Szpital na peryferiach
Malwina Ferenz

MAJÓWKA NA ORTOPEDII

"Szpital na peryferiach" Malwiny Ferenz to zabawna, komediowa opowieść z wątkiem kryminalnym w tle. Akcja powieści w znacznej większości toczy się we wrocławskim szpitalu znajdującym się przy ul. Fieldorfa 2, na peryferiach miasta. Tytuł przywodzi na myśl czechosłowacki serial z końca lat 70 - tych XX w., który przed laty oglądali moi rodzice. I choć książka Malwiny Ferenz to zupełnie inna historia, to tytułowy szpital oraz oddział Chirurgii Urazowo - Ortopedycznej odgrywają tu główne role.

Autorka powołała do życia spore grono barwnych bohaterów, którzy na skutek wypadku, jaki ma miejsce na jednym ze skrzyżowań w centrum Wrocławia, lądują w tym samym szpitalu. Poznajemy więc dwóch kryminalistów, kumpli z jednej celi, którzy włamali się do sklepu jubilera aby ukraść diamenty oraz policjanta, który ruszył za nimi w pogoń na... hulajnodze. Jest też bogaty biznesmen - uczestnik kolizji, poruszający się po mieście... fiatem Seicento oraz para narzeczonych która wybiera się do Szklarskiej Poręby, aby zażegnać kryzys w związku. Do tego wyjątkowego grona dołącza nie mniej interesujący personel medyczny min. ordynator "Dziadu" i siostra"Stolczyk". Zdradzana żona bogacza ma także swoje "pięć minut", a ośmioletni Tadeusz - nad wyraz rezolutny pacjent neurologii, który nudzi się na swoim oddziale i poszukuje sensacji w innych zakątkach szpitala to prawdziwy mały bohater. Każda z osób jest nie do podrobienia.

Akcja powieści ogranicza się do długiego majowego weekendu nazywanego również świętem Matki Boskiej Grillującej. I muszę powiedzieć, że jest to naprawdę wyjątkowa majówka, którą nie tylko bohaterowie zapamiętają na długo. W naszej pamięci zapewne także zostanie na dłużej.

Lubię humor autorki, jej pomysłowość i sposób kreowania nieprawdopodobnych wręcz sytuacji, które wywołują gromki śmiech. W tym szpitalu naprawdę się dzieje. Zbiegi okoliczności graniczą z absurdem, ale traktujemy je z przymrużeniem oka. Mamy tu zagadki, ironię, kpinę, komizm i po prostu świetną zabawę. Wyobraźmy sobie na przykład trzy metrowego pytona o wdzięcznym imieniu Misio, który pożarł klucz do sklepu jubilera... Takich nonsensów jest naprawdę sporo i to właśnie dzięki nim nabieramy dystansu do opisywanych zdarzeń. Malwina Ferenz jest doskonałą obserwatorką, która po raz kolejny udowodniła, że potrafi świetnie nagiąć rzeczywistość i umiejętnie przedstawić zwykłą codzienność w krzywym zwierciadle. Całość jest spójna, logiczna i opiera się na naprawdę ciekawym temacie.

Książkę czyta się błyskawicznie, a jej lektura to sama przyjemność. Lekka, kipi humorem, wydarzenia ciekawią, zgrabna, przemyślana intryga i niespodziewane zwroty akcji podnoszą napięcie, a wątek kryminalny dodaje smaczku. Dobrze napisana komedia omyłek, która w stu procentach spełnia swoje zadanie. I choć sama końcówka wydała mi się nieco nużąca, to jednak całość wypadła naprawdę dobrze.

"Szpital na peryferiach" to moje kolejne, całkiem udane spotkanie z autorką, która zawsze potrafi mnie rozśmieszyć i sprawić, że po zakończonej lekturze czuję się miło zrelaksowana.

"Szpital na peryferiach" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Malwiny Ferenz. Potrzebowałam lektury lekkiej i z humorem a wielokrotnie ostrzegano mnie, że ta powieść właśnie taka jest. Czy autorka trafiła w mój gust?

 
Tomasz i Paulina to narzeczeni, którzy jadą do Szklarskiej Poręby, by spędzić czas w luksusowym hotelu z jacuzzi. On oczekuje od niej wyjaśnień, bowiem zataiła w jaki sposób tak naprawdę zarabia, o czym donieśli mu życzliwi. Na szczęście dla niej - znali tylko część prawdy.
 
Sylwester jest czterdziestopięcioletnim bogaczem, określa się go mianem dolnośląskiego magnata. Ma przedsiębiorczą żonę i dorosłego syna, ale właśnie odkrył, że się... zakochał! Wyrusza w drogę, by obwieścić to tej kobiecie.

Karol i Filip znają się doskonale, spędzili ze sobą wiele dni i nocy w dość niecodziennych warunkach, dlatego teraz razem dokonują ostatniej kradzieży. Zdobycie diamentów z pracowni jubilerskiej ma już do końca dni ustawić im życie i pozwolić na spełnienie marzeń. Jednak zbyt zadowoleni z siebie tracą czujność i zbyt szybko wpadają na...

...policjanta po zakończeniu służby - Grzegorza, który nie jest usatysfakcjonowany swoją pracą. Chcąc się wykazać rusza w pościg.

Cała szóstka naszych bohaterów spotyka się w wyjątkowej konfiguracji na wrocławskim rondzie obok Teatru Muzycznego Capitol, choć inni usłyszą o tym wydarzeniu jako o wypadku pod Capitolem. 
 
Huk, krzyk, ciemność...

 
Wszyscy trafiają na oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej szpitala przy ulicy Fieldorfa, w bardzo różnorodnym stanie - jedni z drobnymi obrażeniami, inni niemal w całości zagipsowani i zabandażowani. Ku uciesze innych pacjentów i personelu nasi bohaterowie nadal próbują rozwiązać swoje problemy, co prowadzi do wielu zabawnych sytuacji. 
 
Złodzieje-pechowcy próbują odzyskać diamenty .i uniknąć policji.
Policjant pragnie się zrehabilitować i ująć winnych.
Narzeczeni chcą się pogodzić

Zaś zdradzona żona poszukuje sposoby, by się zemścić.

A między nimi krąży znudzony szpitalnym pobytem ośmioletni Tadzio, który z całych sił chce zrobić dobry uczynek i pomóc policji. Jest też nadgorliwy stażysta, siostra oddziałowa Stolczyk, przyjaciel Filipa - Misio czy zadziwiony pacjentami na urazówce - kapucyn.

Książka początkowo jest istnym poplątaniem z zagmatwaniem, dopóki nie poznamy wszystkich bohaterów i nie dotrzemy do wspólnego punktu, czyli wypadku a potem szpitala. Dopiero z czasem rozumiemy, kto jest kim dla kogo i jakie zależności między nimi zachodzą. Kiedy na powieściowej scenie pojawiają się kolejne postacie robi się coraz ciekawiej a już finały każdego wątku i wyjaśnienie sprawy diamentów - doskonale wymyślone!

 
Powieść pokazuje czego się nie robi dla pieniędzy, kariery czy miłości. Do czego zdolni są ludzie, by osiągnąć swój cel i zrealizować marzenia. Autorka stworzyła historię, która pomaga się odstresować, odreagować, zapomnieć o realnym świecie. Ale niestety książka nie wywołała u mnie salw śmiechu czy łez rozbawienia. Było wesoło i absurdalnie, owszem, ale nie aż tak jak się spodziewałam. 

Podsumowując - "Szpital na peryferiach" to lekka komedia pomyłek, z ironią, wartką akcją, humorem sytuacyjnym i barwnymi bohaterami. Zaskakuje wydarzeniami i decyzjami, z ciekawością śledzimy los diamentów, zastanawiamy się dlaczego jubiler nie chce zgłosić zaginięcia cennych kamieni oraz wyczekujemy informacji kto był informatorem Karola - to były istne niespodzianki! Super intryga!

 We Wrocławiu wszystko biegnie swoim tempem. Jeden nieszczęśliwy splot wydarzeń i problem gotowy.
Tomasz Jakubowski i Paulina Kunde to para od dwóch lat narzeczeńska, która aktualnie przechodzi kryzys. 
Sylwester i Monika Bogusławscy to bogate małżeństwo, których dorosły syn nadal z nimi mieszka.
Grzegorz Gałązka to funkcjonariusz policji, który ma powoli dość swojej pracy. Niestety (albo stety) pewnego dnia trafia na uciekających złodziejaszków, którzy ukradli diamenty. 
Karol Wawrzyniak i Filip Domejko już swoje odsiedzieli ale i tak się niczego nie nauczyli. Jeden z nich kocha zwierzątka i pragnie pracować w zoo.
Ta szóstka, z pozoru obcych dla siebie ludzie, bierze udział w zdarzeniu, które krzyżuje ich plany. Przymusowy przystanek: Szpital na ulicy Fieldorfa. A tam na nich czeka ordynator oddziału Chirurgii Urazowo - Ortopedycznej, Arkadiusz Dziadek aka "Dziadu" i terminator oddziałowa - Krystyna. A na domiar złego (lub dobrego) ośmioletni Tadeusz Sosnowski swoją ciekawością zostanie ... No właśnie. Kim? Jak zakończy się ta przezabawna historia pełna gaf i pomyłek? Czy ta szósta osób biorących w wypadku na pewno jest dla siebie obca? Co ich czeka?

   To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Malwiny i wiem już, że na pewno nie ostatnie. Autorka stworzyła tutaj przezabawną historię naszpikowaną humorem. Sam pomysł na fabułę prosty i szalony. Czy realny w rzeczywistości? Pewnie! Fajnie prowadzona akcja, która kręciła się niczym rozpędzone koło. Nie wiadomo było, w jakim kierunku zmierzy. Bawiła, zaskakiwała i szokowała. Przeczytałam w jeden dzień i zostawiła na mej twarzy uśmiech. A wszystkiemu winni nietuzinkowi bohaterowie. Szóstka przypadkowych osób. Najbardziej niesamowici w tym wszystkim byli ci złodziejaszkowie. Śmiałam się do łez. Ich pomysły szpitalne były najlepsze. Każdy z nich, tych bohaterów, ma swój indywidulany charakter i nie został wrzucony do jednego wora. Fakt, że łączy ich humor, sposób podchodzenia do spraw i pokręcona historia życiowa ale są finalnie inni. Każdy z nich zwracał na siebie moją uwagę. Do samego końca zaskakiwali swoją kreatywnością. Nawet mały Tadzio, spryciarz czy oddziałowa Krystyna. Bohaterowie drugoplanowi także dawali kolejne powody do uśmiechu i podkręcania akcji. A ta do samego końca szalała. Czytałam i czytałam i oczekiwałam z niecierpliwością na kolejne wydarzenia. Do ostatniej kropli trzymała mnie w napięciu.

 Pani Malwina pokazała, że życie wcale nie musi być takie nudne i smętne. Monotonne, Może zdarzyć się coś, co wywoła armagedon i co zburzy spokój. Przezabawna i śmieszna historia, która bawiła do łez. Wyraziści bohaterowie, których wyobraźnia działa na najwyższych obrotach. A wszystko ładnie ubrane w słowa z lekkim niczym piórko stylem, dzięki któremu płynęłam wręcz na kartach powieści. Zaskakiwała i szokowała oraz zostawiła niedosyt. Ciepła i radosna z przekazem, że nie warto igrać z ogniem, bo można się sparzyć. Spędziłam z książką fajne popołudnie. Dostarczyła mi masy wrażeń. Samych pozytywnych. Fani zawirowań i komedii z nutką kryminalną powinni być zadowoleni.

Polecam.

Książka ,,Szpital na peryferiach'' autorstwa Malwiny Ferenz bardzo  przypadła mi do gustu Ciekawa, pełna humoru. Najbardziej ujęła mnie postać ośmioletniego Tadzia i Grzegorza Gałązki, który podjął największą decyzję w swoim życiu.