Pamiętnik wampira, rozdział XI

15 lutego 1916 rok.

Wszystko idzie zgodnie z planem. Marie jest już wampirzycą, spotkała się już dwa razy z tym facetem od Anastazji. Na szczęście nie przeszkadza mu to, że jest wampirzycą, więc jest dobrze. Za tydzień wszystko się zacznie. Najważniejsze dla mnie jest i będzie bezpieczeństwo Anii. Nie chciałem żeby stała się jej jakakolwiek krzywda, była teraz pod moją opieką i nic nie mogło się jej stać. Bez żadnych wątpliwości zrobiłbym dla niej wszystko, stanął w jej obronie w każdej chwili, bez zastanowienia, poświęciłbym własne życie żeby ją obronić. Jej zdrowie i życie jest teraz w moich rękach i muszę zrobić wszystko żeby nic się jej nie stało.

Dni w Moskwie mijają szybko, nawet się nie obejrzysz, a na dworze już jest ciemno. O godzinie szesnastej a nawet piętnastej robi się już ciemno. To istny raj dla wampirów. Mogą polować do woli w nocy. Ja sam nie mam wyboru, kiedy Anastazja zabiera mnie na polowania, muszę z nią iść i atakować winnych lub niewinnych ludzi. Podczas tych polowań Anastazja wprowadzała mnie powoli w jej świat: polityki, przekrętów, wojny i pieniędzy, chce żebym był jej zaufanym współpracownikiem. Wiedziałem oczywiście, że miałbym jej służyć i odwalać za nią brudną robotę. Przytakiwałem jej, godziłem się na wszystko, zadawałem jej pytania, udając zainteresowanie jej sprawami. Było jej to na rękę, była zadowolona, że tak łatwo się jej podporządkowuję. Dowiedziałem się od niej bardzo wielu ciekawych rzeczy. Na przykład to, że jest za obaleniem władzy w Moskwie, w tym celu pomaga ruchowi bolszewików, który podobno ma doprowadzić do upadku caratu. Interesowała się również sprawami zagranicznymi, w tym Polski, spodziewała się że Polska odzyska niepodległość, co bardzo mnie zdziwiło, ale i też spodobało. Mówiła także, że kiedy do władzy w Rosji dojdą bolszewicy, Rosja znów może stać się światową potęgą. Słuchałem jej wszystkich uwag i spostrzeżeń. Trzeba powiedzieć, że Anastazja była osobą niezwykle inteligentną i wykształconą. To dodatkowo stwarzało kłopoty w moim i Janette planie.

Jak przechytrzyć tak mądrą i inteligentną osobę? Na szczęście jest jeszcze trochę czasu, więc nie martwię się na zapas. Ostatnio razem na polowaniu razem z Anastazją byliśmy przedwczoraj, udaliśmy się w okolicę domu publicznego Janette i tam zaatakowaliśmy bezbronnych ludzi. Picie krwi nie sprawia mi już takiej przyjemności jak na początku. W tym momencie zadawalała mnie już jej mała dawka. Z resztą Anastazja także nie piła dużo krwi, polowała dlatego że chciała sie zabawić ludźmi, patrzeć jak się jej boją i są jej posłuszni... Co czuję do Anastazji? Na pewno nienawiść, na pewno złość, ale czy ją podziwiałem? z całą pewnością jedyne za co mogłem ją podziwiać to konsekwencja, z jaką ciągle dąży do celu, nie ma czego jej zazdrościć, można jej jedynie współczuć, ale jakoś nie potrafię znaleść w sobie współczucia dla niej. Z drugiej jednak strony byłem wdzięczny Anastazji za to, że mnie uratowała i dała drugą szansę. Pomogła na początku, nauczyła mnie jak być wampirem. Jestem jej wdzięczny pomimo tego, że nie robiła tego bezinteresownie. Tresowała mnie na swojego sługusa. Niech myśli, że jej się to udało, ale wkrótce dowie sie jak bardzo się myli.

Wczoraj miałem dzień wolny od Anastazji. Wybrała się do swojego brata, więc mogłem robić to co chcę. Spotkałem się z Janette, potem byłem trochę na mieście. Wieczorem zabrałem Anię na romantyczny spacer wzdłuż rzeki Moskwy. Z całą pewnością był to najpiękniejszy wieczór w moim życiu. Spacerowaliśmy trzymając się za ręce, nie liczyło się to co było kiedyś ani to co będzie wkrótce, liczyło się tylko to co było tu i teraz, liczyliśmy się tylko my. Rozmawialiśmy o wszystkim, patrzyliśmy w przepiękne bezchmurne niebo, obserwowaliśmy pełnię księżyca. W pewnym momencie wziąłem się na odwage i wyznałem jej miłość. Bałem się jej