Biblioteka dusz
Ransom Riggs

"Ja już pokonałem swoje demony, jednak zwycięstwo było pozorne, gdyż nowe potwory zajęły miejsce starych."

Czytacie pojedyncze książki, czy może wolicie wielotomowe cykle?

"Biblioteka dusz" to już trzeci tom cyklu Pani Peregrine Ransoma Riggsa. Pierwsza i druga część bardzo mi się podobały, więc moje oczekiwania co do tego tomu były bardzo wysokie. Na samym początku myślałam również, że to ostatnia część przygód tej osobliwej paczki przyjaciół i samo zakończenie książki mnie w tym utwierdziło. Jak się jednak okazuje - bardzo się myliłam, gdyż powstały kolejne części, po które z pewnością będę musiała sięgnąć.

Często zdarza się, że w przypadku wielotomowych cykli pierwsza książka jest naprawdę dobra, a kolejne już nie są aż tak bardzo wciągające. Myślę, że to najgorsze co może się przytrafić zaintrygowanemu czytelnikowi, który zachęcony pierwszym tomem, sięga po kolejne. Tym razem jednak się z tym nie spotkałam. Uważam, że autor przez wszystkie trzy części trzymał naprawdę wysoki poziom. Ośmielę się nawet stwierdzić, że z każdą kolejną publikacją było jeszcze lepiej.

Ale tak naprawdę o czym była trzecia część?

Jacob i Emma, by uratować swoich porwanych przyjaciół i ymbrynkę panią Peregrine muszą udać się do samego serca twierdzy niebezpiecznych upiorów. Razem z osobliwym psem Addisonem mają przed sobą niezwykle trudne zadanie - uratować Bibliotekę Dusz, w której od tysięcy lat spoczywają dusze całej osobliwej społeczności.

“- Pewnie, że cię znam - usłyszałem jego głos. - To ty jesteś chłopcem, który gada z głucholcami.”

W tym tomie zbliżamy się do głównego bohatera jak nigdy wcześniej. Jacob rozwija swoje nowe osobliwe umiejętności, o których nigdy wcześniej nie miał pojęcia. Chłopak zdaje sobie sprawe z tego, że nie ma prawa się pomylić. Nawet najmniejszy błąd mógłby skutkować śmiercią wszystkich jego towarzyszy.

Książka ta zachwyciła mnie także pod względem umiejętności autora co do opisów miejsc i postaci. Diabelskie Poletko, do którego podczas swoich przygód trafiają Jacob i Emma to miejsce, którego ciężko szukać w snach czy koszmarach. Riggs przedstawia je czytelnikowi w niesamowity i pełen wrażeń sposób. Czułam się jakbym tam była i razem z bohaterami oglądała te wszystkie przerażające obrazy.

“- Ja słyszał, jak ty mówił językiem potwora. To cud. - Wcale nie. - Przyklęknąłem obok niego. - Straciłem tę umiejętność. Zniknęła. - Jeśli dar w tobie, to w tobie na zawsze.”

Tym razem poznajemy naprawdę wiele nowych i ciekawych postaci. Szczególnie zaintrygowała mnie Matka Pył, która była w stanie uleczyć każdą ranę na ciele każdej żyjącej istoty. Niestety jednak za każdym razem działo się to na jej szkodę- traciła fragment swojego ciała. Autor w całej książce przedstawia czytelnikowi o wiele więcej niesamowich postaci - tych dobrych jak i złych. Dzięki temu walka między tymi stronami stała się jeszcze bardziej ciekawa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakończenie trylogii. wiele zwrotów akcji i nieustające napięcie. NIe można się było oderwać. Pochłonęłam w trzy dni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główny bohater - Jacob - po raz kolejny wykazuje się swoją odwagą, uporem i determinacją. Osobliwych przyjaciół traktuje jak rodzinę i za wszelką cenę stara się, aby w równoległym świecie wszystko wróciło do normy. Za każdym rogiem czai się zło, które poluje na grupę wędrowców szukających spokoju i ratujących swoich bliskich. Nastolatek powoli poznaje siebie, swoje moce i przeznaczenie w całej historii - czuje, że jego rola jest tu niezwykle ważna, a bez niego wszystko może popaść w ruinę i nic nie będzie takie samo. Zdeterminowany chłopak staje się częścią nowego świata, walczy o przetrwanie swoich osobliwych przyjaciół oraz stara się, aby złe siły nie przejęły panowania. Robi się coraz poważniej i niebezpieczniej, a ciemna strona czeka na odpowiednią okazję. Czy Jacob sprosta zadaniu? Uda mu się uratować przyjaciół? "Biblioteka dusz" to trzecia i ostatnia część przygód osobliwej gromady, która przestała być bezpieczna w swojej pętli czasowej. Świat zaczął się zmieniać, ich dom przestał istnieć a czas nieubłaganie płynąć... Nikt nie może czuć się bezpieczny, ponieważ pewna grupa ma w planach przejęcie władzy nad wszystkimi. Historia w trzecim tomie staje się nieco poważniejsza, bardziej zagmatwana i emocjonalna. Wrogowie biorą górę i to właśnie na nich opiera się większość wydarzeń, gdzie bohaterowie walczą o swoją niezależność i wolność. Ich życie staje pod znakiem zapytania, a zaufane pętle czasowe nie mogą być jedynym wyjściem. Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? "Biblioteka dusz" to rewelacyjne zakończenie przygód bohaterów, którym towarzyszyliśmy w najtrudniejszych i najniebezpieczniejszych momentach. Autor zgrabnie poprowadził akcję i zakończył ją w najlepszy możliwy sposób, bez zbędnych dodatków oraz nieoczywistych sytuacji. Historia osobliwej gromady miała w sobie coś, czego nie znalazłam dotąd w żadnej innej serii. Pomimo, że jest to jedynie fikcja, nie odczuwałam tego na każdym kroku. Autor w swoich powieściach wprowadził niesamowicie realny klimat, który sprawiał, że wydarzenia działy się w nas naprawdę, a wszystko rozgrywało się tuż obok nas. Tak jak poprzednie tomy, powieść przepleciona jest wieloma wspaniałymi, niezwykle klimatycznymi, starymi fotografiami. Niektóre z nich są absurdalne, inne przerażające i mroczne, lecz każda z nich wprowadza w opowieści interesujący, nieoczywisty klimat. Historia ma w sobie kilka zabawnych fragmentów, jednak całość przepełniona jest tajemnicą i czymś, czego nie spotykamy na co dzień. Autor spisał się genialnie, a seria i bohaterowie na długo pozostaną ze mną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

BIBLIOTEKA OSOBLIWOŚCI Wreszcie jest! Wraz ze zbliżającą się premierą filmu Tima Burtona, przenoszącego na kinowe ekrany losy bohaterów pierwszej części „Osobliwego domu…”, na księgarskie półki trafia w końcu ostatni tom serii. Jak zwykle dzieje się dużo, fabuła pędzi na złamanie karku a bohaterowie ani przez chwilę nie mogą poczuć się bezpieczni. Przygotujcie się na szalone pożegnanie z fascynującą trylogią Ransoma Riggsa. Jeszcze nie tak dawno temu szesnastoletni Jacob Portman był zwyczajnym chłopakiem, który nie wierzył w żadne paranormalne bzdury, a stare zdjęcia, na których uchwycono niezwykłych ludzi w równie niezwykłych okolicznościach traktował jak oszustwa. Teraz jednak znajduje się w samym środku koszmaru, który dzieje się na jawie, stojąc wraz ze swoimi towarzyszami przed Głucholcem, który w każdej chwili może ich zaatakować. Udało mu się go sparaliżować, ale nieświadomie użyty dar nie chce się ponownie uaktywnić. Wszystko idzie nie tak, po ataku na lodową kryjówkę jest już za późno, ale Jackob i jego przyjaciele nie zamierzają zrezygnować. By ratować swoją ukochaną ymbrynkę, panią Peregrine oraz porwane dzieci, gotowi są na wszystko. Nawet gdyby mieli odnaleźć tylko ich zwłoki, bądź też zginąć, nie cofną się przed niczym. Łącznie z wyprawą do wiktoriańskiej Anglii i jej najgorszego miejsca noszącego bardzo wymowną nazwę Diablekskiego Poletka… Ransom Riggs nie zawodzi. Po udanym, choć jeszcze dość infantylnym (z perspektywy czasu) tomie pierwszym i jego znakomitej, wciągającej kontynuacji w postaci „Miasta cieni” powraca by dopowiedzieć ostatni rozdział i zamknąć losy bohaterów. Czas i przestrzeń nie stanowią dla niego ograniczeń, tak jak niebezpieczeństwa i magia nie mają końca w snutej przez niego opowieści. Ogranicza go jedynie wyobraźnia, a ta dała znów znakomity popis swoich możliwości. Bohaterowie, jak i poprzednio, tkwią w samym środku kłopotów. Zmagają się z niesprzyjającymi okolicznościami i hordami wrogów. Wątków jest wiele, pytań także. Wszystko jednak sprowadza się do fantastycznego, ciekawie skonstruowanego świata, w którym zbiegają się wszystkie niewyjaśnione rzeczy znane z naszej rzeczywistości, a symbolizowane przez (w znacznej większości) niezmienione zabytkowe fotografie prezentujące niezwykłe wydarzenia, miejsca i postacie. Ransom Riggs znakomicie wykorzystuje możliwości, jakie otworzyła przed nim osobliwa mechanika świata, a splatając je z prawdziwymi zdjęciami, które jakże bogato zdobią strony książki, dodaje całości miłego posmaku autentyzmu. Wraz z nim idzie oczywiście także coś jeszcze – wielka przyjemność z oglądania ich i odkrywania tajemnic niezwykłości na nich ukazanych. Podsumowując, jeśli czytaliście poprzednie tomy, sięgnijcie koniecznie. Zabawa jest przednia, a „Biblioteka dusz” w znakomitym stylu zamyka historię rozpoczętą „Osobliwym domem pani Peregrine”. Jeśli zaś nie mieliście dotychczas przyjemności czytać tej serii, dajcie jej szansę i przekonajcie się ile ma do zaoferowania. Naprawdę warto! Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/22/biblioteka-dusz-ransom-riggs/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

CYKL: "PANI PEREGRINE" (TOM 3)

 

Trzecia odsłona przygód Jacoba obfituje

w ciekawe wydarzenia. Nie mogę zdradzić szczegółów, bo mogłabym zniszczyć lekturę także tomu drugiego tym, którzy jeszcze go nie znają. Powiem jedynie, że przed Jacobem kolejna misja, czekają go nowe wyzwania oraz doświadczenia. Będzie się uczył nowych możliwości, które w międzyczasie w sobie odkryje, ale też narazi się na wiele niebezpieczeństw.

 

Trzeci tom jest interesujący nie mniej od tomu drugiego. Mamy tu wędrówkę przez Diabelskie Poletko (fajnie, ciekawie opisane) oraz zwiedzamy tutułową bibliotekę dusz.
Jak w poprzednich tomach, tak i tutaj możemy liczyć na intrygujące fotografie, które dodają lekturze dodatkowego klimatu. Poznajemy paru nowych bohaterów, m. in. Sharona oraz pewnych braci. Przy okazji zdradzę, iż w tym tomie będzie można zobaczyć do czego prowadzi nadmierna pycha i pazerność.

 

Zauważyłam, zwłaszcza w kilku ostatnich rozdziałach parę literówek: widocznych, aczkolwiek nie przeszkadzają bardzo w odbiorze.

 

Książkę czyta się szybko. W mojej ocenie jest dobra. Polecam fanom serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnia część trylogii "Osobliwy dom Pani Peregrine". Tym razem Jacob i Emma, wraz z osobliwym psem Adisonem przemierzają współczesny, a następnie XIX-wieczny Londyn, w poszukiwaniu przyjaciół porwanych przez upiory. Polecam dla miłośników fantasy i szybkiej akcji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

I oto trzecia część wspaniałego osobliwego domu. Jacob, Emma i Addison muszą ruszyć tropem Upiorów za przyjaciółmi. W tym czasie Jacob odkrywa w sobie moc panowania nad Głucholcami. Docierają do straszliwego miejsca zwanego Diabelskim Poletkiem. Próbują dostać się do twierdzy Upiorów lecz zostają zaatakowani przez wielkiego, groźnego Głucholca. W tej sytuacji nawet Jacob nie jest w stanie zapanować nad powrotem. Trafiają do dawnego przyjaciela dziadka Jacoba, a tam odkrywają sekrety przyjaźni dwóch osobliwców. Wyjaśnia się też w jaki sposób dziadek Abraham nie był w stanie obronić się przed potworem. Mimo, że przyjaciel Portmana dokonał strasznego czynu, Jacob pomaga mu uruchomić maszynę, która może pomóc w uratowaniu dzieci. W tym celu sprowadza Głucholca. Gdy dostają się do twierdzy Emma uwalnia przyjaciół, a Jacob szuka ymbrynek. Gdy je znajdują wypuszczone zostają potwory. Jacob z Głucholcami wypada do dziury, z której przybyły i ma wizję, w której sam zmienia się w jedną z tych istot. Po obniżeniu się może panować nad wszystkimi potworami naraz i widzi ich oczami. Zaczyna się bitwa. Zapowiada się, że osobliwcy wygrają lecz gdy Upiór grozi śmiercią ukochanej pani Peregrine postanawiają dobrowolnie pójść za nim. Docierają do starej biblioteki, w której znajdują się słoje z osobliwymi umiejętnościami, które widzi tylko Jacob. Dwaj bracia wchłaniają moce najpotężniejszych osobliwców i prawie zabijają Jacoba. Ratuje go szaliczek zrobiony przez Horacego. Dzieci razem pokonują złych osobliwców. Jednak Jacob musi wracać do Ameryki, do swojego świata. Ale wkrótce w jego życiu na nowo pojawią się osobliwe dzieci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nowoodkryty dar Jacoba pozwala mu zapanowac nad głucholcami i doprowadzic do zwycięstwa nad upiorami. Przy okazji odkrywa, że jego przyjaciele jednak mogą zyć w teraźniejszości jak zwykli ludzie! Pomimo tego, że w końcu historia zatacza koło i Jacob wraca do domu, ostatni tom nie dorównuje pierwszej części cyklu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Legenda głosi, że w dawnych czasach, tysiące lat temu istniała szczególna pętla, do której osobliwcy wedrowali po śmierci. Uważano, że dusze osobliwców sa zbyt cenne, by gineły, więc pielgrzymkowały one do biblioteki, gdzie były magazynowane, by kiedyś mogły się przydać. Tylko określona liczba dusz jest osobliwa, niezwykłe dziecko rodząc się bierze duszę, zupełnie jak ksiażkę z biblioteki. A gdy kończy życie, dusza powraca do biblioteki dusz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)