Czy są takie babcie i takie domy jak w tej powieści?
Są. Każdy może taki dom zbudować i nadać mu taką aurę. Naturalnie to rola nas, kobiet: babć, mam, córek i wnuczek - budowanie atmosfery domu - Rodziny. Tak już jest i już! Naśladownictwo - jak najbardziej polecam.
W czasach, gdy wszystko idzie Wam ciężko, "pod górkę", kiedy czujecie się niedokołysani, zmęczeni i nostalgiczni - zajrzyjcie nad Rozlewisko. Poczujcie zapach herbaty z cytryną parzonej dla Was przez Gosię, może dostaniecie miskę rosołu i klucz do morelowego pokoju, w którym odpoczniecie... Opowiecie Waszą historię, albo posłuchacie o tym, co się dzieje nad Rozlewiskiem.
Małgorzata ucieka w z Warszawy i układa swoje życie od nowa, na mazurskiej wsi. Odnajduje powoli sens życia i spokój, poznaje... tak, poznaje swoja matkę, z którą rozstała się w dzieciństwie.
Jest więc rodzinna przeszłość i teraźniejszość, jest też przyszłość - trzeba myśleć o sobie, o córce, o nowo budowanym pensjonacie. O naniesieniu drewna na jutro, o zrobieniu przetworów na zimę.
O miłości.
Wspaniała, pełna i ciepła i życiowej mądrości opowieść o drodze, którą trzeba przebyć, by odnaleźć swoje miejsce na ziemi.
"Czasami los lepiej od nas wie, co powinniśmy zrobić. Bohaterka powieści w wieku, który nazywa się teraz mało twórczym, gdyż świat opanowały młode ambitne wilki (i wilczyce), traci świetną pracę w agencji reklamowej. Jest to dla niej ogromny, psychiczny wstrząs. Próby znalezienia innej pracy kończą się niepowodzeniem. Postanawia odwiedzić matkę mieszkającą na mazurskiej wsi. Straciła z nią kontakt w dzieciństwie. I tam nie tylko odzyska spokój, lecz także zrozumie, na czym polega sens ludzkiego życia. To nie jest baśń ani poradnik, to książka o bardzo prostych, odwiecznych sposobach poszukiwania prawdy o sobie. Miłość jest jej częścią. Kiedy będziesz ją czytać, spadnie ci ciśnienie, puls wróci do normy, a oszalałe ze stresu serce zacznie znowu bić spokojnie. Spróbuj i przejdź do innego, lepszego świata. W nim nie ma już żadnego szefa".
Andrzej Rostocki, autor listy bestsellerów w "Rzeczy o książce" w "Rzeczpospolitej" oraz felietonista "Tygodnika Powszechnego"
"Nikt nie może wziąć urlopu od siebie samego. Dokądkolwiek by wyjechał. Nikt też nie może uciec od samego siebie, gdziekolwiek by uciekł. Ale mamy wybór: zawsze jest dobry czas, by szukać siebie. Najlepiej z dala od konformizmu, snobizmu, hipokryzji i wszystkich takich rzeczy, którymi wartościowi ludzie się brzydzą. O tym jest ta książka".
Urszula Sipińska, autorka Hodowców lalek
"Dom nad rozlewiskiem to obraz współczesności, stosunków panujących w pracy. Żywe dialogi , wartka akcja, barwny język oraz umiejętność sugestywnego kreślenia nastroju - przykuwają uwagę czytelnika.
Udanym zabiegiem jest - uzasadnione fabułą - wplecenie przepisów kulinarnych.
Jest to książka o miłości, poszukiwaniu sensu życia, bez abstrakcyjnych dyskusji filozoficznych".
prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska, autorka m.in.: Granice zwierzeń i Zagubieni w codzienności
Informacje dodatkowe o Dom nad rozlewiskiem:
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2006 (data przybliżona)
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 496
Język oryginału: polski
Ilustracje:Agnieszka Herman/Dariusz Korbański/ Katarzyna Sagatowska
POLECANA RECENZJA
DOM NAD ROZLEWISKIEM
„Dom nad Rozlewiskiem” to pogodna, przejmująca opowieść o ludziach i ich codziennych troskach, której akcja rozgrywa się na mazurskiej wsi, w otoczeniu lasów i jezior, wśród życzliwości mieszkających tam ludzi. Miejsce to, oddalone od świata, w którym życie toczy się w zawrotnym tempie, sprawia wrażenie oazy spokoju, wyciszenia i refleksji nad dotychczasowym i przyszłym życiem.
Małgorzata, główna bohaterka powieści, jest zawiedziona niepowodzeniem w pracy i rozczarowana relacjami w małżeństwie. Postanawia zamienić swoje wygodne życie w Warszawie ...
więcej
Kup książkę Dom nad rozlewiskiem
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Dom nad rozlewiskiem - opinie o książce
Opowieś o rodzinie , miłości a nawet szarej rzeczywistości w której niekiedy trudno nam sie znaleźć.
Pozycja, która pozwala uwierzyć, że w życiu wszystko jest możliwe. Lektura dobra na gorsze dni, pozytywnie oddziałuje na emocje, relaksuje, pozwala oderwać się od codzienności. Wspaniała opowieść o losach kobiet i nie tylko, daje poczucie humoru,wzrusza oraz wzbudza pozytywne emocje. Pochłonęłam ją z przyjemnością i chętnie przeczytam kolejne jej części.
przeczytalam 30 stron i odlozylam z powrotem na polke mi sie osobiscie nie podobalo tych kilka stron i nie wciagnela mnie ta ksiazka dlatego zrezygnowalam z dalszego czytania
Dość długo czekała na mnie ta książka, podchodziłam z wielką rezerwą do niej. Gdy już zaczęłam czytać o losach Małgosi nie mogłam się oderwać. Widziałam oczami wyobraźni dom jej matki, czułam spokój życia z dala od zgiełku miasta. Film okazał się tak samo wspaniały.
Pierwszy tom tzw. trylogii mazurskiej. Nie jest to jednak moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki.
Małgorzata ma dom, pracę i kochaną rodzinę w Warszawie. Jednak nadchodzi czas na przymuszoną zmianę. W pracy dostaje wypowiedzenie gdyż jest już za stara na pracę w agencji reklamowej. Mąż oddala się od niej a i dorosła córka ma swoje sprawy, więc Małgosia czuje się trochu niepotrzebna. Za namową teściowej-Zosi wybiera się na wieś do swojej matki. Tam żyje się spokojniej niż w Warszawie.
W mazurskiej wiosce Małgosia zacieśnia relacje pomiędzy nią a jej matką której nie widziała ponad dwadzieścia lat.
"Już ponad rok, odkąd tu jestem, i nie wyobrażam sobie, jak mogłam żyć w Warszawie - mieście rozpędzonych samochodów, rozpędzonych ludzi? Wśród krzykliwych reklam, obcego mi coraz bardziej świata, którego byłam fragmentem... rozpędzoną kulą? Jak spędziłam tyle lat bez mamy, śliwek, Rozlewiska, Kaczki Obrażalskiej, Piernackiego, Kaśki, Funia, Mazur...?"
Główną bohaterką „Domu nad Rozlewiskiem” jest Małgosia – kobieta po czterdziestce, która jest zmuszona odwrócić swoje życie „do góry nogami”. A wszystko przez to, że w firmie, w której pracuje i odnosi sukcesy, nagle dowiaduje się, że jest za stara i zastąpi ją ktoś dużo młodszy i atrakcyjniejszy.
Na dodatek z mężem już od wielu lat nic jej nie łączy, poza córką. Każde z nich wiedzie swoje odrębne życie.Za namową teściowej, Małgosia wyjeżdża na wieś, na Mazury, gdzie mieszka jej mama, z którą nie miała żadnego kontaktu od dziecka.
Tam właśnie, na tej mazurskiej wsi, kobiety zaczynają powoli się poznawać. Dodatkowo Małgosia zaczyna poznawać uroki życia na wsi, odzyskuje spokój, odnajduje sens życia, zmienia swe priorytety.
Poznaje mężczyznę, w którym się zakochuje, ale nie jest to droga usłana różami.
Fabuła książki jest ciepła, wesoła, można by rzec – wakacyjna. Kto jeszcze nie czytał, powinien to zrobić właśnie teraz. Można poczuć zapach wsi, pieczonego chleba, czy przetworów na zimę, których Małgosia robi całą masę.
A to dlatego, że dialogi są znakomicie przeplecione opisami krajobrazów mazurskich, a w całość wkomponowane są przepisy kulinarne.Jest to książka o miłości. Nie tylko miłości między główną bohaterką a jej mężczyznami, ale też miłości matczynej, miłości dojrzałej, miłości nastoletniej, miłości do niepełnosprawnej siostry, miłości szalonej, miłości skrywanej.
Miłość jest częścią naszego życia i to doskonale pokazała nam Małgorzata Kalicińska.
Małgorzaty ,,byłe" życie to Warszawa. Praca- walka, by robić kasę, gdzie się dostroiła do norm wyścigu szczurów. A w domu konflikty z mężem, kłótnie i brak wspólnych tematów. Pierwszym katalizatorem zmian jest romans z Grzesiem, który dał jej wiarę w siebie. Drugim czynnikiem była dymisja z pracy, jako że Małgosia była już ,,za stara". Bohaterka zdaje sobie sprawę, że żyła w bałaganie i zakłamaniu. Przyszła pora na uporządkowanie życia, najpierw trzeba zacząć od uczuć i odpowiedzi na pytanie: dlaczego w jej życiu nie było matki?
I tu sumie zaczyna się właściwa historia o domie i jego domownikach nad rozlewiskiem. Małgosia telefonuje do matki i jedzie do niej na mazurską wieś. Uczy się rozmowy z nią, dowiedziała się dlaczego jej nie było w życiu córki. Jak dla mnie szybko jej wybaczyła, zbyt łatwo. Hop i już się dogadują, są sobie potrzebne, mimo, że tyle lat się nie znały. A Basia, jej mama, ,,nie moralizuje jak stara baba, nie wałkuje tematów w nieskończoność", taki milutki Gnom, stoicka, mądra, tylko kiedyś poszła za głosem serca i zostawiła dziecko. Jakoś naciągane.
Wyautowana Małgosia szuka swojego miejsca na ziemi. I znajduje swoje korzenie i buduje życie na nowo. ,,To nowe miejsce w moim życiu, a czuję się tak, jakbym wracała po latach na stare śmieci." Z czasem pojawiają się pewne plany agroturystyczne co do tego miejsca- marzy o pensjonacie.
Oczywiście mamy życie na wsi: problemy mieszkańców, ich radości, smutki, czasem też tragedie. Spodobała mi się Elwira z ciętym językiem, ,,inna" Kaśka, a reszta jakoś (oprócz Małgośki i jej rodziny) nie zapada w pamięć. Autorka dużo miejsca poświęca gotowaniu i opisom potraw, codziennym czynnościom. Tam nie ma pojęcie ,,niemodne", plecie się co stare i nowe. Inny rytm życia, cisza, spokój, nieśpieszne rozmowy, swojski klimat. Bo szczęście to rodzinny dom, akceptacja siebie, rozmowa z bliskimi, podzielenie się czymkolwiek. Plusem są opisy przyrody Mazur, które sprawiają, że chcemy być w takim miejscu.
Takie pozytywne historie poprawiają nastrój, ale mam kilka zastrzeżeń, które przemawiają na niekorzyść powieści. Po pierwsze: rozwlekłość i czasami wodolejstwo- słowa, które nic nie znaczą i nie wnoszą, a tylko nudzą. Druga rzecz: mało wiarygodna kreacja psychologiczna Małgosi. Wikła się w romanse, mimo, że szuka miłości, nie obchodzi jej mąż (który a propos ma długoletni romans), ucieka na wieś zostawiając jego i córkę. Kolejna rzecz to coraz bardziej widoczna obecność alkoholu, ,,wszyscy piją", ktoś jest alkoholikiem (w sensie choroby), ale nic to nie zmienia.
Odhaczam więc "Dom nad rozlewiskiem" jako przeczytany - przekonałam się na własnej skórze, jaka to lektura. Bez wątpienia napawająca optymizmem historia, że w każdym momencie można zacząć od nowa, znajdując swoje miejsce na ziemi. Pisarka przedstawiła nam mazurską wieś, jako wyidealizowane i uproszczone miejsce, ale z ciepłym klimatem. Gdy nie będziemy szukać psychologicznej wiarygodności głównej bohaterki i logiki w jej postępowaniu, powieść może stać się przyjemnie odprężająca.
Książka łatwa i przyjemna, mająca dać nam ściągę do życia. Do nowego życia, które po czterdziestce u wielu z nas się zaczyna. Uderzają mnie pewne wspólne elementy w ostatnio przeczytanych lekturach, pisanych przez kobiety po czterdziestce. Może dlatego podobają mi się takie teksty, w pewien sposób utożsamiam się z nimi, wyobraźnia podsuwa możliwość zaistnienia także w moim życiu takich zmian i ewentualnych rozwiązań. Ukazanie jak można odbiec od przyzwyczajeń i dzięki temu osiągnąć taki pułap osobistego szczęścia, że już nie chce się szukać. W lekturze dodatkowo rewolucja życiowa bohaterki nie kończy się na zmianie partnera, pracy, środowiska ale też daje odkrycie nowych przynoszących satysfakcję możliwości. Co jest dla każdego z nas najważniejsze, dla jakich wartości warto odwrócić się na pięcie od tego co było i zacząć coś nowego. Jeden z wariantów, podany przez autorkę na tacy polecam dla osób mających więcej niż dwadzieścia lat, choć i one znajdą w książce coś czego każdy z nas pragnie.
Tak prawdziwa, że aż nierealna. Ileż "poplątanych" losów ludzkich - teraz i w przeszłości. Huśtawka uczuć bohaterów i towarzysząca jej huśtawka emocjonalna czytelników... A wszystko w scenerii, która niezależnie od wszystkiego daje ukojenie.
Od tej ksiązki zaczęłam przygode z panią Kalicińską i niesety muszę przyznać, że oprócz tej serii żadna mnie już tak nie zachwyciła :(
Książka jest pierwszą z trzech części tzw. Trylogii mazurskiej autorstwa M. Kalicińskiej. Niezwykle życiowa oraz niesamowicie ciepła opowieść o tym, że w każdym wieku i bez względu na wszystko, co się wydarzyło można zacząć nowe, lepsze życie. Ukazuje ona jak wiele hartu ducha może posiadać w sobie kobieta niezależnie od tego w jakiej sytuacji postawi ją los, bądź otaczający ją ludzie...
Lekka,mila i przyjemna. Dobra na zimowe wieczorki pod kocem i ciepla herbata,gdyz klimat ksiazki jest cieply i rodzinny. Po przeczytaniu tej ksiazki mialam ochote wstac i zrobic z mama konfitury w słoikach:)
co kto lubi, jak dla mnie książka trochę mało wciągająca, ale to może dlatego, że nie za bardzo rozkochuję się w książkach, typowych książkach dla dorosłych :P
Jest to książka, którą czyta się lekko, łatwo i przyjemnie. Traktuje o problemach, które są częścią życia każdego z nas.
Książka średnia, nawet bardzo średnia... Przeczytałam z czystej ciekawości i się zawiodłam.
Mi także ta książka się średnio podobała.... Ale fakt pewnie to wina młodego wieku.... Raczej książka dla kobiet w wieku bohaterki ;)
Książka bardzo mi się spodobała. Książka pełna ciepła i pokazująca dom pełen miłości. Chciałabym polecić tę książkę wszystkim którzy mają wątpliwości, że marzenia się spełniają i że w życiu piękne są nie tylko chwile
Książka mi się średnio podobała, ale powodem może być to, że jestem jeszcze młoda i tematy w niej zawarte były dla mnie błahe i nie do końca rozumiałam główną bohaterkę.
Malgorzata ucieka z Warszawy na Mazury gdzie probuje od nowa zbudowac soj swiat i poukladac swoje zycie.Swietna ksiazka ,napisana przystepnym prostym jezykiem.Przepiekne opisy Mazur.
Inne książki autora
Fikołki na trzepaku
0
Fikołki na trzepaku to zbiór literackich pocztówek z dzieciństwa. Zapamiętane i "zatrzymane w kadrze pamięci" podwórko, szkoła, wakacje...
Dwoje na kwarantannie
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Stefana poznaliśmy w znakomitych „Listach pisanych atramentem”. Po utracie żony Stefan stara się żyć dalej, ale nie jest to łatwe. Czuje się...
