Aleksander Jurewicz


Ta osoba nie ma jeszcze biografii w serwisie Granice.pl Jeśli chcesz, by to się zmieniło, prześlij nam tekst o niej na pr@wwpol.com

Gatunki literackie: Literatura piękna

Aleksander Jurewicz - najnowsze książki: Nostalgia. Mitologia rodzinna, Lida, Popiół i wiatr, Dzień przed końcem świata,

Średnia ocena książek Aleksander Jurewicz: 5.5/6

2 osób przeczytało książki autora

8 osób chce przeczytać książki autora

Aleksander Jurewicz - twórczość

Okładka - Nostalgia. Mitologia rodzinna
Nostalgia. Mitologia rodzinna

Nostalgia jest zbiorem czterech powieści Aleksandra Jurewicza – prozaika i poety, który jako pięcioletni chłopiec musiał opuścić rodzinną wioskę pod Lidą, by przenieść się do Polski. Zbiór tworzy intymną...czytaj dalej

Okładka - Lida
Lida

Białoruś najpierw polska, potem sowiecka, jeszcze później niemiecka, a na końcu znowu sowiecka. Podeptana, zdruzgotana, wyjałowiona, zgorzkniała. A mimo to, dla kilkuletniego Alika, zmuszonego wraz z...czytaj dalej

Okładka - Popiół i wiatr
Popiół i wiatr

Czy mogli przypuszczać, że wkrótce już będzie po wszystkim i razem nie pójdą przez życie, a jutrzejsze zachodzące słońce będzie ostatkami swojej czerwieni świeciło innym, którzy - jak oni wczoraj - przyjadą...czytaj dalej

Okładka - Dzień przed końcem świata
Dzień przed końcem świata

Nowa powieść autora Lidy to kameralna historia, opowiadająca o śmierci ojca. Jest to ?rozpisanie? kolejnego wątku autobiograficznego w twórczości Jurewicza ? całe jego pisarstwo jest przywoływaniem własnej...czytaj dalej

1
Cytaty Autora

Może to tylko zmęczenie. Może to tylko smutek, który mnie zawsze tutaj dopada, smutek przeczuwany nawet we śnie, choć ten zdaje się być snem kogoś innego. Coś się zmieniło, może to już nie noc, ale drugie życie nieoczekiwanie zaczęte i nie potrafię pójść jego nieznanymi ścieżkami, nie wiem, co ze sobą począć, tak jak nie wiedziałem, co zrobić z pierwszym życiem.


Więcej

Chciałbym ich zatrzymać pośród ośnieżonych drzew starego sadu, bo zdaje mi się, że oni mojego konika prowadzą na ostateczną zagładę, na stos, na którym spłoną wszystkie lalki, misie, żołnierze z ołowiu i konie na biegunach, pamiętające nas dziećmi, a o których my zapomnieliśmy i już niczego nie możemy sobie przypomnieć, tak jak zarosły trawą podwórka, na których nie zdążyliśmy być dziećmi do końca.


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy