze. Niektórzy uważali to za przełomową chwilę, ze względu na ogromne przeludnienie. Jednak zdecydowana większość cały czas była nieufna do ich nowych współlokatorów.
Dziewczyna miała też żal do rodziców że postanowili ją zmodyfikować. Mimo płynących z tego korzyści nie chciała być połączona z technologią. Czuła się nie do końca człowiekiem, a jednym z robotów. Wsiadła do samochodu i wyleciała z garażu. Kiedy minęła kolejną reklamę promującą Federację, przeszedł ją dreszcz. Uważała że organizacja Legneva jest tylko przykrywką dla czegoś co może być zagrożeniem dla ludzkości. Nie mogła jednak o tym nawet myśleć ponieważ rząd mógł słuchać jej myśli, co było kolejnym minusem jej modyfikacji.
Zatrzymała się pod ogromnym wieżowcem i zerknęła w górę. Miasto 446 przelatywało akurat nad nią. Spuściła wzrok i weszła do środka. W przedsionku czekała na nią grupka znajomych, a wśród nich jej najlepsza przyjaciółka Andala. Uśmiechnęły się do siebie i weszły do sali treningowej.

- To jak, idziemy teraz na herbatę? - zagadała Andala po skończonym treningu

Nikt nie wyraził sprzeciwu i już po paru minutach siedzieli w pobliskiej kawiarni. Rozmawiali o wszystkim, a Lorena wreszcie poczuła się dobrze. Tu byli ludzie z którymi mogłaby spędzać całe dnie. Jej nastawienie zmieniło się jednak po chwili, kiedy to rozmowa przerodziła się w dyskusję na temat Federacji. W końcu nie wytrzymała.

- A możemy porozmawiać o czymś innym, totalnie nie mam nastroju na kłótnie -

- Ale posłuchaj - odparł Halimo, przybyły na Ziemię dziesięć lat temu rodzimy mieszkaniec

Nestery – planety znajdującej się w pobliskiej galaktyce. Niewiele różnił się od ludzi, jedynie jego oczy w kilku kolorach, mogły zdradzać jego pochodzenie.

- Nie widzisz co się wokół ciebie dzieje? Mamy przeludnienie, w miastach zaczyna się jakaś

dziwna choroba która coraz bardziej przybliża się do granic naszego miasta a rząd ma to w

głębokim poważaniu! Roboty mają więcej praw niż rodowici obywatele, przecież to nie jest

normalne. Nie możemy przecież bezczynnie stać i patrzeć jak elektronika przejmuje kontrolę nad nami wszystkimi! Ty jesteś tego idealnym przykładem. Nie miałaś wpływu na to co rodzice z tobą zrobią!-

Lorena poczerwieniała ze złości. Nie chciała o tym rozmawiać, a na dodatek nie powinna o tym myśleć. Jednak w tym momencie nie powstrzymała swoich emocji.

- Tak, to prawda że nie mamy wolnej woli, że nas kontrolują, że ta ,,idealna” technologia możliwie jest dla nas największym zagrożeniem! Może ci wszyscy ludzie stojący na straży pokoju chcą nas wszystkich pozabijać! - krzyknęła, a kilkoro klientów kawiarni spojrzało w jej stronę. Andala popatrzyła na przyjaciółkę z przerażeniem

- Mogli cię słyszeć – szepnęła

W tej chwili wszyscy zamarli. To prawda, rząd mógł ją podsłuchiwać, a w tym momencie według przyjętych norm bluźniła. Nastolatka dopiero teraz zdała sobie z tego sprawę. Za bluźnierstwa groziła kara śmierci, by osoba ta nie miała możliwości podburzenia ludu.

- To co teraz? - szepnął Sam

- Musisz się gdzieś ukryć, nie pozwolimy ci umrzeć -

- Ma wszczepiony GPS znajdą ją wszędzie! -

Nagle Halimo przypomniał sobie o ,,zakazanych” pozostałościach po starodawnych miejscach, w których nowoczesne GPS-y nie działały.