Autoportret z Lisiczką
Marta Fox

"Autoportret z Lisiczką" to osobista książka o pisaniu i pisarskim życiu, jak również o radości bycia czytelnikiem. To książka o tatrze, bibliotekach, ludziach których autorka spotyka, rodzinie, znajomych, podróżach, o sytuacjach codziennych i niecodziennych... Moją największą uwagę przykuły fascynacje literackie pisarki. Marta Fox nie ucieka przed aktualnymi kwestiami: pisze o Orianie Falacci i jej poglądach, przedstawia postać Andrzeja Samsona, którego recenzja promowała jej książkę "Coraz mniej milczenia". Autorka na łamach tej książki pokazała swoją wrażliwość czytelniczki i pisarki, sposób patrzenia na świat - zmysłowość i ciekawość drugiego człowieka, zarówno z jego marnością jak i bogactwem. Marta Fox pisze: "Są w Autoportrecie ,,chwile istnienia", jak powiedziałaby Virginia Woolf, ułożone z dawnych zapisków tak, by składały się na jedną opowieść z życia pisarki, która nie tylko pisze, ale i czyta, nie tylko czyta, ale i celebruje codzienność, zmagając się z jej krętymi ścieżkami. Niektóre zapiski publikowałam we fragmentach na blogu, inne skrywałam w dzienniku lektur, dzienniku spotkań autorskich. Ileż można mieć dzienników? Dziennik w dzienniku, jak ruska baba w ruskiej, z większej wyłania się mniejsza, z mniejszej jeszcze mniejsza. Nie jest to jednak opowieść o szkatułkowej budowie. Nie jest żadnym z gatunków, choć z wielu ma po trochu. To moje silva rerum i cicer cum caule. To tylko mój pokruszony świat, który próbuję ogarnąć, zlepić w całość. Kto mnie odnajdzie w gmatwaninie linii? Czy będzie zmierzał ze mną do końca, który może stać się wyjściem? Czy przeciwnie, spróbuje wejść głęboko i pozostać, by w gmatwaninie linii zobaczyć moją lisią twarz? Czy to możliwe, że aż tyle przeżyłam? Ile zataiłam? Ile przeinaczyłam, podkolorowałam, by pokazać siebie w dobrym świetle? Mam nadzieję, że w labiryncie słów, wydarzeń, obrazów i książek mój Czytelnik odkryje coś, co zasłuży na jego pamięć". Zatem myślę, że ten fragment najlepiej oddaje to, o czym jest ta książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do pewnego czasu Martę Fox kojarzyłam tylko jako pisarkę książek o młodzieży i jej problemach, a ostatnio miałam okazję poznać ją lepiej w czasie dyskusji na portalu. Jednak tym razem, poprzez "Autoportret z Lisiczką", poznałam autorkę na nowo. Pani Marta odkrywa siebie, swoją przeszłość, upodobania, słabości w tym zbiorze esejów, wierszy, opowiadań i rozmów z wnuczkiem Pawciem. Jednocześnie nadal ma się niezwykłe wrażenie, że to jeszcze nie koniec, że nie dowiedzieliśmy się wszystkiego i raczej nie dowiemy się więcej o tytułowej Lisiczce. Nie jest to lektura "na raz" czy na zły humor, tylko taka, przy której potrzeba skupienia i refleksji. Ja czasem wprost nie mogłam się oderwać od książki, mówiąc sobie "jeszcze tylko jeden rozdział", a i tak kończyło się co najmniej na trzech :) Najbardziej podziwiam zdolność pani Marty do pisania o rzeczach ważnych bez zanudzania czytelnika; wprost przeciwnie - do interesowania go obiektami rozważań. Polecam gorąco!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka nie jest zwykłą autobiografią. To bardziej taki zlepek wspomnień i przemyśleń autorki. Znajdziemy tu skrawki świata sztuki: pisarzy, aktorów, upodobań czytelniczych Marty Fox, jej przeróżnych pogladów na życie. Opisane zostały zarówno wydarzenia błache, humorystyczne dotyczące np. dzieciństwa jej corek, czy podróży po Polsce i swiecie, jak też poważne tamaty, jak wychowanie seksualne młodzieży, problemy molestowanych nastolatków. To wszystko przeplatane jest króciutkimi zabawnymi wstawkami z życia jej wnuka Pawcia. Ksiażka nie należy jednak do lektury prostej. Wczytując sie w każdy rozdział zostajemy skłaniani do refleksji i głębszych przemysleń. Mnie zastanowił rozdział dotyczący Oriany Fallachi i muzułmanizmu. Zdecydowanie, chociaż książka wielce wciągajaca, jednak nie polecałabym jej na letnie plażowe czytanie. Raczej w spokoju, zaciuszu pokoju, wieczorkiem, by przed zaśnieńciem móc się zastanowić, przemyśleć co sie przeczytało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbiór myśli o procesie tworzenia, o inspirujących walorach cudzej twórczości, napotykanych trudnościach. Imponująca bibliografia. Układ treści ma charakter problemowy, nie chronologiczny. Mnie szczególnie ujęły wątki odnoszące się do rodziny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)