Carska manierka
Andrzej Pilipiuk

Książka ta ma opowiadania z tematyce rosyjskiej, oprócz ostatniej historii. Bohaterami ich jest albo Robert Storm albo doktor Skórzewski. Każdy tekst jest osadzony w realnych klimatach z nutką paranormalnych sytuacji, np: podróż w czasie, demony, czy Arka Noego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Andrzeja Pilipiuka. W skrócie - szału nie ma, ale i źle nie jest. Z plusów: czytało się szybko i przyjemnie, nie nużyły, wstążeczka jako zakładka była świetna, humorystyczne wkładki niesamowite ("masz pęciny jak rasowa kobyła"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tę książkę znalazłam podczas buszowania na internetowych stronach w poszukiwaniu ciekawego prezentu pod choinkę dla mojego chłopaka, wielbiciela, ba miłośnika historii. Myślę , ze trafiłam na ciekawostkę, sądząc po opisach innych czytelników. Otóż suche fakty historyczne są dla mnie monotonne , a wplecienie faktów historycznych w opowiadanie to już coś.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z Andrzejem Pilipiukiem. Moja wiedza na jego temat ograniczała się do tego, że jest taki pisarz i nic poza tym. Nie miałam pojęcia, o czym pisze, jaki jest jego styl, czego mogę się spodziewać, a na co liczyć nie mogę. Jednak w moje ręce trafił najnowszy zbiór jego opowiadań, którego tytuł brzmi ,,Carska manierka" - czyli dokładnie tak samo, jak pierwsze opowiadanie zamieszczone w tej książce. A jak moje wrażenia? Przyznaję się bez bicia, że nie przepadam za opowiadaniami. Jednak stała się rzecz nieoczekiwana i wręcz niesłychana! Zbiór opowiadań pana Pilipiuka czytało mi się bardzo dobrze. Sama się trochę zdziwiłam, ponieważ zazwyczaj taka forma do mnie po prostu nie trafia. Zdecydowanie przepadam za dłuższymi historiami. W tym przypadku jednak nie mam żadnych większych zarzutów, bo skoro książka zapewniła mi rozrywkę i nie pozwoliła mi się nudzić, to nie mogę narzekać. Nie są to opowieści nad wyraz skomplikowane - to właśnie takie przyjemne historyjki, które bardzo miło się czyta. Ogółem odbiór pozytywny. W sumie zamieszczonych jest tutaj osiem opowiadań. Głównym bohaterem pięciu z nich jest Robert Storm. Świetny chłopak, który od razu zaskarbił sobie moją sympatię. Jego perypetie będą gratką dla osób lubujących się w historii. Robert bowiem rozwiązuje zagadki z dawnych lat, zaklęte głównie w różnych przedmiotach, chociażby w tytułowej manierce. Przyznaję szczerze, że to właśnie te pięć tekstów najbardziej przypadło mi do gustu. Kolejne dwa to losy doktora znanego jako Paweł Skórzewski. Tutaj przenosimy się do lat 1923-1927. Pierwsze opowiadanie to wyprawa do bolszewickiej Rosjii, a drugie to poszukiwanie szczątków Arki Noego. W tym przypadku nie wczułam się już tak bardzo w losy bohatera, ale nadal czytało mi się tę pozycję dosyć przyjemnie. Ostatnie opowiadanie jest nieco inne od pozostałych, ale równie dobre. Poznajemy Marka, naturalistę, który poszukuje cennych minerałów. Przyznaję, że dobry tekst na zakończenie całości. Bardzo przyjazny. Wszystkie historie wydają się być takie zwyczajne i naturalne, jednak każda z nich posiada w sobie nutkę magii. W wielu miejscach można dostrzec spisek czy intrygę. Większość tekstów trzyma w napięciu przez cały czas, co jest ich ogromną zaletą. Z pewnością nie znajdziecie czasu na nudę. Akcja jest wartka i płynna, a bohaterowie ciekawi. Historie wymyślone przez autora są barwne i różnorodne, dzięki czemu możemy przeżyć kilka różnych przygód. Przyznaję również, że styl Andrzeja Pilipiuka jest lekki, ale nie banalny. Język jest prosty, ale nie jałowy. Idealna równowaga we wszystkim zachowana - to mi się podoba. Cieszę się, że w końcu znalazłam takie opowiadania, które przypadły mi do gustu. Nie sądziłam, że kiedyś do tego dojdzie, a jednak. Wciągająca lektura, zapewniająca rozrywkę na kilka godzin. Domyślam się, że każdemu czytelnikowi spodoba się tutaj co innego, ale myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie. Ja zauważyłam, że coraz bardziej przekonuję się do nawiązań historycznych w literaturze. To naprawdę ciekawa rzecz, zwłaszcza, gdy jest umiejętnie wykorzystana. Książka Andrzeja Pilipiuka przekonała mnie, że mamy w Polsce dobrych autorów i myślę, że z chęcią sięgnę po inne jego dzieła. Zbiór ,,Carska manierka" nie jest może niczym wybitnym, ale z pewnością jest to godna uwagi i polecenia pozycja. Jeżeli będziecie mieli okazję się z nią zapoznać, to zachęcam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Carska manierka" to zdecydowanie książka dla fanów Roberta Storma, bowiem pięć na osiem zawartych w zbiorze historii jest z jego udziałem. Prawdziwą gratką jest opowiadanie tytułowe, dzięki któremu dowiadujemy się, jak wyglądały początki działalności Roberta jako poszukiwacza skarbów i przygód. W kolejnych opowiadaniach rozwiążemy wraz z nim jeszcze inne zagadki oraz pośmiejemy się z jego nieudolności w kontaktach z Martą. Opowiadania czytało się świetnie, trzymają dobry poziom, jednak przyznaję, że żadne na dłużej nie utkwiło mi w pamięci. 

Kolejne dwie historie z udziałem doktora Skórzewskiego nie wykazują już niestety tak równego poziomu. O ile "Śmierć pełną tajemnic" czyta się dobrze, o tyle kolejna opowieść "Tajemnica Góry Bólu" zdecydowanie nie wykorzystuje swojego potencjału. Ciekawy pomysł - poszukiwanie Arki Noego na górze Ararat - został popsuty przeciętnym zakończeniem. Ostatni, nietypowy dla Pilipiuka steampunkowy tekst nie przypadł mi do gustu w ogóle - jakoś wolę autora w opowieściach historycznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Andrzeja Pilipiuka. To zbiór ośmiu opowiadań z Robertem Stormem i Pawłem Skórzewskim. Czyta się je niezwykle szybko i przyjemnie. Wyobraźnia Pilipiuka zdaje się nie mieć żadnych granic. Mamy tutaj opowiadania z historią w tle, poszukiwania artefaktów niczym Indiana Jones, jak i alternatywną historię o Krzysztofie Kolumbie :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)