Kornel Filipowicz - najnowsze książki: Formikarium, czyli w moim świecie mrówek. Opowiadania, Pamiętnik antybohatera i inne utwory, Romans prowincjonalny i inne historie, Moja kochana, dumna prowincja. Opowiadania, Najlepiej w życiu ma Twój kot,
Średnia ocena książek Kornel Filipowicz: 5.17/6
17 osób przeczytało książki autora
43 osób chce przeczytać książki autora
Kornel Filipowicz - twórczość
Pierwsze dziecięce wyprawy do lasu i nad rzekę. Migotanie odcieni zieleni i pulsowanie zapadającego zmierzchu. Zachwyt, strach, zaciekawienie. Śmiała próba udomowienia mrówek - i zdumienie, że...czytaj dalej
W tym wyborze znajdziemy dwa opowiadania, jedną mikropowieść i wiersze Kornela Filipowicza. Wrócił do pisania poezji w latach osiemdziesiątych, ale sam nie chciał nazywać tych utworów wierszami...czytaj dalej
„Kiedy po latach wróciłam do opowiadań Filipowicza, zadziwiło mnie, jak bardzo współczesnym zdaje się pisarzem, jak wiele mówi o nas”.Justyna Sobolewska Nowelista, powieściopisarz...czytaj dalej
Wieloletni partner Wisławy Szymborskiej, miłośnik przyrody, piewca małych miasteczek, organizator spływów kajakowych, niekwestionowany autorytet, przyjaciel Stanisława Różewicza – Kornel...czytaj dalej
"Najlepiej w życiu ma Twój Kot, bo jest przy Tobie" - pisze z Zakopanego przyszła Noblistka Wisława Szymborska do Kornela Filipowicza. To po jego śmierci powstanie słynny wiersz "Kot w pustym mieszkaniu". ...czytaj dalej
Tomik poezji...czytaj dalej
Wybór opowiadań Kornela Filipowicza, jednego z najświetniejszych mistrzów krótkiej formy prozatorskiej, znanego w kraju i chętnie publikowanego za granicą (m.in. w krajach niemieckiego obszaru językowego),...czytaj dalej
Kornel Filipowicz - wiadomości
Od dzieciństwa słyszałam z ust mojej mamy i ciotek na temat mężczyzntakie zdanie, że mężczyźni są jak dzieci, że chcieliby się całe życie bawić, że ma się z nimi tylko kłopot, pożytek z nich niewielki, a przyjemność wątpliwa.
Więcej
(...) Miłobrzeski, ilekroć znalazł się na prowincji, czuł się trochę jak w kraju ludzi dzikich; nie wiedział dobrze, o co tym ludziom chodzi. Mieszkańcy tego kraju byli na pewno śmieszni. Śmieszni - ale i groźni jednocześnie. Groźni, bo mieli jakieś swoje sprawy, których Miłobrzeski nie rozumiał. Biegli, śpieszyli się dokądś - dokąd tak biegli, kiedy za ich domami rozciągały się ogrody, a dalej szczere pola? Zachowywali się trochę jak mrówki s spotkawszy się, dotykali się czułkami, głaskali się i przekazywali sobie jakieś wia
Więcej