Zatoka o pólnocy
Diane Chamberlain

Diane Chamberlain należy do tych pisarek, których powieści są dla mnie jak świeże bułeczki. Zawsze z niecierpliwością czekam na każdą następną wydawaną na polskim rynku wydawniczym i zastanawiam się czym tym razem autorka mnie zaskoczy.
Tym razem poznajemy perypetie dwóch rodzin – Bauerów i Chapmanów, które dawniej na każde lato wyjeżdżały do sąsiadujących ze sobą letnich domów położonych nad kanałem. Ich dzieci: Isabel, Julie i Lucy Bauer oraz Ned i Ethan Chapman wspólnie spędzały lato i przeżywały interesujące przygody. Dorastając razem przyjaźniły się, a później także darzyły młodzieńczym uczuciem. Rodzice nauczeni własnym doświadczeniem za wszelką cenę starali się uchronić nastolatków przed nierozważnymi posunięciami i nie chcąc kusić losu zabraniali im wspólnych spotkań i randek. Mimo zakazów młodzież spotykała się w tajemnicy przed rodzicami. Było tak do czasu, gdy pewnego sierpniowego ranka 17-letnia Isabel została znaleziona martwa na brzegu zatoki. Przeprowadzone śledztwo wskazywało na morderstwo, ale karę za zbrodnię poniosła niewłaściwa osoba. Lato 1962 roku  odcisnęło głębokie piętno na życiu obu rodzin i od tej pory wszystko się zmieniło…

Po 41 latach od tamtych tragicznych wydarzeń, na krótko przed śmiercią, Ned napisał list wskazujący na nowe okoliczności. Kiedy informacja trafiła na policję, śledztwo zostało wznowione. Ustalenie biegu wydarzeń tamtej nocy dotknęło najczulszych sfer i otworzyło dawne rany, które tak naprawdę wcale się nie zabliźniły. Przy okazji wyszły na jaw sekrety z przeszłości, której echa odbijały się na następnych pokoleniach.

Ta wzruszająca powieść z wyrazistymi i wiarygodnymi postaciami, kipiąca emocjami trafia prosto do serca czytelnika. Jestem nią szczerze poruszona. Jeśli i Wy chcecie poznać skomplikowane losy dwóch rodzin naznaczone tragedią, towarzyszyć bohaterom w ich rozterkach i radościach, dowiedzieć się z jakimi demonami muszą się zmierzyć oraz jakich błędów młodości unikać to „Zatoka o północy” na pewno spełni te oczekiwania.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka idealnie potrafi zbudować napięcie, niepewność i zainteresowanie czytelnika. Jest to jej druga książka, jaką przeczytałam i zdecydowanie jest jeszcze lepsza od poprzedniej! 

W książce tej mamy przedstawione losy rodziny, którą spotkało straszne nieszczęście i tragedia. Jedna z trzech córek ginie podczas wspólnych corocznych wakacji i wszyscy muszą stawić czoła tragedii, jaka miała miejsce. Po 40 latach okazuje się, że jednak osoba która została skazana za zabójstwo dziewczynki, tak naprawdę była niewinna... Czy oby napewno? 

Z każdą kolejną kartką tej książki byłam coraz bardziej zainteresowana i wciągnięta w losy tej rodziny. Widzimy bezradność i koszmar rodziny, która musi poradzić sobie z ogromnym dramatem, jaki miał miejsce. Widać, jak bardzo niszczy to wszystkich i to przez całe 40 lat. Przecież, gdyby ta historia nie miała miejsca to ich całe życie wyglądałoby inaczej! Przez cały czas zastanawiałam się, jak wyglądałaby historia tych osób, gdyby ta tragedia nie miała miejsca. 

Mamy tutaj rozdziały które pokazane są ze strony trzech kobiet. Maja one miejsce zarówno obecnie, jak i we wcześniejszych latach. Cały czas książka jest przez to bardzo dynamiczna, a mimo tego bardzo łatwo się w niej odnaleźć. Łatwo i bardzo szybko się ją czyta, z każdą chwilą napięcie w niej jest coraz większe. Ciężko mi było się od niej oderwać! Autorka stopniowo dozuje nam informacje i robi to w tak świetny i idealny sposób, że cały czas nasze zainteresowanie jest na poziomie 100%! Od samego początku do końca zastanawiałam się, jak wszystko się skończy i potoczy i kto tak naprawdę jest wszystkiemu winny i powinien ponieść zasłużoną karę. Widać, jak wiele, tak naprawdę małych gestów i zachowań może mieć wpływ na ogromną tragedię. Książka daje do myślenia i według mnie była to bardzo mocna historia. Uwielbiam styl pisania Diane Chamberlain i mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę mogła się z nim spotkać. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Diane jak zwykle nie zawodzi, jak zawsze rewelacyjna historia rodzinna, z tajemnicą sprzed lat w tle. Mnóstwo uczuć, niewyjaśnionych pretensji, wspomnień, które nie pozwalają normalnie żyć. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/ ______________________________________________________________________ Śmierć bliskiej osoby jest zawsze czymś wstrząsającym. Trudno jest się z nią pogodzić i zacząć żyć na nowo. Czasami czas leczy rany i po pewnym czasie ludzie potrafią żyć bez tej osoby. Ale niestety często śmierć bliskiej osoby ma nieodwracalne skutki w psychice człowieka i zmienia nieodwracalnie jego życie. W takiej sytuacji znajduje się Julie - główna bohaterka książki Zatoka o północy. Julie jak każde dziecko popełniała błędy. Czasami błahe, ale także te poważniejsze. Dlatego też, z powodu swoich dziecięcych wybryków, nadal - po 40 latach - czuje się odpowiedzialna za śmierć swojej starszej siostry - Isabel. Dziewczyna została zamordowana podczas rodzinnych wakacji, i to Julie nie udało się zapobiec nieszczęściu. Teraz, jako ponad pięćdziesięcioletnia kobieta, matka dorosłej córki, Julie nadal żyje z poczuciem winy, choć zabójca trafił do więzienia. Po pewnym czasie, z pewnego listu wynika, że to niewłaściwa osoba została ukarana, choć Julie ma podstawy przypuszczać, że skazany powinien być ktoś zupełnie inny. Śledztwo zostaje wznowione, a rodzina od nowa zaczyna przeżywać tragiczną śmierć Isabel. Zdążyłam się już przyzwyczaić, że książki Diane Chamberlain to przede wszystkim tajemnice. Tak również było w tym wypadku, kiedy to nie wiemy, kto zabił nastoletnią Isabel, a rodzina również ma swoje tajemnice, które skrywa od lat. Książka trzyma w napięciu, do samego końca nie wiemy, jak potoczą się losy bohaterów. Wszystko sprawia, że od książki nie można się oderwać, a jak już ją odłożymy, to nie możemy przestać o niej myśleć. W Zatoce o północy autorka nie zaserwowała nam tylko jednego wątku, który prowadzi przez całą powieść ale trzy wątki, które są prowadzone z perspektywy trzech osób - Julie, Lucy i Marii, w sposób przedstawiający przeszłość i teraźniejszość. Julie jest pisarką, matką i rozwódkę. Z powodu ciągłego obwiniania się o śmierć siostry, swoją córkę trzyma pod kloszem i za wszelką cenę stara się ją uchronić przed każdym niebezpieczeństwem, co powoduje ciągłe kłótnie, w których pada wiele przykrych słów. M również wpływ na jej relacje z matką. Julie przedstawia nam także wydarzenia z roku 1962, w którym to Isabel została zamordowana. Dzięki temu, możemy dostrzec, jak bardzo zmieniła się Julie i jej podejście do życia. Kolejną narratorką jest Lucy - młodsza siostra Julie, która w roku morderstwa Isabel miała zaledwie osiem lat. Niestety kobieta nie pamięta za wiele z tamtej tragedii, bo zazwyczaj siedziała w domu, bojąc się wszystkiego. U niej także jest zauważalna zmiana, ale odwrotna niż u Julie. Z bojaźliwej, nieśmiałej dziewczyny, Lucy stała się odważną i pewną siebie kobietą. Ostatnią narratorką jest Maria - matka Lucy, Isabel i Julie. Jest sympatyczną staruszką, dla której śmierć córki jest tematem tabu. Niestety, przez wznowienie śledztwa kobieta znowu cierpi, a jej narracja pozwala nam poznać także tajemniczą przeszłość. Widzicie więc, że w książce jest wiele wątków. Na szczęście za sprawą dobrego warsztatu literackiego autorki, każdy z wątków jest równie ciekawy i trzymający w napięciu. W dodatku nie są one chaotyczne, przez co nie miałam problemu w rozumieniu tych opowieści. Należy również wspomnieć, że autorka pisze bardzo przyjemnym, lekkim językiem. Ciekawe opisy, niebanalne dialogi i bardzo dobra kreacja bohaterów - to największe atuty tej książki. No i oczywiście niebanalna fabuła, co jest cechą charakterystyczną książek Chamberlain. Autorka nie tylko skupiła się kwestii kryminalnej książki, ale także na relacjach międzyludzkich, a przede wszystkim relacji między siostrami i między matką a córką. Podsumowując, Zatoka o północy to rewelacyjna, pełna tajemnic książka, która do samego końca trzyma w napięciu. To powieść o relacjach w rodzinie, miłości, problemami z wychowaniem dziecka, ale także o braku tolerancji i problemie rasizmu. Z całego serca polecam, bo koło tak genialnej książki nie można przejść obojętnie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po wielu latach od śmierci najstarszej z sióstr pojawiają się nowe wątki w sprawie.Dociekliwość Julie która czuje się winna śmierci siostry prowadzi do kolejnych odkryć i ujawnienia dawno skrywanych tajemnic. Każdy z nich przeżywa swoją osobistą tragedię. Czy udało im się rozwikłać zagadkę śmierci Isabel... o tuż tak i to było dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna bardzo udana powieść Diane Chamberlain. Historia opowiedziana z perspektywy trzech kobiet matki oraz jej dwóch młodszych córek. Głównym aspektem w tej powieści jest morderstwo najstarszej siostry siedemnastoletniej Isabel. Chociaż od tragedii mija już ponad 40 lat sprawa kryje wciąż wiele tajemnic, Julie wciąż czuje się winna śmierci siostry, przeczuwa jednak, że za morderstwo do więzienia trafił niewinny człowiek. Z każdą stroną czytelnik odkrywa tajemnice z przeszłości rodziny, poznaje wzajemne relacje bohaterek, autorka daje wolny wybór po stronie której bohaterki chciałby stanąć. Oprócz żałoby po stracie dziecka Diane Chamberlain przedstawia tu tematykę nietolerancji na tle rasowym. Rewelacyjna kreacja bohaterów. Nie są idealni, mają swoje wady i zalety. Różne charaktery np. Bojaźliwa Lucy, ciekawa świata Julie, zbuntowana i niezależna Isabel. Książka łączy wydarzenia z przeszłości z aktualnymi. Chociaż przeczuwałam jaki sekret kryje się za morderstwem Isabel to całe wyjaśnienie mnie zaskoczyło, takiego zakończenia się nie spodziewałam. Poruszająca historia o tym, że milczenie często przynosi więcej szkody niż pożytku, pokazuje, że brak zaufania niszczy relacje rodzinne. Wzrusza, momentami irytuje, trzyma w napięciu. Denerwującą postacią była dla mnie Izzy, czytając retrospekcje miałam wrażenie, że dziewczyna w każdej chwili chciała pokazać, że jest najmądrzejsza oraz Lucy taka wiecznie bojąca się wszystkiego, chociaż dalej zagłębiając się w lekturę można zaobserwować zmiany jakie w niej zaszły. Intrygująca okładka, chwytliwy tytuł oraz ciekawa , pełna tajemnic historia. Wszystkie te cechy zawiera w sobie ta pozycja. Polecam osobom lubiącym takie klimaty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Zatoka o północy" to najlepsza książka Diane Chamberlain, z tych które przeczytałam. Przedstawiona w pierwszej osobie przez 3 dojrzałe kobiety obecnie oraz ze wspomnień sprzed ponad 40 lat: Maria - matka, energiczna wdowa, dla której śmierć córki jest tematem tabu, Lucy - singielka, która z przeszłości niewiele pamięta i Julie - rozwiedziona, boryka się z problemami z nastoletnią córką, pisze książki i obarcza się winą za śmierć siostry. W książce przedstawiono zawiłe relacje panujące w kochającej się rodzinie. Możemy obserwować kilka pokoleń kobiet i wyborów, jakie podejmują. W tle zmarła siostra Isabel, która moim zdaniem jest nieco idealizowana, bo ze wspomnień można wykreować obraz osoby dość próżnej i lubiącej być w centrum uwagi. Od początku czytelnik wie, że Izzy umarła latem 1962 roku, ale informacje o jej śmierci są powoli dawkowane, co sprawia, że książka wciąga, bo chciałam jak najszybciej się dowiedzieć, co doprowadziło do jej śmierci i jak to wpłynęło na pozostałych członków rodziny. Po skończeniu tej pozycji czułam współczucie dla Julie, która niosła brzemię winy przez tyle lat, a tak naprawdę ze śmiercią siostry nie miała wiele wspólnego. Było mi również żal George'a - czarnoskórego chłopaka oskarżonego niesłusznie o śmierć Izzy, który zmarł w więzieniu. To pokazuje również jakie poglądy panowały w USA w latach 60. Diane Chamberlain potrafi opisać uczucia z taką subtelnością i zachowaniem proporcji, że nie sposób nie utożsamiać się z bohaterami i wyborami przez nich podejmowanymi. Liczę na kolejne dobre pozycje tej autorki, bo powieści obyczajowe z nutką kryminalną wychodzą jej znakomicie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Upartość.Cierpliwość i chęć sprawiedliwości. to o tym jest ta książka. I trzeba ją przeczytać. Mimo ,że oceniam te książkę na jedną ze słabszych Pani Diane to nie jest ona słaba. Jest gorsza od innych ,ale lepsza od wielu "gniotów". Nigdy nie szkoda czasu na książki.. a na tą już na pewno nie;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnio większość moich rozważań o przeczytanych książkach rozpoczynam od zdania: "Dawno nie czytałam książki, która....", ale i tym razem nie umiem się powstrzymać. Dawno już nie czytałam książki, której pochłonięcie zajęłoby mi prawie miesiąc... I to absolutnie niestety nie jest związane z tym, że była tak wymagająca i musiałam ją sobie "przetrawić" - ta była po prostu beznadziejna. Dobrze, że ją wygrałam, a pieniądze bezpiecznie spoczywają na koncie. "Zatoka o północy" Diane Chamberlain to książka wydana ładnie przez dobre wydawnictwo. Na koncu książki zamieszczono też ciekawe pytania do ewentualnej dyskusji. I na tym niestety jej plusy się kończą. Absolutnie niestety nie zgadzam się z "ochami" i "achami" na jej temat. Odkąd na scenę wkroczyła opowieść najstarszej z bohaterek, stała się absolutnie przewidywalna i nawet jeżeli o sprawcy miałam tylko mgliste pojęcie, to i tak szczerze mówiąc jakoś nie korciło mnie, żeby potwierdzić przypuszczenia. Poza tym (może to tylko kwestia tłumaczenia, nie oryginału, bo np. raz pisze o rozwodzie a raz tylko o separacji dwójki bohaterów) jest moim zdaniem kiepsko napisana i staje się absolutnym czytadłem bardzo w stylu Harlequinów ("Musiał ją poślubić z miłości. Miłości, jakiej nie mogliśmy zaznać razem, ponieważ zbyt wiele przeciwności stanęło nam na drodze"). I nawet nie pomogła jej forma wielu narratorów. Mam wrażenie, że autorka pisze "na siłę", że na tablicy powypisywała sobie cechy bohaterów, opisała je dokładnie, a potem wydarzenia konstruowała tak, żeby postacie do nich pasowały. Moim zdaniem natomiast dobrze napisana książka to taka, w której to wydarzenia pokazują charakterystyki bohaterów, a nie sztucznie udowadniają opis z początku książki. Mówić szczerze, zdenerwowała mnie ta książka! Ale cieszę się, że niektórym się podobała - w końcu, jak pisał Gaarder "wytwarzamy więcej kultury niż jesteśmy w stanie przetrawić" i to bardzo dobrze - każdemu według upodobań. Nie musimy lubić wszystkiego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubię książki autorki, jednak ta nie należy do grona tych najciekawszych i najbardziej porywających... Powiedziałabym że jeden błąd jednej osoby zaważył na życiu wielu niewinnych osób- obciążająco na całe życie lub wręcz śmiertelnie....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Polubiłam książki Diane Chmaberlain. Śmierć bliskiej osoby wtym wypadku siedemnastoletniej siostry to ohromne przeżycie. Na dodatek to nie była zwykła śmierć, ale być może zabójstwo. Julie przez 41 lat odsuwa myśl o tym co działa się latem 1962 roku. Nie rozmawia o tym ani  z drugą siostrą Lucy ani z matką. Dopiero niespodziewana wizyta nieznajomej i jej list zmienia nastawienie do tego tematu. Zaczyna się dochodzenie i odkrywanie prawdy.  Mamy tuteż kilka wątków pobocznych: tajemnica Marie, ciąża w młodym wieku, miłość po 50-ce. Akcja ciekawa i wciągająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)