Recenzja książki: Toksyna

Recenzuje: Damian Kopeć

Nie można igrać z losem

Deznee Cross, główna bohaterka Toksyny autorstwa Jus Accardo, żyje w cieniu Denazen. Wraz z przyjaciółmi próbuje chronić się przed tą bezwzględną organizacją. Czy jest to jednak możliwe? Związek Dez z Kalem zaczyna przeżywać poważne problemy. Śmiertelny dotyk Kale’a zaczyna i dla niej być coraz bardziej niebezpieczny. Rozwiązaniem tego problemu ma być Jade, pełna niebezpiecznych krągłości ruda dziewczyna. Ma ona pomóc Kale’owi panować nad darem. Jest odporna na jego dotyk, ale od pierwszego spotkania zyskuje wroga w Dez. Córka Crossa nienawidzi pewnej siebie dziewczyny, która bezczelnie próbuje odebrać jej ukochanego. A to jeszcze nie koniec problemów. Pojawia się bowiem tytułowa toksyna, która grozi Dez śmiercią. Wszystko staje się coraz bardziej skomplikowane, a co najgorsze, nie ma tu łatwych rozwiązań i szczęśliwych zakończeń. Zdaniem Ginger, los się o to postarał i nie można go bezkarnie zmienić.

Jaki jest drugi tom cyklu Denazen? Inny niż pierwszy. Akcja już nie toczy się aż tak wartko, za to znacznie więcej jest pojawiających się co chwilę komplikacji i rozterek emocjonalnych bohaterów. Świat widzimy głównie oczami Dez, to poprzez jej stany emocjonalne i myśli oceniamy rzeczywistość świata powieści. Towarzyszy nam chwilami irytujące nieustanne napięcie erotyczne. Dez nawet w sytuacjach zagrożenia życia ma myśli związane z seksem. Sytuacja z Kalem i Jade czyni jej życie niemal udręką, miotaniem się między scenami zazdrości, pożądaniem, uleganiem chwili a bólem.

Mniej niż w Dotyku jest w Toksynie walk, pogoni i intryg. Powieść wyraźnie kierowana jest do romantycznych nastolatek. Historia tragicznej, skomplikowanej,w pewien sposób niespełnionej miłości powinna je wciągnąć. Pojawiają się nowe wątki, takie jak temat braci Aubrey i Able’a pracujących dla Denazen. Ciekawe jest, jak Dez na nowo układa sobie stosunki z mamą, Alex z kolei próbuje odzyskać byłą dziewczynę. Korporacja Denazen kolejne intrygi, a Marshall Cross nie zamierza pozostawić w spokoju ani Kale’a, ani Dez. 

Książkę czyta się szybko, choć pierwszy tom cyklu wydaje się lepszy, bardziej świeży i zaskakujący. Poważnym mankamentem fabuły jest zbyt luźna logika - nie tylko nie żelazna, ale nawet nie aluminiowa. Raz można coś zrobić, za chwilę nie wiadomo dlaczego już nie, choć jest to jak najbardziej możliwe. Ludzie Denazen zachowują się dziwacznie. To nieporadnie próbują działań przeciwko Dez i innym Szóstkom-uciekinierom, to dają im spokój i całkowitą swobodę poruszania się po mieście.

Wydaje się jednak, że w powieści liczą się przede wszystkim emocje, a jest ich w Toksynie naprawdę sporo. Jest paranormalnie i romantycznie, przygodowo i fantastycznie. Toksyna to sprawnie napisana i atrakcyjnie podana rozrywka dla młodzieży.