Ciemna dolina
Thomas Arnold

Przyznam szczerze, że pierwszy raz miałam do czynienia z powieścią napisaną przez tego autora i ... szczerze mówiąc to właściwie organizowanym targom książek w moim mieście. Kilka razy przechodziłam koło stanowiska Pana Thomasa, a opowiedzenie o książce, interesująca okładka oraz nazwisko na niej widniejące korciły mnie coraz bardziej! Tak więc, choć w planach jej nie miałam, w końcu i tak trafiła w moje ręce, ale czy faktycznie była aż tak warta zapowiedzi jak autor wtedy się postarał?

W krótkich odstępach czasu znikają cztery osoby. Niedługo po tym ich ciała zostają odnalezione w niezamieszkałym domu.
Co dziwne, chwilę po wkroczeniu do niego policji, funkcjonariusze zauważają w lesie przyglądającego się im człowieka w zakrwawionym ubraniu. Zatrzymany mężczyzna każe do siebie mówić imieniem jednego z aniołów. Po osadzeniu w areszcie rezygnuje z obrońcy, a jedyna rzecz, o jaką prosi, to gra – chce jakoś zabić czas. Czas, którego Jade Reflin i jej partner nie mają, gdyż każda upływająca godzina oddala ich od znalezienia wyjścia z ciemnej doliny.

Powiem tak ( i nie, wcale nie jest to żadna reklama) : dawno tak dobrego kryminału nie czytałam, dość dawno. Takiego, który od samego początku intryguje, interesuje czytelnika i potrafi niesamowicie zaskoczyć.

Fabuła powieści od samego początku trzyma nas w napięciu, a im dalej zagłębiamy się w historię, która autor nam przedstawia tym bardziej czujemy się zaintrygowani tym co tu się dzieje. A nie powiem, dzieje się dość wiele i to konkretnie. Dostajemy tu wiele zwrotów akcji, pełnych intrygujących oraz skomplikowanych tajemnic.
Akcja w powieści może i tempa jakiegoś solidnie szybkiego nie ma, ale widać, że jest ona tu dopasowana konkretnie pod dane sytuacje jakie mamy w książce. Interesujące to zagranie, bo ( dziwnie to zabrzmi), ale z łatwością można się w tę historię wpasować, wczuć i w pewien sposób nie tylko zrozumieć daną sytuację i powody jakimi się tu sprawca kieruje, ale także bardziej kibicować naszym śledczym.

Co do bohaterów jakich tu mamy, to autor stworzył naprawdę ciekawe i barwne postacie, mające dość nietuzinkowe charaktery i dające się nawet polubić i kibicować im w dalszej pracy. A zazwyczaj trochę czasu zajmuje mi zaprzyjaźnianie z bohaterami...
Styl pisania autora jest świetny, lekkie i konkretne pióro sprawia, że powieść dosłownie się pochłania. Autor dobrze wie jak czytelnika zaciekawić, porwać w swoją historię i sprawić, by rozwiązywał ją z nim - i właśnie tu to wykorzystuje! Nie znajdziecie tu zbędnych opisów, które zazwyczaj w powieściach takich są stosowane, więc nie ma tu do czego nawet się przyczepić. Dość grube tomiszcze stworzone przez autora widać, że jest całkowicie przemyślane i konkretnie skonstruowane. A zakończenie - nie tylko nieprzewidywalne, ale także z lekka wbijające w fotel.

Podsumowując:

"Ciemna Dolina" Thomasa Arnolda to świetny, mroczny oraz wielowątkowy kryminał z zaskakującym zakończeniem od którego dosłownie ciężko się oderwać. Autor zna potencjał historii przez siebie stworzonej i świetnie go tu wykorzystuje sprawiając, że czytelnik dosłownie " chce więcej"! Gorąco polecam Wam sięgnąć po tę powieść, z pewnością się nie zawiedziecie.

Cześć wieczorową porą
. Gdy przygotowania do świąt idą pełną parą to pamiętajcie, że należy wam się chwila odpoczynku. A jak tylko chwila, to najlepiej poświęcić ją na przeczytania chociażby  jednego rozdziału dobrej książki. I tu mam dla was propozycje takowej powieść…

Detektyw Jade Reflin wraz z partnerem Chrisem Whalenem dostają sprawę morderstwa czterech ofiar, które odnaleziono w opuszczonym domu. Zwłoki zostały przywiązane do krzeseł przy okrągłym stole. Czy to jakiś znak? Kim są ofiary? Zatrzymują też podejrzanego w zakrwawionym ubraniu, który kręcił się nieopodal miejsca zbrodni. Czy to on jest mordercą? Detektywi próbują rozwikłać zagadkę morderstw i przypisać je zatrzymanemu. Ale to nie takie proste, bo wszystkie poszlaki prowadzą gdzie indziej…

 Ależ to było dobre! Thomas Arnold zna się na tym co robi. Każdy detal intrygi był świetnie przemyślany i dopracowany do ostatniego zdania. W tej historii nic nie było oczywiste!

Postacie główne, jak i drugoplanowe były wielowątkowe, wywarzone i rewelacyjnie opisane. Jedne wzbudzały sympatię, a przy drugich aż ciarki przebiegały po plecach przy pierwszym spotkaniu.

Fabuła zawierała tyle zwrotów akcji, że książki nie szło odłożyć! Napięcie towarzyszyło do ostatniej strony i doprowadzało, wręcz do wrzenia. A zakończenie? Zdumiewające! Takiego obrotu spraw nie przewidziałam… Do tej pory zachodzę w głowę: jak to mogło się stać? Dlaczego?

 To było moje drugie spotkanie z twórczością autora i również kapitalne! Już wiem, że muszę koniecznie nadrobić jego pozostałe książki 🔥.

Kupiłeś mnie tą powieścią! Masz już kolejną zagorzałą fankę 

Czekam również na kolejny tom CIEMNEJ DOLINY, bo bez wątpliwości autor nie zakończy tak tej historii!

Serdecznie dziękuję samemu autorowi za książka do recenzji!

Fani dobrego thrilleru i kryminału, jesteście tu? Mam dla was smakowity kąsek, który dostarcza niezapomnianych wrażeń, trzyma w napięciu od pierwszych stronic, a zagadka jaką przyjdzie rozwikłać, przysporzy nie lada trudu.

Chodzi mi o książkę „Ciemna dolina”, która niczym nie ustępuje zagranicznym powieściom i zaryzykuję stwierdzeniem, że jest dużo lepsza od niektórych znanych pozycji. Znajdziemy tu mroczną, tajemniczą fabułę, dynamiczne wątki, wiele fałszywych poszlak i intrygę, której nie udało mi się przewidzieć. Zakończenie bardzo zaskakuje do tego stopnia, że długo po zakończeniu lektury chodziłam zadumana i przetrawiałam zaczytaną treść.

Autor ma świetny styl, który jest przejrzysty i zrozumiały. Wykreował genialne postaci pierwszoplanowe jak i drugoplanowe, które są silne, charakterne i z charyzmą. Lekkie pióro autora sprawia, że powieść czytało mi się niezwykle szybko i przyjemnie.

Historia przybliża nam policjantkę Jadę Reflin , która wraz ze swym partnerem próbuje rozwikłać zagadkę seryjnych morderstwa. Życie straciło cztery osoby, których ciała odnaleziono w opuszczonym budynku. Dziwnym trafem okoliczności stróże prawa zauważają nieopodal w lesie mężczyznę, który ma zakrwawione odzienie. Aresztowany jest raczej milczący i nosi imię Gabriel tak jak jeden z archaniołów. Rezygnuje on z obrońcy, prosząc jedynie o grę. Bohaterka ma niewiele czasu na udowodnienie winy zatrzymanemu.

Jednak czy to, aby na pewno on jest seryjnym mordercą? Dlaczego policjanci mają tak niewiele czasu na dochodzenie. Czy odkryją prawdę i czy jest ona taka, jaka nam się wydaje?

Jeśli sięgnięcie po książkę, to zapewniam, że będziecie nią oczarowani i nawet przez moment nie grozi wam nuda. Adrenalina wzrasta stopniowo, by po dotarciu do finałowych kart wybuchnąć niczym wulkan podczas erupcji. Czego chcieć więcej od rewelacyjnej lektury?

Autor tak umiejętnie myli tropy, podsuwa fałszywe poszlaki, że nie jesteśmy w stanie przewidzieć zakończenia. To jedna z wielu zalet książki, którą wam z całego serca gorąco polecam!

Po pierwszej części przygód Jade Reflin nie miałam zbyt wygórowanych oczekiwań, jednak na szczęście drugi tom mogę ocenić o oczko wyżej z dwóch powodów. Po pierwsze - fabuła oraz zagadka są zdecydowanie ciekawsze. Z reguły nie jestem fanką powieści, w których podejrzany ujawniany jest na samym początku, jednak teraz się nie zawiodłam. Po drugie - bohaterka aż tak nie irytuje! Czasami nawet uda jej się podjąć racjonalne decyzje. Chociaż jej kłamstwa i charakter bywają wkurzające. 

W wynajętym domu znalezione zostają cztery trupy siedzące przy stole, zaś przed nimi leżą tajemnicze przedmioty. Podczas przeszukania okolicy policjanci natykają się na mężczyznę z zakrwawionym nożem. Do tego okazuje się, iż jest to brat zamordowanego przez panią detektyw mężczyzny. Mówi on zagadkami, często cytując Biblię. Do tego śledczy wciąż natykają się na dziwne poszlaki - jednak w żaden sposób nie potrafią udowodnić mu winy. Czy rzeczywiście to on zabił? A może to po prostu wyjątkowe dziwne zrządzenie losu? Klasycznie na samym końcu spotyka nas twist fabularny, jednakże... Autor po raz drugi zastosował tutaj pewien schemat co w pierwszym tomie. Nie chcę spoilerować, o co chodzi, by nie psuć nikomu zabawy, jednakże w tym momencie zaczęłam się domyślać, kto mógł maczać palce w całej intrydze. 

Zacznę od tego, że pierwszy raz mam styczność z autorem. Trochę czasu mi zajęło zanim sięgnęłam po otrzymana książkę. Jednak jest ona jak wino. Czym dłużej leżakuje, tym jest przyjemniejsza.

I znów mam zagwozdkę, jak opowiedzieć Wam o książkę, aby nie spolerować. 

Jest to drugi tom cyklu, o tym fakcie dowiedziałam się jednak później. Nie znajomość tamtego, nie przeszkadza to w czytaniu tej części.

Już na samym początku zostajemy wciągnięci w fabule. Nie jesteśmy jej biernymi obserwatorami, my bierzemy w niej czynny udział. Od początku Autor skrupulatnie się nami zabawia. Podsuwa nam trop, który w jego zapewnieniu jest tym ostatecznym, by za chwilę zgasić nasz entuzjazm i pokazać, że to nie jest ten punkt. Na nowo szukasz rozwiązania, zależności, a wszystko i tak zostaje zburzone.

Najbardziej podobał mi się portret psychologiczny mordercy. Skrupulatnie ukazane, że pomimo wszystko jest to bardzo inteligentny człowiek. Dowodzi całą operacją, dodatkowo bawiąc się naszymi emocjami. Sterując naszym umysłem, jak pionkami w grze.

Ja nadal dochodzę do siebie po przeczytaniu książki. Nie spodziewałam się, że będą mną targać takie emocje. Mimo, że historia się zakończyła, ja dalej w głowie mam setkę pytań i niedopowiedzeń.

To jest to czego oczekuje od dobrej książki. Pomimo odłożenia jej, nadal zostaje w umyśle.

Kiedyś usłyszałam pewne stwierdzenie na temat szachów. Tylko wytrwali będą w stanie rozpracować te grę. Motyw tej gry w książce, przelał całą czarę.

Pokuszę się o stwierdzenie. Ameryka ma Cobena, Polacy mają Arnolda.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorowi @thomasarnold.pisarz_official .

wow!!! Thomas Arnold rewelacyjnie pisze - wiem to od dawna. ale ta książka jest jeszcze lepsza. Akcja goni akcję. Cały czas coś sie dzieję. Bohaterowie mocno wykreowani. 

mocno polecam :) 

Thomas Arnold, za pośrednictwem swojego najnowszego thrillera kryminalnego, zaprasza swoich czytelników do ... gry. Tajemniczej gry spostrzegawczości. Zagrać może każdy, kto lubi zagadki kryminalne, ma mocne nerwy i nie boi się błądzić po tytułowej ,,Ciemnej Dolinie". Celem gry jest znalezienie wielokrotnego mordercy. Wszystkie jego ofiary zostały odnalezione w niezamieszkałym od dawna domu. Pracownik tartaku, tancerka , narkoman i policjant. Co łączy te cztery osoby? Odpowiedź na to pytanie doprowadzi funkcjonariuszy policji do sprawcy. Ale zaraz, zaraz ... Przecież ten sam się ujawnił?! Obserwował działania policji z pobliskiego lasu w zakrwawionym ubraniu. Po zatrzymaniu zrezygnował z obrońcy, sypał cytatami z pisma świętego, kazał mówić do siebie imieniem archanioła i poprosił o ... grę, by zabić czas spędzany w areszcie. Czy Gabriel jest sprawcą? A może, podobnie jak jego biblijny odpowiednik, ma za zadanie wymierzyć karę prawdziwemu mordercy? Jedno jest pewne : zanim poznacie rozwiązanie, musicie kroczyć w mroku ,,Ciemnej Doliny". Nyktofobia nie jest więc wskazana!

Thomas Arnold w mistrzowski sposób, przez niespełna czterysta osiemdziesiąt stron, wodzi czytelnika za nos. Co jakiś czas rzuca nowy trop, który mami, mydli oczy i budzi złudne nadzieje na szybkie rozwiązanie sprawy. Kreacja bohaterów jest genialna. Prostolinijna, ale niezwykle zdeterminowana Jade imponuje swoją postawą. Jej partner Chris stanowi orzech trudny do rozgryzienia. Gabriel Acker intryguje ze względu na stoicki spokój, niezwykle rozległą znajomość Pisma Świętego i specyficzną osobowość. Bohaterowie drugoplanowi także są świetnie przemyślani.

Autor stworzył swój własny, niepowtarzalny styl, stanowiący wybuchową mieszankę elementów charakterystycznych dla Harlana Cobena, Dana Browna i czegoś, co śmiało można nazwać Thomasowską nieobliczalnością. Trzeba przygotować się na wielokrotne zwroty akcji, jak u Harlana Cobena. W przeciwieństwie do wspomnianego mistrza pióra, Thomas Arnold nie osadził akcji w Nowym Jorku czy New Jersey, tylko w graniczącej z tymi stanami Pensylwanii. Z kolei nawarstwiające się motywy religijne, stanowiące albo poszlaki, albo trafne riposty, przywodzą mi na myśl Dana Browna, słynącego m.in. z #KodLeonardadaVinci czy #AniołyiDemony.

Pozycja nowa (premiera 26. 11. 2021r.), nieprzewidywalna.

Idealna na świąteczny, zaksiążkowany prezent dla fana dreszczowców! Dziękujemy autorowi za zaufanie i możliwość recenzji tego mrocznego thrillera kryminalnego.

P.S. Powieść stanowi kontynuację ,,Trzeciej córki". Znajomość pierwszego tomu nie jest wymagana, niemniej jednak warto znać jego treść.

"Świat nie jest aż taki zły. W przeciwnym razie szybko by się skończył".
 

Podobno ucząc się gry w szachy, uczymy się siebie, poznając własną wytrzymałość, stopień koncentracji i odporność na narastający stres. Można więc śmiało stwierdzić, że czas poświęcony szachom nigdy nie będzie czasem straconym. Nie będzie również straconym ten poświęcony lekturze "Ciemnej doliny", gdyż ta rozgrywka to najwyższej klasy, wyrafinowana rozrywka intelektualna, jaką może zapewnić dobrze skrojony dreszczowiec.

Thomas Arnold to pseudonim literacki Arnolda R. Płaczka, urodzonego w Rybniku, absolwenta farmacji ukończonej na Śląskim Uniwersytecie Medycznym. Autor dobrze przyjętych powieści, zadebiutował w 2013 r. książką pt. "Anestezja". Mieszka obecnie w Rydułtowach - małej miejscowości na Śląsku. "Ciemna dolina" to drugi tom cyklu pt. "Jade Reflin".

Świeżo wynajęty dom skrywa w sobie makabryczną zawartość. Policjantka Jade Reflin i jej partner Chris Whalen odnajdują w nim cztery ciała, ucharakteryzowane na przerażającą inscenizację. W tym samym czasie, niedaleko domu, funkcjonariusze zatrzymują mężczyznę z nożem w ręku, w zakrwawionych ubraniach, nazywającego siebie Gabrielem. Przesłuchanie dziwaka nie wnosi nic do sprawy, a Jade z każdą kolejną godziną śledztwa przekonuje się, że sprawa posiada o wiele głębsze dno, związane z jej osobą.

"Ciemna dolina" to po mistrzowsku skrojony dreszczowiec, który w swojej konstrukcji fabularnej posiada to wszystko, co powinna mieć książka osadzona w tym właśnie gatunku. Thomas Arnold zadbał bowiem o odpowiednią dynamikę akcji, przedstawił tajemnicze zbrodnie okupione okrucieństwem i wplątał w to wszystko intrygujący element szachów. Elementy te zapewniły  skomplikowaną, ale jednocześnie przejrzystą konstrukcję fabularną, która zgodnie z konwencją thrillera, zapewnia pobudzający dreszcz emocji i niepokoju. A ja niczego więcej nie oczekuję od tego typu powieści.

Jeśli mowa o emocjach, które funduje czytelnikowi najnowsza książka Thomasa Arnolda to warto wspomnieć o tym, że zostają one wzmocnione dzięki umiejętnemu bazowaniu na niecierpliwości odbiorcy spowodowanej poznaniem narracyjnej tajemnicy. W trakcie lektury pojawia się także swoisty głód literackiego przeżycia czegoś makabrycznego oraz co najważniejsze, końcowy twist, dający swoiste "guilty pleasure", tak często odczuwane podczas czytania prozy z szeroko rozumianego nurtu popkultury.

Kontynuację cyklu można czytać bez znajomości pierwszego tomu pt. "Trzecia córka", ale oczywiście poznanie wcześniejszych losów protagonistki, daje szerszy obraz na jej całą kreację psychologiczną. Jade Reflin to bowiem taki przykład modelowego everymana, czyli zwykłego człowieka uwikłanego w złożoną intrygę. Postać ta w małym stopniu wymyka się temu szablonowi, dzięki temu czytelnikowi łatwiej utożsamić się z bohaterką i łatwiej wejść w jej rolę odkrywcy wszystkich elementów skomplikowanej zagadki. 

Kilka lat temu napisałam, że książki Thomasa Arnolda powinny stać się naszym literackim towarem eksportowym i nadal podtrzymuję to twierdzenie. "Ciemna dolina" to bowiem przykład tego, jak dobrze napisać angażujący thriller, fundujący czytelnikowi świadomość ciągłego zagrożenia w obliczu prawdziwego zła. Co jeszcze warto podkreślić, zakończenie drugiego tomu cyklu nie pozostawia złudzeń - w najbliższej przyszłości możemy spodziewać się kontynuacji. I to mnie bardzo cieszy.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/