Achaja już ponad 10 lat udowadnia, że jest jedyną słuszną cesarzową w świecie fantastyki. Rozmach i tempo prozy Ziemiańskiego powodują, że kolejne powieści z Achają w tle zdobywają coraz większe rzesze sympatyków.
Andrzej Ziemiański ma niezwykle przystępny, lekki styl, a jego teksty pochłania się w tempie ekspresowym. Jego znakiem firmowym jest też doskonała znajomość realiów wojskowych, wszelakich militariów, fachowych nazw, taktyk i kreowanie barwnych opisów tychże.
Paweł Kukliński - lubimyczytac.pl
Informacje dodatkowe o Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3:
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: 2014-01-31
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 620
Język oryginału: Polski
Ilustracje:Dominik Broniek
POLECANA RECENZJA
POMNIK CESARZOWEJ ACHAI. TOM 3
Achaja trzyma się mocno
Komandor Tomaszewski, bosman Mielczarek, Kai, inżynier Wyszyńska, porucznik Siwecki, Shen i inni powracają. I to w całkiem niezłej formie. Kolejny już tom, trzeci z kolei, cyklu Pomnik Cesarzowej Achai autorstwa Andrzeja Ziemiańskiego nie powinien sprawić zawodu jego wielbicielom. Jest wielowątkowa akcja, są żywe, pełne ironicznego humoru dialogi, są dramatyczne wydarzenia, wyrafinowana polityka i mroczne intrygi mieszają się z różnorakimi akcjami wojskowymi. Pojawiają się nowe postaci, ale nie ma zasadniczego przełomu, fabuła opiera się na tych już znanych i sprawdzonych.Po...
więcej
Kup książkę Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
W każdej opowieści, którą bajarz snuje przy ognisku, ludzie są dobrzy albo źli. W głupiej opowieści świat zawsze dzieli się na dobro i zło. Tymczasem mądry bajarz wie, że ludzie są źli i dobrzy, a także nijacy i szarzy naraz! W każdym człowieku dobro i zło, głupota i mądrość splatają się zawsze w jedmo i nie rozróżnisz, które na wierzchu, albowiem nici o różnych intensywnych kolorach splatają się razem i dają wspólną barwę: szarą.
Więcej
Prawda nie jest jedna jedyna. Mogą istnieć dwie prawdy, tak jak można mieć dwa zdania na temat tej samej rzeczy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3 - opinie o książce
Trzeci tom drugiej serii Achai. Akcja "Pomnika" dzieje się tysiąc jak po wydarzeniach z pierwszej serii. Mimo wielu ciekawych i zabawnych scen dużo czasu zajęło mi czytanie tej książki. Była zafascynowana pierwszym tomem, drugi też był niezły, co do trzeciego - trochę się już to za bardzo wszystko ciągnie. Można było go skrócić i dodać jednak trochę więcej fantastyki. Mam tylko nadzieję, że kolejne tomy nie okażą się jeszcze słabsze.
Akcja się rozkręca, ale i ciągnie delikatnie. Kilka wątków się zamyka. Kilka, plus jeden potężny, się otwiera. Przez analogię, coś jak zakończenie sezonu w serialu i nawiązanie do kolejnego. Ziemiański dalej trzyma poziom.
Pełna opinia pewnie będzie po części ostatniej.
No, nie powiem, Ziemiański zaszalał z tworzeniem nadprzyrodzonej strony stworzonego przez siebie uniwersum. Znaczy już w przypadku "Achai" miałam ciche podejrzenie, że świat ziemców, to tak naprawdę nasz świat, ale to, że Seph to tak naprawdę szatan, a Jezus miał zniszczyć w nas zwierzęcy pierwiastek... cóż trzeba patrzeć na to ze sporym przymrużeniem oka. Ale mimo tego, że autor tak dziwnie miesza do uniwersum fantasy wierzenia katolickie, jestem w stanie to znieść. Może dlatego, że zostało to na tyle zmienione, że wiadomo, gdzie jest herezja :-D. Poza tym to w końcu fantasy, więc nie ma co za bardzo narzekać, zwłaszcza, że trzyma poziom. Powieści z uniwersum Achai mają w sobie to coś, co sprawia, że jesteśmy w stanie wybaczyć autorowi właściwie wszystko. Zdecydowanie polecam, zarówno tym, którzy są od dawna zakochani w tym świecie, jak i tym, którzy mają go dopiero poznać. Obok tego nie da się przejść obojętnie.
Inne książki autora
Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 5
0
„Pomnik cesarzowej jest potężny i wzbudza strach.” Nadszedł czas silnych kobiet i równoległych światów. Oto zakończenie epickiej...
Za progiem grobu
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Życie po życiu to dobra inwestycja. Trzeba tylko znać sposób jak łoić jeleni. I jeszcze mieć pod ręką paru bezdomnych żuli. Andrzejewski nie lubi...
