Recenzja książki: Uparte serce

Recenzuje: Justyna Gul

Niezbadane ścieżki Pana

To zabawne, co dzieje się z naszymi modlitwami. Bóg ich wysłuchuje – to pewne. Ale nigdy nie wiadomo, kiedy ani jak zamierza na nie odpowiedzieć. W każdym zakątku świata, każdego dnia, w kierunku Boga płyną żarliwe modlitwy, miliony osób oczekują wsparcia, nadziei, odmiany swojego losu. Niekiedy odpowiedź na te prośby jest zaskakująca, inna niż spodziewana. Bóg jednak wie najlepiej, co dla nas najlepsze. I nawet, jeśli nie rozumiemy, jeśli jego decyzje wydają się krzywdzące, to we wszystkim, co nas spotyka, tkwi głębszy sens.

O tym, jak niezwykłe są ścieżki, którymi prowadzi nas Pan, przekonują się Kate Donovan i Matt Jarreau, bohaterowie wzruszającej powieści Becky Wade. Książka Uparte serce, opublikowana nakładem wydawnictwa Święty Wojciech, to piękna historia o miłości i wierze, o poszukiwaniu prawdy oraz o bezgranicznym zaufaniu do Boga. To nie tylko lektura dla tych, którym wiara dodaje sił do walki z przeciwnościami losu, ale również dla tych, którzy gdzieś na drodze swojego życia zwątpili i stracili zaufanie.

Taką postawę przybrał właśnie Matt - jego relacje z Bogiem pełne są gniewu i pretensji, a rozmowy naznaczone cierpieniem. On, niegdyś słynny hokeista, grający dla New York Barons w NHL, przystojny i bogaty, odnalazł swoje szczęście u boku pięknej kobiety. Żona stała się, obok hokeja, jego największą miłością i sensem życia. Jednak podstępna choroba, która toczyła jej organizm, ostatecznie zwyciężyła – Bóg wezwał ją do siebie. Matt został poraniony, zniechęcony, nie potrafiąc odnaleźć przyjemności nawet w sporcie. Nie mogąc poradzić sobie ze stratą, z roku na rok stawał się coraz bardziej wycofany. Odtrącił rodzinę, odtrącił przyjaciół, by ostatecznie uciec z wielkiego miasta i zaszyć się w Pensylwanii. Każdego dnia stara się robić wszystko, by nie myśleć, ćwicząc do utraty sił i z równym zapałem pracując przy odbudowie starych domów.

Najnowsze zadanie jest prawdziwym wyzwaniem – Matt ma odrestaurować starą posiadłość, należącą do rodziny Donovan. Zleceniodawczyni, urocza i charyzmatyczna staruszka, przyjeżdża do miasteczka Redbud wraz ze swoją wnuczką, aby dopilnować remontu oraz umeblować wnętrza.

Ten wyjazd wraz z babcią to szansa dla Kate, aby mogła przemyśleć swoje życie i zastanowić się nad przyszłością. Praca w ośrodku opieki społecznej stała się bowiem dla niej przykrym obowiązkiem, ma coraz większe wątpliwości, czy jej działanie ma sens. Samobójcza śmierć podopiecznej zachwiała jej równowagą, zapoczątkowując proces wypalenia zawodowego. Jedyną radością Kate jest świat antyków, dlatego z chęcią przystała na propozycję babci spędzenia kilku miesięcy wśród rodzinnych pamiątek i na restaurowaniu starych mebli. Nigdy by się nie spodziewała, że jej decyzja będzie miała tak daleko idące skutki. Że ona, zwyczajna dziewczyna, która całe życie marzyła o przystojnym księciu, spotka go wśród stosu gruzu i puszek farb.

Jednak książę z jej snów nie miał tak ponurej miny, nie był tak oschły i nie uciekał od jej towarzystwa, jak robi to Matt. Czy Kate uda się rozbić skorupę, w której mężczyzna się zamknął? Czy zdoła go przekonać, że ich spotkanie było pomysłem Boga? Że ten ma wobec Matta wielkie plany?

Uparte serce Becky Wade można potraktować jak zwyczajny romans, ale warto poszukać w książce drugiego dna. Romantyczna historia jest bowiem pretekstem do ukazania bezgranicznej miłości Boga do ludzi, do nakreślenia ścieżek, na które kieruje On pokładających w nim nadzieję. Autorka z niezwykłą subtelnością porusza temat wiary, ukazując przy tym całe spektrum zachowań człowieka wobec wyzwań, jakie stawia przed nimi Stwórca. Wątpiącemu Mattowi przeciwstawione jest silne przekonanie Kate, że Bóg wie najlepiej, co należy robić i mimo, że nie do końca rozumie jego decyzje, że są one bolesne, to poddaje się jego woli.

Lektura powieści Wade jest prawdziwą przyjemnością, bowiem książka łączy niebiańską lekkość i głębię, poruszając tematy związane nie tylko z życiem doczesnym, drobnymi przyjemnościami, ale również z życiem wiecznym. Ta książka otula swoją miękkością, a jednocześnie niesie potężny ładunek energii i optymizmu oraz nadziei, że jest ktoś, kto nigdy nas nie opuści, kto zawsze będzie dbał o nas jak pasterz o swoje stado…