Czy można kochać dziecko, nie radząc sobie z byciem matką?
Garść wspomnień – tylko to pozostało dziewczynie imieniem Paige po matce, która opuściła ją w wieku pięciu lat. Dorosła Paige wyprowadza się z rodzinnego Chicago, pozostawiając tam samotnego ojca. Marzy o szkole plastycznej, wychodzi za ambitnego lekarza – i wkrótce sama zostaje matką. Przytłoczona domowymi obowiązkami, Paige nie może zapomnieć o tym, że wychowała się w niepełnej rodzinie; ten żal, w połączeniu z prześladującymi ją dawnymi grzechami, odbiera jej poczucie wartości, każąc wątpić we własną zdolność do poświęcenia się dziecku. Opisując walkę, którą toczy Paige, Jodi Picoult stworzyła niebywale wyrazistą powieść, szczegółową, sugestywną i pasjonującą, dotykającą kwestii i uczuć, które są bliskie każdemu z nas.
Ta książka należy do… szczęśliwca, który ją czyta.
„New York Times”
Znakomita powieść Jodi Picoult to spacer po niepewnym gruncie, jakim jest pełne rozterek macierzyństwo.
„The New York Times Book Review”
Jodi Picoult z właściwym sobie kunsztem opisuje współczesną kobietę poszukującą własnej tożsamości… Otrzymujemy realistyczną opowieść o dzieciństwie i dorastaniu, o wymogach macierzyństwa, trudnych ścieżkach osobistego rozwoju oraz o tym, jak ogromną szczodrość ducha wyzwala w człowieku miłość.
„Publishers Weekly”
Jodi Picoult bierze pod lupę rozmaite siły, z których jedne spajają rodzinę, inne zaś grożą jej rozbiciem, opisując przy tym złożoność ludzkiego serca w dwojaki sposób: dosłownie i w przenośni.
„Library Journal”
Jodi Picoult (ur. 1966) studiowała nauki humanistyczne na Uniwersytecie Princeton i pedagogikę na Uniwersytecie Harvarda. W 2003 roku otrzymała nagrodę New England Book za całokształt twórczości. Jest autorką osiemnastu powieści, m.in.: „Bez mojej zgody” (2009), „Zagubiona przeszłość” (2009), , „Przemiana” (2010), „Krucha jak lód” (2010), „W naszym domu” (2011). Łączny nakład jej książek przekroczył już 7 milionów egzemplarzy. Powieści Jodi Picoult przetłumaczono dotychczas na 34 języki.
Strona internetowa autorki:
www.jodipicoult.com
Informacje dodatkowe o Linia życia:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: b.d
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 544
POLECANA RECENZJA
LINIA ŻYCIA
Dziedzictwo grzechu Czy istnieje coś takiego, jak idealny wzorzec żony, matki? Czy wszyscy musimy upodobnić się do ogółu, stać się elementem układanki idealnie pasującym do całości? Świat piętnuje odmienność - wśród bogatych biedny od razu rzuci się w oczy, wśród erudytów osoba cicha i niewykształcona będzie się czuła jak na torturach. Wśród idealnych matek i żon lekarzy, prosta i żyjąca w zgodzie z potrzebami serca dziewczyna, będzie traktowana jak gorsza i godna pogardy.Tak też czuje się Paige O’Toole, bohaterka wspaniałej i niezwykle wzruszającej książki „Linia ż...
więcej
Kup książkę Linia życia
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Linia życia - opinie o książce
Piękna psychologiczna książka. Główną bohaterką jest Paige, która od najmłodszych lat zmaga się z trudami życia. Opowieść pokazuje tęsknotę za matką oraz jaki cień rzuca to na dalsze losy głównej bohaterki, która wiele niepowodzeń dopatruje się w wychowaniu bez mamy. Książka przedstawia różnice w sferach społecznych i chęć akceptacji w wyższych sferach byleby nie utracić miłości. Pochopne decyzje, które podejmują zarówno Paige jak i Nicholas pokazują jak łatwo można się pogubić i zatracić to co najważniejsze. Historia pokazuje też siłę miłości młodej mamy pomimo początkowego pogubienia się oraz, że miłość wybaczy wiele, ale potrzeba na to trochę czasu, determinacji, a czasem również jeszcze cięższych życiowych chwil. Książka spodoba się każdemu kto lubi zastanowić się nad sensem codziennego życia oraz nad problemami, które wbrew pozorom dotykają każdego z nas.
Dobrze się czyta, bo to przyjemne czytadło. Jednak historia nie jest tak ciekawa, jak w późniejszych książkach autorki. Paige teoretycznie jest szczęśliwą żoną i matką. Jednak trauma z dzieciństwa, którą zgotowała jej matka znikając z domu, sprawia, że kobieta ma poczucie, że nie jest dobrą matką. Żeby odzyskać spokój musi odejść z domu i zmierzyć się z przeszłością.
Paige to świetna dziewczyna, radzi sobie w życiu jak najlepiej umie, a ono nigdy jej nie rozpieszczało. W wieku pięciu lat nagle mama odchodzi od niej i od taty. W wieku osiemnastu lat podejmuje decyzję o opuszczeniu domu i próbuje żyć zgodnie z własnym sumieniem. Zaczyna się bajka, poznaje studenta medycyny z zamożnej rodziny, wychodzi za mąż, rodzi synka i .... bańka mydlana pęka!! Czy przeszłość, dom rodzinny wpływa na nasze dorosłe życie? Czy Paige odnajdzie się w roli matki, którą bardzo słabo pamięta? Czy znajdzie zrozumienie u męża? Tak, jak każda pozycja Jodi Picoult, nie ma dobrych odpowiedzi na zadane pytanie, bo życie zawsze jest nieprzewidywalne i umie zaskoczyć.
Planuje przeczytać wszystkie książki tej Pani i idzie mi to całkiem dobrze. Jednak Linia Życia okazała się książką... Pustą, chyba tak mogę to określić. Nie było tam akcji żadnej. Jasne,historia fajna. Ale ciągle miałam wrażenie,że bardzo naciągana. Przecież wystarczyło powiedzieć Nicholasowi prawdę ; że bez odkrycia prawdy o matce samej nie da się być matką. Gdyby nie ukryła prawdy wszystko by było dobrze i to mi się nie podoba. Zbyt mało zagadek, tajemnicy i akcji. Ale za nazwisko daje czwórkę:))
A mnie ta książka zmęczyła. Dla mnie to najsłabsza pozycja Jodi Picoult. Schematycznie i bez polotu.
Gdy Paige miała pięć lat została opuszczona przez matkę i mieszkała tylko z ojcem. Później dziewczyna wyprowadziła się z domu i podjęła pracę jako barmanka. Tam poznała Nicholasa - studenta medycyny i wyszła za niego za mąż. Jednak jego rodzice nie akceptowali tego związku i zerwali kontakt z synem. By Nicholas mógł skończyć studia Paige pracowała na dwa etaty i porzuciła własne marzenia związane z rysowaniem. Wkrótce Paige zostaje matką Maxa. Sytuacja przerasta kobietę, a Nicholas zamiast jej pomóc ucieka w pracę.
Książka jest znakomitym studium psychologicznym głównej bohaterki - Paige. Możemy zobaczyć jak wydarzenia z dzieciństwa wpłynęły na jej dorosłe życie. Z jednej strony kobieta wydała mi się nieodpowiedzialna, ale z drugiej jej zachowanie mogłam usprawiedliwić. Jeżeli chodzi o jej osobę to emocje towarzyszyły mi różne, bo była i wściekłość, ale też współczucie i zrozumienie.
Nicholas natomiast od samego początku nie zyskał mojej sympatii, a to pewnie dlatego, że mam inny obraz mężczyzny w swojej głowie. Sam fakt, że pozwalał swojej żonie pracować na dwa etaty i nie próbował jej odwodzić od tego nie świadczy o nim za dobrze. Później w ogóle mnie denerwował, bo celowo unikał żony i syna uciekając w pracę. Odpowiedzialność i troska to na pewno nie jego cechy.
Książka porusza ważne tematy i jest wartościowa. To powieść o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca, stawanie twarzą w twarz ze swoją przeszłością oraz z macierzyństwem.Polecam!
Opinia została opublikowana także na moim blogu: http://kingaczyta.blogspot.com/2013/08/jodi-picoult-linia-zycia.html
Bardzo spodobała mi się ta książka. Jodi jak zawsze porusza wrażliwe struny w człowieku. Czytając każdą Jej książkę nie mogę wyjść z podziwu jak ona to robi.
Jest jedną z moich ulubionych autorek. Serdecznie wszystkim polecam książki Jodi Piocult.
Inne książki autora
W imię miłości
0
Jako zastępca prokuratora Nina Frost prowadzi postępowania w najtrudniejszych sprawach dotyczących przemocy wobec dzieci. Nieraz przeżywa frustrację, gdy...
Iskra światła
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
W ten ciepły, jesienny poranek nic nie zapowiadało tragedii. W klinice dla kobiet, oferującej pomoc wszystkim potrzebującym, praca wre jak każdego innego...
