Wszyscy niestety normalni
Maria Czubaszek

Za moment minie już 7 lat odkąd Pani Marii, skarbnicy wspaniałych powiedzonek, i „nienachalnej z urody”, ale uwielbianej przez wielu felietonistki i autorki tekstów nie ma już z nami. Powiedzieć o Niej że była osobą niezwykłą, to mało. Niewiele jest osób, które wzbudzają tak skrajne uczucia, bo Panią Marię albo się wielbi, albo nie znosi.
Ja należę do tej pierwszej grupy – cenię i wielbię za poglądy, za dystans, za humor, za upartość, za tego przyklejonego do ust i ręki fajka, za teksty, które ciągle gdzieś tam w głowie tkwią. Mój ulubiony, pod którym mogłabym się podpisać wszystkimi kończynami to „Mózg to najseksowniejszy męski organ. Prawdziwa tragedia to przystojny facet, ale durny i bez poczucia humoru”

I właśnie dla wielbicieli autorki jest ta pozycja, czyli zebrane w jednym tomiku felietony z książek „Na wyspach Hula-Gula” i „Dziewczyny na ścianę i na życie”. O czym są te felietony? A czy ktoś da radę opisać ten poziom abstrakcji, ironii i satyry jakimi Pani Maria operowała? Opisać to, to jak starać się tłumaczyć idiom - dla mnie nierealne. Za to gwarantuję że przeczytanie wywołuje co najmniej uśmiech, a niekiedy wewnętrzny rechot. A czy to nie jest to czego nam w tych niełatwych czasach potrzeba?

Do której grupy Wy należycie? Macie ulubione powiedzenia autorstwa Pani Marii?

Umysł jak brzytwa

Maria Czubaszek słynęła z niezwykle lotnego umysłu i rozbrajającej szczerości - co nie każdemu się podoba. Dokładnie te cechy odzwierciedla zbiór jej tekstów "Wszyscy niestety normalni", w którym autorka na każdym kroku zaskakuje czytelników nagłymi zwrotami akcji.

W felietonach Czubaszek czuć, że autorka uwielbiała bawić się słowem. Poziom absurdu w niektórych tekstach przywodzi na myśl dzieła Vonneguta, który nie miał sobie w tej kwestii równych, ale i tu warto zaznaczyć, że nie każdemu takie poczucie humoru przypadnie do gustu, a część czytelników może nawet poczuć się zmęczona takim stylem.

Tekstom Marii Czubaszek trudno odmówić inteligencji czy polotu, ale z pewnością nie jest to ten typ twórczości, który da się pochłonąć za jednym podejściem. W przypadku "Wszyscy niestety normalni" warto rozłożyć lekturę na raty (ja nie rozłożyłam) - w innym przypadku czytelnika może dopaść znużenie i poczucie, że cały czas czyta ten sam tekst.

"Wszyscy niestety normalni" odpowiednio dawkowane, dla wielu czytelników może okazać się lekką i przyjemną lekturą - ja sama jednak czuję delikatne "przedawkowanie". Dla tych, którzy chcieliby poznać twórczość i styl Marii Czubaszek, a nie wiedzą od czego zacząć, pozycja złożona z krótkich tekstów, po które można sięgnąć w wolnej chwili może okazać się idealna.