Matki Konstancina
Ewelina Ślotała

"Podobno najczęściej zdradzaja psycholodzy, najwięcej
narkotyków zażywają prawnicy, a najniebezpieczniej piją chirurdzy. Spokojnie można dodać do tej wyliczanki matki Konstancina, które z największą gracją łykają psychotropy i popijają je szampanem"

"Matki Konstancina" to czwarty tom konstancińskiej serii Ewelinki Ślotały i zarazem jej ostatnia książka. Niestety nic więcej, z jej twórczości już nigdy więcej nie uda nam się przeczytać, z powodu jej śmierci, która wstrząsnęła, nie tylko jej rodziną i przyjaciółmi, ale także czytelników, którzy mieli okazję przeczytać książki śp autorki.
Jej ostatnia książka jest moim zdaniem najbardziej osobistą książką Ewelinki. Jej trudna relacja z matką przeplata się z zatrważającymi wręcz historiami matek i dzieci Konstancina, oraz historią jej przyjaciółki Betty.
Wiele z tych jakby się mogło wydawać niemożliwych opowieści sprawia, że przechodzą nas zimne dreszcze, ale dla mnie osobiście najmocniejsze są fragmenty opisujące samą relację autorki z matką.
Kobieta, która dosłownie za nic miała swoją córkę, od najmłodszych lat, kiedy porzucona nastolatka potrzebowała jej najbardziej, do momentu, aż ta nie wyszła bardzo bogato za mąż za konstancińskiego milionera, moim zdaniem nie zasługuje na miano matki. I mam wrażenie, że właśnie ta książka jest najbardzej osobista dla samej autorki, najbardzej oczyszczająca dla jednych, ale na szczęście też demaskująca dla drugich.

Moim zdaniem w każdej książce Eweliny Ślotały było jakieś wołanie o pomoc, ale w "Matkach Konstancina" to już był krzyk, którego niestety nikt nie usłyszał i już niestety nie będzie miał okazji usłyszeć…

Bardzo gorąco polecam każdą część konstancińskiej serii, bo oprócz świetnych, ale też bardzo szokujących historii, należy wspomnieć o jakże pięknych luksusowych okładkach, które idealnie odzwierciedlają to tak samo niewyobrażalne, co drogo kosztujące piękno i to nieprawdopodobne bogactwo, za którym niestety częściej zamaskowane jest nieszczęście, niż spokojne i dobre życie.

"Bo w tej mekce bogaczy i próżniaków przyznanie się do jakiejkolwiek słabości jest jak strzelanie samobója w najważniejszym meczu"

Ewelinko! Mam nadzieję, że tam gdzie teraz jesteś znajdziesz szczęście i spokój.

Matki z piekła rodem, które nie widują swoich dzieci, które podtruwają je, aby utrzymać ojców w domu, które okradają swoje dzieci z dzieciństwa, miłości i pieniędzy - takie w skrócie są matki Konstancina. Na swoich stories pokazują cukierkowe życie, uśmiechy, zabawy z maluchami, domowe obiadki i wspólne wakacje. W praktyce z własnymi dziećmi stają tylko do zdjęć. Fundują w przyszłości tym niemym świadkom libacji narkotykowo-alkoholowych i przemocy całkiem pokaźną gamę traum do przepracowania w drogich gabinetach. Swoje dzieci kocha się bezwarunkowo, ale nie w Konstancinie. Tam odstające ucho czy za duży nos nie mieści się w kanonie urody akceptowalnej dla elit. Dlatego wyrodne bogate matki prowadzają swoje pociechy już w wieku dziecięcym do gabinetów chirurgii estetycznej. Część słabsza od poprzedniej, ale i tak czytało się bardzo dobrze. Polecam!