Trzy siostry. Burza
Katarzyna Michalak

Co tu się działo? Remont na ranczu Ambrozja posuwa się planowo, lecz sekrety i bolesne tajemnice zatruwają serce każdego z ich mieszkańców. Witold musi odegrać swoją rolę mimo, że nie chce skrzywdzić sióstr. Spotyka się z pomysłodawcą podstępu i znów odarty z zgodności fizycznie i psychicznie wraca do wsi dopełnić zobowiązanie. Utrzymywanie sekretów staje się coraz trudniejsze dla wszystkich, każdy bowiem chroni haniebnych czynów .  Witold częściowo wtajemnicza Bartka w reguły podstępnego zadania, w którym jest  zmuszony brać udział i spełniać wolę zleceniodawcy. 

Akcja goni jak szalona a wypadki i nieszczęścia zdają się kumulować nad siostrami spotęgowane. Uraz głowy Dominiki po wypadku łagodzi jej traumy z dzieciństwa w postaci wybiórczej utraty pamięci, dobrym wymiarem tej amnezji jest niepamiętanie przez nią tragedii sprzed lat, co z kolei przywraca jej radość życia.

Dorota Szczęśliwie dzieli czas między realizacją marzeń na planie filmowym i pracą przy remoncie. Otoczona uwielbieniem wszystkich wokół a szczególnie zakochanego w niej Bartka, nie spodziewa się tragedii, jaka ją dotyka. Staje się ofiarą zwyrodniałego psychola. Czy zdoła wydostać się i przeżyć? 

Daniela z poczucia winy za los najbliższych traci często panowanie i wybucha złością. Spodziewa się niebezpieczeństwa ale nieświadoma tego, kto tak naprawdę jej zagraża, dopuszcza do roli niechciane uczucia.

Wypadek Witolda odwleka w czasie to co nieuchronne. Uczucie rozkwitają między młodymi skrzywdzonymi ludźmi, usypiając ich czujność. Osoba która chce zniszczyć siostry nie odpuszcza i przywołuje powrót do gry. Katastrofa wisi w powietrzu, a zmuszeni gracze muszą dokończyć powierzone zadanie. 

Jak skończy się plan zemsty dla dziedziczek fortuny po aktorce? Dowiemy się w kolejnym tomie pt. „Cisza”.  Książka zasługuje na miejsce w obr każdej xksiazkary na jesienny wieczór. Dla mnie zdecydowanie ciekawsza od tomu 1. Bohaterowie odkrywają w tej części swoje tajemnice, a ich dziania podkręcają fabułę. Wielowątkowość i drugoplanowe postacie dobrze dopełniają scenerię, zyskują także większą uwagę czytelnika. Odkrycie prawd o życiu bohaterach zyskuje uznanie w ich ocenia. Dawkowane informacje i nierozwlekanie watów zasługuje na duży plus. Zakończenie natomiast podsyca ciekawość o dalsze losy bohaterów. Ja już nie mogę się doczekać.

Serdecznie polecam lekturę. 

[współpraca barterowa]

Tym razem chcę Wam opowiedzieć o 2 tomie, ,,Burza". Dlaczego Burza? Bo jedna z sióstr jest jak burza. Szybko i porywista.

Książkę czytało mi się bardzo szybko. Historia trzech sióstr i kręcących się koło nich Witka i Bartka, wciągnęła mnie tak bardzo, że nie wiedziałam nawet kiedy znalazłam się na ostatniej stronie.

Trzeba przyznać, że Katarzyna Michalak swoją najnowszą powieścią, potrafi dostarczyć wielu emocji. Było romantycznie, tragicznie i niebezpiecznie. Były momenty, w których pojawił się uśmiech, złość, ale też wzruszenie. I na każdym etapie powieści te emocje były inne.

To co wyróżnia tę serię to na pewno bohaterki. Są to młode i silne kobiety, które mają miały matkę jaką miały. Sprawiła ona, że dziewczyny przez parę lat nie utrzymywały kontaktu ze sobą, a nawet po śmierci potrafiła im dać popalić. Aż ciężko było mi uwierzyć do czego była zdolna Sara Sowa.

Zakończenie jest jak zwykle takie, ze na już potrzebuje się kolejnej części.

Jestem bardzo ciekawa tego jak zakończy się ta opowieść o siostrach i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

"Burza" jest drugim tomem serii Trzy siostry. Każda z sióstr jest inna, ma swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Tym razem bliżej poznajemy rozważną Danielę, czyli tytułową Burzę. Jak już zdążyłam zauważyć w pierwszej części, mimo różnic charakterów dziewczyny łączy niezwykła miłość, wzajemna troska i wsparcie. Nieszczęśliwe wypadki, nieszczęścia, intryga, manipulacja, strach, rozterki, troski, radości, miłość - w życiu sióstr dzieje się coraz więcej. Pobyt w małej bieszczadzkiej wsi Koniecpolska wywraca ich życie do góry nogami. Poczucie odpowiedzialności za ranczo jeszcze bardziej je do siebie zbliża. Ale istnieje też ryzyko, że to, co do tej pory udało się im zbudować runie jak zamek z piasku...

Katarzyna Michalak potrafi tak namieszać w fabule, że czytamy z zapartym tchem. Sporo tu tajemnic i niewiadomych, które nawet w finale ponownie stawiają przed czytelnikiem znaki zapytania. Nasza wyobraźnia znów szaleje, tworząc różne scenariusze, jaki może być finał tej historii. 

"A może... może są tajemnice, które powinny zostać tajemnicami? Może straszna prawda w tym wypadku jest gorsza od przemilczenia?"

Poszczególne rozdziały zaczynają się od przemyśleń konkretnej postaci, dzięki czemu możemy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów. W poprzednim tomie największą zagadką był dla mnie Witold Sejbert, który w razie niepowodzenia dziewczyn, miał odziedziczyć spadek. Miałam do niego ambiwalentny stosunek, ale tu... dużo zyskał w moich oczach. Postaci poboczni zostali bardziej rozbudowani, co uczyniło książkę jeszcze ciekawszą. No i pojawia się postać Sary, na którą czekałam z ogromną niecierpliwością. Dlaczego chce zniszczyć córki? Chodzi o zemstę, zazdrość, nienawiść? Czy naprawdę ich nie kocha? 

"We wszystkim się mylisz Daniu, ja nie jestem wolnym człowiekiem, ty również nie. Oboje bierzemy udział w grze i nie pozwolę ci jej zakończyć."

"Burza" to powieść, która kradnie serca wspaniałymi bohaterami i rozgrywającymi się wydarzeniami. To książka o siostrzanej więzi, skomplikowanych relacjach rodzinnych, przyjaźni, bezinteresownej pomocy, dramatach, mnóstwem tajemnic i sekretów do odkrycia. Poznajcie siłę sióstr! Burza emocji gwarantowana!

Katarzyna Michalak nakreśliła wyjątkową, pasjonującą kontynuację, która nadzwyczaj silnie angażuje wszystkie zmysły, przyjmując formę przepięknej, niemal uchwytnej jawy, z której nie sposób się otrząsnąć jeszcze długo po zakończeniu lektury. Poróżniona rodzina, misternie utkana sieć oszałamiających sekretów, niezgłębione mroczne demony, a w tle rodzące się uczucia, które mogą stać się największym wybawieniem bądź zgubą. Wszystko to tworzy razem niesamowitą, misternie nakreśloną, dotykającą najciemniejszych zakamarków duszy całość, którą pochłania się z zapartym tchem.

Nie byłoby tak wspanialej, zmysłowej uczty literackiej, gdyby nie doskonałe, przemyślane i uderzająco złożone kreacje głównych bohaterek - trzech sióstr, boleśnie doświadczonych przez los, będących niepodważalną ostoją tej absorbującej, oryginalnej historii. I choć można między nimi dostrzec ogrom różnic, to jednak łączy je to, co najważniejsze, niewidoczne dla obcych oczu, albowiem ukryte na dnie serca. Zdawać się może, że tak potężnej, szczerej i pięknej więzi nic nie będzie w stanie zniszczyć, a jednak, na na ich ścieżce wciąż może pojawić się dusza przepełniona mrokiem, siejąca istne spustoszenie...

Warsztat pisarski jak zwykle zachwyca, słowa płyną jak szalone, kartki momentalnie przelatują przez palce, a świat stworzony przez autorkę na pewien czas staje się naszym własnym. Tak, to jedna z tych otumaniających lektur, w której przepada się bez pamięci!

,,Burza" to porywająca, obezwładniająca kontynuacja, która zafunduje Wam zarówno chwile pełne wzruszeń, jak i te przesiąknięte adrenaliną, niszczące psychicznie! Poczucie bezsilności, próba odcięcia się od przeszłości, zawstydzające błędy, a pośród tego pragnienie odnalezienia siebie i ponownego otwarcia serca na miłość. Doskonale naszkicowane postacie, dotykające duszy tragedie, mroczne demony przeszłości, lawina skrajnych, obezwładniających emocji, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym i ekspresyjnym piórem utalentowanej Pisarki. Zapewniam, iż druga część wspaniałego cyklu ,,Trzy siostry" rozkocha Was w sobie!

,,Jeśli zdecydujesz się zawalczyć o lepszy los, ten los wcześniej czy później się do ciebie uśmiechnie. Jeśli nie robisz nic, tylko tkwisz w bagnie, ono wciąga cię coraz głębiej"

Siostry Sawa niestrudzone kontynuują remont na przekór problemów, które wciąż piętrzą się przed nimi. Mimo pozornego zgrania na ich wzajemnych relacjach zaczynają pojawiać się niechciane skazy a ta, o której chciałyby zapomnieć, wciąż niczym widmo jest obecna w ich życiu. Być może podświadomie czują, że zbliża się burza, która zmieni ich życie już na zawsze. Pomimo tego starają się być dla siebie wzajemnym wsparciem, dążąc z wielkim trudem do szczęścia i spokoju w swoim życiu.

,,Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością"

Tak bardzo szkoda mi Witolda, który jak wcześniej zakładałam padł ofiarą sprytnej manipulantki, która bez skrupułów wykorzystała jego cierpienie. Teraz miałam możliwość poznać go nieco lepiej, chociaż czuję, że nie zdradził jeszcze wszystkiego. On sam odnoszę wrażenie myślał, że jego zadanie będzie łatwiejsze dopóki nie poznał sióstr Sawa a szczególnie tej jednej, jedynej. Jest człowiekiem okrutnie skrzywdzonym, poranionym zarówno na duszy jak i ciele.

Gdy skończyłam czytać pierwszy tom, miałam nieodparte wrażenie, że Sara Sawa nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Patrząc na to co wiem teraz mam pewność, że wydarzy się jeszcze naprawdę wiele. Poprzednia część, nie zdradzała o wielkiej aktorce zbyt wiele, raczej były to jakieś szczątkowe informacje. Jednak już one sprawiły, że nie poczułam sympatii do jej postaci a wręcz przeciwnie. Wydała mi się odpychająca i niedostępna ale nie spodziewałam się, że również potrafi być tak bezwzględna i okrutna.

Niezmiennie jestem pod wrażeniem pióra Autorki, która bardzo sprytnie gmatwa fabułę i konsekwentnie gra na moich emocjach. Pomimo tego, że przeszłość sióstr Sawa powoli zaczyna się wyjaśniać, nawet nie próbuje się domyślać co wydarzy się dalej bo poznałam już nieco pióro Kasi i wiem, że potrafi być absolutnie nieprzewidywalna.

Katarzyna Michalak napisała ponad pięćdziesiąt bestsellerowych powieści, a ja dopiero teraz rozpoczynam przygodę z piórem autorki. Nie wiem, jak to się stało, że do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po tak poczytne publikacje.

Trzy siostry Daniela, Dorota i Dominika mieszkają u znajomego we wsi Koniecpolska, gdyż ich dom jest remontowany. Niedawno poznany Witold Sejbert manipuluje nimi, wcielając w życie zaplanowaną intrygę okrutnej kobiety, która chce zaszkodzić siostrom. Los je nie oszczędza, a dodatkowo niespodziewane wypadki mnożą się, w spokojnej dotąd miejscowości. Na szczęście są ludzie, którzy robią wszystko, by nie dopuścić do ich krzywdzenia.

Fabuła zaskakuje kilkukrotnie, bohaterki emanują dobrem, otulając nas swoim ciepłem tak, jak wieś Koniecpolska, w której toczy się akcja. Przekrój postaci i ich relacje bardzo różnorodne i ciekawe, a same siostry, każda na swój sposób intrygująca, z bolesną przeszłością. Kobiety wyraziste oraz mężczyźni zaskakują swym zachowaniem, każdy z nich zasługuje, by zając więcej miejsca w książce. I to właśnie kreacja bohaterów jest dla mnie głównym atutem powieści.

,,Trzy siostry. Burza" to historia, gdzie przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć, a intrygi burzą spokój i rodzinną atmosferę. Otrzymujemy obraz rodziny, która się wspiera, mimo ludzi próbujących im zaszkodzić. Wyraźnie zaznaczone to, co najważniejsze; siostrzana miłość, to, że mają siebie.  Niektóre wątki nieprawdopodobne, ale za sprawą wartościowych i silnych bohaterek, urzekają. Są tajemnice i niedomówienia oraz emocje w relacjach damsko-męskich. Ukazana bezcenna przyjaźń i rodzina, mająca mocne więzy, że nie sposób ich rozerwać i to daje nadzieję na pokonanie wszelkich trudności. Źli ludzie będą zawsze tuż obok, ale tylko od nas zależy, czy pozwolimy im ingerować w nasze życie. Gdy się poddamy, wykorzystają sytuację, dlatego trzeba dbać o swoje szczęście i nie pozwolić, by ktokolwiek je niszczył.

 Poprzednia część to ,,Iskra", a kolejna ,,Cisza". Ja zaczęłam od drugiej ,,Trzy siostry. Burza", ale nie czułam niedosytu, bo fabuła płynnie poprowadzona. Niektóre sprawy wyjaśnione, ale oczywiście, by powstał pełen obraz losów bohaterów, najlepiej przeczytać wszystkie po kolei.