Siostry. Kresy. Zsyłka. Wielki świat
Agnieszka Lewandowska-Kąkol

Historia oparta na autentycznych wydarzeniach. Trzy siostry,które rozdzielają zawirowania wojenne. Przeżycia wojenne i nieprzewidywalne koleje losu zmienią je na zawsze. Świetnie napisana lecz zakończenie pozostawia pewien niedosyt, chciałoby się dowiedzieć nieco więcej o tych wspaniałych kobietach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Siostry. Kresy. Zsyłka. Wielki świat" Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol to powieść inspirowana prawdziwymi życiorysami. Trzy siostry mieszkające w Wilnie-Barbara, Ludmiła, Helena-oraz ich matka zostają zesłane w 1940 roku do karnego łagru w Kazachstanie. Przez trzy tygodnie podróżują w bydlęcym wagonie, a później dwukołowym wozem-arbą ciągniętym przez woły. Na końcu tej męczącej podróży czekają na nie baraki oddalone od siebie o pół kilometra, w których wcześniej mieszkały świnie. Wokół rozciągają się pola, na których pracują zesłańcy. Najliczniejszą grupę w kołchozowej społeczności stanowią Ukraińcy, którzy do Kazachstanu trafili jeszcze przed II wojną światową, są warstwą uprzywilejowaną i bardzo nieprzychylnie nastawioną do Polaków. Ukraińców zaś nie lubi ludność tubylcza, głównie rasy mongolskiej. W trudnych warunkach obozowych i wśród nieprzychylnej ludności siostry spędzają półtora roku. Dopiero po 30 lipca 1941 roku, po podpisaniu układu Sikorski-Majski zostaje ogłoszona amnestia, niestety ich mama tego już nie doczekała. Po ogłoszeniu amnestii siostry cieszą się, ale Barbara jest rozdarta wewnętrznie, gdyż zakochała się pierwszą miłością w Rosjaninie-Juriju, który uratował ją w obozie przed śmiertelnym niebezpieczeństwem. Wkrótce drogi sióstr rozchodzą się, gdyż Barbara postanawia ułożyć sobie życie z Jurijem w Stalingradzie, a Ludmiła i Helena jadą do Turkiestanu. Nieprzewidziane zdarzenia i zawirowania historii powodują, że dotąd nierozłączne siostry tracą ze sobą kontakt. Bolesne przeżycia wojenne, obozowe i powojenne próby ułożenia sobie życia na nowo Czytelnik poznaje z perspektywy każdej z sióstr. Akcja toczy się w Kazachstanie, Turkiestanie, Rodezji, Moskwie i Kanadzie. Wydarzenia szybko następują po sobie, a teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami. Agnieszka Lewandowska-Kąkol pokazuje jaką wartością jest życie, o które trzeba walczyć. Jego wartość doceniają ci, którzy znaleźli się na jego skraju, tuż nad przepaścią. Podkreśliła w swojej książce więź łączącą siostry, które w młodości wszystko robiły wspólnie, dzieliły się sekretami, wychowane były we wzajemnej życzliwości, a gdy znalazły się w obozie wspierały się i próbowały przetrwać w warunkach, gdzie niektórzy ludzie nie wytrzymywali i zamieniali się w potwory. Wydarzenia polityczne i osobiste spowodowały, że po opuszczeniu łagrów znalazły się w zupełnie innych częściach świata, odbiło się to na ich psychice. Byłam zaskoczona, jak różnie potoczyły się ich dalsze losy, ale nie zdradzę więcej szczegółów, by nie psuć Wam czytania. Dodam tylko, że w życiu sióstr pojawiają się także mężczyźni. http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia oparta na faktach, stwarzająca duże możliwości. Mam wrażenie, że opowiedziana jest zbyt ogólnie. Trzy siostry, które zostają zesłane w głąb Rosji. Na skutek podjętych decyzji i przypadkowi zostają rozdzielone. Każdą los rzuca w inne miejsce, każdą z nich boleśnie doświadcza. Marzą o tym, żeby kiedyś się odnaleźć, żeby odbudować zerwane więzi. Po wielu latach pojawia się iskierka nadziei. Książkę polecam, chociaż może pozostawić pewien niedosyt.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)