Trup z Nottingham
Sasza Hady

Z zamiłowania do dobrego kryminału, bardzo chętnie sięgam po polskich autorów. Jak dotąd  moje doświadczenia były pozytywne.  Przetrząsając Internet za pozycją, która mogłaby mnie zachęcić, trafiłam na tytuł ‘Trup z Nottingham’ Saszy Hady. Fakt jest taki, iż nigdy nie czytałam nic z twórczości tej oto autorki. Dlatego zaryzykowałam. Grunt to poszerzać horyzonty o kolejnych pisarzy.

 

Wiadomo, że sensacja powinna zawierać morderstwo, krew oraz premedytację. Jeżeli chodzi o ‘Trupa z Nottingham’, początkowo mamy do czynienia z pojedynczym morderstwem, mającym miejsce w zakładzie pracy (wydawnictwo). Z biegiem rozwoju spraw, dochodzi  do kolejnej zbrodni. Tym razem ofiarą nie jest szef jak poprzednio, ale pracownica. Zatem zabójca kręci się wokół osób ściśle ze sobą powiązanych. Dochodzenie zostaje prowadzone przez dwóch mężczyzn, pisarza oraz detektywa.  Rozwiązanie zagadki zajmuję im naprawdę sporo czasu, skutkiem tego jest 420 stronicowa pozycja.

 

Biorąc na pierwszy ogień styl pisarki, jak najbardziej godny pochwały. Przede wszystkim stylistyka pozwala na szybkie czytanie, a dobór słownictwa nie wprowadza w zażenowanie. Przez stronice brnie się lekko, szybko i bez przeszkód. Jeśli ktoś lubi klimat angielskich miast, prowincji oraz kocha brytyjskie poczucie humoru, jak najbardziej będzie czerpał z lektury ogromną przyjemność. Autorka będąc Polką umiejętnie pokazała nam inny kraj, za co jej dziękuję, ponieważ miło poznać kogoś, kto śledztwo umieszcza zagranicą. Bohaterowie całkiem ciekawi, choć osobiście dodałabym im jeszcze trochę charakterku, tak dla pikanterii. Może pokusiłabym się o jakiś gorący romans. Jeśli chodzi o kwestie merytoryczne utworu śmiem stwierdzić, iż dochodzenie mogłoby być prowadzone w szybszym tempie. Nie doszłoby do zwolnień akcji, które nie zawsze miały związek z zagadką. To jedyny zarzut jaki wygłoszę na temat tej lektury.

 

Czy ‘Trupa z Nottingham’ polecę? Ależ oczywiście. Jest to pozycja, po którą powinien sięgnąć każdy miłośnik sensacji. Dlaczego? Po pierwsze, warto poznawać twórczość polskich autorów. Po drugie, morderstwo jest nietypowe, a postać zabójcy nie łatwa w odszyfrowaniu. Po trzecie, nie podważalnym faktem staję się to, iż w autorce tkwi potencjał. Mam nadzieję, że z biegiem czasu zostanie jeszcze bardziej wykorzystany, owocując w kolejne dzieła. Czy sięgnę po następną książkę Saszy Hady? Naturalnie, może z ciekawości, może z przyjemności. Na pewno będę chciała sprawdzić czy dziewczyna rozwija się dalej w tak dobrym kierunku jak dotychczas.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Brwi, które nie wiedzą, co myśleć i farba która z nudów się łuszczy. Nudy tu na pewno - poza rzeczoną farbą - nie uświadczymy. Kontrastowe charaktery, czyli Rupert i Nick znów porwą nas w wir przygód. W przypadku tego drugie, nie do końca z własnej woli. Po małomiasteczkowym klimacie Little Fenn z pierwszej odsłony przygód Bendelina przenosimy się do Nottingham i równie gęstej atmosfery pewnego wydawnictwa. Zamordowany został jeden z dwóch jego założycieli. Kto na tym skorzystał? Jaki był motyw? Szukając odpowiedzi poznajemy niewielką galerię pracowników, którzy dobrze skrywają swoje tajemnice - czy mają one jednak związek z morderstwem? Rupert i Jones - pod przykrywką i z pomocą - będą musieli się dowiedzieć, czy chociaż pytania, które zadają są prawidłowe. Tłem dla tchnącej kurzem i papierem tajemnicy jest Nottingham, w którym mieszka brat Ruperta i gdzie znajdziemy pewną beznadziejnie smutną knajpę. Mamy więc pracę detektywów, jak też ponowną wizytę w Little Fenn. Najważniejsze jednak - poznajemy ciotki Nicka! Już one same według mnie proszą się o ekranizację. Tylko błagam - proszę sprzedać prawa do Wielkiej Brytanii, bo nie widzę tego w polskiej obsadzie i reżyserii - która kojarzy się ciągle z tym samym studiem i szablonem gry. Wszystkie niedomówienia i sekrety, które kolejno wypływają na powierzchnię kojarzą się trochę z matrioszkami - kryją się jedna w drugiej, problem się komplikuje, a szukanie motywu wydaje się niemożliwe. Sasza Hady ponownie porywa świetnym stylem, niegasnącym humorem, świetnym akcentami pobocznymi - zarówno humorystycznymi, jak zagadkami. Troszkę mi tu nie gra stosunek Jonesa do płci pięknej, ale czekam na kolejne tomy, sprawa pewnie się rozwinie :) Oby więcej takich historii! http://slpablos.blogspot.com/2014/06/trup-z-nottingham-sasza-hady.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nick Jones ma znaleźć mordercę właściciela wydawnictwa. Pomaga mu przyjaciel pisarz - autor książek o prywatnym detektywie. Okazuje się, że policjant uczestnicząc w śledztwie wiele ryzykuje. "Trup z Nottingam" nie przypadł mi do gustu. Książkę dobrze i szybko się czyta, gdyż Sasza Hady ma dobry styl, jednak sama historia nie zaciekawiła mnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Trup z Nottingham" to kryminał w angielskim stylu z tą wspaniałą, angielską atmosferą. Niestety chwilami strony się dłużyły i miewałam wrażenie, jakby książka składała się głównie z takich momentów. Choć lubię angielską monotonie w książkach klasycznych, to jednak w kryminale oczekuję więcej dynamizmu. Co do charakterów to podobały mi się. To dość ciekawe i zróżnicowane osoby. Osobiście dodałabym im trochę więcej życia, jednakże to wizja Saszy Hady. Najzabawniejsze sceny to te z ciotkami Nicka. Nadawały książce lekkości i dowcipu. Trochę za mało było tych momentów, ponieważ ,,Trup z Nottingham" przytłacza angielską flegmą. Sasza Hady to początkująca pisarka, ale językowo powieść jest poprawna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)