Wróć, jeśli pamiętasz
Gayle Forman

Dalsza część losów bohaterów książki „Zostań jeśli kochasz” trzyma swój poziom i może zainteresować niejedną młodą osobę. Tym razem jesteśmy świadkami relacji składanej nam przez Adama Wilde’a – chłopaka Mii, który w pierwszej części  złożył dziewczynie pewną obietnicę, jeśli tylko ukochana zdecyduje się zawalczyć o życie i pozostać na tym świecie. Mia rzeczywiście wykaraskała się z obrażeń odniesionych w wypadku, podjęła studia na swojej wymarzonej uczelni i została znaną wiolonczelistką. Adam stał się sławną gwiazdą rocka, koncertuje, nagrywa i udziela wywiadów. Pomimo to jego życie dalekie jest od ideału. Mężczyzna jest cieniem człowieka, znerwicowanym i uzależnionym od środków uspokajających, nie radzi sobie z popularnością. Mia i Adam nie są razem. Ich drogi rozeszły się już jakiś czas temu, każde podążyło swoją ścieżką przez życie. Pewnego dnia przemierzając ulice Nowego Jorku Adam spostrzega bilbord informujący o koncercie Mii, która bez wyjaśnień zerwała z nim przed trzema laty. Wiedziony impulsem decyduje się pójść na koncert i z daleka, z balkonowej loży, wsłuchać się w grę swojej byłej dziewczyny. Po zakończonym przedstawieniu zaskoczony Adam zostaje poproszony przez wiolonczelistkę  za kulisy i bohaterowie spotykają się po raz pierwszy od ponad trzech lat. Rozmowa początkowo jest trudna, nie klei się, ale z czasem grzecznościowa wymiana zdań zamienia się w coraz ciekawszą konwersację. Bohaterowie spędzają ze sobą całą noc spacerując ulicami Nowego Jorku i żegnając się z miastem, które następnego dnia muszą opuścić. Mia wybiera się na tournee do Japonii, a Adam gra ze swoją kapelą w Londynie.
 
Czy rzeczywiście jest to pożegnanie z miastem? Czy bohaterowie wyjaśnią sobie powody rozstania? Jakie decyzje zapadną po tym nieoczekiwanym spotkaniu?
 
„Wróć jeśli pamiętasz” wypada lepiej od pierwszej części. Adam pokazuje nam życie popularnego muzyka od kulis.  Jesteśmy świadkami jego walki o każdy kolejny dzień, problemów i wewnętrznych dramatów gwiazdy rocka oraz przemyśleń, które zapadają w pamięć.
„Dni mogą trwać dwadzieścia cztery godziny, ale czasami wydaje mi się, że przejście jednego jest równie niemożliwe jak zdobycie Everest.”

Sława i pieniądze nie dają Adamowi szczęścia, nie potrafi sobie radzić z machiną show biznesu, popada w lęki, depresję, jest wybuchowy i przestaje nad sobą panować. Taka jest cena jego popularności. Mia natomiast zasłynęła jako utalentowana wiolonczelistka, koncertuje i spełnia marzenia. Jej życie w  porównaniu z losem Adama wydaje się być sielanką zakłóconą jedynie wspomnieniami wypadku i śmierci najbliższych. Ale to przecież ONA zakończyła ich znajomość, ONA nie odpowiadała na maile i telefony.

Dlaczego tak się stało? Co Mia ma na swoje usprawiedliwienie?

Przeczytajcie tę krótką, ale wymowną historię i sami oceńcie jej zakończenie. Obie części tworzą całkiem interesującą  całość. Miło byłoby niebawem zobaczyć na ekranie kontynuację „Zostań jeśli kochasz”. Młodzi czytelnicy na pewno będą zachwyceni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja "Zostań, jeśli kochasz" jest, moim zdaniem, znacznie lepsza niż pierwsza część. Rzadko zdarza się, aby kolejna część była tak dobrym uzupełnieniem poprzedniej. Prawie cała rzecz dzieje się jednego dnia, trzy lata po wypadku Mii, a przeplatana jest wspomnieniami, przedstawiającymi wydarzenia, które doprowadziły bohaterów do tego miejsca. Wszystko bardzo dobrze się ze sobą komponuje stanowiąc spójną całość. Książka gra na emocjach, głęboko porusza. Szkodca,że była zbyt krótka, ale w tym tkwi jej magia

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wróć, jeśli pamiętasz", to przepiękna opowieść o utraconej miłości i drugiej szansie. To lektura, która wywołała we mnie wiele emocji.Powieść stanowi dowód na to, jak trudno jest nam żyć z konsekwencjami podjętych niegdyś decyzji i jak ciężko jest się nam pogodzić ze stratą czegoś, na czym zależało nam najbardziej na świecie. Ze stratą w ogóle. Mówi o miłości, tęsknocie, nadziei, poszukiwaniu własnego miejsca na świecie, ale i samego siebie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja, książki "Zostań jeśli kochasz". Tym razem narratorem jest Adam, który po upływie lat został sławnym muzykiem. Jego ogromnym problemem jest miłość do Mii, z którą nie są już razem, a którą ciągle kocha. Pewnego dnia, po wywiadzie który wzbudził w nim wielkie emocje, przechadzając się po mieście napotyka plakat reklamujący koncert Mii. Postanawia pójść i posłuchać jej gry. Sytuacja ta rozpoczyna lawinę, która doprowadzi do wyjaśnienia nieporozumień między bohaterami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O ile pierwsza część nie wywarła na mnie jakiegoś większego wrażenia, ta "rozpierniczyła" mnie totalnie. Nie wiem na ile to zasługa zmiany narratora (zauważyłam, że kiedy płeć męska pisze o uczuciach zawsze bardziej to do mnie trafia i jest pełne emocji, świeże, żywe i bolesne), a na ile całej fabuły ogółem. Ależ ja nie cierpię Mii... Jak mogła? Jak? To było tak egoistyczne, tak straszne, że aż mnie bolało i płakałam za Adama. Mimo wszystko bardzo podobał mi się koniec. To jak przyjście do ukochanego domu po ciężkim dniu. Wyczekujesz tego, tęsknisz za nim. I w końcu możesz wejść do ciepłego łóżka i zasnąć. Bardzo dobra kontynuacja.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

kingaczyta.blogspot.com Pierwsza część, czyli "Zostań, jeśli kochasz" jakoś szczególnie mnie nie zachwyciła. Czytało się ją dobrze i szybko, ale była też przewidywalna. A jak się sprawa ma z kontynuacją? Od wydarzeń przedstawionych w pierwszej części mijają trzy lata. Drogi Mii i Adama rozeszły się. On jest znanym rockmenem, ona robi karierą jako uzdolniona wiolonczelistka. Adam jest jednak załamany, tęskni za swoją ukochaną, nie rozumie, czemu ich kontakt się urwał; coraz bardziej zatraca się w sobie, zaniedbuje zespół. Początek naprawdę mnie zaskoczył, bo po skończeniu pierwszej części myślałam sobie, że Mia i Adam będą sobie żyli szczęśliwie, szykowałam się też na jakąś przesłodzoną miłosną historyjkę. Autorka postanowiła mnie jednak zaskoczyć; zmienił się sposób narracji, bo tym razem Adam opowiada nam całą historię, to jemu poświęcono zdecydowanie większą uwagę. I bardzo się z tego cieszę, bo Mia miała już swoje pięć minut, a Adam i jego muzyczne życie mnie zainteresowały. Ponadto od samego początku nie wiadomo, co się między tym dwojga wydarzyło i co tak naprawdę dzieje się z Mią. Co do bohaterów to Adama bardzo w tej części polubiłam i kibicowałam mu z całych sił. Podobało mi się to, że autorka pokazała, jak ciężka może być sława i jak trudne jest życie celebryty. Bardzo fajnie zostały też ukazane jego uczucia, wspomnienia, momentami aż czuć było jego cierpienie. Mia natomiast bardzo mnie irytowała, ale wiecie, że ja mam alergię na niezdecydowane bohaterki. Naprawdę długo nie wiedziałam, o co tej dziewczynie chodzi i chociaż jest współczułam, to bardzo w moich oczach tutaj straciła. Uff, dobrze, że to Adam grał tutaj pierwsze skrzypce. Ta część jest zdecydowanie lepsza od poprzedniej. Według mnie jest bardziej emocjonalna, lepiej się ją czyta, Adam dobrze sprawdza się w roli narratora. Chociaż w dalszym ciągu daleka jestem od uznania tego tytułu za zachwycający, to w ogólnym rozrachunku stwierdzam, że to młodzieżówka na naprawdę fajnym poziomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie mniej przypadla mi do gustu od pierwszej czesci. Jak dla mnie ta czesc byla niepotrzebna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak jak w pierwszej części książka jest pisana z perspektywy Mii, tak w drugiej jest z perspektywy Adama. Tak poznajemy cenę sławy, którą zapłacił chłopak za robienie tego co kocha. Bardzo się zmienia, zaczyna palić, ma napady agresji. Cały czas czuje, że czegoś mu brakuje(a raczej kogoś :D). Jednak los po trzech latach stanął po jego stronie.Nie chce za dużo spojlerować o książce, bo wtedy to straci sens wasze czytanie. Akcja dzieje się może w ciągu tygodnia, choć tak jak poprzednio dzieje się jakaś akcja i nagle możemy dowiedzieć się coś z przeszłości, po tym jak Mia się obudziła. Książkę czyta się na prawdę szybciutko i przyjemnie.Bardzo zżyłam się z postacią Adama i rozumiałam jego ciężką sytuację. Historia nie jest tylko o tym, że Adam tęskni za Mią i że się spotkają i wszystko będzie happy. Jest tu także opisane jak wielka jest cena sławy, że każdy może mieć problemy i każda nasza decyzja ma ogromny wpływ na naszą przyszłość.(tu nie mogę zdradzić co mam na myśli, bo spojler by poleciał). Adam nie może zapomnieć swojego licealnego związku i mimo, że stara się ze wszystkich sił to nie przynosi żadnych efektów. W sumie dla czytelnika to dobrze, że nie przynosi :D Dla mnie druga część była o wiele lepsza niż pierwsza, bo tam akcja jest przede wszystkim w szpitalu i wszyscy czekają jaką decyzję podejmie główna bohaterka, czy wróci czy nie. Tu zaś jest tyle nie wyjaśnionych wątków od pierwszej strony, że nie sposób wybrać najważniejszego(choć wiadomo, ze chodzi czy oni będą razem czy nie XD), a wraz z końcem powoli wszystkiego się dowiadujemy co jest bardzo satysfakcjonujące :3 Oczywiście nie obeszło się bez uronienia łez  Tę historię powinien przeczytać każdy, jest po prostu świetna i zazdroszczę autorce takiego talentu pisarskiego i oczywiście tych wszystkich pomysłów na stworzenie takiego dzieła  "Budząc się rano, powtarzam sobie: "To tylko jeden dzień, jeden dwudziestoczterogodzinny odcinek czasu, który musisz przetrwać".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Musiałam kogoś nienawidzić, a ciebie kochałam najmocniej, więc padło na ciebie." Kontynuacja "Zostań, jeśli kochasz" jest, według mnie, znacznie lepsza niż pierwsza część. Rzadko zdarza się, aby kolejna część była tak doskonałym uzupełnieniem poprzedniej. Najmocniejszą stroną tej książki jest niewątpliwie Adam. Cieszę się, że autorka postanowiła napisać tę książkę z jego perspektywy. Pisark celnie trafiła w moje serce.. Rozpaliła we mnie różnorodne uczucia. Bardzo polecam obie części!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wiele osób określa ją mianem książki dla nastolatków - ja jednak lubię doszukiwać się w lekturach głębszego sensu, i tutaj doskonale go widzę. Opowieść o miłości, która rani serca i wymaga poświęceń. Pełna recenzja: http://365ksiazekwrok.pl/wroc-jesli-pamietasz-gayle-forman/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak się cieszę, że ta książka nie okazała się powtórką z rozrywki i nie musiałam czytać ciągłych wspomnień. Muszę przyznać, że ta część spodobała mi się dużo bardziej niż poprzednia. Czytało się w średnim tempie ale dość znośnie. Niestety nie była to historia najwyższych lotów. Dlatego myślę, że nie sięgnę już po inne książki Gayle Forman. Bohaterowie bardzo się zmienili, zwłaszcza Adam. Chociaż w sumie wcześniej nie mieliśmy okazji dokładniej go poznać. Jednak dużo bardziej przypadła mi do gustu historia opowiadana z jego perspektywy. Jedyne co mi przeszkadzało to ta jego ciągła nadzieja, że Mia wciąż go kocha. Gdybym była na jego miejscu już dawno bym odpuściła. Natomiast Mia strasznie mnie rozczarowała. Nie wiem jak mogła zostawić Adama. Tak bez żadnego pożegnania, bez słowa. I jeszcze do tego była na niego wściekła za to, że chciał żeby została gdy była w śpiączce. To było tak samolubne i egoistyczne. Ona w ogóle nie myślała o tym jak on się z tym czuł, co musiał przez nią przeżywać. Brak mi słów. No ale powiedzmy, że odpokutowała to tęsknotą.. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wydarzenia drugiej po "Jeśli zostanę" książki Gayle Forman rozgrywają się prawie 3 lata po tragicznym wypadku, w którym Mia straciła rodzinę. Jej związek z Adamem się rozpadł, kiedy praktycznie bez słowa porzuciła go po przeprowadzce do Nowego Jorku. Jego zespół odniósł sukces i wkrótce wyruszy w trasę koncertową po Europie, ona ukończyła Juillard i jest cenioną wiolonczelistką. Mieszkają na dwóch końcach USA, ale los sprawia, że pewnego wieczoru ich ścieżki przecinają się w NY. Taki trochę odgrzewany kotlet, bez błysku, jakim była pierwsza część. Przez większą część nic się nie dzieje, Adam opisuje swoje wspomnienia z przeszłości. Szczęśliwe zakończenie rodem z bajki, gdzie wszystkie nieszczęścia znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Książka oderwana od rzeczywistości i nierealna. Plus za to, że szybko się czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wróć, jeśli pamiętasz" to kontynuacja bestsellerowego ,,Zostań, jeśli kochasz", powieści autorstwa Gayle Forman, która urzekła mnóstwo czytelników. Mnóstwo, ale mnie nie do końca. Do tej pory nie wiem dlaczego, ale nie byłam w stanie zżyć się z Mią i jej rozterkami. Może to kwestia tego, że dziewczyna niezbyt przypadła mi do gustu? Może dlatego, że ta historia po prostu nie poruszyła mnie tak, jak innych? Nie jestem pewna, może wszystko po trochu... no więc dlaczego sięgałam po kontynuację? Z czystej ciekawości. Akcja ,,Wróć, jeśli pamiętasz" rozgrywa się trzy lata pod wydarzeniach z pierwszego tomu. Adam i Mia poszli każde w swoją stronę i nie kontaktują się ze sobą. Czy coś się zmieniło w ich życiach? Oczywiście, że tak. Mia osiągnęła swój cel - jest wschodzącą gwiazdą muzyki klasycznej, a gra na wiolonczeli jest całym jej życiem. Adam stał się typową gwiazdą rocka, wzbudzającą zainteresowanie dziennikarzy i będącą idolem nastolatek. Któregoś dnia los postanowił dać im drugą szansę na porozumienie się na nowo - będą mieli okazję dowiedzieć się, dlaczego się rozstali, co nimi kierowało i być może nastanie czas pożegnania - pożegnania, które powinno być tym prawidłowym, nie tak jak tamto sprzed trzech lat. Tym razem historia opowiadana jest z punktu widzenia Adama, co mnie bardzo ucieszyło. Polubiłam go już w pierwszej części i wydał mi się bohaterem dużo ciekawszym niż Mia. Teraz w końcu mogłam zobaczyć to, czego zabrakło mi w poprzednim tomie. Opowieść Mii wydała mi się pusta, chwilami bezcelowa i nie odczuwałam żadnych emocji związanych z jej życiem. W tym przypadku było odrobinę lepiej, gdyż słowa Adama są pełniejsze, jego wypowiedzi i myśli bardziej rozbudowane i złożone, a i on sam wydaje się być człowiekiem bardziej rozsądnym i po prostu ciekawszym. Co do Mii... dalej coś mi w niej nie pasuje, po prostu nie jestem w stanie się z nią zaprzyjaźnić. Właściwie to nawet przyjemnie czytało mi się o wydarzeniach z życia Adama, zostały one dobrze przedstawione i połączone z jego emocjami i myślami. Naprawdę, w bardzo odpowiedni sposób Gayle Forman przekazała to swoim czytelnikom. Mam również wrażenie, że jej kunszt pisarski uległ poprawie - wszystko nabrało większego wyrazu i głębi. To niesamowite, że można zauważyć różnicę w dwóch tomach tej samej serii, biorąc pod uwagę jedynie zmianę narratora. Ba, zauważyć! Napisać to w taki sposób - nie wiem, czy to przypadek czy tak miało być, ale nawet nie chcę w to bardziej wnikać. Zabieg ten tak czy siak wypada interesująco. Akcja toczy się dosyć szybko, bowiem rozgrywające się wydarzenia to zaledwie kilkadziesiąt godzin, podobnie jak to miało miejsce w tomie pierwszym. Ponownie pojawiają się retrospekcje z przeszłości, które wyjaśniają nam niektóre sytuacje i stanowią po prostu nieodłączny element historii miłosnej Adama i Mii. Właściwie sama konstrukcja nie różni się za dużo, ale pojawił się nowy element - teksty piosenek stworzonych przez Adama po tragicznym wypadku jego dziewczyny. Idealnie oddają sytuację, jaka wtedy miała miejsce. Do samego końca nie byłam pewna, jak zakończy się ta historia i w sumie nawet niczego nie oczekiwałam. Uważam, że każde rozwiązanie byłoby tutaj dobre, więc w sumie nie mam żadnych zarzutów. Czy opowieść o miłości tej dwójki zapamiętam na długo? Nie sądzę, chociaż przypuszczam, że dla wielu osób będzie to jedna z piękniejszych opowieści o miłości. Do mnie nie do końca trafiła. Ciężko było mi się w odpowiednim stopniu zżyć z bohaterami, ale nie ,,Wróć, jeśli pamiętasz" zdecydowanie podobało mi się bardziej - i pod względem fabuły, jak i wykonania oraz przekazu. Czyta się lekko i szybko, czytelnik się nie nudzi i zapewne nie jedna osoba będzie potrafiła poczuć wszystkie emocje, które towarzyszyły głównym bohaterom, ze mną zawsze jest gorzej w takich kwestiach. Historia bardzo życiowa i realistyczna, wykonanie poprawne i realistyczni bohaterowie - nie ma tragedii, ale szału też nie. www.bookeaterreality.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Prezentowałam już moje wrażenia z lektury pierwszej książki z serii Jeśli zostanę, czyli "Zostań, jeśli kochasz". Dzisiaj zapraszam na opinię o kontynuacji. Każdy kto nie czytał pierwszego tomu, czyta recenzję na własne życzenie. Wiadomo, że nie byłoby drugiej części, gdyby Mia umarła. Owszem, obudziła się a impulsem była dla niej muzyka. Adam - jej chłopak - przyniósł do szpitala iPoda z koncertem zespołu, na którego koncercie byli razem. Słychać tam wyraźnie wiolonczelę i wtedy Mia ściska delikatnie rękę Adama (a cztery dni później się budzi). Wzruszająca scena, którą kończy się pierwszy tom. W drugim jednak Adama zaczynają gnębić wyrzuty sumienia. I to nie dotyczące muzyki, lecz obietnicy... Kiedy dziewczyna była nieprzytomna i prowadziła wewnętrzną walkę życia ze śmiercią, Adam powiedział jej, że nie muszą być razem, byleby się obudziła... Tak się niestety stało. Mia wyjechała, bez słowa wyjaśnienia. Nie wróciła. W tej powieści narrację prowadzi Adam a akcja ma miejsce w trzy lata po tragicznych zdarzeniach. Okazuje się, że Mia przez długi czas poddawała się operacjom, przeszczepom skóry i rehabilitacji. To właśnie wtedy otrzymała informację, ze dostała się do wymarzonej szkoły w Nowym Jorku. Nie zamierzała czekać całego roku, lecz udać się tam od razu. Nie chciała, by ktokolwiek się nad nią litował. Da sobie radę. Czy dała? Adam jest właśnie wraz ze swoim rockowym zespołem w Nowym Jorku, bowiem rozpoczynają trasę koncertową. Odnieśli liczne sukcesy, Adam musi wręcz uciekać przed fanami. Udziela licznych wywiadów, w których tematem tabu jest Mia i wydarzenia sprzed trzech lat. Chłopak nie obywa się bez silnych leków uspokajających, czapki z daszkiem i ciemnych okularów. Jego kapela odleciała już do Londynu, gdzie nazajutrz mają rozpocząć promocję i koncerty. Adam został jednak dzień dłużej i los pokierował jego kroki do Carnegie Hall, gdzie z plakatu patrzyła na niego Mia. Tego wieczoru miał odbyć się jej koncert i Adam zamierzał posłuchać jej gry. Ku jego zdumieniu, po koncercie został zaproszony przez dziewczynę za kulisy. Poszli potem na spacer, cały czas rozmawiając. Mia lada chwila zaczyna koncerty w Japonii i chcąc pożegnać się z Nowym Jorkiem, zabiera Adama na sentymentalną podróż po najpiękniejszych, jej zdaniem zakątkach. Fabuła jest prowadzona dwutorowo. Po pierwsze spacerujemy wraz tą dwójką po różnych zakątkach miasta, jemy, wspominamy, gramy w kręgle. Po drugie - dzięki opowieści Adama poznajemy fakty od chwili przebudzenia Mii. Dowiadujemy się o tym jak potoczyło się życie i kariera chłopaka. O jego smutku, rozpaczy, utracie ukochanej. Poznajemy historię powstania tekstów do piosenek zespołu i trzyletnią przygodę z fanami. Podczas pożegnania z miastem Mia zaś opowiada o swoich trzech ostatnich latach. Jak dawała sobie radę z dala od domu dziadków, bez rodziców i braciszka? Jak zakończy się ta noc? Co przyniesie ranek dla tej dwójki? Czy rozstaną się i każdy wróci do swoich spraw? Czy może zakorzeniona głęboko w nich miłość ma jeszcze jakieś szanse? Muszę przyznać szczerze, że oceniając pierwszy tom, napisałam że książka jest dobra a tak naprawdę to w stosunku do drugiego jest bardzo dobra. "Wróć, jeśli pamiętasz" było dla mnie jeszcze bardziej nudną lekturą. Meandry popularności bohatera i jego kapeli oraz światka muzycznego wywoływały u mnie niechęć wręcz do poznania kolejnych rozdziałów. Przeczytałam do końca, bo nie ukrywając, nie lubię żyć ze świadomością jak skończyła się dana historia. Czy to filmie czy książce. Jednak jeśli pojawi się kolejna powieść autorki nie kusi mnie, by po nią sięgnąć. Książka jest kolejnym przykładem, że nie każdy bestseller jest dla każdego. Niniejszy dla mnie nie jest wart najlepszych ocen. Owszem, zgodzę się że historia jest tragiczna (ale przecież nie jedyna taka w literaturze a znam lepiej napisane), że młoda dziewczyna traci najbliższych i wydaje się, że sama będzie wolała odejść, niż żyć. Podejmuje próbę życia w pojedynkę, z dala od dziadków, blisko swojej wiolonczeli i robi muzyczną karierę w wielkim mieście. To poruszająca historia, ale fragmentami zbyt nużąca. Opinia o obu tomach jest tylko i wyłącznie moją opinią. Nikt nie musi się z nią zgadzać. Może mam czas "gorszych książek" a może po prostu jestem piętnaście lat za stara, do czytania młodzieżówek...? Sami podejmijcie decyzję czy sięgnąć po powieść. Chętnie poznam Wasze zdanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak niezmiernie cieszę się, że większość książek, po które ostatnio sięgam są na całkiem przyzwoitym poziomie, czasem jednak zdarza się taka perełka, jak właśnie "Wróć, jeśli pamiętasz" i od razu robi mi się cieplej na sercu... Kiedy skończyłam czytać "Zostań, jeśli kochasz", nie spodziewałam się po Mii, że wyjedzie i zostawi Adama bez słowa. Przez większą część książki nie mogłam zrozumieć, jak w jednym momencie można zdecydować, że jakaś osoba ma na nas zły wpływ, i całkowicie się od niej odciąć. Widocznie nie spotkałam jeszcze takiej osoby. Dzięki tej części spojrzałam na Adama z całkiem innej perspektywy. Nie wydawał mi się już tylko zafiksowanym na punkcie muzyki rockmanem. Pokazał, że przez niespełnioną miłość życie może stracić sens, a nikt nie zapełni pustki po ukochanej, nawet słynna hollywoodzka aktorka. No cóż... Bardzo spodobał mi się motyw oprowadzania po rzadko spotykanych zakątkach Nowego Jorku. Ale jak się uśmiechałam do siebie z tego zakończenia! Tak, zdecydowanie, powinno być zawsze. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Wróć, jeśli pamietasz" jest drugą cześcią wzruszającej historii Mii i Adama. Tym razem książka została napisana z perspektywy chłopaka, a akcja rozgrywa sie w ciągu zaledwie dwóch dni 3 lata po tragicznym wypadku jego dziewczyny. Wiemy już z pierwszej cześci jak bardzo Mii zależało na Adamie. W drugiej zaś poznajemy uczucia wschodzącej gwiazdy rocka jakimi obdarzył utalentowaną wiolonczelistke, konsekwencje obietnicy jaką obdarzył ukochaną, gdy leżała na łożu śmierci, charakter Adama oraz to, że człowiek ma swoje wady i zalety. Nawet ci z okładek gazet. Ta cześć podobała mi sie troche bardziej, co nie jest dla książki wielkim atutem, ponieważ pierwsza cześć nie zrobiła na mnie zbyt wielkiego wrażenia. Tym razem wkurzył mnie zbieg okoliczności, przez który bohaterowie sie spotkali (chyba jestem jakoś uprzedzona do tej serii), a także lekko niezrozumiałe zachowanie Mii. Co co czytali być może wiedzą o co mi chodzi. Książka znów w niektórych momentach mnie zanudziła, zwłaszcza to wracanie do przeszłości. Po jej przeczytaniu zaś pokochałam Adama. Po tragicznym wypadku równie mocno jak Mie dotkneło to nieeszczeście. Stał sie zamknietym w sobie, lekko zagubionym chłopakiem, który znajdował ujście swoim obawo i pragnieniom poprzez muzyke. Akcja rozgrywała sie zarówno szybko jak i wolno. Kiedy już zaczynało sie coś dziać, Adam znowu wracał wspomnieniami do przeszłości. Jak ja tego nie znosiłam! W sumie gdyby tego nie robił, książka byłaby dwa razy krótsza... Należy też wspomnieć, że na początku prawie każdego rozdziału były umieszczone słowa piosenek jakie napisał główny bohater. Były przepiekne. Tylko czekałam aż znowu bede mogła je przeczytać. Ogólnie uważam, że cała seria jest przecietna, lecz jeśli ktoś lubi takowe historie, opowiadające o tragicznej, prawdziwej i wzruszającej miłości, ale troche zbyt nieprawdopodobnej to książka "Wróć, jeśli pamietasz" jak i jej poprzedniczka jest dla niego. Wszystko zależy od gustu. http://papierowa-kraina.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka dla nastolatków. Fajnie się czyta. Ale jak to zwykle bywa pierwsza część była fajniejsza.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Ja jednak nie płaczę z rozpaczy. Płaczę z wdzięczności." Książka "Wróć, jeśli pamiętasz" autorstwa Gayle Forman to kontynuacja "Zostań, jeśli kochasz" - lektury, która stała się wręcz bestsellerem, na podstawie jakiej powstał także film. Jak pierwsza część naprawdę w jakiś sposób mnie zachwyciła, na tyle, że ja - osoba, która wcale nie jest kinomanem, postanowiła obejrzeć ten film... To część druga już mnie tak bardzo nie porwała. Pisana jest z perspektywy Adama, ciekawym zabiegiem jest to, że niektóre rozdziały rozpoczynane są fragmentami utworów jego zespołu Shooting Star. To dalsze losy jakie spotkały mężczyznę oraz jego (byłą już) ukochaną. Po trzech latach następuje ich spotkanie podczas którego wyjaśnia się wiele spraw m.in. dlaczego dziewczyna opuściła Adama. To również szansa jaką dostają od losu... lecz czy wykorzystają ją i znów będą razem? A może jest na to za późno? Książka sama w sobie - okej, na zimowy wieczór idealna, bo bardzo szybko się ją czyta. Jednak po odłożeniu na półkę "Wróć, jeśli pamiętasz" czułam pewnego rodzaju niedosyt... Tak, jakby troszkę na siłę zostały stworzone dalsze losy bohaterów, a przecież dla mnie otwarte zakończenie "Zostań, jeśli kochasz" było dobre. Nie mniej jeśli ktoś czytał pierwszą część, to polecam zajrzeć także do drugiej. "Świat wydaje się taki ogromny, kiedy się jest na otwartej przestrzeni. Jakby nie było w nim dla ciebie miejsca, jeśli nie masz domu."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Mogę cię stracić w taki sposób, jeśli nie stracę cię dzisiaj. Pozwolę ci odejść. Jeśli zostaniesz." Kiedy Adam składał Mii tę przysięgę, gdy ta leżała w szpitalnym łóżku po wypadku, w którym zginęła cała jej rodzina, nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo odbije się ona na jego późniejszym życiu. Mia przeżyła, lecz odeszła z życia Adama. Bez słowa. Teraz, po trzech latach, żyją osobno po dwóch stronach Ameryki. Ona stoi u progu kariery wśród wiolonczelistów. On wraz ze swym zespołem osiągnął popularność, o której nie śmiał nigdy marzyć. Publiczność go kocha, a każda dziewczyna marzy o tym, by móc spędzić z nim noc. Los bywa jednak przewrotny. Podczas gdy Adam sądził, że już nigdy nie spotka Mii, nie porozmawia z nią, nie spojrzy w jej oczy, ta pojawia się w jego życiu w najmniej spodziewanym momencie. Takim, który zaskakuje ich oboje. Mają jedną noc, gdyż nazajutrz każde z nich wyrusza w przeciwną stronę, by rozpocząć trasę koncertową. Podczas tej jednej nocy, przechadzając się ulicami Nowego Jorku i odwiedzając ulubione miejsca dziewczyny, odbędą wspólną podróż w przeszłość. Powrócą wspomnieniami do tego, co niegdyś ich łączyło i co wydarzyło się później. Czy będzie to dla nich szansa na pogodzenie się z losem i ostateczne rozstanie, czy też może początek czegoś nowego? ,,Jak powiem Aldousowi, jak powiem im wszystkim, że muzyka, adrenalina, miłość - wszystkie rzeczy pozwalające zmniejszyć przytłaczający mnie ciężar, że to wszystko zniknęło? Został tylko wir. A ja stoję na samej krawędzi." Tak jak w poprzedniej części - "Zostań, jeśli kochasz" historię śledziliśmy z punktu widzenia Mii, tak tym razem wszystkiego dowiadujemy... cd: http://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-wroc-jesli-pamietasz-gayle-forman/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pochłonęłam ją w zaledwie jeden dzień. Jest to naprawdę świetna kontynuacja "Jeśli zostanę". Jednak ta powieść jest opowiedziana z innej perspektywy, ponieważ tym razem narratorem jest Adam. Możemy lepiej poznać jego uczucia. Moim zdaniem to bardzo dobrze, że autorka nie zrezygnowała z retrospekcji, których pełno było w pierwszej części. Tym razem są to jednak wspomnienia Adama, zarówno z czasów gdy był jeszcze z Mią, przez wypadkiem, jak również podczas śpiączki Mii. Powoli dowiadujemy się co działo się przez te trzy lata. Uwielbiam styl pisanie Gayle Forman. Jest naprawdę świetny. Dzięki temu nie można się wręcz oderwać od czytania książki. Fajnie opisuje wszystkie uczucia i emocje targające zarówno głównym bohaterem jak i innymi postaciami. Mimo, że historia opowiedziana jest z perspektywy Adama, to po poznaniu opowieści Mii bardzo dobrze umiałam postawić się w jej sytuacji. Mam nadzieję, że wkrótce też inne książki tej autorki zostaną przetłumaczone na język polski.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tą książkę może podsumować tylko jedno słowo. EMOCJE. To właśnie one będą wam towarzyszyć przez całą lekturę. Wspaniała kontynuacja "Zostań, jeśli kochasz". Historia została napisana w punktu widzenia Adama, 3 lata po tragicznym wypadku. Chłopak, gwiazda rocka, z zewnątrz wydaje się mieć wszystko o czym można zamarzyć. W środku, wrak człowieka, niepotrafiący poradzić sobie z wewnętrznym bólem. Wszystko zaczyna zmieniać się na lepsze, w ciągu tych kilku skradzionych godzin z Mią. Nie będę rozwodzić się nad historią, przeczytajcie ją sami, ale bądźcie pewni- nie zawiedziecie się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna książka, chociaz przydałaby się następna część, bo zakończenie nie jest jednoznaczne 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna wielka porażka.... Podobnie jak poprzednia część książka nie przypadła mi do gusty. Czytałam, czytałam, czytałam i nie mogłam skończyć. Co chwila się wyłączałam i myślałam o zupełnie innych sprawach zupełnie nie związanych z książką.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga czesć historii Mii i Adama.
3 lata po pamiętnych wydarzeniach, które zburzyły swiat Mii rozkruszajac jej serce na miliony kawałków.
Mia zostaje słynnawiolonczelistką a Adam gitarzystą. Ich drogi sie rozchodzą. Jednak pewnegowieczoru ich drogi znowusie schodza za sprawa występu Mii. 
Czy Adam i Mia wyjasnia sobie wsszystkie watpliwosci? czy jedna noc, jaka maja na wspomnieniai poskłądanie całosci do kupy wystarczy? Jak mozna po takiej tragedii zapomnieć, wybaczyć i zyc od nowa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)