Sisi. Cesarzowa mimo woli
Allison Pataki

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o najpopularniejszej chyba cesarzowej Austrii -- Sisi, czyli Elżbiecie Bawarskiej. Wyszła za mąż z miłości, mimo to jej małżeństwo nie należało do udanych. Młodziutka Sisi nie potrafiła odnaleźć się na sztywnym dworze wiedeńskim, którym przez cały czas rządziła arcyksiężna Zofia. Zresztą czy można być szczęśliwym, gdy nie ma się prywatności we własnym domu? Czy monarchowie byli szczęśliwi? Cesarzowa Sisi jest bliska memu sercu. Lubię ją, podziwiam i współczuję jej, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po powieść Allison Pataki. Razem z Sisi przemierzałam ścieżki ogrodów w Pałacu Schönbrunn i to nie tylko w wyobraźni. Największą przyjemność sprawiło mi czytanie powieści pod Gloriettą, skąd rozpościerał się wspaniały widok na teren pałacu i panoramę Wiednia. Z niecierpliwością czekam na drugą część powieści, bo póki co czuję lekki niedosyt, że tak szybko skończyłam czytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każda z nas marzy o księciu z bajki. Najlepiej przystojnym, bogatym i władczym. Życie z nim byłoby niczym marzenie! Wystawny ślub, idealne dzieci i wszystko, czego tylko dusza zapragnie. Czy aby na pewno? Sisi. Cesarzowa mimo woli to historia dziewczyny, która jednocześnie dostała więcej i mniej, niż pragnęła.
Głowna bohaterka Sisi jest postacią historyczną, chociaż sama książka nie jest powieścią biograficzną. Mamy w rękach fabularyzowaną opowieść opartą na motywach życia znanej władczyni. Kojarzysz trzyczęściowy film o tym samym tytule? Dokładnie tego możesz się spodziewać. A poza tym wiele, wiele więcej... Wszystko zaczyna się bardzo niewinnie. Młodziutka Sisi jest główną bohaterką historii, ale opowieść zaczyna się jakby obok niej. Szybko przechodzimy do sceny, gdy matka bohaterki zapowiada bardzo korzystne małżeństwo. Oto zaaranżowała ślub siostry Sisi z cesarzem. Czy można wyobrazić sobie wspanialszego kandydata na męża? Przyszła narzeczona jest jednak przerażona. W przeciwieństwie do Sisi. Ona chłonie wszystkie informacje, z radością przeżywa rozwój wydarzeń. Chwila moment i lądujemy na cesarskim dworze. Narzeczona wypada fatalnie, za to Sisi... Coś wisi w powietrzu. Młodych ciągnie do siebie. Jednak ich droga do szczęśliwego małżeństwa jest bardzo wyboista. Tak samo jak reszta życia. Historia jest bardzo ciekawa, obfitująca w wydarzenia historyczne, których nie wypada zdradzać przed jej lekturą. Znasz film? Nie przejmuj się. Jeśli tylko ci się podobał, koniecznie sięgnij po książkę. Możesz znać bieg wydarzeń, jednak ich sposób przedstawienia w powieści da ci sporo dodatkowych informacji. Przede wszystkim subiektywizm. Tutaj akcję poznajemy wyłącznie z perspektywy Sisi. Siedzimy jej w głowie. Znamy jej najskrytsze myśli, obawy i pragnienia. Dzięki temu zabiegowi akcja nabiera rumieńców.  Wszystko jednak rozwija się bardzo powoli. Nie mogłam doczekać się pierwszych schadzek, ślubu, wesela. Tymczasem wiele długich stron czytamy o przygotowaniach do podróży, wyprawie, a w końcu o samym cesarskim dworze. Wszystkie szczegółowe opisy wynikające z faktu, że historia została umieszczona w przeszłości, strasznie spowalniają akcję. Po mniej więcej stu stronach powieść nabiera tempa i całe szczęście, już nie zwalnia. Jednak dużo scen zostało jedynie wspomnianych. Ślub jest tylko migawką, a wesela nawet nie umieszczono na stronach powieści. Za to jest noc poślubna, co idealnie wpasowuje się w obecny trend. Niektórym wydarzeniom poświęcono wiele miejsca, inne są wzmiankowane. Czy dobrze? Na pewno akcja przesuwa się dynamicznie i w sposób zaskakujący dla czytelnika. Traci jednak na płynności. Równie dokładnie przedstawieni zostali bohaterowi, a w zasadzie... bohaterki. Bo to one odgrywają główne skrzypce w tej opowieści. Cesarstwem rządzi... matka cesarza, a każdym pomniejszym księstwem - żona księcia. Przynajmniej takie można odnieść wrażenie. W powieści liczą się przede wszystkim kobiety, dlatego jest to książka adresowana przede wszystkim do czytelniczek. Sisi to ciekawa powieść... obyczajowa. Pomimo obsadzenia akcji w przeszłości główny akcent położony został na kobiecą psychikę. Marzysz o księciu z bajki? Przeczytaj tę książkę i zastanów się raz jeszcze.

http://redakcja-essentia.blogspot.com/2015/09/gdy-marzy-sie-o-ksieciu.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Młoda, piękna, uwielbiana przez tłumy. Ba, nawet kochana. A jednak nieszczęśliwa... Historia daje niejedne przykłady takich życiorysów. Nie bez powodu cesarzową Sisi często porównuje się do księżnej Diany. Łączyła je uroda, samotność w małżeństwie oraz odosobnienie w arystokratycznym środowisku. I nawet miłość milionów ludzi nie potrafiła zapełnić ich życiowej pustki. Możliwe, że pierwsze skojarzenia, jakie macie z Sisi są związane ze słynnym filmem o niej z Romy Schneider w roli głównej. Jednak cukierkowy świat przedstawiony w filmie niewiele ma wspólnego z książką Allison Pataki. Tu historia Sisi jest bardziej brutalna i obrazowa. Zaczyna się od 1853 roku, kiedy Sisi ma 15 lat i spędza jeszcze beztrosko czas w rodzinnym domu w Bawarii. Pewnego dnia jej matka oznajmia starszej siostrze Sisi, Helenie, że zamierza wydać ją za mąż za młodego cesarza, osiemnastoletniego Franciszka Józefa. Sisi przypada rola towarzyszki podróży, która ma pomagać Helenie w jej pierwszych krokach na cesarskim dworze w Wiedniu. Niestety, rzeczywistość okazuje się zupełnie inna. Cesarz zakochuje się od pierwszego wejrzenia nie w Helenie, a w Sisi. Do tego stopnia, że sprzeciwia się woli swojej matki Zofii i poślubia młodszą z sióstr. Sisi odwzajemnia jego miłość, więc czemu życie nie toczy się jak w bajce? Powodów jest kilka, na czele z despotyczną teściową. To ona tyranizuje życie młodej mężatki, kwestionując każdą jej decyzję, szpiegując, a wreszcie - odbierając jej dzieci i wychowując po swojemu. Jeśli ktoś jest zainteresowany opowieścią o teściowej z piekła rodem, to na pewno spodoba mu się książka Pataki. Ale fatalne relacje z matką męża, nie były jedynymi problemami Sisi. Poza tym bardzo tęskniła za rodzinną Bawarią i nie potrafiła się odnaleźć na fałszywym dworze, gdzie obowiązywała sztywna etykieta i dziwne zasady (np. noszenie codziennych pantofli tylko przez jeden dzień i ich wyrzucanie). Stanu niezrozumienia i odosobnienia nie ułatwiał Franciszek Józef, który mimo że szczerze kochał żonę, w ostatecznym rozrachunku, zawsze brał stronę matki. Dzięki fabularyzacji historii Sisi, książka jest pełna dialogów, ale też sytuacji, które zapewne nigdy nie miały miejsca. Za to doskonale oddaje charaktery postaci oraz wielką samotność cesarzowej w tłumie i w małżeństwie. Zachęcam do przeczytania szczególnie te osoby, które nie lubią historii. Tu polityka, daty, wojny, tło historyczne - wszystko jest na drugim miejscu. Na pierwszym jest przede wszystkim historia kobiety - jednej z najbardziej nieszczęśliwych na świecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z historią jednej z najsłynniejszych cesarzowych zapoznałam się już jako dziecko. Oglądając piękny film opowiadający o pięknej miłości rodem z bajki, życiu niezupełnie takim jakie można sobie wyobrażać w pałacu u boku ukochanego, a przede wszystkim zapoznaniem z tym co tam wewnątrz nie zawsze było kolorowe, jak to się wydaje ludziom z zewnątrz. Jak autorka ukazała cesarzową Elżbietę? Czy obraz przedstawiony w filmie jest podobny do spostrzeżeń autorki? W celu dowiedzenia się czegoś więcej, albo spojrzenia z nieco innej perspektywy sięgnęłam po książkę pani Allison Pataki, o której wspomnę w poniższej opinii. Historia rozpoczyna się w domu rodzinnym młodziutkiej Sisi, która to wraz ze swą siostrą Heleną przekomarza się z bratem, który niezupełnie jest taki jak można by sobie wyobrażać. Nie spodziewające się nadchodzącej zmiany, dziewczęta wszczynają spór z bratem. Od zawsze w ich rodzinie panowała większa swoboda, oczywiście obowiązywała etykieta, lecz matka nie wychowywała ich zbyt surową ręką. Elżbieta była przyzwyczajona do konnych przejażdżek o każdej możliwej porze, bądź nocnych spacerów... Kiedy pamiętnego wieczoru padają słowa, których żadna z sióstr się nie spodziewa, nikt nie ma pojęcia, że oto teraz historia została zaplanowana w nieco innych sposób, zaś główna zainteresowana mająca być oparciem dla przyszłej cesarzowej znajdzie się na jej miejscu. Podróż do miejsca, które jawi się jak ze snów. Nie jedna panna chciałaby znaleźć się na miejscu Heleny, oprócz niej samej. Nieśmiała i nieco wycofana Nene, zamiast radości czuje przerażenie. Jedyną otuchą jest świadomość, że u boku będzie miała ukochaną siostrę. Los zadecydował inaczej. Między przyszłym cesarzem, a Elżbietą kiełkuje uczucie, którego żadne z nich się nie spodziewało. I to właśnie młodsza z sióstr zostaje wybrana na przyszłą żonę. Z początku radość, ekscytacja. Ślub i życie jak z bajki. Czy jednak rzeczywiście? Niedoświadczona i nieświadoma Sisi, nie spodziewa się, że od teraz każdy dzień będzie diametralnie różnił się od tego, które ma w pamięci z domu rodzinnego. Rola przyszłej cesarzowej jest odpowiedzialna, stanie u boku męża, cesarza jest przywilejem, ale i również poświęceniem własnej prywatności. Etykiety, plany dnia. No i przede wszystkim, co najważniejsze. Pozbawienie intymności, relacji z własnymi dziećmi... Miłość doprawiona goryczą. Przede wszystkim muszę wspomnieć o stylu autorki. Troszkę się obawiałam sposobu jaki obierze pani Patak, na szczęście już po przeczytaniu pierwszych zdań uspokoiłam się. Historia, która od zawsze mnie fascynowała została przedstawiona bardzo przychylnie w stronę odbiorcy. Czyta się z ogromnym zainteresowanie i lekkością, za co jestem ogromnie wdzięczna. Jak wspomniałam na wstępie, chciałam porównać film z książką, która jak wiadome zawsze różni się od ekranizacji. I tak oto dzięki autorce dowiedziałam się więcej na temat ojca Sisi, oraz relacji panujących w domu między rodzicami cesarzowej. Niezmiernie zdumiała mnie postawa Heleny. Nie spodziewałam się, że aby była tak nieśmiałą i zamkniętą w sobie kobietką. Matka również troszkę odbiegała od moich oczekiwań, jednakże największy szok przeżyłam przy Nene. Chyba każdy kto w mniejszym, bądź większym stopniu zapoznał się z historią Sisi, nie tylko przez film, zdaje sobie sprawę, że była to kobieta nieszczęśliwa. Życie, które z pozoru jawiło się wspaniale tak naprawdę nie przynosiło zbyt wielu powodów do radości. Cesarz, bądźmy szczerzy, był trudnym człowiekiem, który niekoniecznie przypominał księcia z baśni. Sisi musiała z początku młoda, nie mająca siły przebicia dość nieporadnie walczyła o swoje racje, ciotka przy każdej możliwej okazji przysparzała trosk. Zofia władcza, nieznosząca sprzeciwu w każdej nadarzającej się okazji sprzeciwiała się decyzjom synowej. Chyba największym ciosem było odseparowanie od dzieci. Dworskie życie niosło więcej wymagań i zakazów niż mogła sobie wyobrazić. Z biegiem czasu, nabierała więcej pewności siebie. Dzięki wrodzonej dobroci oraz chęci pomagania innym podbiła serca poddanych. I chociaż we własnym życiu nie mogła wygrać z intrygami ciotki, tak w niektórych sprawach uparcie dążyła do celu. Uważam, że autorka bardzo dobrze poradziła sobie z tematem, który zapewne zainteresują sporą część odbiorców. Opowieść snuje się bardzo realnie, dzięki czemu chyba każdy doskonale może się wczuć w omawiane czasy. Poczuć skrawek historii, na której znaczący wpływ miała ta niepozorna cesarzowa. Pozostaje pytanie, dla kogo powyższa książka? Wydaje mi się, że dla każdego. Nie tylko pasjonatów historii, ale również lubiących opowieści o miłości, osadzonej w dalszej przeszłości. Ze swojej strony dodam jeszcze, że książkę czyta się naprawdę szybko, jest bardzo wciągająca, nie można się nudzić. Szczerze polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wydaje mi się, że nie znajdę żadnej osoby, która nie słyszałaby o Sisi cesarzowej Austrii i królowej Węgier. Kim była cesarzowa Elżbieta, która nosiła również tytuł najpiękniejszej kobiety na świecie? Rok 1848 Franciszek Józef obejmuje tron Księstwa Austriackiego. Jednym z najważniejszych zadań do wykonania przez cesarza jest spłodzenie dziedzica korony. Dlatego osiemnastoletni Franciszek zostaje zaręczony z bawarską księżniczką Heleną. Helena nie jest specjalnie zadowolona z takiego obrotu sprawy. W planach miała służbę w klasztorze. Jednak jej rodzina jak i arcyksiężna Zofia, matka cesarza podjęli już decyzję. W roku 1853 młodziutka księżniczka wraz z matką oraz młodszą siostrą księżniczką Elżbietą wybierają się w odwiedziny na dwór cesarza Franciszka. Sisi ma zostać z siostrą do czasu, aż ta się zaaklimatyzuje. Jednak po przybyciu na wiedeński dwór Franciszek zakochuje się w Elżbiecie, a nie w swojej narzeczonej. Z biegiem czasu to Sisi zostaje nową cesarzową. Młodziutka bo zaledwie piętnastoletnia Elżbieta musi stawić czoła wielu wyzwaniom. I w tym momencie zaczyna się pisać nowa opowieść, która zmieniła wiele w historii Austrii, a także Europy. ,,Moja droga, nie możesz tak po prostu pojawić się w pałacu i zmieniać zwyczajów, które obowiązują tu od stuleci. (...)" Po raz kolejny przyznaję się, że nigdy nie pałałam sympatią do historii, a teraz w wieku niemalże trzydziestu lat coraz częściej sięgam po książki z tego gatunku, szczerze mówiąc z każdą kolejną przeczytaną publikacją jest mi mało i natychmiast mam ochotę sięgnąć po następną. Od czego to może zależeć, jak myślicie? Wiek, a może zły dobór nauczyciela historii, a tym samym zły przekaz informacji? Dlaczego wcześniej nie znosiłam historii i szłam na ten przedmiot jak na skazanie? Zaskakuję samą siebie... Wracając do książki. Jak sam tytuł wskazuje ,,Sisi. Cesarzowa mimo woli" mówi o losach Królowej Elżbiety. Autorka największy nacisk postawiła na idealne wykreowanie głównej postaci, jak również jej męża oraz teściowej. Te trzy postaci są tutaj najdokładniej przedstawione, reszta osób jest opisana poprawnie jednak z mniejszym akcent na ich kreację. Książka pod względem stylu, fabuły oraz narracji wypada całkiem dobrze. Całą historię czyta się szybko, przyjemnie i z wypiekami na twarzy. Fabuła jest nieco ubarwiona, ale jako, że nie jestem historykiem z wykształcenia, mnie to w zupełności nie przeszkadzało. ,,Chciała być dobrą królową, kochającą królową. Królową godną uwielbienia, jakim ci ludzie obdarzali ją już teraz. Zamierzała być królową nie tylko tych ziem, ale również własnego życia." Podziwiałam Sisi, za jej całokształt, między innymi za odwagę, za to, że potrafiła się przeciwstawić teściowej, że znosiła zachowania Franciszka, bo przyznam się, że na jej miejscu już dawno kopnęłabym go w przysłowiowy tyłek, wystawiła walizki za drzwi i Bon vojage mój drogi. Jednak czasy były takie, a nie inne i kobietom na niewiele pozwalano. Wraz z główną bohaterką podejmowałam decyzje, przeżywałam stratę córki oraz separację z resztą dzieci. ,,I oni, i ona wiedzieli, że to ona doprowadziła do powstania podwójnej monarchii." Autorka podczas opowiadania całej historii podrzuca czytelnikowi strzępki informacji, które na finale układa w odrębne rozdziały kończące powieść. Jest to cudowna książka, która trafi na półkę moich ulubionych. Język jest dosyć barwny, fabuła interesująca i niezwykle emocjonująca. Zdecydowanie królowa Elżbieta była osobą, o której warto czytać w książkach, zasługuje na pamięć oraz podziw. Film, który oglądałam ładnych kilkanaście lat temu był ciekawy lecz to co otrzymałam w tej książce pobiło go w stu procentach. Historia Sisi na długo zagości w mej pamięci. To co otrzymałam w tej lekturze miło mnie zaskoczyło, dlatego po przeczytaniu lektury jestem w zupełności zadowolona. Polecam ją przede wszystkim wielbicielom gatunku oraz osobom, które lubią powieści z romansem historycznym w tle. Pozycja godna polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Smutna i mocno przygnębiająca historia pięknej księżniczki bawarskiej Elżbiety, która pokochała ze wzajemnością cesarza Austrii - Franciszka Józefa. Będąc na dworze austriackim, już jako żona Franciszka i cesarzowa, codziennie musiała walczyć z wieloma przeciwnościami losu, np. z samotnością. Opuściła ona swój ukochany bawarski dom i przeniosła się na zupełnie jej nieznany dwór cesarki, który rządził się swoimi prawami. Ponadto Franciszek, pochłonięty obowiązkami cesarza, tak rzadko widywał swoją ukochaną żonę.

Poza tym Sissi musiała co rusz brać udział w ,,cichej wojnie" z teściową arcyksiężną Zofią. Cóż to była za kobieta-potwór ... ciągle sprawiała przykrość Sissi, a przegięła całkowicie zabierając matce dzieci , bo przecież synowa to jeszcze dziecko i nie będzie umiała wychować dzieci należycie.

Można by pisać i pisać o losach pięknej Elżbiety, ale po co:) Jest tyle książek o niej, tyle filmów ... Ja osobiście uwielbiam ekranizację z Romy Shneider w roli głównej z 1955 roku.
Ale jakież jest moje ogromne zdziwienie (rozczarowanie?) tym, że ten piękny film tak bardzo różni się od historii ukazanej w w/w lekturze...
Wspaniała książka. Czytało mi się ją rewelacyjnie. Szczerze polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)