Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3
Andrzej Ziemiański

Akcja się rozkręca, ale i ciągnie delikatnie. Kilka wątków się zamyka. Kilka, plus jeden potężny, się otwiera. Przez analogię, coś jak zakończenie sezonu w serialu i nawiązanie do kolejnego. Ziemiański dalej trzyma poziom.
Pełna opinia pewnie będzie po części ostatniej.

No, nie powiem, Ziemiański zaszalał z tworzeniem nadprzyrodzonej strony stworzonego przez siebie uniwersum. Znaczy już w przypadku "Achai" miałam ciche podejrzenie, że świat ziemców, to tak naprawdę nasz świat, ale to, że Seph to tak naprawdę szatan, a Jezus miał zniszczyć w nas zwierzęcy pierwiastek... cóż trzeba patrzeć na to ze sporym przymrużeniem oka. Ale mimo tego, że autor tak dziwnie miesza do uniwersum fantasy wierzenia katolickie, jestem w stanie to znieść. Może dlatego, że zostało to na tyle zmienione, że wiadomo, gdzie jest herezja :-D. Poza tym to w końcu fantasy, więc nie ma co za bardzo narzekać, zwłaszcza, że trzyma poziom. Powieści z uniwersum Achai mają w sobie to coś, co sprawia, że jesteśmy w stanie wybaczyć autorowi właściwie wszystko. Zdecydowanie polecam, zarówno tym, którzy są od dawna zakochani w tym świecie, jak i tym, którzy mają go dopiero poznać. Obok tego nie da się przejść obojętnie.