Recenzja książki: Jeszcze jeden dzień

W wielu recenzjach można przeczytać, że do poznania książki Jeszcze jeden dzień Fabio Volo zachęca przede wszystkim okładka. Stęskniona para, spleciona w subtelnym uścisku, choć cieszy oko, to jednak sugeruje banalny romans. A Jeszcze jeden dzień historią miłosną wprawdzie rzeczywiście jest, jednak zdecydowanie wykracza ponad przeciętność swojego gatunku. 

 

Giacomo prowadzi typowe kawalerskie życie. Choć na karku ma nieco ponad trzydziestkę, to nadal cieszy się powodzeniem, a kolejne kobiety traktuje jak przelotne znajomości, o których szybko się zapomina. Jego dni właściwie niczym się od siebie nie różnią, ale ta rutyna wydaje się bohaterowi zupełnie nie przeszkadzać. Dobra praca, dobre jedzenie, dobre kino i dobry seks. A do tego przyjaciółka, Silvia, która wspiera Giacoma we wszystkim, co ten robi. Jego spokojne, z góry zaplanowane życie, pewnego dnia burzy intrygująca kobieta, spotkana przypadkiem w tramwaju. Odtąd Giacomo każdego poranka wypatruje nieznajomej, a jeśli jej nie spotyka, jego dzień wydaje się niepełny, pusty. Staje się to dla niego pewnego rodzaju obsesją, a podróż tramwajem do pracy jest najważniejszą chwilą w ciągu dnia.  Pierwszy raz czuje, że mógłby zmienić swoje życie, jednak nie ma odwagi rozpocząć znajomości z piękną kobietą. I nagle dzieje się coś, czego mężczyzna by się nie spodziewał – to nieznajoma przejmuje inicjatywę i decyduje się na wspólną kawę. Niestety, ich pierwsze spotkanie nie zwiastuje gorącego romansu. Przeciwnie – ma być pożegnaniem, ostatnią wspólną podróżą tramwajem. 

 

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na to, że pierwszoosobowa narracja prowadzona jest z punktu widzenia mężczyzny. Rzecz rzadko spotykana, a bardzo interesująca. Giacomo to typowy trzydziestolatek, któremu nie w głowie zakładanie rodziny. Nie chce zobowiązań, lubi swoje samotne życie i znajomości na jedną noc. Do czasu, kiedy w jego idealne życie jak burza wkracza Michela. Rozpoczyna się prawdziwa gra namiętności, teatr emocji i walka z uczuciem, które zaczyna się rodzić w sercu bohatera. Kobieta bowiem wydaje się być żeńskim odpowiednikiem Giacoma. A choć dwa minusy, zgodnie z prawami fizyki, powinny się odpychać, to tutaj stanowią dla siebie idealne uzupełnienie. Ale jak stworzyć związek, jeśli żadne z partnerów nie chce zaangażowania? 

 

Bardzo interesujący jest język powieści, co zaskakuje tym bardziej, że autorem książki jest mężczyzna. Fabio Volo posłużył się językiem przystępnym dla każdego czytelnika, jednak trzeba przyznać, że posiada niezwykły talent do tworzenia pięknych porównań i metafor, które na kobiecy zmysł estetyki bardzo silnie oddziałują.