Tylko ona została
Riley Sager

Zupełnie nie rozumię fenomenu tej książki . Jak dla mnie 1 gwiazdka . Nudna fabuła, bardzo przewidywalna . Książka aż mnie usypiała miejscami , pisana jakby na siłę , przedłużające się wątki . Daleko jej do thrilera porywającego i wciągającego. Jak dla mnie bardzo słaba książka .

U wybrzeży Maine, wysoko na klifie znajduje się owiana złą sławą rezydencja Hope's End. To miejsce straszy swoją historią, gdzie w latach 20. XX wieku członkowie rodziny Hope zostali brutalnie zamordowani. O zabójstwo oskarżono wtedy 17-letnią Lenorę Hope, która jako jedyna przeżyła. Policja nie była w stanie do końca udowodnić jej winy ale ludzie szybko ją osadzili, nie chcąc mieć z nią nic wspólnego. Lenora od tamtej pory nie opuściła Hope's End. Teraz, w 1983 roku jest już po 70-tce i na skutek serii udarów straciła mowę i zdolność poruszania się. Komunikuje się jedynie za pomocą maszyny do pisania. Potrzebuje więc opieki na całą dobę. Do pracy zgłasza się Kit McDeere - wykwalifikowana opiekunka, która sama jest po przejściach i próbuje pozbierać się po tragicznych wydarzeniach w swojej rodzinie.

Pewnej nocy Lenora wystukuje na maszynie zdanie: "Chcę opowiedzieć ci wszystko". Kit zgadza się poznać jej wersję wydarzeń, szybko orientując się, że historia jest jeszcze bardziej skomplikowana, niż jej się wydawało. Kit zaczyna podejrzewać, że Lenora nie mówi jej całej prawdy. Czy Lenora faktycznie jest bezbronną, schorowaną staruszką, która nie może nikogo skrzywdzić? Jako jej opiekunka zaczynie mieć co do tego wątpliwości ...

Ok, początkowo nic nie zapowiadało skomplikowanej historii. Nawiedzony dom, dziwna staruszka, tajemnice z przeszłości. To dość częste motywy w książkach.
Ale prawdą jest, że "Tylko ona została" wyróżnia się zawiłą i naszpikowana zwrotami akcji fabułą. Historia jest opowiadana z dwóch punktów widzenia. Z jednej strony poznajemy wersję Lenory poprzez fragmenty jej zapisków. Z drugiej strony mamy wersję Kit i jej aktualnych przeżyć.

Akcja rozgrywa się naprzemiennie, pomiędzy teraźniejszością a przeszłością. Wciągnęły mnie retrospekcje z życia Lenory i sprawiły, że chciałam szybko odkryć prawdę, jaką ona skrywa ... a jest to bohaterka, która bardzo długo pozostaje nieoczywistą postacią, podtrzymującą niepewność co do tego, co nas może czekać w finale.
Oprócz Lenory warto też docenić innych pobocznych bohaterów: pracowników rezydencji i przede wszystkim Kit - to bohaterka, która nie odpuszcza ale też podejmuje racjonalne decyzje i potrafi zachować się w każdej sytuacji (czasami w thrillerach bohaterki zachowują się zupełnie bez sensu). Kit ma również swoje za uszami dlatego ani ona, ani Lenora nie są krystalicznymi postaciami, co sprawia nielada wyzwanie w jednoznacznej ocenie tych kobiet.

Jestem usatysfakcjonowana książką "Tylko ona została" jako thrillerem. Historia pobudziła moją ciekawość i chęć poznania tajemnic, trzymała w napięciu przy każdym rozdziale. Wyczuwalna była atmosfera niepokoju w tej creepy rezydencji, która tak naprawdę była niczym "klatka zbudowana z sekretów".
Na koniec - zakończenie. Ach! Jak to było zaaranżowane! Nieoczekiwane i zaskakujące nie w jednym, a w kilku momentach!
Zdecydowanie polecam 🔥.

Koniec roku to pora na podsumowania na przykład te czytelnicze. Czy Wy już swoje macie przygotowane? Ja cały czas się zastanawiam, które książki powinny się znaleźć na mojej top liście, ale z pewnością jedna powieść ma tam zagwarantowane miejsce, to najnowsza książka Riley’a Sagera - TYLKO ONA ZOSTAŁA.

To autor, który dzieli czytelników. Jego historie można kochać, albo nienawidzić, ja zdecydowanie jestem w tej pierwszej grupie. Faktem jest, że sposoby prowadzenia akcji są zaskakujące, czasami niezrozumiałe to przy każdej jego książce bawiłam się znakomicie, a historia Leonory Hope przebija, w moim odczuciu, wszystkie.
To wydarzenia z przeszłości są kluczowe, to one owiane są tajemnicą, to wspomnienia tamtego dnia wywołują strach wśród mieszkańców miasteczka, którzy upamiętnili te makabryczne zdarzenia wierszem:

„𝔾𝕕𝕪 𝕃𝕖𝕠𝕟𝕠𝕣𝕒 ℍ𝕠𝕡𝕖 𝕤𝕚𝕖𝕕𝕖𝕞𝕟𝕒𝕤𝕥𝕜ę 𝕤𝕜𝕠ń𝕔𝕫𝕪ł𝕒, ℕ𝕒 𝕜𝕒𝕨𝕒ł𝕜𝕦 𝕤𝕫𝕟𝕦𝕣𝕒 𝕤𝕚𝕠𝕤𝕥𝕣ę 𝕡𝕠𝕨𝕚𝕖𝕤𝕚ł𝕒.𝕆𝕛𝕔𝕒 𝕟𝕠ż𝕖𝕞 𝕫𝕒𝕕ź𝕘𝕒ł𝕒, 𝕄𝕒𝕥𝕔𝕖 ż𝕪𝕔𝕚𝕖 𝕠𝕕𝕖𝕓𝕣𝕒ł𝕒.„𝕋𝕠 𝕟𝕚𝕖 𝕛𝕒 𝕚𝕔𝕙 𝕫𝕒𝕓𝕚ł𝕒𝕞!” - 𝕃𝕖𝕠𝕟𝕠𝕣𝕒 𝕨𝕠ł𝕒ł𝕒 𝕃𝕖𝕔𝕫 𝕫 𝕔𝕒ł𝕖𝕛 𝕣𝕠𝕕𝕫𝕚𝕟𝕪 𝕥𝕪𝕝𝕜𝕠 𝕠𝕟𝕒 𝕫𝕠𝕤𝕥𝕒ł𝕒.”

Owe słowa znali wszyscy, ale czy ktokolwiek znał prawdę o tej nocy?

Czy wiedziałam czego się spodziewać? Domyślałam się tylko, że to będzie nieźle zagmatwane, że to będzie istny rollercoaster i miałam racje. Od pierwszych stron czujemy lęk, strach, niepokój, a dom w którym wszystko się zaczęło, w którym teraz, po wielu latach, ponad siedemdziesięcioletnia Leonor odsłania nam karty przeszłości w wielkiej tajemnicy, aż zionie złem i mrokiem. Na poręczach czuć grubą warstwę kurzu, na dywanach widać ślady starej, zaschniętej krwi, a złowieszczy wiatr tylko potęguje poczucie niebezpieczeństwa i trwogi. Choć prawda jest zawiła, w końcu wyjdzie na jaw!

Początkowo wszystko powoli kroczy na przód, czytelnik podąża tropem dawnej zbrodni, ale nic nie jest tu oczywiste. Kiedy autor doprowadza do momentu kulminacyjnego, aż trudno zebrać to wszystko w całość, bo jeden plot twist goni kolejny, bo odkrycie jednego sekretu prowadzi do następnego, a każdy z nich jest jeszcze bardziej mroczny i przerażający.

Otwierałam coraz bardziej oczy ze zdziwienia, pod nosem szeptałam do siebie zaskoczona, nic nie było w stanie oderwać mnie od tej historii. Przepadłam, wsiąknęłam, słyszałam w głowie szepty i dźwięki stukającej maszyny do pisania. Byłam zdziwiona, zszokowana, czułam niepokój, a finalnie wielką satysfakcję, takiej historii potrzebowałam, nieoczywistej , zawiłej, brutalnej, budzącej grozę.

TYLKO ONA ZOSTAŁA to rewelacyjny thriller, który na długo zapadnie w waszej pamięci.

O autorze Riley Sager już sporo słyszałam, tylko tak się złożyło, że jeszcze nie miałam okazji czytać jego książek. Ogromnie się cieszę, że w końcu to się zmieniło.

I co tu się zadziało... Rewelacja! Autor umiejętnie wodził mnie za nos, co chwila odkrywając nowe możliwości i kolejne rozwiązania. Akcja do samego końca trzymała mnie w niepewności i nieustającym napięciu, a zakończenie? Wbija w fotel! Takiego obrotu spraw w ogóle nie spodziewałam się.

Jeśli się jeszcze wahacie przed lekturą, to szczerze wam ją polecam!

Lenora Hope, to o niej powstała rymowanka, która zdradza co się stało 1929 roku. Wtedy siedemnastoletnia dziewczyna była posądzona o brutalne morderstwo, jednak koniec, końców nie została skazana, gdyż zabrakło dowodów, a tylko ona przeżyła tę tragedię. Jednak jej reputacja legła w gruzach. Wszyscy w okolicy znają choćby ze słyszenia tę historię

Mamy rok 1983, Kit McDeere zostaje oddelegowana do rezydencji na klifie, gdzie ma opiekować się słynną Lenorą Hope, ma zastąpić poprzednią pielęgniarkę. Pani Hope przeszła kilka udarów, przez co straciła mowę i ma sprawną tylko lewą rękę. Komunikuje się za pomocą jednego stuknięcia, co znaczy “nie”, oraz podwójnego, co oznacza “tak”. Tylko nieliczni wiedzą, że Lenora potrafi pisać na maszynie. Kit ma o tym się przekonać bo jej podopieczna pisze jej, że chce jej wszystko opowiedzieć.

Jaka jest prawda o tym, co zdarzyło się 1929 roku? Czy Kit też skrywa jakiś sekret jak Lenora? Co się stało z poprzednią pielęgniarką, która z dnia na dzień opuściła rezydencję nocą?

Z twórczością autora poznałam się od przeczytania książki „Dom po drugiej stronie jeziora” i bardzo mi się podobała. Więc bez wahania zdecydowałam się na tę książkę, miałam przeczucie, że się na niej nie zawiodę.

Każdy bohater jest rewelacyjnie wykreowany, wszystko dopracowane w najdrobniejszym szczególe. W tej historii chyba nie ma postaci, która nie ukrywała by jakieś tajemnicy. A to sprawiło, że moja ciekawość została tak pobudzona, iż ciężko mi było oderwać się od tej książki.

Już samo miejsce, jak rezydencja na klifie jest wręcz idealnym miejscem do takiej akcji. To ile razy autorowi udało się wywieźć mnie w pole, nie zliczę u palców jednej ręki. W tej książce podejrzewałam chyba każdego po kolei, oczywiście poza osobą, która rzeczywiście była winna.

Riley Sager ma fenomenalny talent do tworzenia zwrotów akcji. Gdy ja już myślę, że znam rozwiązanie zagadki, nagle dzieje się coś, co dosłownie wciska mnie w fotel (dobra w kanapę bo nie mam fotelu). A zakończenie to był majstersztyk.

Czytając tę książkę nawet nie zdawałam sobie sprawy, że taka osoba jak Lenora Hope żyła naprawdę i te morderstwa również wydarzyły się w 1929 roku. Dopiero po przeczytaniu dopisku od autora się dowiedziałam. Rewelacyjnie ta historia została wykorzystana do tej powieści.

Jeżeli jeszcze się zastanawiacie czy przeczytać tę książkę, to się nie zastanawiajcie tylko po nią sięgnijcie. Gwarantuję, że nie będziecie się nudzić.

Jakiemu autorowi daliście drugą szansę? Ja byłam łaskawa dla Ridleya Sagera. Po, moim zdaniem, niezbyt dobrym “Domu po drugiej stronie jeziora” i temu absurdalnemu zakończeniu, które autor zafundował, pomyślałam, że każdy w życiu popełnia błędy i zdecydowałam się przeczytać “Tylko ona została” , tym samym dając Sagerowi szansę na zrehabilitowanie się. Czy mu się udało?

Siedemnastoletnia Lenora Hope w 1929 roku została oskarżona o zabicie rodziców i siostry. Wina nie została jej udowodniona, a ona sama na lata zaszyła się w posiadłości na klifach, w której doszło do zbrodni. Teraz Lenora ma siedemdziesiąt lat. Nie mówi, porusza się na wózku, potrzebuje stałej opieki. Po tym, jak z dnia na dzień zniknęła jej dotychczasowa opiekunka, gospodyni domu postanawia zatrudnić Kit, która zajmie miejsce zaginionej dziewczyny. Pewnego dnia staruszka zaczyna spisywać na maszynie swoją historię. Od tego momentu Kit za wszelką cenę będzie chciała poznać prawdę o historii sprzed lat.

Nie zawiodłam się! Ta książka to złoto! Sager chyba przemyślał sprawę i po ostatnim literackim wypadku przy pracy wziął się do roboty. Autor napisał świetną, wciągającą od pierwszych stron książkę, w której mrok i klimat gotyckiej powieści są wszechobecne. Trudno oderwać się od historii Lenory i Kit, bo wierzcie, ona też ma swoje za uszami.

“Tylko ona została”, to sprytnie rozpisany, rasowy thriller. Nieco przerażający, budzący niepewność, zawiły, pełen silnych postaci, manipulacji i zaskoczeń. Zwłaszcza zaskoczeń! Bałam się, że autor przekombinuje, ale pięknie wybrnął z całej tej pajęczyny zdarzeń i osób, które utkał w misterną sieć zamkniętą za skrzypiącymi drzwiami starej posiadłości.

Najczęściej książki, które wydają z siebie odgłosy, kojarzą nam się z tymi dziecięcymi, gdzie kotek miauczy, a piesek robi hau hau. Otóż proszę Państwa, Riley Sager stworzył thriller, w którego zdaniach ukryte są dźwięki i odgłosy. Hulający za oknami wiatr, fale oceanu odbijające się od klifów, skrzypiące schody, stłumione głosy zza ściany, miarowe uderzanie o klawiaturę maszyny. A to wszystko w połączeniu z zagadką sprzed lat tworzy niesamowity klimat grozy, thrillera psychologicznego i kryminału.

A to, z czego cieszę się najbardziej, to, że zakończenie miało racjonalne wytłumaczenie. Odetchnęłam z ulgą! Polecam bardzo!

Książkę przeczytałam z polecenia.

Sama pewnie długo bym po nią nie sięgnęła, bo thriller nie jest gatunkiem, który czytam zbyt często. Tej książki jednak nie można skateryzować tylko w jednym gatunku. To powieść obyczajowa, kryminał i thriller w jednym. 

Dostajemy powolną opowieść, gdzie równolegle poznajemy dwie historie. Lenory Hope, siedemdziesięcioletniej kobiety, oskarżonej w młodości o zabójstwo swojej rodziny. Obecnie sparaliżowana, może poruszać tylko lewą ręką. Mieszka w domu rodzinnym na klifie, gdzie wydaje się, że czas stanął w miejscu i nie ukrywam, przyprawia o ciarki. Druga to Kit McDeere, jej nowa opiekunka, która kilka miesięcy wcześniej została oskarżona o zaniedbanie, które przyczyniło się do śmierci podopiecznej.

Powoli dowiadujemy się co wydarzyło się tej nocy 54 lata temu, aż do pewnego momentu. Dlaczego zarządczyni, niegdysiejsza guwernantka Lenory nie chce dopuścić do snucia dalszej opowieści? Co ukrywają inni mieszkańcy domu? Dlaczego nadal tam pracują? Czy każdy jest kim za kogo się podaje? Pytania narastają i miałam milion teorii. Odpowiedzi przychodzą w końcu jedna po drugiej,  co jest zupełnym przeciwieństwem wcześniejszego tempa. I powiem Wam, że żadna z moich teorii nie była nawet blisko prawdy... A to jest dużym plusem książki. 

Książkę jest napisana bardzo przyjemnym językiem, lekko i klimatycznie. Bohaterowie są wyraziści, pełni emocji, własnych przekonań i doświadczeń. 

Nie trafi ona na pewno do mojej topki, ale to był bardzo dobrze spędzony czas i zdecydowanie mogę ją polecić. Moja ocena to 6,5/10?

Ciekawa książka, którą płynnie się czyta. Historia opiekunki i jej podopiecznej, którą przyszło jej się zajmować, a która w myśl miejscowej legendy, wiele lat temu zamordowała swoich rodziców oraz siostrę. Unieruchomiona z powodu choroby kobieta znajduje sposób, aby po latach zwierzyć się ze swych sekretów i opowiedzieć historię związaną z popełnioną w jej domu zbrodnią. Przyznam się szczerze, że pod koniec ksiązki były chwile, gdy gubiłam się w tym, kto jest kim, a kto kogo udaje, no i kto jest winien, a kto ofiarą. Zakończenie na pewno zaskoczy każdego czytelnika. 

Mieliście okazję czytać książki Rileya Sagera?

Przyznaję, że chociaż mam na swojej wirtualnej półce wszystkie jego powieści, dopiero teraz, gdy jedna z nich została wybrana do przeczytania w ramach akcji @czytaniezwiedzmami, miałam okazję zapoznać się z jego twórczością. Czy lektura książki "Tylko ona została" przypadła mi do gustu? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Kiedy w 1929 roku w rezydencji Hope's End doszło do brutalnego morderstwo, bez wątpienia informacja o tym wydarzeniu wstrząsnęła całym wybrzeżem Maine. Wówczas większość ludzi oskarżała o zabójstwo rodziców i swojej młodszej siostry -- siedemnastoletnią Lenorę Hope, która jako jedyna przeżyła masakrę. Chociaż dziewczyna wyparła się dokonania zabójstw, a policja nie była w stanie udowodnić jej winy, nawet po latach wszyscy nadal uważali ją za winną. Czy słusznie? Jedno jest pewne, od tamtej pory kobieta ani razu nie wypowiedziała się publicznie o tym, co wydarzyło się pamiętnej nocy. Nigdy również nie opuściła murów posiadłości znajdującej się na klifie. Czy zatem świadczy to o jej winie?

Pięćdziesiąt cztery lata od tajemniczego zabójstwa w Hope's End, które swoje lata świetności ma już dawno za sobą pojawia się Kit McDeere. Owiana złą sławą opiekunka, która ma zająć się podupadłą na zdrowiu Lenorą, po tym, jak poprzednia pielęgniarka niespodziewanie opuściła ją w środku nocy i od tamtej pory, nie wróciła do rezydencji. Czy panna Hope w jakiś sposób przyczyniła się do jej zniknięcia? Czy częściowo sparaliżowana staruszka wyjawi, co tak naprawdę wydarzyło się w 1929 roku? Czy mieszkanie w rezydencji położonej na klifie jest w ogóle bezpieczne? Co stanie się, kiedy wszystkie tajemnice zostaną odkryte? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona tą publikacją, ponieważ na samym początku zupełnie nie spodziewałam się tego, co może wydarzyć się na końcu. Jako osoba, która swego czasu pochłaniała kryminał za kryminałem, jestem trochę zdziwiona, że dałam wyprowadzić się w pole, mimo iż w trakcie czytania podejrzewałam to i owo. Jednak w miarę czytania, porzuciłam swoje przypuszczenia i dałam się porwać temu, co autor przedstawił w swojej książce.

Chociaż "Tylko ona została" jest naszpikowane motywami i rozwiązaniami, które powielają się w wielu książkach tego gatunku literackiego, Riley Sager połączył je i zmiksował w taki sposób, że wyszła z tego naprawdę znakomita uczta. I chociaż początkowe rozdziały niezbyt mnie wciągnęły, potem było już tylko lepiej. W miarę upływu czasu moje zainteresowanie rosło, a ostatnie rozdziały, kiedy to elementy całej układanki wreszcie zaczęły wskakiwać na odpowiednie miejsca, czytałam z zapartym tchem.

I szczerze powiedziawszy nawet wtedy, kiedy wydawało mi się, że poznałam już wszystkie tajemnice, autor postanowił spuścić prawdziwą bombę, która nie przeszła mi przez myśl nawet przez krótką chwilę!

Myślę, że w przyszłości chętnie zobaczyłabym ekranizacje tego literackiego dzieła. A nawet jeżeli nie będzie mi to dane, z chęcią sięgnę po inne książki autora, by przekonać się, czy one również przypadną mi do gustu.

Jak dla mnie rewelacyjna książka ,pełna zaskakujących zwrotów akcji,gdzie jesteśmy przeniesieni do ogromnej rezydencji położonej nad brzegiem klifu,gdzie w 1929 roku doszło do niecodziennego morderstwa.

O morderstwo ojca,matki i siostry jest podejrzana wówczas siedemnastoletnia Leonora Hope,która nie przyznaje sie do niczego i nigdy nie udowodniono jej winy.Mijaja lata ,jest 1983r,a kobieta nadal mieszka w rozpadającej sie rezydencji,gdzie musi być pod stałą opieką opiekunek,gdyż wymaga profesjonalnej opieki.

Kiedy kobieta dostaje sie pod skrzydła opiekunki Kit McDeere pomału wychodzą na jaw sekrety tej ogromnej rezydencji,zamieszkałej tam Leonore i całej jej rodziny.A i KIt będzie musiała stawic czoła tym tajemnicom ,tym bardziej ,że i jej będa dotyczyć.

"Tylko ona została" to powieść w nie lada kuszącej oprawie.Pełna tajemnic,intryg,sekretów,niesamowicie skrojonego klimatu,który przyprawia o gęsią skórkę.Nie ma tu żadnych zbędnych opisów,wszystko jest spójne,dopracowane do perfekcji,że pozostaje tylko chłonąć powieść od której nie jest się w stanie oderwać .Autor doskonale zbudował atmosferę pełną tajemnic,grozy,prowadzi czytelnika po labiryntach gotyckiej rezydencji,że emocje czytelnika z każdym krokiem są widowane w górę...

Nie pozostaje mi nic innego jak polecić tę powieśc ,bo dawno tak dobrej ksiązki nie czytałam

To moje pierwsze spotkanie z prozą Sagera i uznaję je za obiecujące, choć podobno nie jest to jego najlepsza książka.

Główna bohaterka Kit McDeere w poszukiwaniu pracy trafia do mrocznej rezydencji, w której wiele lat wcześniej zamordowano rodzinę i zostaje opiekunką niemej i prawie całkowicie sparaliżowanej kobiety, która została o te zbrodnie oskarżona. Okazuje się jednak, że podopieczna znalazła sposób na porozumienie się z Kit i obiecuje jej powiedzieć prawdę o tych tragicznych wydarzeniach.

Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem, niektórych plot twistów można się domyślić, ale mimo wszystko zakończenie zaskakuje. 

Na pewno sięgnę po wcześniej wydane powieści Sagera.