Po trzech miesiącach sytuacja w ETAPIE wygląda jeszcze gorzej niż na początku. Resztki radości z powodu zniknięcia dorosłych rozwiały się jak dym – absolutna wolność przemieniła się w absolutny koszmar. Wśród zdesperowanych dzieciaków narasta agresja. Silni i słabi. Obdarzeni mocą i ci, którzy pozostali „normalni” – dwa zwalczające się obozy. Dostępny dla wszystkich alkohol nakręca spiralę gniewu i strachu. Kończy się żywność, nawet McDonald's nie ma już zapasów… Nadchodzi pora GŁODU.
Ale głód to coś więcej niż potrzeba fizyczna. Istnieją różne rodzaje pragnienia. Sam Temple, opiekun Perdido Beach musi zmagać się nie tylko z przyziemnymi problemami ciała. Coraz więcej dzieci zyskuje nadnaturalne moce, coraz więcej zwierząt ulega mutacjom… Z dnia na dzień ETAP staje się coraz bardziej nieprzyjaznym miejscem. Coś przejmuje kontrolę nad kolejnymi mieszkańcami strefy, coś pożera ich umysły. Również zamieszkująca kopalnię Ciemność odczuwa rozdzierający głód. I za wszelką cenę pragnie go zaspokoić!
Informacje dodatkowe o Faza druga: Głód:
Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: 2010-02-24
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 650
Tytuł oryginału: Hunger
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Jacek Drewnowski
POLECANA RECENZJA
FAZA DRUGA: GŁÓD
„Gone: Zniknęli”, a właściwie druga część cyklu – „Faza druga: Głód” to nie tylko znakomity thriller dla nastolatków. To dobra powieść współczesna skrojona na miarę dzisiejszej młodzieży. Owszem, wydarzenia toczą się tu błyskawicznie, a napięcie nie opada ani na moment, ale z biegu akcji w sposób najzupełniej naturalny wypływają wnioski dotyczące spraw najważniejszych. Konwencja pogranicza thrillera science-fiction to tylko kostium – tak naprawdę chodzi o zupełnie inne sprawy. Ale powiedzmy też wprost: to powieść mocna i odważna, miejscami doś...
więcej
Kup książkę Faza druga: Głód
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Faza druga: Głód - opinie o książce
Sam Temple nie zniknął w dniu piętnastych urodzin, postanowił zostać z grupą dzieciaków, która ma do niego pretensje o wszystko. W ETAP-ie nie ma dostaw żywności, więc szybko zapanował głód, nikt nie chce pracować, a na polu, wśród warzyw czają się mordercze dżdżownice. Jakby tego było mało, jego brat bliźniak wpada na pomysł, aby pozbawić miasteczko energii elektrycznej.
Seria dla młodzieży o raczej mocnych nerwach, bo często bohaterowie giną w jakiś nieprzyjemny sposób. Wartka, zaskakująca akcja, tu naprawdę dużo się dzieje.
Życie w ETAP-ie zaczyna się robić coraz trudniejsze. Brakuje jedzenia, a to, co zostało, nie im wystarczy na długo. Biorąc pod uwagę to, że dzieci jest naprawdę wiele. Tak więc w owej książce ukazany jest , bardzo duży problem, z którym muszą zmagać się bohaterowie. Jakby tego było mało, społeczeństwo ETAP-u zaczyna się dzielić, zaczynają się tworzyć grupki. Jedni tracą zaufanie i robią się nieufni. Jak się okazuje, w ETAP-ie żyją nie tylko ludzie.
Autor w tej części wprowadza wiele nowych wątków, pojawiają się nowe, ciekawe postacie. Przestaje być tak kolorowo, jak było w pierwszej części.
Nieco gorsza od części pierwszej, jednak wciąż wciągająca i pochłaniająca czytelnika powieść. W Perdido Beach rozpoczyna się anarchia, głodujący mieszkańcy dają się ponosić najbardziej prymitywnym instynktom, aby przetrwać. Bohaterowie nie do końca są realistyczni, ale przecież to fantasy, przymykam więc oko na kilka niedociągnięć w ich psychologicznych profilach. Akcja ma odpowiednie tempo, historia coraz bardziej ciekawi, a przewracane z zawrotną wręcz szybkością strony tylko wzmagały mój własny głód wiedzy - do czego to doprowadzi? Ile osób przeżyje tę namiastkę apokalipsy i wreszcie, czy ETAP się zakończy?
Dzieje się, oj dzieje! Zdecydowanie lepsza część niż jej poprzedniczka. Akcja pędzi, Gaiaphage knuje, a dzieciaki szaleją. Ale czy tylko młodzież by się tak zachowywała? Nie sądzę. I to jest najgorsze. Straszne, jakie instynkty w nas drzemią, ile znaczy fizjologia, pierwotne instynkty. I jeszcze ta niewdzięczność w stosunku do Sama... Aż się zaśmiałam w scenie, kiedy wygarnął Zilowi ileż ten uczynił dla miasta. Przeraża mnie ta książka i zachwyca.
Autor w tej części wprowadza wiele nowych wątków, pojawiają się nowe, ciekawe (często przerażające) postacie. Przestaje być tak kolorowo, jak przynajmniej było w pierwszej części. Budowany jest cudowny klimat grozy, który momentami przyprawia o dreszcze i gęsią skórkę. To sprawia, że od tej książki wprost nie można się oderwać. Płynna akcja, praktycznie w każdym momencie dzieje się coś bardzo ciekawego, godnego uwagi.
ciekawe , gdzie ci dorośli! Książka pełna przygód i zawirowań. romantyczne przeżycia mądrej Astrid oraz Sama, tęsknota za rodziną, przymus opieki nad młodszymi, tragiczne przypadki śmierci to wszystko w tomach świetnych książek z serii GONE ! uważaj....ta książka wciąga !
Za mną już druga część cyklu Gone ... a ja chcę więcej :)
Faza druga opisuje nam życie w ETAP-ie podczas okresu głodu. W sklepach nie ma już sztucznie preparowanej żywności a owoce, warzywa i mięso dawno się zepsuły. Dla dzieci żyjących w ETAP-ie nadchodzi trudny czas.
Przyznam szczerze, że za każdym razem, podczas czytanie tej książki zaczynało mi burczeć w brzuchu. Opisy wyszukanych potraw są wręcz pyszne ! Fakt, że zdarzają się tam również opisy tego, że dzieci zjadały nawet półżywe zwierzęta, ale na to starałam się nie zwracać uwagi.
Faza druga mnie nie zawiodła, jednak nie dorównała swojej poprzedniczce. Mam wrażenie, że w pierwszą część bardziej się wkręciłam. Pomimo tego książkę przeczytałam w bardzo szybkim tempie i jak najbardziej zamierzam dostać się do trzeciej części.
Jedyne czego brakowało mi w książce to Diana. Jest ona moją ulubioną bohaterką, ponieważ jest sprytna i nieugięta, ale w tej części było jej zdecydowanie za mało.
Troszkę zdenerwowało mnie również zakończenie książki. Cain i Diana tak po prostu sobie odeszli. Sam nic nie zrobił, nawet z nimi nie pogadał, tylko po prostu ich puścił.
Pomimo tego, że nie wszystko było idealne, książka nadal jest dla mnie świetna i polecam ją każdemu, kto lubi tego typu historie^^
Kolejna dobra część. Co tu dużo mówić, wiadome było, że w końcu w ETAPie zacznie brakować jedzenia. Że zacznią się walki o każdy kęs, że zdesperowane dzieci i nastolatki zaczną zjadać swoje ukochane zwierzątka domowe. Mimo wszystko niewiele osób jest skorych do pomocy przy zbieraniu jedzenia z pól czy wykonywaniu innych obowiązków potrzebnych do normalnego funkcjonowania miasta.
"Głód" to druga już część serii "Gone". Muszę przyznać, że była naprawdę bardzo wciągająca, a wartka akcja i niebanalny temat zachęcały z każdą stroną. Minęły już trzy miesiące, od kiedy dorośli zniknęli - a sytuacja w ETAP-ie staje się opłakana. Po chwilach sielanki i beztroski nadchodzi czas walki o przeżycie. Kurczące się zapasy sprawiają, że Sam Temple i jego przyjaciele coraz bardziej się martwią - skąd znaleźć pożywienie dla ponad trzystu dzieci, kiedy na polach uprawnych grasują niebezpieczne stworzenia, które tylko czekają na łatwą zdobycz? Tymczasem brat Sama, Caine, ma już kolejny plan. Oboje jeszcze nie wiedzą, że na chwilę będą musieli połączyć siły, by móc walczyć z jeszcze większym wrogiem. Tak jak "Kłamstwa", "Głód" był pełen niespodzianek i zwrotów akcji. Jak najbardziej warto przeczytać!
Życie w ETAP-ie zaczyna się robić coraz trudniejsze. Brakuje jedzenia, a to, co pozostało, nie wystarczy na długo. Biorąc pod uwagę to, że ludzi żyjących w tym świecie jest naprawdę wiele. Tak więc w owej książce ukazany jest kolejny, bardzo duży problem, z którym muszą zmagać się bohaterowie. Jakby tego było mało, społeczeństwo ETAP-u zaczyna się dzielić, tworzą się pakty, grupki. Jedni tracą zaufanie, robią się nieufni. Jak się okazuje, w ETAP-ie żyją nie tylko ludzie. Dlatego zaczyna się robić naprawdę gorąco.
Autor w tej części wprowadza wiele nowych wątków, pojawiają się nowe, ciekawe (często przerażające) postacie. Przestaje być tak kolorowo, jak przynajmniej było w pierwszej części. Budowany jest cudowny klimat grozy, który momentami przyprawia o dreszcze i gęsią skórkę. To sprawia, że od tej książki wprost nie można się oderwać. W pewnym momencie chciałam ją odłożyć, zająć się przez moment czymś innym, ale nie dałam rady. Czytałam tę książkę jak nakręcona, pochłaniając raz za razem. Płynna akcja, praktycznie w każdym momencie dzieje się coś bardzo ciekawego, godnego uwagi. Dlatego radzę czytać tę książkę w czasie, gdy nie macie naprawdę nic do zrobienia, bo podczas jej czytania zapomnicie o całym świecie.
Chciałabym zwrócić uwagę na zachowanie bohaterów tej książki, którzy przecież są praktycznie jeszcze dziećmi. ETAP zmusił ich do naprawdę niecodziennych zachowań, o jakich niektórzy w ich wieku nawet by nie pomyśleli. Posługiwanie się bronią. Alkohol. Trawka. Nie tak zachowują się dzieciaki, które mają 11-14 lat, a nawet mniej. Pewne ich zachowania były naprawdę wstrząsające. Ale to pokazuje, jak niektóre, bardzo trudne sytuacje, potrafią zmienić człowieka. Czasami jest to zmiana na lepsze, ale częściej jednak osoby te zmieniają się na gorsze.
Próbowałam się powstrzymać, ale nie mogę i muszę choć wspomnieć o tym, jak ETAP wpłynął na Sama. Bo, prawdę mówiąc, wyrył w nim swe ogromne piętno. Chłopak zaczyna tracić wiarę w to, że potrafi jeszcze utrzymać spokój, który cudem zapanował. Nie dość, że Sam musi zmagać się sam ze sobą, to w grę wchodzi jeszcze zwątpienie ludzi, którzy są niezadowoleni z jego działań. W tym momencie mamy doskonałą okazję przekonać się, że sprawowanie władzy, nawet tej najmniejszej, jest niesamowicie ciężką sprawą i czasami potrafi wprost wykończyć człowieka psychicznie.
Cóż, nie pozostało mi nic innego, jak tylko szczerze polecić Wam tę książkę. Pan autor tak subtelnie miesza w niej grozę z humorem, że mało brakuje, a zacznę piać z zachwytu. Jak zwykle, gwarantuję mile spędzony czas.
Drugi tom cyklu już za mną. Ten był bardziej spójny niż poprzedni, chociaż autor nadal przeskakuje z tematu na temat. Tym razem największym wrogiem dzieciaków jest Głód. Pod jego wpływem zaczyna dochodzić do bardzo dramatycznych wydarzeń. Zaczynają się podziały na "normalnych" i "mutantów". Oczywiście do tych drugich zaliczają się wszyscy ci, którzy odbiegają od normy.
Historia całkiem ciekawa ale jakoś nie przemawia do mnie
„Jest głodny. (...) Głodny w ciemności.”
Przyznam szczerze, że zawsze do kontynuacji podchodzę z ostrożnością, ponieważ rzadko zdarza się, aby kolejny tom cyklu utrzymywał poziom pierwszej części. Zatem z pewnym zdziwieniem stwierdziłem, że Głód wcale nie jest słabszy od Niepokoju. Grantowi udało się zatem dokonać sztuki niełatwej – mając do dyspozycji ciekawy świat, i możliwość pójścia wieloma ścieżkami, wcale nie uprościł fabuły książki, nie poszedł linią najmniejszego oporu.
Od wydarzeń opisanych w pierwszym tomie Gone mijają trzy miesiące. Sytuacja wśród przerażonych dzieciaków powoli zaczyna się stabilizować (co oczywiście nie oznacza, że jest łatwo), zaś w oczy przywódców tej quasi społeczności zaczyna zaglądać nowy wróg – widmo głodu. Scenariusz taki jest łatwy do przewidzenia. Dzieciaki pozbawione kontroli spędzają czas na marnowaniu czasu i środków, nikt za to nie przejmuje się myśleniem o tym, co będzie dalej. No, prawie nikt.
106 godzin, 29 minut
Trzy miesiące po rozpoczęciu się Fazy Pierwszej młodzi mieszkańcy Kopuły zaczynają głodować. Trudno zmusić nastolatki do tego, żeby cokolwiek zrobiły, gdy mogą siedzieć w domu i grać lub oglądać DVD. Gdy rozpoczął się ETAP nikt nie myślał o przyszłości i tym, co może nadejść. Teraz nadszedł głód. Tyle warzyw i owoców zostało zmarnowanych na początku, tyle mięsa... Niestety co się stało, to się nie odstanie, trzeba więc znaleźć wyjście z sytuacji, nawet jeżeli będzie to obejmować pertraktacje ze zmutowanymi, krwiożerczymi robalami. Nie tylko ludzie są głodni, Ciemność również jest głodna...
61 godzin, 03 minuty
Tik. Tak. Tik. Tak. Czas, którego jest o wiele mniej niż w Fazie Pierwszej, odmierza minuty do następnego zatrważającego finału, którego nie sposób przewidzieć ani mu zapobiec. Niecałe pięć dni może zmienić dosłownie wszystko. Nikt nie jest bezpieczny. Podobnie, jak w przypadku sagi "Pieśń Lodu i Ognia" żaden bohater nie jest "pewny" dla czytelnika. Czy nic mu się nie stanie? Czy wyjdzie cało z opresji? Odpowiedzi mogą być zatrważające...
„Biedny Drake. Ambicja to za mało. Lider musi być mądry. Lider musi być bezlitosnym manipulatorem, a nie tylko zbirem. Wielcy przywódcy powinni wiedzieć, kiedy manipulować, a kiedy stawać do konfrontacji. A ponad wszystko - kiedy podejmować wszelkie ryzyko.”
Kiedy w Perdido Beach zaczyna brakować jedzenia, rozpoczynają się gorączkowe poszukiwania źródeł zaopatrzenia w żywność. Jednocześnie, nie dający ostatnio o sobie znać Caine i jego grupa, nie zamierzają czekać z założonymi rękoma. Po klęsce znanej z pierwszego tomu, chłopak udał się do Ciemności, która zamieszała mu w głowie i zamierza wykorzystać go do swoich celów. A to nie koniec kłopotów, ponieważ splot niefortunnych wydarzeń sprawił, że w miasteczku narasta nienawiść między dzieciakami nie posiadającymi żadnych mocy, a mutantami, którzy piastują najważniejsze stanowiska.
Do znanych nam już bohaterów, dołączają nowi. W świecie oddzielonym barierą mutacje postępują i pojawiają się kolejne osoby obdarzone nowymi mocami. I tak mamy dziewczynkę, mogącą odwiedzać sny innych, chłopca, który posiada zdolność kontroli gęstości swojego ciała, i innych. Podobnie jak w pierwszym tomie, autor bardzo dokładnie kreuje nowych wprowadzanych na karty powieści bohaterów, skutkiem czego są oni wielowymiarowi i wiarygodni. Podobnie z wydarzeniami – jeśli z logicznego punktu widzenia jakaś akcja nie ma prawa się powieść, dzieciakom nie udaje się tego dokonać, a jeśli o czymś zawczasu nie pomyślą – ktoś inny to wykorzysta.
30 godzin, 41 minut
Caine był nieosiągalny przez całe trzy miesiące. Powrócił z pustyni i zapadł w letarg. Krzyczał przez sen, powtarzał słowa na jawie. "Głodny w ciemności." Diana została z nim mimo wszystko, choć Drake jej nienawidzi i praktycznie już ogłosił się nowym Caine'm. Ten jednak się budzi z nowym planem, który osłabi Sama. Pragnie przejąć elektrownię.
Sam będący nowym burmistrzem Perdido Beach powoli ma dość. Praktycznie nie śpi więcej niż kilka godzin a na dobę. Każdego dnia musi rozwiązywać mnóstwo najdrobniejszych sprzeczek i utrzymywać porządek, ponieważ zaczynają się tworzyć dwie wyraźne grupy: mutantów i normalnych, lecz wszyscy oni są tak samo głodni...
6 godzin, 03 minuty
Głód może mieć wiele oblicz. W tym nowym świecie jest to tylko niestety jeden punkt z listy wielu bardzo poważnych, a niekiedy groźnych problemów, jakie dotykają każdego z bohaterów. Wszystkie książki z serii GONE. Zniknęli są wielowątkowe, ale na szczęście proste do ogarnięcia. Narracja prowadzona z wielu punktów widzenia ułatwia rozeznanie się w sytuacji w każdym miejscu akcji. Przechodzenie z jednego wątku do drugiego odbywa się bardzo płynnie, a wiele elementów przeplata się ze sobą i tworzy niejednokrotnie przerażającą całość. Seria GONE. Zniknęli jest czasami tak mocno straszna, że aż włoski stają dęba. Jednak ponieważ mamy do czynienia z nastolatkami, przeżywają oni również pierwsze zauroczenia, co doprowadza do najróżniejszych niejednokrotnie wzruszających lub zabawnych momentów. Trochę humoru też tutaj nie zabrakło, choć w większości przypadków bywa on wisielczy.
„Tego dnia uświadomił sobie podstawową prawdę: inni nie mogą cię usidlić, usidlić może cię tylko własny strach. Sprzeciwisz się, to wygrasz.”
Głód jest kontynuacją Niepokoju i niestety wypada znać tom pierwszy, zanim zasiądzie się do lektury drugiego. Wątki są kontynuowane w taki sposób, że ma się wrażenie, iż wciąż czytamy tę samą książkę, rozdzieloną na dwoje tylko z powodu znacznej objętości. To duża zaleta, ponieważ nie traci się ani odrobiny chęci czytania dalej, rozbudzonej wraz z pierwszą częścią.
Wszystkie wątki, o których pisałem wcześniej, wreszcie się splątują i mamy wielki finał rozgrywający się jednocześnie, na wielu płaszczyznach fabularnych. To rozwiązanie nieco inne, niż to znane nam z Fazy pierwszej lecz autor udowadnia, że tutaj także świetnie sobie radzi. Jednocześnie pojawia się motyw, który prawdopodobnie będzie kontynuowany w tomie kolejnym, a dzięki któremu Kłamstwa będą ładnie zakotwiczone w cyklu.
Na pierwszy rzut oka książka może Wam się wydawać opasłym tomiszczem nie do przebycia, ale nic bardziej mylnego. Jest to jedna z przyjemniejszych lektur, z jaką miałam do czynienia. Absolutnie nie przytłaczała mnie ilość stron do przeczytania, chociażby ze względu na przystępny język. Wciągająca fabuła sprawiła, że na nowo rozbudził się we mnie apetyt na "Gone". Michael Grant postarał się tym razem nieco bardziej, eliminując błędy z poprzedniej części i dokładając nowe, ciekawe wątki. Najbardziej jednak cieszy mnie to, że w książce poruszany jest kontrowersyjny temat głodu i kanibalizmu, a także nienawiści na tle rasowym (normalni kontra mutanci) - a wszystko to w otoczce katastrofy nuklearnej. Sprawia to, że drugi tom z serii "Gone" jest rewelacją trzymającą wysoki poziom, a także pozycją, na której nie jestem w stanie się zawieść.
0 minut
Michael Grant jeszcze nie pokazał na co naprawdę go stać. Może być tylko gorzej i straszniej. Oczywiście w pozytywnym sensie, ponieważ kolejne części nie tracą na jakości, lecz ją zyskują. Faza Druga jest również odrażająca, przerażająca oraz genialna, jak część pierwsza, dlatego jeszcze raz zachęcam wszystkich wciąż niezdecydowanych do sięgnięcia po serię GONE. Zniknęli, jak najszybciej.
Drugi tom Gone to książka godna polecenia. Właściwie to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto czytał pierwszy tom, a jeśli wpadnie w ręce komuś, kto Niepokoju nie czytał… to jak najprędzej powinien biec nadrobić zaległości.
Podsumowując: oryginalna powieść, osadzona w świetnym świecie Ekstremalnego Terytorium Alei Promieniotwórczej (ETAPu). Autor bardzo dobrze poradził sobie z przedstawieniem prawdziwych zagrożeń, które mogą wynikać przez brak osób dorosłych - głód, choroby i oczywiście przymusowa praca. Świetnym pomysłem było również wprowadzenie konfliktu w miasteczku i wątku miłosnego. Grozy książce dodaje Ciemność - prawdopodobnie powstały z promieniowania potwór, który pragnie opanować cały ETAP i zawładnąć jak największą liczbą umysłów. Uważam, że jest to jedna z niewielu ostatnio powstałych książek fantastycznych dla nastolatków, które mają jakiś potencjał i zawierają więcej niż tylko tysiąckrotnie powielane pomysły.
Jeśli interesuje Was wątek Ciemności, przypominający "Losta", koniecznie sięgnijcie po tę kontynuację, nie zapominając o pierwszym tomie!
Drugi tom jest równie dobry jak pierwszy :) Wiele emocji, trzymających w napięciu sytuacji, świetny koniec i... jestem ciekawa co będzie w 3 tomie... :)
Dobra kontynuacja ciekawego cyklu. Doskonale budowane napięcie, szybko biegnąca akcja, ale też kilka poważniejszych tematów i udanych refleksji. Mocna rzecz, choć dla młodszych nastolatków może nieco zbyt brutalna.
książka nie za bardzo przypadła mi do gustu , ale to może dlatego , że nie przeczytałam pierwszej części z tej sagi...
Inne książki autora
Faza pierwsza: Niepokój
0
W TEN SPOSÓB KOŃCZY SIĘ ŚWIAT W mgnieniu oka wszyscy znikają… Zostają najmłodsi. Nastolatki. Uczniowie. Niemowlęta. Nie ma nikogo poza...
Posłaniec strachu
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Przypomniałam sobie moje imię – Mara. Ale, stojąc w tym upiornym miejscu, na przeciw poważnego młodego człowieka w czarnym płaszczu ze srebrnymi...
Recenzje miesiąca
Pokaż wszystkie recenzje
