The Renfield Syndrome
J.A. Saare

Ło matko, teraz to autorka pozamiatała... Dawno nie byłam aż tak wściekła przez większość jakiejś książki! Ile ja się tutaj naprzeklinałam i nakręciłam głową w niedowierzaniu, to nie zliczę...

Jeżeli jakiś wątek w książce mnie drażni, to czytam wtedy z prędkością światła, chcąc dojść w końcu do pozytywnych wydarzeń. Cóż. Tutaj nie za bardzo takie w ogóle miałam. I cały czas towarzyszyło mi uczucie, że czytam zbyt wolno!

Wydarzenia z tej części dzieją się 101 lat później, tak jak naiwna Rihannon sama sobie nieświadomie zażyczyła i okazuje się, że ten świat zdecydowanie nie jest takim jaki sobie wyobrażała. Teraz to wampiry są w większości, a ludzkość jest na wyginięciu. Ci co przetrwali sprzedają się wampirom, w zamian za opiekę i bezpieczeństwo. Rihannon przypadkowo trafia na pewien patrol, który zabiera ją ze sobą, bo sądzi, że dziewczyna jest zabawką wampirów i chcą jej pomóc, żeby się od nich wyzwoliła. I w sumie ten wątek drażnił mnie najbardziej, bo wydawał się totalnie zbędny - no chyba, że autorka nawiąże do niego w trzeciej części?

Późniejsze wydarzenia to istna masakra emocjonalna. Nie pamiętam czy kiedykolwiek było mi aż tak szkoda wszystkich głównych postaci!? Wiedziałam, że Paine zostanie niesamowicie zraniony, że Disco bezpowrotnie zdradzony, a Rihannon po prostu zniszczona duchowo... Ba! Nawet Goose'a było mi szkoda!

No i oczywiście J.A. Saare zrobiła to znowu! Ponownie nawywijała przy zakończeniu! Ale teraz już byłam na to przygotowana, a poza tym - po tak mrocznej i ponurej całości fabuły, nawet nie ruszyło mnie to aż tak bardzo. (Chociaż oczywiście od razu przeczytałam 2 rozdziały kolejnej części, żeby móc spać nieco spokojniej... ;))