Ta druga
Michelle Frances

Carrie dużo poświęciła i włożyła wiele wysiłku w to aby znaleźć się na szczycie. Udało jej się odnieść upragniony sukces. Zdobyła wszystko czego chciała. Razem z mężem Adrianem pracuje w telewizji przy tworzeniu seriali. Ona jest uznaną producentką, on odnoszącym sukcesy scenarzystą. Prowadzą dostatnie życie, mają dwa piękne domy. Nigdy nie planowali dzieci. Jednak, gdy Carrie ma czterdzieści lat, niespodziewanie zachodzi w ciążę. Mimo wielu obaw i wątpliwości, kobieta decyduje, że jednak chce zostać mamą i postanawia urodzić dziecko. Gdy zbliża się termin porodu Carrie decyduje się zatrudnić kogoś na czas swojego urlopu macierzyńskiego. Choć kobieta jest przekonana, że nikt nie zdoła podołać jej dotychczasowym obowiązkom i uważa, że jest niezastąpiona, udaje jej się znaleźć odpowiednią kandydatkę na swoje zastępstwo, Emme. Dziewczyna jest młoda, ambitna, pełna zapału, inteligentna, zdeterminowana i skrupulatna. Praca, którą udało jej się zdobyć była jej marzeniem, dlatego Emma bardzo się stara aby spełnić pokładane w niej oczekiwania i nadzieje. Szybko zyskuje sympatię i uznanie wszystkich współpracowników. Carrie zaczyna widzieć w Emmie siebie sprzed lat. Czuje się zagrożona i obawia się, że zrobiła błąd zatrudniając Emme. Carrie widzi, że Emma świetnie się spisuje na jej stanowisku. Dziewczyna blisko współpracuje z Adrianem, co jest dla Carrie dodatkowym powodem do niepokoju. Świeżo upieczona mama widzi w dziewczynie rywalkę, która próbuje przejąć jej życie, a jej posada to dla Emmy dopiero początek. Tymczasem Emma swoim zaangażowaniem i profesjonalizmem zyskuje uznanie i zaufanie współpracowników. Dziewczyna skrupulatnie realizuje swój plan. Praca w telewizji była jej marzeniem, ale praca dla Carrie ma dodatkowe motywy. Emma musi znaleźć dowody, że została oszukana i zdemaskować oszusta, który tylko dzięki niej zyskał sławę i uznanie. Czy dziewczynie uda się dojść do prawdy? Czy ktokolwiek jej uwierzy? Kim tak naprawdę jest Emma? Co łączy ją ze współpracownikami? Czy ich drogi już kiedyś się zetknęły? "Ta druga" Michelle Frances to świetny thriller, który bardzo dobrze i lekkko się czyta. Historia niby z pozoru jest banalna. Młoda, ładna, zdolna i ambitna Emma, chce przejąć pracę i męża Carrie. Ta z kolei nie zamierza do tego dopuścić. Jednak okazuje się, że cała historia ma drugie dno, które stopniowo odkrywamy dzięki zaskakującym zwrotom akcji. Gdy wydaje się, że wszystko jest już jasne, autorka kolejny raz zaskakuje niezwykłym zakończeniem, którego nie sposób przewidzieć. Polecam

Po przeczytaniu poprzednich książek tej autorki, spodziewałam się czegoś bardziej wow, książka mnie rozczarowała, męczyła dopiero pod koniec się rozkręciła ale bez większego zaskoczenia. Książkę oceniam na 6 .

"Zwyciężył! Jej radość była autentyczna. Jednak gdzieś w środku czuła zdenerwowanie, narastające od kilku dni. Coś musiała mu powiedzieć. Może wygrana sprawi, że łatwiej będzie mu to przyjąć."

To moje drugie spotkanie z książką Michelle Frances, poprzednia powieść "Ta dziewczyna" zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, z przyjemnością się w nią zanurzałam. Podobnie było z "Tą drugą", w lekkim i swobodnym stylu wciągnęła w swój świat, dostarczając mocnej i dobrej rozrywki, frapująco pobudzającej wyobraźnię i skłaniającej do licznych interpretacji. Choć thrillera nie zaliczam do wybitnych, to jednak sprawia, że nie chce się odrywać od jego stron.

Niejednoznaczność incydentów, ambiwalentność w stosunku do postaci, mglistość odkrywanych tajemnic i sekretów, stają się charakterystycznymi cechami twórczości autorki. Dodajcie do tego meandry ludzkich losów, komplet nagłych zwrotów akcji i dynamiczne rytmy, a wychodzi gotowy sukces w zdobywaniu uwagi i akceptacji odbiorcy. Nie jest to duszna, zawiła i ciężka atmosfera, a jednak potrafi wywołać niepokojące napięcie i dreszcze emocji. Swobodnie wczuwamy się w role przypisane kluczowym postaciom, w jednej chwili sympatyzujemy z bohaterem, a w drugiej za sprawą jego postaw i czynów, poddajemy w wątpliwość ciepłe uczucia wobec niego. Przekonuje koncentracja na wymijających wskazówkach, podrzucanie niby jasnych, lecz mylących tropów do rozwiązania zagadki, a także sprytne wplatanie sensacyjnych elementów. I jeszcze rewelacyjnie poprowadzona nić w rozszyfrowywaniu złowróżbnej rzeczywistości, bo w zależności od tego, z której strony na nią spojrzymy przyjmuje odmienne obrazy, barwy i brzmienia.

Życie czterdziestodwuletniej Carrie Hill wywraca się do góry nogami, kiedy kobieta zachodzi w ciążę i wbrew sprzeciwom męża decyduje się na urodzenie i wychowanie dziecka. Trudno jest się jej pogodzić z tym, że kariera producentki seriali telewizyjnych, na którą od wielu lat ciężko i solidnie pracowała, ma zostać teraz przystopowana, zaś jej miejsce zajmie młoda osóbka, z właściwymi dla początkujących w zawodzie entuzjazmem i ambicjami, ale również niewątpliwym talentem. Targana wewnętrznymi sprzecznościami Carrie z jednej strony udziela następczyni kredytu zachowania, ale z drugiej za sprawą osobliwych zdarzeń lęki i obawy odnośnie pragnienia wygryzienia jej z firmy i branży zaczynają znajdować uzasadnienie. Stawką staje się pozytywny wizerunek, wyśmienita posada, stabilna sytuacja majątkowa, harmonia związku, rodzinne szczęście, a nawet życie. Początkowo gdzieś w tyle głowy chodziła mi myśl o podobnym do zaproponowanego zakończeniu, ale autorka na tyle zmyślnie odciągnęła moją uwagę, że finalna odsłona powieści wywołała zaskoczenie i wzmocniła poczucie satysfakcji ze spotkania z książką. 

bookendorfina.pl

"Ta druga" od Wydawnictwa Albatros, to kolejna niezła książka Michelle Frances. Co prawda nie zachwyciła mnie ona od pierwszej strony. Mój stosunek do niej zmieniał się wraz z rozwojem fabuły, a zmiany były wręcz diametralne. Autorka oparła fabułę na dość trudnym, lecz ważnym wątku rywalizacji między kobietami. Nagle bomba i kopara poszybowała do sufitu! Co tam się wydarzyło! Mocne 8/10.

   Carrie i Adrian to zgrane, dopełniające się małżeństwo pracujące w branży telewizyjnej. On - robiący karierę scenarzysta. Ona - szanowana producentka. Czy mogli dobrać się lepiej? Kiedy Carrie przechodzi na urlop macierzyński, szuka osoby na zastępstwo. Kandydatką idealną wydaje się Emma - młoda, pracowita dziewczyna, która jest zafascynowana telewizją. Choć Carrie nie wierzy, by Emma poradziła sobie w jej roli, szybko okazuje się, że była w błędzie. Zastępczyni doskonale odnajduje się na nowym stanowisku, jest zdeterminowana, błyskotliwa i szybko zdobywa sympatię współpracowników, w tym Adriana. Carrie zaczyna obawiać się nie tylko o swoją posadę, ale też życie prywatne.

   Ta druga została napisana bardzo prostym, lekkim stylem. Autorka nie skupia się na detalach, a mknie do przodu jedynie z konkretami, bez zbędnych dłużyzn i opisów. Akcja od początku toczy się leniwie, strona po stronie poznajemy od kulis świat telewizji. Muszę przyznać, że pomysł na osadzenie fabuły w tym konkretnym środowisku bardzo mi się spodobał i pierwszy raz miałam do czynienia z taką opowieścią. Rozdziały są bardzo krótkie, a opisaną historię poznajemy poprzez narrację trzecioosobową, z perspektywy wielu bohaterów. Choć mam wrażenie, że narracja pierwszoosobowa sprawdziłaby się tutaj znacznie lepiej. Pomysł na powieść był naprawdę dobry,  jednak zrealizowano go bez polotu, a potencjału nie wykorzystano. 

   Bohaterowie nie zostali należycie dopracowani, relacje między nimi także pozostawiają wiele do życzenia. Ich zachowania, decyzje i zasady, którymi się kierowali były dla mnie kompletnie niezrozumiałe, pozbawione logiki i sensu. Osobowości skrojono w strasznie nudny sposób, pozbawiono głębi, a im więcej faktów wychodziło na jaw, tym częściej przewracałam oczami. Wydarzenia i sceny były niesamowicie naciągane, pozbawione autentyczności i wiarygodności. Zabrakło oryginalności, świeżości i przede wszystkim - dopracowania szczegółów. Nie byłam w stanie uwierzyć w to, co czytam - wiało banałem i sztucznością, dosłownie.

   Czytanie tej książki to ciągłe oczekiwanie - na rozwinięcie, na zwroty akcji, na przyśpieszenie tempa, na wytłumaczenia, co nie nadchodzi. Jestem osobą dość niecierpliwą i nie znoszę, kiedy po przeczytaniu ponad połowy akcja nadal tkwi i w tym samym punkcie i co gorsze - nie zapowiada się, by dalej było lepiej.  Niezrozumiały był dla mnie także podział książki na cztery części, gdzie każda z nich była nazwana imieniem jednego z bohaterów. Nie dostrzegłam żadnego powodu, dla którego dokonano takiego podziału, ponieważ każda część rozpoczynała się od tego samego miejsca, w którym skończyła się poprzednia, a także narracja pozostawała bez zmian i nadal opisywano historię z punktu widzenia wielu bohaterów. Niby drobnostka, ale dokłada kolejną cegiełkę do niezrozumienia, którego tu na pęczki. 

   Muszę wspomnieć, że miałabym problem z dokończeniem tej książki, gdyby nie ekspresowe tempo czytania i umiejętność autorki w utrzymywaniu uwagi i ciekawości czytelnika - mimo wszystko. Napotkałam tu tak wiele niezrozumiałych sytuacji, że z nadzieją na wyjaśnienie płynęłam do brzegu. Na próżno. To jedna z niewielu książek, do których podchodziłam bez wygórowanych oczekiwań. Byłam po prostu ciekawa, ale nie oczekiwałam wiele. A mimo to czuję wielkie rozczarowanie.

Jeżeli dwie kobiety walczą o względy jednego mężczyzny, to czy zawsze jedna z nich musi zwyciężyć? A może każda z nich będzie cieszyć się wygraną? Czy w takiej sytuacji wybranek ma coś do powiedzenia, czy wystarczy, że będzie się z boku przyglądał i czekał na rozwój wypadków?

Carrie – znana i ceniona producentka filmowa jest szczęśliwą małżonką Adriana – zdolnego scenarzysta, przed którym kariera stoi otworem. Są szczęśliwi i zadowoleni z życia. Ostatni scenariusz Adriana otrzymuje prestiżową nagrodę, a na dodatek Carrie spodziewa się dziecka. Pełnia szczęścia. Aby zastąpić ją w pracy, firma zatrudnia na okres jej nieobecności młodą dziewczynę Emmę, która świetnie sobie radzi i jest nieocenioną pomocą dla scenarzysty. Między nimi nawiązuje się nić sympatii. Emma coraz bardziej uzależnia od siebie scenarzystę, co zdaje się, że dostrzega małżonka. Nie podoba się jej ich zażyłość. Będzie ona mieć niespodziewane, a dla niektórych tragiczne skutki.

Fabuła powieści Ta druga Michelle Frances zaplanowana została z najwyższą dbałością o detale. Jest spójna, dosyć wiarygodna i mało przewidywalna. Nie można jej zarzucić przegadania czy zbytniego rozciągnięcia w czasie. Wręcz przeciwnie. Wszystko dzieje się szybko, w odpowiednim tempie, czarująco tajemniczym i uwodzicielskim. Autorka świetnie poradziła sobie z jej konstrukcją, ale to nie ona czyni z powieści interesujący thriller.

Ośrodkiem centralnym książki, który napędza czytelnika do impulsywnej lektury, jest rys psychologiczny postaci. A ten zaskoczy i zarazem zaciekawi niejednego czytelnika. Zmagania bohaterów, ich wewnętrzna walka ze swoimi słabościami i ułomnościami, rozterki duchowe i skrywane głęboko tajemnice utrzymują nas w napięciu przez całą lekturę. Każdy z bohaterów ma za sobą przeszłość, której się wstydzi i o której chociaż na moment chciałby zapomnieć. Ale czy to jest możliwe, zwłaszcza w sytuacji, gdy inni wiedzą o ich tajemnicach?

Czy obok powieści, w której królują wyrafinowane i mroczne intrygi, nieodparta i planowana od lat potrzeba zemsty, chęć upokorzenia w odwecie za krzywdy z przeszłości, można przejść obojętnie? Niestety, nic z tego. Ona przyciąga i elektryzuje, pochłania nas i wyrywa z otchłani codzienności.

Z przyjemnością stwierdzam, że Ta druga to solidny thriller. Tytuł ten jawi się jako niezaprzeczalnie dobra czytelnicza rozrywka, podczas której pojawić się powinna gęsia skórka. Dobrze rozplanowany, przystępnie podany, z zapadającą w pamięć aurą grozy i niepewności.

To również historia, która ma w sobie wszystko, co zainteresuje nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Niezwykle wciągający thriller psychologiczny z wyraźnymi elementami dramatu, aż do ostatnich stron trzyma w niepewności i napięciu. A wszystko po to, by na koniec zaskoczyć rozwiązaniem akcji.

Z tej powieści wypływa wszystkim znana nauka, że nie wolno oszukiwać i okłamywać innych, wcześniej czy później prawda wyjdzie na jaw. Ale znając życie, zawsze będzie to w nieodpowiednim momencie. Czy warto żyć w kłamstwie i niepewności? Oczywiście, że nie, najlepiej samemu się przyznać do swoich błędów, ale to już wymaga nie lada odwagi. Czy bohaterowie powieści ją mieli? Możecie sami to sprawdzić, wystarczy tylko kilka chwil zarezerwować dla bohaterów.

Polecam, godna uwagi.

Może i trochę trącało to niewiarygodnością i intrygą grubymi nićmi szytą, ale książka wywoływała emocje dokładnie takie, jakie powinna wywoływać. Jak to na thriller przystało, atmosfera była gęsta, a świetnie skonstruowani bohaterowie i ciągłe wrażenie niesprawiedliwości środowiska, w którym się poruszają sprawiały, że ciężko było się od "Tej drugiej" oderwać. Może i nie jest to mistrzostwo świata, ale dobry thriller już tak. Niczego mi nie brakowało podczas lektury, zakończenie satysfakcjonowało... No nic, tylko polecać.

Odnosząca sukcesy Carrie niespodziewanie zachodzi w ciążę. Przez to musi zostawić swoją wymarzoną pracę. Dziecko nie pasuje do wizji ich życia, szczególnie Adriana jej męża, laureata nagrody telewizyjnej BAFTA.
 Synek z początku budzi w bohaterce lęk, żyje ona w nieustannym stresie.
Drugą bohaterką jest Emma, młoda dziewczyna, która nie pasuje do skostniałych rodziców i czuje, że musi się wyrwać ze swojego życia. Chce pracować w telewizji. Jest pełna entuzjazmu i ma bogatą wyobraźnię, wręcz zatraciła się w świecie fantazji.
Carrie obawia się, że zostanie zastąpiona młodą bezdzietną  zdolną dziewczyną. Jest podejrzliwa w stosunku do Emmy i w sumie ma rację bo tamta ma pewne ukryte motywy.
„Ta dziewczyna” to wbrew pozorom nieoczywisty thriller o wymierzaniu sprawiedliwości, konfrontacji, o wykorzystaniu, manipulacji. Podobała mi się ta książka.
OCENA 5+/6

Za każdą doskonałą kobietą kryje się... sto innych, równie perfekcyjnych, które tylko czekają, by zająć jej miejsce.

Michelle Frances, brytyjska pisarka. Ukończyła szkołę filmową w Bournemouth, jest też absolwentką American Film Institute w Los Angeles. Po powrocie do Londynu pracowała dla telewizji BBC jako scenarzystka i producentka. Zadebiutowała książką Ta dziewczyna. Ta druga jest jej drugą powieścią, a moim pierwszym spotkaniem z twórczością Frances.

Carrie dużo poświęciła, by znaleźć się na szczycie. I zdobyła wszystko: świetną posadę producentki telewizyjnej, wspaniałego męża, dostatnie życie. Oraz pewność, że ze swoimi umiejętnościami jest niezastąpiona. Kiedy odchodzi na urlop macierzyński, jest przekonana, że nikt nie podoła jej dotychczasowym obowiązkom. Jeszcze nie wie, jak bardzo się myli.

Z autopsji wiem, że nie ma ludzi niezastąpionych. I choćby nam się wydawało, że jest inaczej, to podobnie jak bohaterka tej książki będziemy w błędzie. Zawsze za naszymi plecami będzie czaił się ktoś, kto tylko czyha aż powinie nam się noga, lub tak jak Carrie będziemy musieli zrobić sobie urlop od pracy. Najczęściej jest to ktoś dużo młodszy, z wielkimi marzeniami i aspiracjami, potrafiący poświęcić wiele [a czasem prawie wszystko] żeby je zrealizować.

Carrie ma wszystko. Ale czy na pewno? Ma pracę, którą ubóstwia, ale która jest mocno absorbująca, zwłaszcza dla nowo upieczonej matki. Ma męża, który już przed ślubem zapowiedział: nigdy żadnych dzieci. Ma dom, w którym zbyt często czuje się jak samotnica. Chcielibyście takie życie? Ja bym nie zamieniła się z Carrie. Po urodzeniu dziecka nie może liczyć na swojego „wspaniałego” męża. Nawet gdy pada na twarz ze zmęczenia [a to często zdarza się młodym matkom].

Emma jest młoda i zdecydowanie ma parcie na szkło. Jest zafascynowana Carrie i chciałaby być taka, jak ona. Gdy pojawia się szansa zastępowania swojej idolki, nie waha ani chwili. Szybko okazuje się, że jest bardzo obiecującym nabytkiem dla pracodawców. Jest pomysłowa, szybka, towarzyska i wszyscy ją lubią. Nawet mąż Carrie coraz częściej korzysta z jej pomocy. Oj, niedobrze. Czy faktycznie Emma ma chrapkę na wszystko to, czego z takim trudem dochrapała się Carrie? A może dziewczyna ma jakiś inny plan?

Bohaterki wypadają dość interesująco i przekonywająco. Mimo dzielącego je wieku i bagażu doświadczeń są bardzo zdeterminowane w swej rywalizacji. Jest jeszcze on, Adrian, ale uważam, że jego postać schodzi na dalszy plan. Każdy z nich ma swoje za uszami. Każdy ma jakiś sekret, którym nie ma zamiaru się dzielić. Nikt tak naprawdę nie jest taką osobą, za którą początkowo mógłby uchodzić. Ta książka to teatr kłamstw i zdrad.

Nie jest jednak tak cudownie, jakby się mogło wydawać. Ta druga to nie jest książka, którą przeczyta się w ciągu dwóch chwil. Przez większość książki czytelnik musi się trochę wymęczyć, bo tempo jest ślamazarne. Później jest lepiej, ale ja w sumie nie dopatrzyłam się stuprocentowego thrillera w tej powieści. Więcej tutaj obyczajówki, niż typowego dreszczowca.

Praktycznie zakończenie nie było dla mnie jakimś większym szokiem. Gdzieś w połowie książki zaczęłam domyślać się, co będzie dalej. Nie lubię tego. Wolę być wodzona za nos. Wolę nie przewidywać i mieć problem z rozwikłaniem zagadki. Dla mnie ta książka okazała się zbyt oczywista i przewidywalna.

Ta druga jednak nie jest złą powieścią. Jestem pewna, że spora ilość czytelników będzie usatysfakcjonowana. Chyba wolałabym, gdyby akcja poszła w trochę innym kierunku. Byłoby lepiej gdybym była zaskakiwana. Książka dla wielbicieli Michelle Frances i thrillerów, w których tło obyczajowe wybija się ponad thriller.

Jak łatwo jest stracić wypracowaną przez lata pozycję, gdy nagle wypadasz z obiegu?

Przekonuje się o tym Carrie, którą macierzyństwo na jakiś czas wykluczyło z wymagającego rynku filmowców. Jej miejsce zajęła ambitna, inteligentna i do tego prawie o połowę młodsza Emma. 

Któż nie poczułby się zagrożony? Tym bardziej, że dziewczyna zdaje się mieć obsesję na punkcie Adriana, męża Carrie i uznanego scenarzysty. Czyżby Emma chciała ją pozbawić wszystkiego na czym jej zależy? 

Znakomita historia obyczajowa o rywalizacji dwóch kobiet przeradzająca się w pewnym momencie w doskonały thriller. Łamałam sobie głowę zastanawiając się do jakiego finału prowadzi ta opowieść? Kim jest Emma, ta niedoceniana przez rodziców dziewczyna? Czy właśnie brak wsparcia, sprawił, że stała się psychopatką? 

Jeżeli Wasze myśli podczas lektury poszybują w tym samym kierunku, szybko przekonacie się jak bardzo się mylicie. Zakończenie zupełnie nokautuje, przez co odbiór całej opowieści, początkowo dość leniwie się snujacej, wiele zyskuje.

Carrie to kobieta, która bardzo ciężko pracowała na swoją pozycję zawodową i równie ciężko jest jej rozstać się z codzienna rutyną pracoholiczki. Zbliżający się wielkimi krokami termin porodu nie daje jej jednak wyboru i kobieta musi odejść na urlop macierzyński. Na jej miejsce zostaje przyjęta młoda, inteligentna, zdeterminowana Emma, która zrobi wszystko aby zatrzymać nowo zdobytą posadę. Jak daleko posunie się Emma aby zrealizować własne marzenia ? I co tak naprawdę kryje się za jej postępowaniem ?

"Ta druga" to pierwsza książka autorstwa Michelle Frances, którą miałam przyjemność przeczytać. Od razu na wstępie zaznaczę, że po przeczytaniu opisu książki w mojej głowie pojawiło się setki różnych scenariuszy wydarzeń ale żaden nie okazał się prawdziwy. Autorka bardzo zaskoczyła mnie przedstawiona w książce historią i pomysłem na jej rozwiązanie przez co pobudziła moją ciekawość do granic możliwości. Zakończenie okazało się całkowicie nieprzewidywalne i nawet przez sekundę nie podejrzewałam, że tak właśnie może potoczyć się ta historia. Całość podzielona została na trzy główne części, w których poznajemy kolejne wydarzenia z perspektywy Carrie, Emmy i Adama - męża Carrie. W trakcie lektury towarzyszyło mi wiele skrajnych emocji - od złości, bezsilności, niezrozumienia aż po współczucie -  przez co nie mogę powiedzieć, że książka nie zapadnie mi w pamięć. Być może nie jest to najbardziej trzymający w napięciu thriller tego roku ale z pewnością jest to książka, która wzbudziła wiele emocji i skłoniła do zastanowienia się jak wiele jest w stanie zrobić człowiek aby zdobyć to czego pragnie.