Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2011-05-20
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 400
Niektórym nie podoba się, że Autor nie trzyma się prawdy historycznej. No nie trzyma się, to fakt. Natomiast nie jest to książka historyczna. To fikcja literacka. Powieść, którą czyta się dość przyjemnie. Opowiada historię człowieka, który wiele w życiu doświadczył i nie zawsze zachował się właściwie. Historia uczucia między osobami, których dzieliło tak wiele i gdyby nie tragiczne wydarzenia, to nie mieliby szans na wspólną przyszłość. Mnie się podobała.
DŁUGO WYCZEKIWANA KONTYNUACJA CHŁOPCA W PASIASTEJ PIŻAMIE! Kiedy dziecko potwora jest winne zbrodni ojca? Wina i współudział mają niejedno oblicze. John...
Noah ma osiem lat. Zbyt dużo by nie widzieć, że wkrótce stanie się coś złego, coś smutnego, coś, co nie powinno się nigdy stać. Równocześnie zbyt mało...
Przeczytane:2017-10-08, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2017,
Powieść historyczna, powieść osadzona w historii, powieść nawiązująca do słynnych postaci, do czasów minionych to coś, co najbardziej lubię czytać, dlatego z radością sięgnęłam po książkę Boyne`a.
Autor zastosował bardzo ciekawy zabieg literacki, a mianowicie dwutorowość narracji. Narratorem jest Rosjanin Georgij Jachmieniew ponad osiemdziesięcioletni mężczyzna, emigrant, który dowiaduje się, że jego ukochana żona Zoja dożywa właśnie kresu swoich dni. Bohater opowiada historię swojego życia, cofając się w opowieści do czasów swojej młodości i dzieciństwa. A jego życie okazuje się być burzliwe i ciekawe. Przypadek sprawia, że jako młody chłopak mieszkający w mało znanej rosyjskiej wiosce, trafia na dwór carski, gdzie ma się opiekować carewiczem Aleksym. Przeżywa tu swoją wielką miłość do najmłodszej córki cara Mikołaja II - Anastazji, jest świadkiem niecnych działań Rasputina oraz abdykacji cara.
W "Cieniu Pałacu Zimowego" czyta się z zapartym tchem. Świadomi czytelnicy zdają sobie sprawę, że historia opowiedziana na łamach powieści jest fikcją literacką, że pewne osoby, sytuacje zostały wyidealizowany. Współczujemy ostatnim Romanowom losu, jaki ich spotkał. Zabrakło mi w książce szeroko zakrojonego tła społeczno-politycznego, ale nie taki był zamysł autora. Poszczególni członkowie rodziny carskiej zostali opisani w sposób barwny i naturalny, dzięki czemu stają się bliscy czytelnikowi. Szkoda tylko, że autorowi nie udało się uniknąć drobnych potknięć, ale na szczęście nie wpływają one na całościowy odbiór powieści.