Recenzja książki: Antykiler 2

Recenzuje: Justyna Gul

Oblicza zbrodni

Każda epoka ma swoich idoli i swoje wartości. W niebyt przeniosły się zmurszałe ideologiczne dogmaty – najważniejsze świętości ery komunizmu, które wyparły przez dziesięciolecia tak zwane „wartości ogólnoludzkie”: skrupuły, honor i godność oraz przyzwoitość i uczciwość. Teraz na piedestale zasiadał złoty bożek – Jego Wysokość Szmal (…). Nastała epoka masowego zagarniania wszystkiego, co się da, i nikt się specjalnie z tym nie krył (…) Te pełne gorzkiej prawdy słowa wiernie wydają się odzwierciedlać również polską rzeczywistość. Danił Korecki, były milicjant, pułkownik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Rosji tak podsumowuje jednak sytuację "mateńki Rosji", kraju skorumpowanego, na którego terenie trwa walka o wpływy.

O mafijnych porachunkach, brutalnych morderstwach i układach na szczeblach państwowych mogliśmy już przeczytać w znakomitej powieści Antykiler. Obecnie nakładem wydawnictwa Feeria ukazała się druga część tej porażającej książki, w której królują pierwotne instynkty i żądza władzy. Antykiler 2 nie ma w sobie już tej świeżości, autor przyzwyczaił nas do specyficznego prowadzenia akcji oraz języka i fabuły dalece odbiegających od amerykańskich brawurowych kryminałów.

Korecki stawia na realizm, niekiedy mało widowiskowy, niekiedy nieestetyczny, ale dlatego poruszający. Przyjemność (nie wiem, czy to dobre słowo przy tego typu literaturze) w lekturze znajdą wszyscy ci, którzy gustują w książkach mocnych, unikających niedomówień czy scen kończących się w najmniej spodziewanym momencie. To nie jest bowiem powieść dla wrażliwych, wszak króluje w niej przemoc, czasami głupia śmierć oraz porachunki – już nawet nie w imię honoru, bowiem ten, jak kwituje Korecki, mocno się zdezaktualizował. Nasz kodeks jest stary. Teraz mamy inne czasy. Złodzieje nie chcą żyć jak dwadzieścia lat temu (…). Zacofanego prowodyra nikt nie będzie szanował (…). Zlikwidują i część pieśni – mówi Północ do Krzyż, obrońcy starych złodziejskich tradycji.

Właśnie w takiej rzeczywistości osadza Korecki drugą część swojej historii. W kryminalnym światku Tichodońska z lat 90. ubiegłego wieku wybucha walka o wpływy. Mafia nie jest już taka, jak w przeszłości, gdy każdy przestrzegał kodeksu i złodziejskiej dyscypliny. Teraz na scenę wkraczają młodzi, z czystymi kartotekami i głowami pełnymi pomysłów. Wymyślają oni swoje prawa, ich podstawowym narzędziem jest przekupstwo, zaś wszelkie przeszkody (w tym osoby) są natychmiast likwidowane. Nazywa się ich "sportowcami", zaś odważni określają ich mianem bandytów. Wspólnota złodziejska istnieje równolegle z licznymi grupami zorganizowanej działalności przestępczej i osiąga względną równowagę. Na scenę wkracza jednak nowa formacja – grupa czeczeńskich terrorystów, których celem jest zabicie oficerów tichodońskiego SOBR-u, czyli specjalnego oddziału szybkiego reagowania.

Oczywiście w powieści nie mogło zabraknąć Lisa, stojącego jak zwykle w centrum wydarzeń. Podpułkownik milicji Korieniew doskonale orientuje się w sytuacji w mieście, doskonale zna kryjówki i przyzwyczajenia przestępców, a także metody ich działania. Taka wiedza jest jednak poważnym zagrożeniem dla życia, dlatego też doskonali on sztukę obojętności na wszystko, co go otacza. Tym razem Lis usiłuje rozpracować zagadkową śmierć biznesmena i działacza społecznego, a także mafijnego autorytetu Tachirowa, który wraz ze swoimi ludźmi został zastrzelony w jednej z tichodońskich restauracji. Kilka dni później, dziwnym zbiegiem okoliczności umiera nagle przewodniczący zarządu jednej z firm zarządzanych przez byłych członków KGB, na przejęcie której miał ochotę Tachirow. I choć stwierdzona przyczyna śmierci jest naturalna – zakrzepica żylna, to jednak bankier Chondaczew ma poważne podejrzenia co do jednego ze swoich klientów…

Antykiler 2 Daniła Koreckiego to przykład doskonałego panowania autora nad tekstem, licznymi wątkami, a także dowód na dogłębną znajomość tematu. Stajemy się uczestnikami drastycznych wydarzeń, stajemy na linii ognia, a realistyczne opisy wzbudzają w nasz emocje, sprawiając, że niemal pięćset stron książki pochłaniamy niepostrzeżenie. Powieść wyróżnia się spośród innych o podobnej tematyce swoim autentyzmem i prostotą słów – nie ma tu miejsca na kwieciste mowy czy groźby nie mające pokrycia w czynach. Tu jedynym językiem są pieniądze, zaś karą za nieposłuszeństwo – śmierć.