Znamienne stany świadomości
Jacek Getner

Ponad 25 lat temu, gdy rozpoczynałam swoją przygodę z czytaniem, pani w bibliotece podsunęła mi książki Królowej Komedii Kryminalnych - Joanny Chmielewskiej. Od tego momentu zdążyłam pokochać też inne gatunki literackie, ale mimo wszystko największą moją miłością zostały kryminały pisane z humorem, a przede wszystkim czarnym humorem i ironią. Po nie często sięgam, a nawet są to najczęściej wybierane książki przeze mnie.

W formie audiobooków towarzyszą mi podczas codziennych obowiązków - jazdy samochodem, gotowania czy sprzątania. I oczywiście nie ma lepszego lekarstwa na czas leżenia w łóżku podczas choroby jak dobra książka, przy której można się pośmiać. Komedia kryminalna jest moim antidotum na zastój czytelniczy - przegania każdą chandrę.

Właśnie grudzień był takim miesiącem, gdy grafik miałam napięty do granic możliwości, gdy dosięgnął mnie szał przygotowań świątecznych, a na to wszystko jeszcze przyczepiła się choroba.
Szukając czegoś na ten czas, czegoś co mi umili wieczory, trafiłam na serię książek Jacka Getnera o detektywie Jacku Przypadku i tak od początku miesiąca cały czas towarzyszy mi ten "niebanalny" bohater.

Muszę przyznać, że świetnie się bawiłam podczas lektury "Znamiennych stanów świadomości". Książka jest podzielona na trzy rozdziały, w których detektyw z przypadku Jacek Przypadek rozwiązuje trzy sprawy mające miejsce w świecie celebrytów.  Pierwsza dotyczy śmierci aktora na planie serialu. Druga ma związek z kradzieżą pamiątkowego egzemplarza "Manifestu komunistycznego" z apartamentowca znanego szołmena Bolko Szołtysika. A trzecia odnosi się do sprawy zniknięcia gwiazdora Mikele. Wszystkie problemy zostają rozwiązane bardzo szybko i nie jest zbyt łatwo wpaść na to, kto tu zawinił. Wszystko jest okraszone dużą dawką humoru i specyficznym żargonem dla środowiska celebrytów.

Jacek Przypadek jest połączeniem Sherlocka Holmesa i Herkulesa Poirota. Do tego ma bardzo dużą wiedzę. Jest arogancki i irytujący, nie liczy się z uczuciami innych. Przez problemy z policją, a w szczególności z podkomisarzem Łosiem, nie prowadzi agencji detektywistycznej tylko jest jasnowidzem. Rozwiązuje zagadki w biegu. Do przesłuchiwanych osób przybywa w stroju sportowym, przy okazji odbywając trening przygotowujący go do udziału w maratonie. Jego ulubione powiedzenie to: "ludzie są banalnie przewidywalni", co wynika z obserwacji polskiej codzienności i tym argumentuje sposób odkrycia winnego.
Oprócz głównego bohatera poznajemy też jego przyjaciela Błażeja, Młodego Boga Seksu - dobrego prawnika o lekko przerośniętym ego, Marzenę - udawaną narzeczoną Jacka, Annę Sobanię redaktorkę, która chce wygrać zakład z koleżanką z redakcji i zdobyć względy detektywa, panią Irminę Bamber sąsiadkę Przypadka, która ma wszędzie znajomości i koneksje oraz osoby występujące w poszczególnych sprawach - aktorów z planu zdjęciowego, gdzie ginie główna gwiazda telenoweli, szołmena Szołtysika, celebrytkę Kasyię, wróżkę Nibelungę i innych. Wszystkie postaci są opisane w sposób humorystyczny i odwzorowujący środowisko, z którego pochodzą.

Całokształt oceniam na wielki plus. Bardzo dobrze się bawiłam podczas czytania. Uśmiechałam się cały czas, a niejednokrotnie zdarzyło mi się zaśmiać w głos. Przypadł mi do gustu humor autora i ironia, z którą spotykamy się na kartach książki. Podoba mi się, że jest napisane bez nadużywania języka potocznego i wulgaryzmów.

Lektura łatwa, lekka i przyjemna. Taka w sam raz na grudniowe, zimowe wieczory.
Teraz zabieram się za kolejny tom.