Dar od nieznajomego

Ilyana podniosła głowę i ujrzała zbliżającą się do niej postać. Nie był to elf. Niski, grubawy przybysz był ubrany w ciemną szatę maga, a głęboko na oczy miał naciągnięty kaptur, który całkowicie zasłaniał jego twarz. Elfka zerwała się z ziemi i cofnęła kilka kroków do tyłu.

– Nie bój się, proszę – powiedział nieznajomy; miał zmęczony, zachrypnięty głos.

– K-kim jesteś? – zapytała dziewczyna drżącym głosem.

– Me imię nie ma żadnego znaczenia, jednak zdradzę ci je. Jestem Filor, jeden ze strażników Smoczych Artefaktów. Przybyłem tu, aby odnaleźć elfią księżniczkę Ilyanę.

Elfka jeszcze bardziej się cofnęła, patrząc podejrzliwie na przybysza.

– Po co szukasz księżniczki? – zadała kolejne pytanie.

– Muszę jej coś dać, coś bardzo ważnego. Czy możesz mnie do niej zaprowadzić?

– Nie, nie mogę. Bardzo mi przykro, ale nie ufam ci.

– To zrozumiałe, ale to jest bardzo ważne! Od tego zależą losy nas wszystkich – powiedział Filor lekko poirytowanym głosem.

– Co chcesz mi dać? – zapytała elfka, za późno zdając sobie sprawę z tego, co powiedziała.

Zasłoniła usta dłonią i spojrzała przerażona na przybysza.

– Ach, więc to ty jesteś księżniczka Ilyana! Byłoby szybciej, gdyby Wasza Wysokość wcześniej mi to powiedziała – powiedział Filor uradowanym tonem. – Pani, przybyłem, aby ofiarować ci to.

Wyjął zza pazuchy sporych rozmiarów zawiniątko i wyciągnął je w kierunku dziewczyny.

Ilyana popatrzyła podejrzliwie na pakunek, ale nie ruszyła się z miejsca.

– Co to jest?

– Coś co odmieni twoje życie. Weź to, proszę. Los Rutry spoczywać będzie na twoich barkach. Czeka cię wiele niebezpieczeństw, ale wszyscy w ciebie wierzymy, Smocza Damo – powiedział Filor radośnie.

– Nie rozumiem, o czym ty mówisz – mruknęła elfka.

– Zrozumiesz wszystko we właściwym czasie.

Ilyana powoli podeszła do człowieka i wzięła zawiniątko z jego rąk.