Recenzja książki: Więcej niż pocałunek

Recenzuje: Magdalena Barwińska

Relacje damsko-męskie nie zawsze układają się jak należy. Niektórzy mają dar do flirtowania, trafiają na osoby, z którymi idealnie się dogadują, a związki – mimo mniejszych lub większych problemów – są udane i szczęśliwe. Inni szukają „drugiej połówki" latami, cały czas nie tracąc nadziei na sukces. Jeszcze inni nie czują potrzeby związku, są szczęśliwi sami ze sobą, a pełnię szczęścia psują im jedynie najbliżsi, wciąż pytając o męża i wnuki. Nie wszyscy są w końcu tacy sami – niektórzy mają problem z interakcjami społecznymi, których uczą się całe życie.

Stella lubi poukładany świat, rządzący się matematycznymi regułami. Jej relacje z mężczyznami nie są zbyt udane, dotychczasowe związki były szybkie i nieprzyjemne. Jednak nacisk rodziców, którzy marzą o zięciu i wnukach, sprawia, że kobieta postanawia nauczyć się więcej o bliskości. Kto zaś lepiej zna się na kwestiach damsko-męskich niż mężczyzna do towarzystwa? W ten sposób Stella poznaje Michaela – chłopaka z tajemnicą, który chętnie pomaga jej w nauce bliskości. Czy kobieta z zespołem Aspergera i mężczyzna z przeszłością wykonają osiągną cel? A co, jeśli ustalone reguły przestaną mieć znaczenie, a zaczną się liczyć uczucia? 

Autorka, która po latach odkryła u siebie zespół Aspergera, postanowiła pokazać społeczeństwu, jak w relacjach międzyludzkich radzi sobie kobieta z jego objawami. Osoba, która lubi ustalony porządek, powtarzalność, logikę, musi przez cały czas myśleć o tym, żeby właściwie się zachować, żeby społeczeństwo właściwie ją odbierało. To bardzo duży atut tej książki: spojrzenie na życie z perspektywy kobiety autystycznej. Czytelnik wchodzi w sytuację Stelli, stara się zrozumieć jej sposób myślenia, a jednocześnie może skonfrontować go z własnym zachowaniem w konkretnych sytuacjach. 

Opowieść o relacji Stelli i Michaela zaczyna się od relacji intymnych – w końcu to w tym zakresie pragnie „podszkolić się" bohaterka. Okazuje się jednak, że jedno spotkanie nie pozwoli jej przełamać wszystkich zahamowań. Potrzebna jest dłuższa znajomość, na którą Michael na początku nie chce się zgodzić. 

Duży atut tej książki to postać Stelli, jej problemy z relacjami, mówienie wprost tego, co myśli, miłość do pracy. Widać, że pisarka doskonale wiedziała, jakie bariery musi przełamać osoba z Aspergerem, na co zwrócić uwagę i w jakim kierunku powinna w związku z tym poprowadzić akcję. Drugie ważne ogniwo tej książki to Michael – młody chłopak, który dorabia jako żigolak. Co właściwie nim kieruje? Jakie tajemnice skrywa? Dlaczego potrzebuje pieniędzy, które zarabia w ten sposób? 

Powieść ukazuje ciekawye spojrzenie na nietypowe ludzkie zachowania. Sporo w niej scen erotycznych. Związek Stelli i Michaela opiera się właśnie na erotyce. Mam wrażenie, że brak w książce równowagi: uczucia, które rodzą się między bohaterami, są przez większość czasu przytłumione przez pożądanie. Brak też głębszego spojrzenia na problemy Michaela. Przez większość książki wspomina się o jego mrocznej przeszłości, o tym, jak obwinia samego siebie o pewne wydarzenia i brak wiary. Wydaje się, że za łatwo w pewnym momencie pozwala się przekonać, że wszystko będzie w porządku i zostawia przeszłość za sobą. Może gdyby ten wątek był bardziej podkreślony, szerzej omówiony, wypadłby bardziej wiarygodnie. 

Więcej niż pocałunek to lekki romans z mocno zarysowanym wątkiem erotycznym. Byłby pewnie jednym z wielu, gdyby nie postać Stelli – bohaterki z cechami autyzmu, która przez całe życie próbuje dopasować się do społeczeństwa. Książka niesie sporo przyjemności podczas lektury, jednak czy zostaje w pamięci na dłużej? Niestety,  śmiem w to wątpić. Jeśli lubicie lekkie, przyjemne romanse z dużą dozą erotyki, a dodatkowo chcecie poznać trochę inne spojrzenie na relacje damsko-męskie, szczególnie łóżkowe, to zdecydowanie jest to propozycja dla was. Jeśli jednak szukacie głębszej lektury z mocniej zarysowanymi portretami bohaterów i poważniejszym zagłębieniem się w ich problemy, powieść Więcej niż pocałunek pozostawi pewien niedosyt.