Wisteria

,,Wisteria" to trzecia odsłona trylogii ,,Belladonna", chociaż formalnie nie ostatnia książka z uniwersum, ponieważ autorka wydała również świąteczną nowelkę bezpośrednio związaną z główną serią. Jednak dzisiaj skupmy się na historii należącej do Blythe Hawthorne i Arisa -- cielesnej formy losu. Czy ich historia również przypadła mi do gustu? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Nie da się ukryć, że to pierwsza odsłona ,,Belladonny" podobała mi się najbardziej, jednak w porównaniu do drugiej części serii w mojej ocenie ,,Wisteria" wypada zdecydowanie lepiej. Chociaż od lektury ,,Foxglove" minęło już dość sporo czasu, nie miałam jakiś specjalnych problemów, aby odnaleźć się w fabule. Oczywiście czytając pierwszy rozdział, musiałam zastanowić się przez chwilę, kto jest kim, ale nim dobrnęłam do jego końca, wszystko wskoczyło na właściwe miejsce i szybko przypomniałam sobie, o co w tym wszystkim chodzi -- ale oczywiście polecam czytać całą serię ciągiem.

Początkowe rozdziały bardzo mi się podobały. Atmosfera między Blythe a Arisem była bardzo napięta. Niechciane małżeństwo i wzajemna niechęć małżonków były motorem napędowym historii, a ich przekomarzania i docinki były bardzo zabawne. Jednak gdy para zaczęła się do siebie bardziej przekonywać, dynamika ich relacji zaczęła spadać, przez co historia stała się lekko nużąca. Jednakże nie trwało to zbyt długo, ponieważ autorka zaczęła stopniowo wprowadzać elementy fabuły, które były do przewidzenia, ale zaczęły wzbudzać więcej emocji, szczególnie gdy główna bohaterka odkryła pewną tajemnicę, ale nie podzieliła się nią ze swoim mężem.

Chociaż ,,Wisteria" nie była wybitnym dziełem, myślę, że wielbiciele lżejszej formy fantastyki będą ukontentowani, ponieważ wykreowany przez autorkę świat w dalszym ciągu zachwyca, a uosobienia śmierci, czy losu nadal robią wrażenie. Myślę, że tym bardziej emocjonalnym osobom najbardziej spodoba się końcówka historii, która również mnie bardzo wzruszyła, ale oczywiście nie będę zdradzać dlaczego.

,,Wisteria" to dobre zakończenie trylogii. Nie wybitne i może nie takie, jakiego spodziewałam się przed rozpoczęciem lektury, ale ogólnie rzecz biorąc dobre, spinające całość dość solidną klamrą. Jednak jestem też bardzo ciekawa wspomnianej przeze mnie świątecznej nowelki, dlatego z pewnością odwiedzę uniwersum stworzone przez Adalyn Grace jeszcze jeden raz.