Wyśniłam cię, córeczko
Diane Chamberlain

DLA CIEBIE WSZYSTKO, CÓRECZKO
Powieści Diane Chamberlain czytuję od lat i jestem wielką fanką tej autorki. Staram się być na bieżąco z nowościami, jednak nie zawsze mi się to udaje. Dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy na bibliotecznej półce znalazłam książkę "Wyśniłam cię, córeczko", która od dość dawna pozostawała w moich planach czytelniczych. Jak zawsze z ekscytacją i niecierpliwością zasiadłam do lektury i muszę powiedzieć, że to jedna z niewielu książek liczących ponad pięćset stron, którą przeczytałam dosłownie w jeden dzień. A to oznacza, że opowieść pochłonęła mnie bez reszty i nie mogłam się od niej oderwać.
Autorka zabiera nas do Karoliny Północnej. Mamy 1970 rok. Carly Sears straciła męża w Wietnamie, okazuje się jednak, że Joe pozostawił jej cząstkę siebie. Kobieta oczekuje dziecka, które pomaga jej przeżyć żałobę po mężu. Los jednak ponownie postanawia zakpić sobie z bohaterki. Jej maleńka nienarodzona córeczka ma poważną wadę serca i jej szanse na przeżycie są zerowe. To jest czas, kiedy nawet w Stanach Zjednoczonych medycyna nie potrafi radzić sobie z takimi ciężkimi schorzeniami. Mimo to Carly decyduje się donosić ciążę. A tymczasem niespodziewanie okazuje się, że Hunter - szwagier bohaterki, fizyk i naukowiec widzi pewną szansę na ocalenie nienarodzonego maleństwa.
I od tej chwili opowieść wkracza na fantastyczne tory alternatywnej rzeczywistości. Carly trafia do 2001 roku, do czasu, kiedy eksperymentalnie wykonywane są już operacje u dzieci przebywających w łonie matki...
W tym momencie pojawiają się dwa zasadnicze pytania stanowiące trzon opowieści: Tematy, na które każdy czytelnik musi sam znaleźć odpowiedź. Zastanawiamy się zatem
Ile jest w stanie zrobić matka, aby ocalić swoje dziecko?
oraz:
Jak wiele zdoła poświęcić, aby móc je odzyskać?
"Wyśniłam cię, córeczko" różni się zdecydowanie od innych powieści autorki. Fabuła zaskakuje i zadziwia i chociaż osobiście nie przepadam za wątkami fantastycznymi w powieściach obyczajowych, to muszę przyznać, że w tym przypadku był to interesujący zabieg. Obie płaszczyzny czasowe plynnie się ze sobą przenikają, a także w pewnym stopniu uzupełniają. I o ile sam wątek podróży w czasie jest mocno niewiarygodny, to jednak w jakimś stopniu mnie zaintrygował. Natomiast już sam obraz Nowego Jorku i wydarzenia z 2001 roku są jak najbardziej realistyczne i w pełni mnie przekonują.
Bohaterowie stają przed trudnymi wyborami. To interesujące osobowości, które potrafią zaadaptować się do rzeczywistości, w jakiej przyszło im żyć. Ich udziałem jest smutek, rozpacz, ból po stracie, ale także radość i nadzieja, a bezmiar matczynej miłości wydaje się zwalczać wszelkie przeciwności.
Genialne słodko - gorzkie zakończenie jest tak emocjonujące, że wyciska łzy wzruszenia, zdumiewa i stanowi idealne dopełnienie całej historii. W gruncie rzeczy ucieszyło mnie, w jakim kierunku autorka poprowadziła wątki i w jaki sposób je pozamykała. Według mnie to właśnie finał wynagradza nam wszelkie zastrzeżenia i niedoskonałości pojawiające się w trakcie lektury.
Jestem bardzo zadowolona, że sięgnęłam właśnie po tę książkę. Autorka po raz kolejny zaskoczyła mnie i sprawiła, że powieść "Wyśniłam cię, córeczko" pozostanie na dłużej w mojej pamięci. Jeśli zatem macie ochotę na nietypową opowieść obyczajową o matce, która za wszelką cenę pragnie uratować swoje dziecko, to koniecznie sięgnijcie po powieść Diane Chamberlain. "Wyśniłam cię, córeczko" to historia, której warto poświęcić swój czas i uwagę.

Z twórczością Diane Chamberlain mam przyjemność spotkać się drugi raz. Obydwa spotkania zaliczam do udanych, jednak to ostatnie jest zdecydowanie lepsze, choć... nie z tego świata...

Carly jest młodą fizjoterapeutką, żyjącą w 1970 roku - czyli w czasach, gdy technika dopiero zaczynała raczkować. Jej mąż zginął w Wietnamie, a córeczka, która ma przyjść na świat za kilka tygodni, jest śmiertelnie chora. Na szczęście obok kobiety trwa jej ukochana siostra i niezastąpiony szwagier Hunter...

W zasadzie już na początku, kończy się obyczajowy charakter powieści "Wyśniłam Cię córeczko", zaczyna się magia i tak dziwne zdarzenia, że czytelnikowi trudno w to uwierzyć. Mówiąc szczerze, nie można wierzyć w to co się czyta, ponieważ są to jakieś przyszłościowe wymysły szalonego naukowca...
Ja byłam nastawiona na pełną udręki książkę, na prawdziwą historię, tymczasem wpadłam w coś nierzeczywistego, za czym nieszczególnie przepadam... Ale w gruncie rzeczy, polubiłam tę historię. Spodobała mi się niesamowicie!

Czytając, przeżywałam wszystko razem z bohaterką Carly, ale też zastanawiałam się, co ja zrobiłabym na jej miejscu. Jak bym się zachowała?
Autorka przekracza w pewnym momencie granicę rzeczywistości, jednak ciągle mocno trzyma się wydarzeń historycznych i rzeczywistych, nie pomijając aspektów wiary. Nie tylko religijnej, ale wiary w bieg wydarzeń i drugiego człowieka...

Tak się zastanawiam do jakiego stopnia ja, byłabym w stanie poświęcić się dziecku. Czy i ile, znalazłabym w sobie odwagi. Czy byłabym tak silna i zdeterminowana jak Carly?
Towarzysząc jej przez większość historii, robiłabym to samo co ona. Poświęciłabym się dla dziecka, zrobiłabym wszystko, żeby tylko pomóc i nie myślałabym o sobie. Ale w pewnej chwili zaczęłabym panikować - stąd podziwiam kreowaną przez Dianę Chamberlain bohaterkę. Jest jedna rzecz, której ja osobiście bym nie zrobiła. Nie zostawiłabym dziecka dla męża, ale... Czy mam prawo oceniać i tak pisać? Nie bardzo... Dlatego, że to nie było małe i samotne dzieciątko, a także dlatego, że pozostawienie go, równało się szansie na szczęście, na pełną rodzinę, a nie samotną "lewitację" wśród obcych miejsc, ludzi i w całkiem dziwnym świecie...

"Wyśniłam Cię córeczko" to przekrój przez różne lata, różne poziomy rozwoju technologii. To smutek, żal i ból, nadzieja i radość, to nowa rodzina, niespodziewane wydarzenia, podróże w czasie i w końcu nagroda... Nagroda o jakiej mało kto marzył, że w ogóle jest realna...

Świetna opowieść, lekkie pióro, fabuła trzymająca w napięciu i zachęcająca czytelnika do czytania, kilka wątków, ale prowadzonych bardzo przejrzyście - polecam!

Kiedy Carly Sears, młoda wdowa po żołnierzu,Joe'mktóry zginął w Wietnamie,dowiaduje się,że jej nienarodzona córeczka Joanny cierpi na nieuleczalną wadę serca,przeżywa załamanie. Jest rok 1970,lekarze nie są w stanie pomóc dziecku. szwagier Carly Hunter, fizyk o tajemniczej przeszłości,zdradza jednak ,że być może istnieje sposób,by uratować maleństwo. To burzy jej dotychczasowy świat. Będzie musiała odnaleźć w sobie niezwykłą siłę i odwagę, zaryzykować życiem,porzucić to co bliskie sercu i dobrze znane. A wszystko to Z miłości do nienarodzonego dziecka.

Typowa lekka wakacyjna lektura. Podróże w czasie preferuję jednak u Musso ?

To już moja kolejna przygoda z Dianą Chamberlain i muszę przyznać,że po raz kolejny jestem zachwycona powieścią tej autorki.Pomimo,że autorka wplotła w tę książkę wątek nadprzyrodzony,który nie ma prawa bycia w realnym świecie to i tak czytałam z wypiekami na twarzy.

"Wyśniłam cię,córeczko" to historia Carly,wdowy,która dowiaduje się, że jej nienarodzona córeczka cierpi na nieuleczalną wadę serca. Jest rok 1970 a lekarze nie są w stanie pomóc dziecku.Jej szwagier,fizyk o tajemniczej przeszłości, zdradza jednak, że być może istnieje sposób, by uratować maleństwo.Jednak by to zrobić musi zdobyć się na odwagę i na podróż w nieznane.

Czy Carly zaufa szwagrowi,czy miłość do nienarodzonej córki jest w stanie sprawić by stawić czoła nieznanemu,czy będzie w stanie zostawić za sobą rodzinę i wszystko, co zna, aby pomóc córce? To będzie niesamowita podróż,którą odbędzie kobieta i która będzie wymagać wiele wyrzeczeń i łez.
Jest to niezwykła książka,którą czyta się na prawdę szybko bo i pióro pisarki jest tak lekkie ,że to sama przyjemność spędzenia czasu przy Wyśnionej...Pomimo,że autorka wyszła poza granice nauki i wiary,stworzyła niesamowitą powieść pełną emocji i niesamowitych wzruszeń.Polecam !