Wierni wrogowie
Olga Gromyko

Szelena jest piękną i niezależną kobietą. Nieco zębatą i włochatą, ale uwielbia swoje wilcze oblicze, a ja tym bardziej uwielbiam ją za to! Niestety nie wszyscy podzielają tę fascynację i pragną schwytać wilczyce. Jeden mag w szczególności marzy o zemście na tym gatunku, lecz pech chciał, że to Szelena znajduję nieszczęśnika bliskiego śmierci i postanawia go wyleczyć, bo w końcu pojedynek między tą dwójką powinien być uczciwy. I tak oto wilczyca mieszka z magiem pragnącym jej śmierci, który ma zawziętego ucznia, skrzydlatego przyjaciela i moce, które potrafią przerazić. Kiedy zaczyna dochodzić do tajemniczych zabójstw z udziałem nieznanych potworów, ta zaskakująca grupa zaczyna tworzyć drużynę i wyrusza w podróż, by rozwikłać zagadkę i ocalić własne życie!

„Wierni wrogowie” to idealny tytuł dla tej historii i jeśli liczycie na ponowne spotkanie z Wolhą Redną, to srogo się zawiedziecie. Jest to niezależna historia i opowiada losy całkowicie nowych bohaterów. Łączy je tylko kilka szczegółów, których mniej uważni czytelnicy nie wyłapią, oraz  wspaniałe uniwersum. Wilkołaki, smoki, elfy, krasnoludy i jeszcze wiele innych ras tworzy mieszankę iście ognistą, zapewniając czytelnikowi ogrom radości i emocji.

Główną bohaterkę pokochałam od pierwszej strony i ta miłość z każdą kolejną tylko się umacniała.

Zacznę jednak od tego, że w moim odczuciu jest to książka bardziej dojrzała, niż te, które przeczytałam do tej pory. Autorka nadal ma lekkie pióro i ostry sarkazm, lecz skrzętnie wplątała w całą historię przeszłość wilkołaczycy. Krótkie wspomnienia początkowo niewiele mówią o jej przeszłości, lecz z biegiem wydarzeń nabiera się pewnych podejrzeń. Są to bardzo wzruszające momenty. Wilcza, piękna i nostalgiczna pieśń, była niemal wstrząsająca. I z tego też powodu, główna bohaterka jest twardą babką, która miękkie serce dokładnie ukrywa.

Bohaterowie przemierzają mroźną krainę i podczas tej wyprawy przewija się bardzo barwna plejada postaci. Każdy z nowo poznany jest na tyle charakterystyczny, że szybko zapada w pamięci. Co do samej drużyny, to często dochodzi między nimi do przepychanek słownych, lecz w tych najgorszych chwilach potrafią zawalczyć o towarzysza.

Akcja jest dynamiczna, a dialogi wartka, co niewątpliwie stanowi kolejny plus. Szczerze przyznaję, że „Wierni Wrogowie” są jedną z mich ulubionych powieść i tęsknie za Szel i Weresem, który pomimo wrednego charakterku rozkocha w sobie niejedną czytelniczkę.

„Wierni wrogowie” to raczej klasyczne fantasy, dla wszystkich wielbicieli gatunku! Świetnie wykreowane postaci i jeszcze lepszy humor, który bardzo sobie cenę. Widowiskowe starcia i prawdziwa kryminalna zagadka nie pozwalają oderwać się od lektury, która niestety już za mną. Jak wytrzymać do kolejnego tomu? Ah… jak ja tęsknię za tymi wariatami! Świetna książka! Która udowodniła mi, że jednak mam słabość do nekromantów!  Polecam! 9/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Wszyscy wierni fani twórczości Olgi Gromyko, odliczali z wielką niecierpliwością dni do daty premiery długo wyczekiwanej, najnowszej powieści tej ukraińskiej autorki. Powieści, stanowiącej sobą prequel bestsellerowego cyklu pt. "Kroniki Belorskie". Na szczęście oto dziś ta chwila nadeszła i możemy cieszyć się przyjemnością lektury intrygującej książki fantasy pt. "Wierni wrogowie", która to ukazała się nakładem Wydawnictwa Papierowy Księżyc! 

 Fabuła tej pozycji przenosi nas sobą raz jeszcze do fantastycznego i magicznego świata Belorii. Tam też poznajemy naszą główną bohaterkę - wilczycę Szelenę, która wiedzie swoje spokojne, ustatkowane i nie wyróżniające się niczym życie ludzkiej kobiety za dnia, a przepięknej wilczycy nocą... Ten stan rzeczy zmieni się jednak wraz z pojawieniem się w jej otoczeniu pewnego rannego maga - Weresa, którym to wbrew zdrowemu rozsądkowi, postanawia się ona zaopiekować. Od tej chwili jej życie nabierze wielkiego rozpędu za sprawą uwikłania się z pewien przerażający spisek, a w następstwie udziału w długiej i niebezpiecznej wyprawie u boku nietuzinkowych towarzyszy, z którymi przejdzie przeżyć jej moc barwnych przygód...

 Najnowsza odsłona twórczości Olgi Gromyko, funduje nam sobą porywające, elektryzujące i wielce emocjonujące spotkanie z klasyczną powieścią fantasy. Powieścią, której to akcja została osadzona w świecie zamieszkiwanym przez magów, krasnale, elfy, smoki, trolle, ludzi i mnóstwo innych baśniowych nacji, jak i też wypełnionym magią... Powieścią, w której centralnym motywem jest długa i intrygująca podróż przez ową krainę grupy dzielnych i charakternych bohaterów, przeżywających podczas niej niebezpieczne i zaskakujące przygody. Wreszcie powieścią, której to strony wypełniają piękne, poruszające i mądre emocje, jakie to stają się także naszym udziałem, podczas lektury tego dzieła...

 Co do samej fabuły, to z pewnością cechują ją wielki rozmach, duże natężenie wydarzeń i nie mniejsza inteligencja, dbająca o każdy aspekt i szczegół narracji. Początek wprowadza nas w realia tego świata i zaznajamia z najważniejszymi bohaterami książki. Rozwinięcie ustala cel dla owych postaci, plan jego realizacji i podział ról, jakie w nim przypadają... I wreszcie kwintesencja tej historii, czyli podróż Szeleny, Weresa, jego ucznia Resta, smoka Mroka i pewnej malutkiej pół elfki, podczas której to odwiedzimy siedziby każdej z najważniejszych nacji Belorii, weźmiemy udział w niejednej bitwie, jak i również krok po kroku będziemy odkrywać kolejne elementy wielkiego, magicznego spisku... Całość zaś spuentuje spektakularny, jak i też odrobinę enigmatyczny finał...

 Charakterni, ciekawi, zabawni i nieoczywiści bohaterowie - to oni stanowią w głównej mierze o sile, jakości i wielkości tej powieści. Począwszy od wilczycy Szeleny - czyli mistrzyni ciętej riposty, poprzez inteligentnego, ale często bujającego w obłokach czarodzieje Weresa, a skończywszy na przezabawnym, wiecznie obrażonym i nie potrafiącym odmówić sobie towarzystwa pięknych kobiet smoku o imieniu "Mrok" - wszyscy oni są tutaj niezwykle ciekawi, mający wiele do ukazania i budzący nasze silne emocje, które przekładają się siłą rzeczy na sympatię względem ich. To znakomita drużyna, której nie powstydziłby się nawet sam Frodo z "Władcy Pierścieni"!

 Równie efektownie jawi się nam tu także kreacja Belorii, czyli krainy podzielonej pomiędzy poszczególne nacje, żyjące ze sobą we względem zgodzie... Ludzie, elfy, driady, trolle, krasnale, smoki, wampiry, czy też wilkołaki - każdy z tych gatunków ma tu swoje miejsce, swoją rolę do odegrania, własne prawa, zwyczaje i kulturę, kultywowaną od całych stuleci. To także magia, która czasami służy dobru, ale znaczniej częściej złu, wobec którego to nie sposób jest się obronić. A nad tym wszystkim unosi się klimat średniowiecza, z karczmami, kramami, zamkami na czele, czyli wszystkim tym, co w powieści fantasy znaleźć się musi. To piękny, efektowny i przedstawiony nam tu w iście filmowym stylu świat, którego naprawdę nie chce się opuszczać po dotarciu do ostatniej strony lektury...

 Przygoda, walka, rubaszny humor, a nawet i swoisty wątek romansowy - wszystko to znajdziemy w tej opowieści, która gwarantuje nam sobą przednią i wspaniałą czytelniczą zabawę. I to właśnie takie książki jak "Wierni wrogowie" sprawiają, iż kochamy, pasjonujmy się i nigdy nie jest nam dość literatury fantasy w klasycznym wydaniu, która wciąż ma nam sobą tak wiele do zaoferowania. Olga Gromyko udowadnia także tym samym, iż należy ona bezsprzecznie do grona najlepszych pisarzy tego nurtu na świecie, których to twórczość stanowi wyznacznik dla młodych autorów fantasy. 

 Nie pozostaje mi zatem nic innego, aniżeli polecić tę pozycję tak wiernym fanom cyklu "Kroniki Belorskie", jak i tym czytelnikom, którzy po raz pierwszy zetkną się z tą sagą, gdyż jej znajomość nie jest niezbędna do tego, by czerpać pełnię przyjemnością z lektury tej książki... Zatem - witaj przygodo, witaj wyprawo i witaj przedni literacki humorze!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po książkę Pani Olgi Gromyko sięgnęłam wracając a WTK, na których gościła białoruska pisarka. Zaintrygowało mnie zarówno postać pisarki jak i entuzjastyczne komentarze jej fanów. Powieść ta zapoznaje nas z Szeleną - kobietą-wilkołakiem, która za wszelką cenę stara się spokojnie żyć oraz utrzymać w tajemnicy swoją druga naturę. Swoją droga całkiem nieźle sobie radzi, dorabiając na boku, lecz los jak zwykle lubi płatać figle. Przeznaczenie wyciąga po Szelenę swoje ręce, gdy decyduje się pomóc swojemu śmiertelnemu wrogowi - magowi, który został pobity i pozostawiony na śmierć. Nie wiedząc kiedy, maszeruje uratować świat w towarzystwie ucznia maga i smoka, dodatkowo zgarniając po drodze dziecko, którego z niewiadomych przyczyn lękają się wszystkie elfy. A zęby ta droga byłą spokojna! A gdzieżby! Po drodze trzeba rozwiązywać zagadki, uciekać przed śmiercią, ludzką głupotą i ciekawością, ratować własną skórę, rozplątywać zatargi ras i korzystać z zasobów dyplomacji charakterystycznej dla każdej z ras. Akcja mknie jak szalona! Nie wiedzieć kiedy minęła sześciogodzinna podróż, gdy wraz z postaciami przemierzałam poszczególne krainy Belorii. Książka jest napisana świetnym stylem - ironicznym, zabawnym choć czasami jedno wplecione zdanie niesie za sobą tak mocny przekaz, że aż serce się ściska. Podczas wizyty na dworze elfów autentycznie popłakałam się ze śmiechu :D Każdy z bohaterów jest mocno zarysowany, posiadając unikatowy zestaw cech, który gwarantuje, że z taką ekipa nie można się nudzić. Szczególnie Szelena to istna szelma, jeśli chodzi o porozumienia z innymi gatunkami :D Chociaż nikt nie spodziewał się co może osiągnąć odurzony czarodziej podczas rozmowy z przodkami. Nawet teraz, przypominając sobie te sceny, chichoczę pod nosem. Podsumowując, książka świetna na podróż lub długi wieczór, kiedy potrzebujemy fantastyki okraszonej dobrym humorem, chcemy potułać się po magicznym świecie, a ironia i autokrytyka nam nie straszna. Teraz pozostaje mi tylko sprawdzić czy inne książki pani Olgi również przypadną mi do gustu :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Doskonała rozrywka. Pani Gromyko mnie znowu nie zawiodła. Miałam dużo śmiechu i dużo zabawy towarzysząc gromadzie bohaterów w ich misji. Cieszy też, że to zakończona historia, więc nie muszę czekać miesiącami lub latami na ciag dalszy. Ale z drugiej strony chciałabym się dowiedziec więcej o bohaterce, jej wcześniejszych losach, których przebłyski pojawiały się w kilku miejscach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Olga Gromyko to jedna z moich ulubionych autorek fantasy i również tym razem mnie nie rozczarowała :) Książka "Wierni wrogowie" zabiera nas ponownie do świata znanego już z serii o W. Rednej, ale lata wcześniej. Wyruszamy w podróż pełną przygód z nietypową grupką bohaterów - wrogów. Świat przedstawiony wykreowany przez autorkę jest niesamowity, pełen magii i charakterystycznego dla niej humoru, a historia Szeleny wciąga do tego stopnia, że choć tom liczy sobie dobrze ponad 600 stron, to przefrunęłam przez niego niemal błyskawicznie. Początek był nieco wolny, ale gdy akcja na dobre się rozwinęło, trudno było mi się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam wszystkim wielbicielom fantastyki i książek spod pióra pani Gromyko :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

36. "Wierni Wrogowie" to jedno z najpiękniejszych dzieł utrzymanych w klimacie klasycznego fantasy, z jakim miałam okazję się zetknąć. Przezabawna główna bohaterka, drużyna ratująca świat w składzie "od siedmiu boleści": czarujący mag, niezbyt rozgarnięty smok, być może już niezdolny do reprodukcji i dziewczynka, dla której lepiej nie być wrogiem.Do tego humor, akcja, lekkość pióra i to niesamowite, niewymuszone piękno twórczości Olgo Gromyko. Warto sięgnąć po tę książkę chociażby dla wspaniałej sceny w lochach, która za każdym razem przekonuje mnie jak bardzo kocham te postaci. Albo ze względu na połączenie wilka i człowieka. Albo dla pewnej wścibskiej babki... Powodów jest mnóstwo!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka toczy się w świecie, który Olga Gromyko opisała już w innych swoich powieściach, dotąd mi nieznanych, stąd też początkowo nie rozumiałam pewnych fragmentów i musiałam bardzo się skupiać, by nie umknęło mi nic ważnego. Jednak po początkowych trudach zachwyciłam się i z wypiekami na twarzy doczytałam do końca. Coraz bardziej przekonuję się do wschodniej fantasy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Wilkołaki i czarodzieje to śmiertelni wrogowie. Ich nienawiść sięga wieków wstecz. A Szelena i Weres mają dodatkowe powody, by nie darzyć się miłością. Tyle, że los ma zazwyczaj głęboko w poważaniu czyjeś uczucia, poglądy etc. i z lubością stawia swoje ofiary w niekomfortowym, delikatnie mówiąc, położeniu. Dlatego też tych dwoje wyrzutków - wilkołak i wypędzony czarodziej - staną ramię w ramię do walki przeciwko większemu złu. Kto wie, co przyniesie przyszłość i jakie plony wyda ten niezwykły sojusz w zawierusze bitwy.

"Wierni wrogowie", podobnie jak cały cykl o wiedźmie Rednej, osadzeni są w Belorii. Tyle, że tym razem Gromyko przedstawia czytelnikowi tę krainę na wiele lat przed narodzinami Wolhy. I podobnie, jak to miało miejsce w "wiedźmowskiej" serii, także tutaj pierwsze skrzypce odgrywa rezolutna kobieta. A jednak Szelena jest inna. Wydaje się być twardsza, bardziej doświadczona przez życie i nie raz dostała od niego porządnego kopniaka. W moim odczuciu brak jej ciętości języka i niefrasobliwości tak charakterystycznych dla Wolhy. "Wierni wrogowie" nie mają lekkości "Wiedźmy naczelnej", czy "Wiedźmy opiekunki". Książka jest bardziej stonowana, poważniejsza. Praca okazała się być głębsza, bardziej skomplikowana niż wspomniana przeze mnie powyżej seria. Bohaterowie nakreśleni są dokładniej. Pisarka skupiła się mocniej na ich myślach oraz uczuciach, na wzajemnych relacjach i pokusiła się nawet na ich lekki rys psychologiczny. Śpieszę jednak zapewnić, że Gromyko nadal nie stroni od ironii i sarkazmu w opowieści o Szelenie i Weresie. Dzięki cynicznemu humorowi zawartemu w książce, poruszane przez autorkę w niej trudne i bardzo aktualne obecnie kwestie - m.in. uprzedzenia, ślepa nienawiść, żądza władzy  - nie przybijają czytelnika, nie wpędzają go w przygnębienie. Okazuje się, że pod płaszczykiem lekkiej i przyjemnej lektury można przemycić ważkie tematy. Pisarka bardzo dobrze łączy soczysty język, barwne, realistyczne opisy, ciężkie emocje i niebezpieczne przygody.

Mam też pewne ale. Podczas lektury odnosiłam wrażenie, że elementy humorystyczne czasami był nie na miejscu, a sytuacje, wymagające dramatyzmu miały go za mało. Niestety nie mogę podać przykładów nie ujawniając Wam fabuły. Podobnie ma się sprawa z powodem, dla którego Szelena i Weres stanęli ramię w ramię w bitwie przeciwko wrogowi zagrażającemu całej Belorii. Rozwiązanie w tejże bitwie pewnego magicznego problemu - że się tak wyrażę, żeby zbyt wiele nie napisać - pisarka potraktowała jakoś tak zdawkowo. Aż zaczęłam się zastanawiać, dlaczego było to tak istotne i czy aby na pewno tak było. Jest też kwestia tytułowej wrogości. Od samego początku nijak nie czułam jej pomiędzy bohaterami. Jest ona zbyt niejasno, zbyt delikatnie zaznaczona. Wzajemna ostrożność. Nieufność. Tak, one są. Ale żadnej głęboko zakorzenionej animozji, o której tu i ówdzie wspomina się w książce.

"Kto tam? - Głos pełen nieśmiałej nadziei, że "tam" już nikogo nie ma, albo było to tylko złudzenie. (...)
- Oj nikt ważny, tylko czarownik, smok i okrutny wilkołak w mojej skromnej osobie, a raczej potworze.  Otwieraj drzwi, bo jesteśmy wściekle głodni!"

Choć "Wierni wrogowie" nie odbiegają od ogólnego schematu, wedle którego Gromyko napisała swoje książki, które wcześniej czytałam, to nie nudzą. Ich lektura sprawiła mi przyjemność, mimo pewnych niedostatków.  Niewątpliwie Gromyko ma talent do pisania wciągających książek. I nawet, gdy historia jest banalna i łatwo przewidzieć jak potoczą się koleje bohaterów, to trudno jest rozstać się z powieścią. To po prostu dobra rozrywka. Światy wymyślone przez pisarkę są zawsze pełne magii i mają swój niepowtarzalny urok. Tak jest również w przypadku "Wiernych wrogów" To nie jest książka pełna patosu, pretensjonalności i wzniosłości. Całość jest znacznie prostsza i bliższa sercu. Choć w moim wypadku to seria o wiedźmie jest tą milszą mojemu sercu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wierni wrogowie", to smakowity kąsek nie tylko dla miłośników twórczości Olgi Gromyko, ale dla każdego czytelnika ceniącego przygodowe fantasy ze sporą dawką humoru.Siłą powieści pisarki zawsze były barwne i sympatyczne postaci, nie inaczej jest w tym przypadku. Oprócz walecznej Szeleny i maga pełnego tajemnic, Gromyko wprowadza na scenę smoka-podrywacza potrafiącego przybrać ludzką postać, cherlawego ucznia maga oraz dziewczynkę o mrocznej przeszłości. Cała ta, pozornie niedobrana, kompania staje w obliczu wydarzeń mogących na zawsze zmienić Belorię. Ponownie możemy raczyć się licznymi słownymi pojedynkami, wzajemnymi docinkami i sarkastycznymi uwagami, z których słyną kreowani przez autorkę bohaterowie.,,Wierni wrogowie", to wciągająca opowieść łącząca w sobie idealną dawkę patosu, czarnego humoru i mrocznych tajemnic.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szelena od kilku lat mieszka w samotnej chacie pod lasem niedaleko osady zwanej Wysiedliskiem. Pracuje u miejscowego zielarza jako jego asystentka, choć tak naprawdę to on powinien pobierać u niej nauki z zielarstwa. Zmuszona jest jednak skrywać sekret dotyczący tego, kim tak naprawdę jest. Gdyby prawda wyszła na jaw... znów musiałaby opuścić dom i szukać sobie kolejnej bezpiecznej przystani. Szelena jest wilkołakiem i to nie byle jakim, prawdziwym, a nie powstałym na skutek ugryzienia. Urodziła się taka i jest z tego powodu dumna. Szkoda tylko, że nie wszyscy podzielają jej zdanie. Zamiast tego wolą traktować ją jak resztę pomrok uważając ją za okrutną bestię, niezdolną do jakichkolwiek uczuć, którą trzeba czym prędzej zgładzić z powierzchni ziemi. Ale póki co Szelena ma spokój. A przynajmniej do czasu, kiedy to w miejscowej karczmie "Wilcza Paszcza" nie podsłuchała rozmowy dotyczącej pewnego maga, z którym miejscowi okrutnie się obeszli, na koniec pozostawiając w parowie by zdechł. Wiedziona ciekawością Szelena postanawia na własne oczy przekonać się, czy ów czarownik na pewno wyzionął ducha. Okazuje się jednak, że choć dotkliwie pobity i cały broczący krwią, duch nadal się go trzyma. Pod wpływem impulsu, sama nie wiedząc dlaczego, Szelena zabiera go do swojej chaty, by zobaczyć, czy uda jej się postawić go na nogi, aby mogli stoczyć uczciwą walkę. Magiem bowiem okazuje się Weres, który od jakiegoś czasu podążał jej tropem. Zamiast jednak spodziewanego pojedynku, Szelena i Weres zmuszeni zostają połączyć siły przeciwko wspólnemu wrogowi. Po Belorii krążą niewidzialne krwiożercze bestie, nad którymi ktoś najwyraźniej sprawuje władzę wskazując kolejne cele ataku, ktoś, kto zamierza rzucić wyzwanie Konwentowi Magów (z którego Weres został wyrzucony na zbity pysk z wilczym biletem) i ustanowić nową władzę. Czy śmiertelnym dotąd wrogom - Szelenie i Weresowi uda się powstrzymać nadchodzący chaos? Czy w ogóle możliwy jest pomiędzy nimi rozejm? Pomocą służyć będą im: wyrostek o słabowitym zdrowiu pretendujący do miana ucznia czarodzieja, smok podrywacz, co to żadnej nie przepuści, z wybujałym ego, który tchórzliwie ucieka nawet przed wilkami, oraz mała dziewczynka, która skrywa pewien mroczny sekret... "Ty, Szeleno, jesteś wilkołakiem. A on czarownikiem. Twoim wiernym wrogiem. I żadne umowy tego nie zmienią." (1) Wiele dobrego słyszałam na temat Olgi Gromyko, białoruskiej pisarki, której niebywałą sławę przyniósł cykl powieściowy o przygodach Wolhy Rednej. Do tej pory nie miałam jednak okazji przekonać się, co też sprawiło, że stała się tak popularna. Obiecywałam sobie co prawda, że sięgnę po wspomnianą wyżej serię, ale ciągle odkładałam to na później. Dopiero teraz, kiedy na naszym rynku nakładem wydawnictwa Papierowy Księżyc ukazała się najnowsza powieść autorki pt "Wierni wrogowie", postanowiłam w końcu nadrobić zaległości. Miałam jednak pewne obawy. Nie zawsze przecież można wierzyć opiniom innych (choć za autorką stoją murem rzesze fanów, co już o czymś świadczy), a do tego nieco przeraziły mnie gabaryty powieści. Blisko 650 stron(!!) to już prawdziwa cegła, którą nie dość że mocno czuć w dłoni podczas czytania, to jeszcze można wykorzystać, aby przyłożyć komuś w głowę, co z pewnością dotkliwie odczuje. "I właśnie tym wrogowie różnią się od przyjaciół. Nawet siebie nie pożałują, byle tylko tobie zrobić świństwo!" (2) Gromyko osadziła swą historię w świecie pełnym magii oraz niesamowitych stworzeń. Mamy tu znane wszystkim elfy, krasnoludy, trolle, smoki, driady, wilkołaki, wampiry, strzygi czy syreny. Ale są też inne, nowe istoty, o których nigdy dotąd nie słyszałam, jak np kudłaki, mrugonie, kelpie, rochtary czy rakswyre. Wędrówka głównych bohaterów przywiodła mi na myśl wyprawę drużyny pierścienia z epickiej powieści "Władca pierścieni" J.R.R. Tolkiena. Zarówno tam jak i tu zebrała się grupa śmiałków złożona z przedstawicieli różnych ras, których połączył wspólny cel - powstrzymanie wroga. Powieść Gromyko zaskoczyła mnie tym, że przebija z niej jeden wielki humor. A to wszystko za sprawą głównej bohaterki Szeleny (choć i reszta postaci ma w tym nie mały udział), która jest niesamowita i to pod każdym względem. Jej cięty język, wszechobecny sarkazm i walenie prosto z mostu tego, o czym akurat myśli sprawiają, że nie sposób nie roześmiać się podczas lektury. Uwielbiałam jej słowne utarczki z Weresem. Nie mogąc stoczyć ze sobą prawdziwego pojedynku, niejednokrotnie toczą walki na słowa, co kończy się z różnym skutkiem. Gromyko świetnie włada piórem. Już nie dziwi mnie uwielbienie jakim darzą ją Czytelnicy na całym świecie. "Wierni wrogowie" to doskonale napisana powieść, która wciąga już od pierwszych stron i od której nie sposób się oderwać. Jest pełna tajemnic, skrywa w sobie pewien mrok i ma to nieuchwytne coś, co przyciąga niczym magnes. Walki, w których biorą udział bohaterowie, zostały przedstawione tak dokładnie, że czytając ma się wrażenie, jakby samemu się w nich uczestniczyło. Czuć towarzyszący im strach, napięcie, zmęczenie, pot spływający po skórze, zapach krwi i odór rozkładających się ciał. Autorka pisze bardzo obrazowo i sugestywnie, co bardzo mi się spodobało. Cieszę się, że "Wierni wrogowie" trafili w moje ręce i dane mi było w końcu zapoznać się z twórczością Olgi Gromyko. Książkę polecam wszystkim fanom fantastyki, bo to rasowa powieść z tego gatunku i z pewnością ich nie zawiedzie. "Życie ma to do siebie, że śmieje się ze śmierci. Czasem gorzko, ironicznie, desperacko... ale niezmiennie szczerze. Bo wieczności nie przestraszysz chwilą." (3.) (1) "Wierni wrogowie", Olga Gromyko, Papierowy Księżyc, tłum. Marina Makarevskaya, 2014 r, s. 424 (2) j/w , s.334 (3) j/w , s. 498 Moja ocena: 6/6 http://magicznyswiatksiazki.pl/wierni-wrogowie-olga-gromyko-recenzja-490/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna. Mimo, że byłam pewna, iż nie zdołam polubić bohaterów innych niż Wolha i Len, to jednak bardzo szybko przekonałam się do nowej ekipy zaprzysięgłych wrogów zjednoczonych ważną misją. Więc tak, mamy tu maga, który nie cierpi wilkołaków i wilkołaka, który równie nie znosi magów. Niestety oboje mają wspólną przyjaciółkę, a ta zza grobu powierza im zadanie odszukania swojego mordercy :-D. Oczywiście gołym okiem widać, że owa przyjaciółka nie padła ofiara przypadkowego rozbójnika, ktoś skutecznie poróżnił władców różnych plemion, a na pustkowiach pomroki wyrzynają całe wioski. Kroi się jakaś grubsza magiczna awantura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ponowna lektura - tym razem własnego egzempalrza i w nowej szacie graficznej. Podoba mi się humor autorki - nieczęsto zdarza mi się natrafiać na zabawną narrację i dialogi, więc doceniam podwójnie. "Kroniki Belorskie" zawierają ponoć dalsze losy głównej pary bohaterów (w formie opowiadań), ale to jeszcze przede mną. Myślę, że czas powrócić również do losów młodej wiedźmy, bo okazuje się, że kolejne czytanie prozy Olgi Gromyko jest równie przyjemne co pierwsze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najklasyczniejsze motywy fantasy ujęte z dystansem. Nieważne, co złego się dzieje, Szelena nie traci głowy i humoru. Zawsze ma gotową jakąś złośliwość albo ciętą ripostę. Czarodziej Weres, jego uczeń, a później również pewien smok i rezolutna dziewczynka stanowią dla niej wspaniałe towarzystwo, dopełniają ją i są wdzięcznym obiektem żartów.
Bardzo lubię Gromyko i jej poczucie humoru. Jej twórczość nie zmienia oblicza fantastyki, nie zapada w pamięć na wieki, ale zwyczajnie sprawia przyjemność, a to też się liczy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)