Recenzja książki: Malownicze. Wymarzony czas

Recenzuje: Justyna Gul

Na końcu świata 

Czas mający ciężar właści­wy na­piera na ciebie jak wieloz­naczny daw­ny sen. Poruszasz się ciągle, żeby się przez niego prze­dos­tać. Choćbyś poszedł na ko­niec świata, nie uda ci się od niego uciec. Lecz mi­mo to mu­sisz iść na ko­niec świata. Są rzeczy, których nie da się zro­bić, jeśli nie pójdzie się na ko­niec świata – pisał Haruki Murakami. Rzeczy, na które czekamy, wymagają poświęceń i walki. Wymarzony czas, czas szczęścia i poczucia spełnienia, okupiony jest niekiedy stratą i wyrzeczeniami. Niekiedy trzeba porzucić całe swoje dotychczasowe życie, wyrzec się planów i osób, by na końcu świata narodzić się na nowo, by przeżywać swój wymarzony czas …

Magda (vel Madeleine), bohaterka porywającej książki Magdaleny Kordel Malownicze. Wymarzony czas musiała zaszyć się w małym, sudeckim miasteczku Malownicze, by poczuć sens życia, by dostrzec kolory otaczającego ją świata. Opublikowana nakładem wydawnictwa Znak powieść jest kontynuacją Malowniczego. Wymarzonego domu i choć można od niej rozpocząć znajomość z niekonwencjonalnymi mieszkańcami domu Magdy, to jednak warto sięgnąć do początków historii.

Choć wydawałoby się, że nic więcej w życiu bohaterki nie może się wydarzyć – wszak ma swoje wymarzone miejsce, a stworzenie w nim prawdziwego domu dla Marcysi i Ani wydaje się tylko formalnością, to psotny los znów zamiesza, burząc wszystkie plany dziewczyny. Ludzka podłość i głęboko zakorzeniona nienawiść dają o sobie znać nawet w miejscu, które mogłoby wydawać się rajem. Donos złożony na Magdę komplikuje kwestię stworzenia rodziny zastępczej dla skrzywdzonych dziewczynek i wydłuża cały proces. Przed bohaterką zaczynają piętrzyć się przeszkody, komuś bowiem bardzo zależy na tym, żeby nie mogła sprawować opieki nad dziećmi. Okazuje się nagle, że jej dom nie spełnia warunków, że przerwany na czas wakacji remont przemawia na jej niekorzyść. Podobnie zresztą, jak pomieszkiwanie w nim Jazzmana, a także brak stabilizacji finansowej bohaterki oraz… jej stan cywilny. O ile kwestę remontu daje się szybko załatwić, to reszta warunków wydaje się niemożliwa do zrealizowania.

Jednak Magda nawet nie ma czasu się tym martwić. Jej myśli zaprząta teraz kwestia opieki nad Zosią, córką przyjaciółki z czasów studiów - Marty. Ta zjawia się z dziewczynką w miasteczku, szukając schronienia przed nieznanym zagrożeniem. Widoczny w oczach przybyłych strach nie pozwala Magdzie pytać o nic więcej - tym bardziej, że zarówno Marta, jak i Zosia szybko nabierają pewności siebie, odzyskują równowagę…

To jeszcze nie koniec problemów Magdy i mieszkańców miasteczka – w okolicy zjawia się bowiem Kacper, poszukujący córki. Wracając po latach w rodzinne strony przynosi bolesne wspomnienia nie tylko rodzinom kobiet, które skrzywdził, ale i Krysi. Choć kobiecie udało się spełnić marzenia i utworzyła herbaciarnię, to od lat jest samotna, bowiem w jej sercu nie znalazło się miejsce dla nikogo za wyjątkiem Kacpra. Czy zdoła przebaczyć po latach?

Tysiące problemów i historii ludzkich zapisują się w kalendarzu, a upływający czas jest mierzony zegarem świata. Część z tych kłopotów dotyczy mieszkańców Malowniczego oraz lgnących do Magdy ludzi. To postać Magdy jest również magnesem, który do lektury powieści Malownicze. Wymarzony czas przyciąga czytelników, emanując spokojem, empatią. Magda to po prostu człowiek, w stosunku do którego można użyć przymiotnika „dobry”. I choć autorka piętrzy przed bohaterką trudności, ta się nie poddaje, podnosząc się z kolan i ruszając do walki. Tym samym Magdalena Kordel pokazuje, że w życiu nie można liczyć na same wymarzone chwile, że ten "upragniony czas" wymaga starań i poświęceń. Mimo sielskiej atmosfery Malowniczego, mimo złudzenia lekkości, autorka przemyca ważne tematy, takie jak przyjaźń, poświęcenie, lojalność, a nawet przemoc fizyczna. I choć opowieść doprawiona jest dużą dozą idealizmu i wiary w ludzi, to warto sięgnąć po tę książkę choćby po to, by  nabrać sił do walki i nadziei na lepsze jutro…