Wampirze serce
J. R. Ward

Walka z odwiecznymi przeciwnikami wampirów toczy się dalej, ale oto na Bractwo spada kolejny cios. Bracia bliźniacy, Furiath i Zbihr, zostają uwikłani przez los w dramatyczny splot wydarzeń. Swego czasu Furiath uwolnił swego brata z rąk okrutnych reduktorów. Mimo że od tego czasu minęło ponad sto lat, rany Zbihra nie chcą się goić. Gdy młoda wampirzyca zostaje uprowadzona przez jednego z reduktorów, bracia muszą przezwyciężyć wzajemne animozje i ruszyć ukochanej kobiecie na ratunek. Bohaterem powieści jest były policjant, który zakochuje się bez pamięci w arystokratycznej wampirzycy Marissie i dla niej postanawia zostać wampirem. Jako jedyny człowiek jest dopuszczony w krąg Bractwa i z czasem angażuje się w walkę z reduktorami. Kiedy próbuje ratować cywilnego wampira, zostaje śmiertelnie ranny. Członkowie bractwa proszą Marissę o pomoc, bo tylko ona jest w stanie sprowadzić go w bezpieczne miejsce. J. R. Ward od początku naszej literackiej przygody trzyma mnie w ryzach i nie ma najmniejszego zamiar mnie wypuścić. Każdą kolejną część z serii czytam równie błyskawicznie, jak pierwszy tom. Z każdą przewróconą stroną chcę więcej i więcej. Chociaż namiętnych romansów pośród wampirów nienawidzę, w przypadku tej serii, jest całkiem odwrotnie. Myślę, że gdyby właśnie nie ten wątek miłosny, powieść mogłaby wiele stracić na swojej atrakcyjności. Tom trzeci "Wieczna miłość" to powieść, która wywarła na mnie, jak do tej pory, najwięcej emocji. Ukazuje ona w jaki sposób miłość może gmatwać dotychczas prowadzone życie. Zakończenie to istne mistrzostwo. Wzruszyłem się niezmiernie, chociaż podczas czytania wszystkich książek, wzruszyłem się tylko kilka razy. Jest to chyba najlepszy dowód na to, iż warto zapoznać się nie tyle z trzecim tomem, co z całą serią. Kiedy w drugim tomie poznaliśmy już Zbihra, ciekawy byłem, czy autorka podejmie się rozwinięcia tej ciekawej postaci. Ucieszyłem się, że Ward podjęła się tego zadania. Zbihr to osoba specyficzna. Odważna, kontrowersyjna. Na stronach Wiecznej miłości zauważamy jego przemianę. W życiu nie powiedziałbym, że człowiek może zmienić się aż tak. Cała reszta postaci również jest godna uwagi. J. R. Ward przeplata historie, w których udział biorą inni bohaterowie, pozwalając czytelnikowi na chwilę oddechu od napiętej atmosfery pomiędzy Zbihrem, Furiathem i Bellą. Tak więc stykamy się z historią reduktora Davida, a także Johna i jego rodziny. Takie przerywniki są bardzo dobrym pomysłem, bo ciągłe "kręcenie się" tylko wokół tych trzech postaci mogłoby zanudzić czytelnika. ,,Nie widać było ani drzwi, którymi wszedł, ani drzwi, którymi wyjdzie. Tak właśnie wygląda życie.'' W czwartym tomie autorka mocno mnie zaskoczyła. Czym? "Wplątaniem" w sprawy Bractwa... zwykłego śmiertelnika. Wydawać mogłoby się, że to nic specjalnego. Jeżeli tak właśnie myślisz, to mam niezbity dowód na to, iż nie czytałeś serii. Ciężko było mi się przyzwyczaić, to nowego bohatera, ale gdzieś w połowie akcji udało mi się zaakceptować nowego członka. Czwarty tom wcale nie jest uboższy od trzeciego, jeżeli chodzi o wątek miłosny. Tym razem stykamy się ze związkiem niemal zakazanym. Człowiek i wampirzyca. Jest on równie ciekawie opisany, jak związek w "Wiecznej miłości". Tyle tylko, że w tej części jesteśmy ciut ciekawsi tego, jak potoczą się losy głównych bohaterów. Nie wiem jak autorce się to udaje, ale "Wampirze serce" przeczytałem równie szybko, jak "Mrocznego kochanka" - pierwszą część z serii o Bractwie Czarnego Sztyletu. Litery są dość małe, a spotykamy ich całe mowie na tych czterystu osiemdziesięciu stronach. O ile przeczytanie takiej książki zajęłoby mi cztery dni, tak losy wampirów pochłonęły mnie bez reszty, co poskutkowało przeczytaniem powieści w zaledwie kilka godzin. Uzależniłem się od tej serii. Dlatego też zastanówcie się przed sięgnięciem po całą serię. Jeżeli nie macie teraz zbyt dużo wolnego czasu, lepiej nie rozpoczynajcie tej historii. To taki sprytny złodziej czasu, że nim się obejrzycie zastanie Was późna noc, a Wasze obowiązki pozostaną nierozpoczęte. Ale, jeżeli jesteście chorzy, czy jakimś innym sposobem posiadacie wiele wolnego czasu, sięgajcie po serię. Mam nadzieję, że uzależnicie się od niej tak samo, jak ja. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do drugiej części i tak nic się już nie zbliży, ale więcej się dzieje niż w trzeciej, historia też jest ambitniejsza. Można poznać kolejny rytuał. Seks jest dodatkiem, a nie fabułą, co jest wielkim postępem jeśli porównywać z częścią drugą. Bardzo mi się podobała część z przepowiednią, aż nie mogę się doczekać, co będzie dalej w tej kwestii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Wampirze serce” to kolejny tom poczytnej serii „Bractwo Czarnego Sztyletu”. Bohaterem powieści jest były policjant, który zakochuje się bez pamięci w arystokratycznej wampirzycy Marissie i dla niej postanawia zostać wampirem. Jako jedyny człowiek jest dopuszczony w krąg Bractwa i z czasem angażuje się w walkę z reduktorami. Kiedy próbuje ratować cywilnego wampira, zostaje śmiertelnie ranny. Członkowie bractwa proszą Marissę o pomoc, bo tylko ona jest w stanie sprowadzić go w bezpieczne miejsce.

 

Nie wiem dlaczego ale ta część okropnie mnie irytowała. Butch jest poranionym emocjonalnie facetem, który jak każdy szuka swego kawałka miejsca. Odtrącony przez rodzinę, bez partnerki, bez przyjaciół. O dziwo, niby przypadkiem trafia w mroczny świat wampirów. I okazuje się, że to właśnie tu znalazł wszystko, czego szukał. Jednak nie byłby sobą, gdyby nie zaczął użalać się nad sobą. Uważał się za niegodnego przyjaźni czy miłości. Na szczęście jego przyjaciele tak nie uważali, o czym przekonał się w najgorszych chwilach swego życia.

 

Marissa jest piękną kobietą z arystokracji, gdzie takie jak ona muszą znać swoje miejsce. A do tego jest wampirzycą. Skazą w jej wizerunku jest to, że będąc przez stulecia krwiczką króla wampirów, nie zdołała posiąść jego serca. Przegrała z Beth, która nie była nawet wampirzycą czystej krwi. Mało tego, Marissa miała czelność zakochać się w człowieku. Zresztą ze wzajemnością. Zgroza!

 

Niemal szlag mnie trafiało, gdy śledziłam perypetie romansu Butcha i Marissy. Oczekiwałam mocnych fajerwerków, jak przy poprzednich częściach a dostałam romansidło z zakurzonej biblioteczki babci. Miałam ochotę ich oboje strzelić w łeb, by się w końcu ogarnęli. Bardziej wnerwiających bohaterów nie można było stworzyć.

 

Mimo wszystko książkę czyta się bardzo dobrze, historia Braci wciąga na maksa a zwrot akcji jest niemal co kilka stron. Nie sposób się nudzić. Bohaterowie nie są miałcy, wzbudzają emocje. Byłoby wszystko w porządku, gdyby nie jedna rzecz. J.R. Ward przez poprzednie części wpajała nam, że wampirem można zostać z pochodzenia a przemianę przechodzi się w wieku około 25 lat. Tymczasem autorka sama pogwałciła tę zasadę. Nie zdradzę o co chodzi, by nie spojlerować. Nie kupuję tego, szanowna pani Ward. Przez to część czwartą uważam za słabszą od poprzednich.Ale uważam, że nadal jest warta polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)