Zabij mnie znów
Rachel Abbott

Wszyscy Kłamią ! Moi drodzy, pamiętacie jak jakiś czas temu recenzując dla Was książkę ,, Obce dziecko" Rachel Abbott pisałam,że ta książka jest tak dobra, że czytając ją jesteście tak pochłonięci lekturą, że zapominacie o oddychaniu? Otóż dziś, będąc już po lekturze kolejnego tytułu tej autorki, właśnie ,,Zabij mnie znów" z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć, że ta pozycja jest jeszcze lepsza od swojej poprzedniczki. Jej główna bohaterka Meggie jest szanowanym i cenionym adwokatem. Wiedzie spokojne i ustabilizowane życie u boku kochającego męża i ojca dwójki wspaniałych dzieci Duncana. Małżonkowie wspólnie podejmują decyzję,że to właśnie Meggie będzie głównym żywicielem rodziny podczas gdy mężczyzna zajmie się domem i opieką nad dziećmi podejmując się tylko dorywczych zleceń jako hydraulik. Wszystko układa się zgodnie z planem do momentu,kiedy pewnego dnia Meggie wraca z pracy do domu w którym zastaje tylko pozostawione bez opieki dzieci. Jej mąż znika bez słowa... Wszystko wskazuje na to, że Duncan zostawił żonę i porzucił rodzinę. W tym samym czasie dobrze nam znany z poprzedniej książki zespół inspektora Toma Douglasa prowadzi dochodzenie w sprawie morderstwa kobiety dokonanego w Manchesterze. Wkrótce nasza bohaterka zdaje sobie sprawę, że zamordowana jest do niej łudząco podobna. Gdzie jest Duncan?, a przede wszystkim czy Meggie i jej dzieci są bezpieczne?. Tego dowiecie się sięgając po książkę. Muszę przyznać,że na początku było mi trochę trudno odnaleźć się we wszystkich wątkach jakie splotła se sobą Rachel Abbott w fabule ,, Zabij mnie znów". A to dlatego, że śledczy szukają rozwiązania zagadki morderstwa w zdarzeniach, które miały miejsce przed dwunastu laty. Czy trop okazał się słuszny tego oczywiście nie zdradzę. Meggie również prowadzi swoje prywatne śledztwo, a to czego się dowiaduje przeraża ja z każdym dniem coraz bardziej. Czuje się wystraszona i zagubiona. Nie wie komu może ufać. Jedno wie na pewno, nie tylko ona szuka Duncana. ,, Zabij mnie znów ,, to lektura na jeden, najwyżej dwa wieczory. Kiedy już zaczniecie czytać tę książkę pochłonie Was bez reszty, a to za sprawą niezwykłego daru autorki, którym podbija serca czytelników. Darem tym jest bezsprzecznie niezwykła przyprawiająca o dreszcze i strach autentyczność kreowanych historii. Przez cały czas mamy poczucie, że wszystko o czym pisze Abbott mogłoby zdarzyć się w życiu realny. Co więcej mogłoby przydarzyć się nam samym. Umiejętność ta sprawia,że często stawiamy samych siebie na miejscu naszych bohaterów i zastanawiamy się jak my sami zachowalibyśmy się w obliczu podobnej sytuacji, przez co bohaterowie stają nam się bliżsi. Sama bardzo współczułam głównej bohaterce tego, co musiała przeżywać po nagłym zniknięciu małżonka. Jednak,gdy przekonałam się, że jego zniknięcie to nie najgorsze co jeszcze ją spotka byłam pełna podziwu dla jej siły,odwagi i determinacji w dążeniu do prawdy i odzyskaniu utraconego życia. Moją sympatię zyskał również inspektor Tom Douglas Postać ta bardzo odbiega od utartych w literaturze schematów policjanta. Douglas jest normalnym i zwykłym człowiekiem, który poza pracą ma również swoje życie prywatne w którym jak w życiu każdego z nas nie brakuje problemów i zmartwień. Reasumując jest to bardzo dobra książka, która oderwie Was od rzeczywistości na kilka godzin pełnych zaczytania z dreszczykiem emocji towarzyszącym poszukiwaniu prawdy z zaskakującym zaskoczeniem nie wahajcie się sięgnąć po Zabij mnie znów". Sama sięgam w ciemno po każdą kolejną książkę wychodzącą spod pióra Rachel Abbott, gdyż uważam, że jest ona mistrzynią thrillera psychologicznego specjalizującą się w fabule opartej na zaginięciach i porwaniach bohaterów. Teraz mam nie lada problem bo skoro ,, Obce dziecko" oceniłam 10/ 10, a jak wspomniałam ,,Zabij mnie znów jest od niej jeszcze lepsza, to niestety skala okazuje się zbyt mała:) Kiedy zaskakująco szybko skończyłam czytać tę pozycję było mi niezmiernie przykro,że to już koniec. Jednak smutek nie trwał długo bo w mojej biblioteczce czeka już najnowsza książka Rachel Abbott ,,Śpij spokojnie, której lektury również nie mogę już się doczekać. Niebawem spodziewajcie się kolejnego spotkania z twórczością autorki. Moja ocena to:10/10 Pozdrawiam, Agnieszka Kaniuk.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tradycyjnie, dopiero po przeczytaniu dowiaduję się, że to kolejny tom jakiejś serii. Jednak jest to seria kryminalna i na szczęście, by się dobrze bawić przy lekturze, nie potrzebowałam poznania wcześniejszych tomów. Wydaje mi się, że każda książka z cyklu "Tom Douglas" opowiada o całkiem innych zbrodniach. Coś jak serial "Zabójcze umysły". Lepiej, gdy czytamy (czy też oglądamy) od pierwszego tomu (odcinka), by poznać głównych bohaterów - detektów, policjantów. Jednak gdy zabierzemy się za późniejsze tomy (odcinki) bez czytania (oglądania) poprzednich, to też się nie zagubimy w akcji. Tom Douglas jest nadinspektorem. W tym tomie prowadzi śledztwo w sprawie zabójstw, które są bardzo podobne do zbrodni wykonanych 12 lat wcześniej. I dlatego też mamy rozdziały poświęcone teraźniejszości jak i przeszłości. Przeszłość poza informacją "12 lat wcześniej" pisana jest kursywą.  Poznajemy również Maggie Taylor, która ma udane życie: męża, który ją kocha, dzieci, pracę, w której się spełnia. Jednak pewnego dnia mąż znika i pojawiają się problemy. By je rozwiązać, Maggie musi poznać przeszłość męża. Książkę się bardzo szybko czyta. Od początku trzyma w napięciu. Pojawiają się w niej tajemnice, których tak łatwo odkryć nie można. Tajemnicze morderstwa podobne do wcześniejszych, sekrety skrywane przez Duncana. Śledztwo, które łączy się z życiem Maggie. Zadziwiające przypadki, które się łączą. I koniec, które w pewnym momencie tak naprawdę zaczęłam się spodziewać.  Maggie, Maggie... całkowicie rozumiem sposób jej działania. Rozumiem, nie popieram.  Ogromnie polubiłam Toma. Dobry policjant, który zauważa wiele wątków, które w jakiś sposób muszą być powiązane z daną sprawą. Choć jego prywatne życie jest lekko skomplikowane (choć bardziej pasuje tu określenie, że się mu nie układa), to w pracy jest świetny. Chyba muszę przeczytać wcześniejsze tomy i poznać go bardziej. Ciekawe jaki był w tomie pierwszych, jaka była jego "pierwsza" sprawa, którą możemy przeczytać i jak bardzo zmienił się przez te 5 tomów. Tyle tylko, że w Polsce te tomy nie są chyba wydawane po kolei. Szkoda, bo Rachel Abbott ma naprawdę przyjemne pióro i jej książkę rewelacyjnie się czyta. W powieści możemy poznać trochę psychikę bohaterów - tych dobrych i tych złych. Poznać motywy ich działania. Dzięki temu książka zyskuje na wartości. W ciekawy sposób autorka połączyła również losy bohaterów. Stworzyła intrygę, w którą wplątała postacie. I stworzyła powiązania pomiędzy bohaterami... ofiarami a sprawami. Zatarła lekko granicę pomiędzy byciem dobrym a złym, byciem ofiarą a byciem sprawcą. Jak niewiele trzeba, by kogoś skrzywdzić?  Wiele wątków mogłoby być poprowadzonych inaczej. Jak już wcześniej napisałam, rozumiem postępowanie Maggie. Może inaczej... rozumiem, czemu postanowiła postępować tak jak to robiła. Równocześnie zaś... czasami była taka głupiutka. Z drugiej strony, po raz pierwszy znalazła się w naprawdę kłopotliwym położeniu, więc to ją może usprawiedliwiać.  No nic. Książkę naprawdę polecam, bo wciąga od pierwszych stron. Niektórych rzeczy czytelnik sam się domyśli, inne musi poznać dopiero, odkrywając dalszą fabułę. Podobało mi się to wejście w przeszłość, w dawne życie Toma Douglasa. Dzięki temu bardziej mogliśmy go poznać. Innym plusem są bohaterowie. Autorka starała się nam ich pokazać z różnych stron, dzięki czemu nie są czarno-biali, mają swoją wady i zalety. Autorka na tyle, ile mogła, pokazała nam również trochę ich psychikę, motywy działań, ich motywację.  Jest to bardzo dobry kryminał połączony z thrillerem psychologicznym. Każdy fan tych gatunków powinien poznać tą pozycję. Ogromnie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna bardzo dobra książka Rachel Abbott.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z książkami Abbott zawsze mam ten sam problem. Wszystko jest super, pięknie i cacy, tylko ja jakoś im bliżej końca, tym bardziej robię się niecierpliwa. Intryga kryminalna pomyślana świetnie, chociaż akurat w przypadku tej części, jakbym już gdzieś coś podobnego czytała. W jakiejś innej książce o sposobie na morderstwo doskonałe...

 

Zawsze kiedy skończę czytać, rozmyślam sobie o danej książce, próbuję sprawdzić, co ona porobiła we mnie. Jakich emocji mi dostarczyła, co zauważyłam na plus, co na minus. Tutaj na plus na pewno było to, że książka absolutnie nie była nudna, chociaż też nie aż taka by mi dech zapierało z zachwytu. Przeciwnie im dalej w las, tym bardziej widziało mi się, jaka Maggie jest naiwna. Jej niektóre "przemyślenia" i odzywki wręcz mnie śmieszyły, chociaż treść wcale do śmiechu nie usposabiała.

 

Jednak jak się nie roześmiać, chociaż gorzko, kiedy wykształcona pani prawnik wrzeszczy do "zawodowego" psychola "Jak mogłeś zrobić coś takiego, jak mogłeś pozwolić jej tak cierpień. Pikanterii tym sorry za wyrażenie, ale idiotycznym wrzaskom dodaje fakt, iż parę zdań wcześniej pani prawnik w myślach przypomina sobie, co czytała o psychopatach... W kontekście tego co sobie przypomniała wyczytane z mądrych książek, jej tego typu wrzaski są zupełnie nielogiczne i nie na miejscu.

 

Tak ogólnie tych wszystkich rozkmin też było za wiele. Douglas też bez przerwy marudzi "Dlaczego jej jeszcze nie znalazłem"; "dlaczego nie zrobiłem więcej". Chociaż daje z siebie wszystko i biega ostatkiem swoich mocy przerobowych z jęzorem na brodzie. 

 

Podsumowując, lubię czytać Rachel, dopóki nie zaczyna zbyt przynudzać, marudzić i rozkminiać, bo trochę tego wszystkiego, o czym napisałam wyżej, zawsze się przyda, by dobrze zbudować daną postać ?.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasycznie kolejna bardzo dobra książka Rachel która bardzo dobrze pokazuje do czego zdolni są różni ludzie. Ogólnie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna, świetna książka z Tomem Douglasem. Kapitalnie wymyślona intryga, która trzyma w napięciu do samego końca

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moje pierwsze spotkanie z Rachel Abbott i na pewno nie ostatnie. Błyskawicznie pochłonęłam książkę, nawet zapominając, że trzeba coś jeść. Niebezpieczne są takie pozycje, bo można się zatracić bez reszty. W dodatku okazało się, że to seria, ale nic straconego, nadrobię szybko, mam nadzieję. Żyłam strachem Maggie, czułam jej niemoc i osamotnienie, niedowierzanie i ciągłe oglądanie się za siebie. Kibicowałam jej determinacji w dojściu do prawdy. Czy jej mąż Duncan, który miał się zaopiekować dziećmi, z którym do niedawna wiodła szczęśliwe życie, jest tym, za którego go miała i czy może mu jeszcze zaufać? Czy o najbliższych naprawdę wiemy wszystko? Jest łudząco podobna do kobiety, która została zamordowana w Manchesterze i do zaginionej byłej kochanki inspektora Toma Douglasa. Czy te sprawy się łączą? Czy nierozwiązana sprawa z przed lat pomoże w śledztwie? Świetny, wciągający, porywający thriller psychologiczny, trzymający w napięciu do końca. Znam swojego męża, ale po przeczytaniu miałam to dziwne uczucie, czy aby dobrze? Tyle się słyszy podobnych zdarzeń, co potęguje realizm tej książki. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeśli wspominałam, że „Obce dziecko” trzymało w napięciu to na pewno „Zabij mnie znów” wciągnęła mnie jeszcze bardziej. Praktycznie od pierwszych słów nie mogłam się oderwać od książki i chciałam ją czytać praktycznie bez przerwy (co niestety było niemożliwe :( ).

Maggie dostaje awans i wraz z rodziną (mężem Duncanem oraz dziećmi, Joshem i Lily) przeprowadza się do Manchesteru. Wracając pewnego popołudnia do domu dowiaduje się, że mąż zostawił dzieci same i wyszedł zabierając część swoich rzeczy i opróżniając swoją „tajemną” szafkę. Wkrótce Maggie dowiaduje się, że jej mąż nie jest tym, za kogo się podaje.

Zostają znalezione zwłoki młodej kobiety, która jest uderzająco podobna do Maggie, ale również do… Leo, byłej dziewczyny Toma Douglasa. Początkowo wysłana na miejsce znalezienia ciała Becky jest pewna, że ofiarą jest właśnie Leo, która nagle zaginęła. Po niedługim czasie policja znajduje zabitą prostytutkę, która jest ucharakteryzowana, żeby przypominać Maggie. Tomowi to zdarzenie przypomina sprawę sprzed 12 lat, ale niestety zabójcy nie znaleziono.

Książka trzymała mnie w napięciu przez cały czas. Nie miałam pojęcia, kto stoi za tym wszystkim i nawet się nie domyślałam. Muszę jednak przyznać, że dość szybko odkryłam tożsamość Invictusa, chociaż nic na niego (albo nią ;) ) nie wskazywało. Nie mogę się po niej doczekać, żeby zabrać się za 6 już tom z inspektorem Douglasem w roli głównej, a zrobię to pewnie od razu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)