Upiory
Jo Nesbo

Uf... przyznam, że był to ciężki kawałek lektury. Chyba "najgorsza" część jeśli chodzi o przyswajanie przeze mnie fabuły. Rzecz jasna nie mam problemu z treścią, jednak temat i sam sposób przedstawienia był mniej przyjazny, niż miało to miejsce w poprzednich tomach. Może to kwestia przedmiotu "śledztwa", którego podjął się Harry - narkotyki, zabójstwo, osobiste zaangażowanie Harry'ego w sprawę i "wybielenie" głównego podejrzanego. Dodatkowo narracja, którą prowadził Gusto trochę mnie męczyła i niby stanowiła uzupełnienie i wyjaśnienie wielu wątków, ale myślę, że autor mógł to trochę lepiej zaplanować i przedstawić. Dodatkowo nie podoba mi się (tutaj to już kwestia "miłości" i przywiązania do fabuły, którą Nesbo karmił nas w swoich najlepszych książkach o Harrym) ta trzyletnia ucieczka do Hongkongu - jego miejsce jest i będzie w Oslo! Koniec dywagacji i kombinowania! Pomijam szczegół, że akurat w jego przypadku lekka zmiana klimatu wyszła mu na dobre - dorobił się przecież tytanowego palca (po pamiętnej i dramatycznej utracie w Pierwszym Śniegu) i jest trzeźwy prawie jak niemowlę. No i nosi lniany garnitur, a to warte podkreślenia, bo jakoś nie pasuje mi do niego taki strój - zwłaszcza mając w pamięci, że to człowiek, który większą część swojego życia "przechodził" w jeansach, T-shirtach i martensach. Przechodząc do samej treści - Harry zmaterializował się w Oslo, gdy tylko dowiedział się, że Oleg jest głównym podejrzanym w sprawie o zabójstwo (tak, tak, Oleg, który do niedawna był małym, zafascynowanym bezkompromisowym policjantem-alkoholikiem, chłopcem!). Zabity został jego przyjaciel i współtowarzysz narkotykowego biznesu i uzależnienia Gusto. Wszystkie dowody wskazują winę Fauke. Trochę to szokujące, bo do czasu, gdy Harry utrzymywał kontakt z Rakel i jej synem, Oleg był poukładanym, miłym chłopaczkiem, który traktował naszego wielkoluda jako... wyrocznię i bezsprzeczny wzór do naśladowania (zarówno w kontekście muzyki, jak i sposobu zachowania się, czy przekonań). Zastanawiające jest to, czemu Oleg tak kręcił, kłamał i nawet na sam koniec nie wyjawił Harry'emu prawdy, tylko zaserwował mu... "ołowiane" argumenty. Jestem tak zdewastowana jego zachowaniem, że ciężko napisać mi cokolwiek usprawiedliwiającego, łagodzącego, czy tłumaczącego jego zachowanie. Szok, szok i jeszcze raz szok! Co jeszcze? Wiedziałam, że z Bellmana niezłe ziółko się okaże i wiele się nie rozminęłam z rzeczywistością. I jak tu nie porównywać go do znienawidzonego przeze mnie Waalera? Berntsen to w zasadzie postać tak kontrowersyjna, że momentami, mimo wszystko budziła we mnie współczucie - nawet jeśli był "wątpliwej jakości" człowiekiem, swoje miał za uszami i miał niemały udział w opisywanych wydarzeniach. I wręcz umarłam, jak przeczytałam kolejną, świetną i błyskotliwą kwestię Harry'ego - "Kamizelka kuloodporna na w i e s z a k u? Boisz się, że ci się pogniecie?" Za samą końcówkę Nesbo powinien zostać spalony na stosie! Jak można w tak tragicznym momencie uznać, że czytelnik poczeka sobie na nową część (albo i nie, bo nigdy nic nie wiadomo)?! Jak można tak po prostu pozostawić w zawieszeniu życie najważniejszej postaci? No jak? Zdecydowanie dziękuję Stwórcy, że zaczęłam czytać Nesbo stosunkowo niedawno i wiem, że czeka na mnie kolejna część, w której na szczęście wszystko się wyjaśni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Morderstwo ćpuna, narkotyki, szósty zmysł zapijaczonego komisarza z Oslo. Idealnie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hole na tropie. Narkotyki i ludzie gdzie jest prawda?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

http://ksiazeczkidopoduszki.blogspot.com/2013/12/jo-nesbo-upiory.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

z zasady nie daje najwyższej oceny ale t książka jest pierwsza na liście kandydatów do "6" :) teraz dopiero piszę opinię bo byłam pod takim wrażeniem że nie wiedziałabym co napisać. no już myślalam że na pewno wiem kto zabił a tymczasem autor wymanewrował mnie i za to go uwielbiam, fajnie pogmatwał historię, a Harry jak zwykle uchodzi cało za każdej opresji chociaż ja nie wiem jak jego przepity organizm daję radę takim ekstremalnym wyzwaniom. świetne studium kilku poctaci i trzy takie mega zaskakujące zwroty akcji. Warto warto warto !!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aktualnie przedostatnia wydana książka serii o norweskim śledczym Harrym Hole'u. Harry powraca do Norwegii by pomóc synowi Rakel - Olegowi, który to wpadł w kłopoty i to nie małe, ponieważ został oskarżony o morderstwo. Aby tego było mało wszystkie dowody na miejscu zbrodni wskazują na niego. Świetna książka w ramach kontynuacji historii Hole'a, która wciąga równie dobrze jak poprzednie części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Upiory" to obowiązkowa lektura dla fanów Harrego Hole'a, ale również dla miłośników dobrego kryminału. Jo Nesb? to autor mocno utalentowany - potrafi nie tylko dobrze pisać, ale również umiejętnie rozgrywać fabularną akcję. Nie brakuje mu werwy i oryginalności, co przy tylu powieściach jednej serii jest bardzo potrzebne. I dlatego warto to docenić. Nie tylko ,,Upiory" zasługują na uznanie, ale również cała seria. Bo aby dobrze się bawić, trzeba mieć czym... Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

MISTRZOSTWO. Ksiązki Jo Nesbo stawały się coraz lepsze i coraz ciekawsze z każdą nową częścią przygód naszego ukochanego policjanta ale śmiem stwierdzić, że Upiory powaliło je na kolana. Powraca nasz kochany Oleg! - syn ukochanej Harrego który okazuje się mieć kłopoty i to całkiem poważne powiem jest oskarżony o zabójstwo. Mamy także perspektywe chłopca który został zabity - poznajemy jego związek z Olegiem, handel narkotykami, wczesne życie. Nesbo idealnie manipuluje naszymi myslami kierując je na wskazówki które łączymy zupełnie inaczej niż powinniśmy. Zakonczenie - jedno z lepszych. Nie wiemy co będzie dalej, nie wiemy co się stało po strzelalinie Oleg'a, nie wiemy czy pojechał na lotnisko do Rachel wystarczy nam tylko czekać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mocna rzecz. Świetnie napisana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W dziewiątym tomie cyklu, nasz norweski detektyw Harry Hole tym razem zaskoczył pozytywnie. Nadal jest zmęczonym życiem człowiekiem. Zmienił branżę na taką, która przysparza mniej kłopotów. Jednak kierując się osobistymi pobudkami zgłosi się pewnego dnia do byłego miejsca pracy. Podejmie się śledztwa, które zaskoczy jego samego. Obudzą się dawne demony, wrócą dawno niewidzialni znajomi. Przedmiotem jego śledztwa stanie się pozornie rozwiązana sprawa morderstwa, gdzie jednak zostało sporo nieświadomych. Zagadka, w której rozwiązanie nie wierzy sam słynny Harry Hole. Czy uda się rozwikłać kolejną tajemniczą sprawę? Tym razem na tapecie mamy gang narkotykowy, którego niecne działania sięgają wyższych szczebli... Odpowiedzi na to i inne pytania należy szukać w lekturze książki.

"Upiory" to thriller, w którym akcja początkowo jest powolna, przyspiesza po czym ponownie zwalnia (i tak kilka razy). Mamy zwrot akcji, który sprawia, że lekko znużony czytelnik na chwilę się ożywia i coś każe nam brnąć jednak w tą historię dalej. Wówczas zaczyna się wszystko rozjaśniać zarówno detektywowi Hole, jak i samemu czytelnikowi.

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka czytanego przez Pana Bonaszewskiego. Już chyba pomału zaczynam się przyzwyczajać do jego nudnego stylu czytania, aczkolwiek nadal uważam, że ów lektor nie powinien czytać audiobooków z gatunku thrillerów. Zwłaszcza kiedy wpada w swój melancholijno-nużący ton, który bardziej pasowałby do depresyjnej poezji...

Książka natomiast, nie jest wprawdzie bardzo dobrym thrillerem, ale też nie wypada najgorzej na tle pozostałych, w których fabuła była nudna do kwadratu. Można się zaznajomić, zwłaszcza gdy ma się ochotę na niezobowiązujący thriller jako odskocznia od innych, bardziej ambitnych tematów.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/05/upiory.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak to u Nesbo bywa fabuła ciekawa, wciągająca i trochę pokręcona. Uwielbiam Harrego Hola. A jak się okazało, że od trzech lat jest trzeźwy to serce mi urosło. Niestety sprawa, którą prowadzi powoduje powrót do alkoholu. A to z kolei absurdalnie ratuje mu życie. To tylko Nesbo mógł wymyślić. Żałuję też, że Harry ciągle nie może ułożyć sobie życia prywatnego. Naprawdę uważam, że choć odrobina szczęścia mu się należy. Oczywiście sięgam po kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nesbø, trafia mi się do czytania, co jakiś czas i zupełnie nie chronologicznie. Ale jakoś mi to ani trochę nie przeszkadza. Tym razem poharatany i pełen blizn na ciele i duszy, Harry Hole, powraca z Bangkoku do Oslo, gdyż taka zaistniała konieczność. Jeden młody ćpun zastrzelił drugiego młodego ćpuna za działkę narkotyku. Tak to wygląda na pierwszy rzut oka. Jednak Harry nie wierzy w winę młodego zabójcy, nie wierzy, gdyż, jak sądzi, zna go. Co więc tak naprawdę, właściwie się wydarzyło?

 

Nesbø wodzi swoich czytelników prostymi ścieżkami, ale czasami wodzi ich i na manowce. Podsuwa podejrzanych, potem obala te podejrzenia. Mnoży postacie i wydarzenia, pokazując zaćpane Oslo, skorumpowanych policjantów i żądnych władzy polityków, którzy nie cofną się przed niczym, by dopiąć swego.

 

Niby nic nowego, ale czyta się zaskakująco dobrze. Napięcie nie opada ani na moment, mimo że ja już miejscami zaczęłam się zastanawiać, czy tak okrutnie sponiewierany i przeczołgany przez pisarza, jego główny bohater (jednoosobowe komando, jak go nazwał jeden z czytelników) Harry Hole, rzeczywiście byłby w stanie wyczyniać, to co wyczyniał, czy to jest fizycznie możliwe. Czy nie było to zbyt odrealnione?

 

Jednak kolejny tom "przygód", wielkiego twardziela przeczytałam z wielkim zaciekawieniem , być może dlatego, że nie był to do końca schemat. Bardzo pozytywnym i ciekawym zagraniem w tej części okazała się szczurza samica i monolog umierającego Gusta, oraz przywołanie i wykorzystanie we właściwym momencie opery Don Giovanni. Momentem humorystycznym okazało się zaś, wystrojenie Harry'ego w damskie okulary, których ten się zupełnie nie wstydził.?

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Holle tym razem musi się zmierzyć z jedną z najtrudniejszych spraw. Jego przybrany syn Oleg został oskarżony o morderstwo. Harry nie wierzy w jego niewinność, jednak wieloletnie doświadczenie policyjne nie pozwala mu tak bezkrytycznie wierzyć, we wszystko co słyszy od chłopaka. Tym bardziej, że z każdą kolejną rozmową dowiaduje się coraz więcej o jego życiu, i o tym co się z nim działo, po tym jak policjant zdecydował się na wyjazd do Honkongu. 

Harry nawet przez moment nie przypuszczał, że ta spraw będzie dla niego tak trudna. Pomimo tego, że zdaje się być przekonany o niewinności chłopaka, jednak musi pogodzić się z tym, że wszystkie dowody wskazują właśnie na to, że to Oleg jest mordercą. Co więcje sam Harry w wyniku prowadzonego śledzctwa dochodzi do takiego wnioksu. 

Jak zakończy się ta historia? Czy Harry złamie prawo, po to by bronić syna, czy może wręcz przeciwnie doprowadzi do jego skazania?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z tak twardym bohaterem powieści jakim jest Harry Hole należało się spodziewać kolejnej odsłony. I ona nastąpiła. Trzyletnia nieobecność w Oslo sprawiła, że wiele się tu zmieniło, coś poszło innymi torami a powracający Harry jest jedynym ratunkiem dla Olega. Chłopak przez miniony czas zmienił się z dziecka w młodego mężczyznę, który przestał się interesować zabawkami dla małoletnich. Mamy morderstwa, narkotyki , ślepe uliczki w których dzieją się sprawy o których nie chcielibyśmy wiedzieć. Autor przyzwyczaił mnie do faktu wodzenia za nos i wybaczam mu to z całą stanowczością. Niech wodzi, niech zmyla bo w tych zabiegach tkwi istota przyciągania do kolejnych książek. Jednego nie potrafię wybaczyć, dlaczego nie może choć troszkę uszczęśliwić Harrego. Mało chłopina po głowie dostaje? Pomijając jednak moje subiektywne pragnienia czekam z niecierpliwością dalszego ciągu, bo przecież tak tego zakończyć nie przystoi Panie Nesbo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)