Rajskie ptaki
Marta Zaborowska

Książka jest o wiele lepsza niż pierwsza część. Intryga jest spójna, a rozwiązanie zaskakujące. Relacja między detektyw Julią Krawiec a dr Arturem Maciejewskim rozwija się w ciekawy sposób. Miałam jednak wrażenie, że pan doktor z "Rajskich ptaków" to zupełnie inna postać niż ta z "Uśpienia" - jakby autorka zupełnie zapomniała jak opisała tę postać w pierwszej części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Detektyw. Tutaj to bezkompromisowa, rozwódka i matka kilkuletniej córki, policjantka Krawiec, ,,była" alkoholiczka. Bynajmniej nie romantyczna Julia, lecz pozbawiona złudzeń, samowystarczalna, walcząca z wyrzutami sumienia, że przedkłada pracę nad córkę. Tzw. twarda sztuka, nie ma dla niej nic gorszego od śledztwa, które utknęło w martwym punkcie. Do pomocy ma asystentkę Michalinę, dziewczynę szybką w działaniu, która nie umie trzymać języka za zębami i wyrzuca z siebie komentarze bez zastanowienia. Razem to dobry, nietypowy duet. ,,Nie wykluczaj tego, co wydaje się niemożliwe." Zbrodnia. Na początku tajemnicze zniknięcie narzeczonej chłopaka z bogatej, lokalnej elity, w dniu zaręczyn. Potem dochodzi kolejna zaginiona dziewczyna, więc Krawiec stara się odkryć co łączy dwie, pochodzące z różnych środowisk bohaterki. Aż w końcu mamy makabryczne odkrycia... Co ponadto? Mamy tu także wgląd w ,,dziwne" relacje w rodzinie Kornatowskich, która pozuje na idealnych i szczęśliwych, lecz w rzeczywistości jest zupełnie inna, wyczuwa się u nich pewne napięcie, a za tym kryje się nienawiść i wstręt. Domownicy w tym domu skaczą sobie do gardeł. Pisarka okrasiła to lekko ironicznym stylem, szczególnie widoczne jest to w dialogach Julia- Michalina i w kąśliwych uwagach Krawiec. Zaskakuje efektowne zamknięcie sprawy przez Julię. Małe mankamenty. Nie obyło się oczywiście bez nich: czy każda pani detektyw musi zmagać się z nałogiem alkoholowym? Takie to schematyczne. Także pewien motyw mistyczny, związany z pogańskimi wierzeniami pojawił się nagle, nie wnosząc nic do sprawy. Myślę, że powieść spodoba się wielbicielom kryminałów z rozbudowanymi wątkami obyczajowymi. Autorka skutecznie przyciągnęła moją uwagę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Julię Krawiec poznałam w poprzedniej książce pani Zaborowskiej i niestety jej nie polubiłam. W tej części niewiele się zmieniło, chociaż były momenty, kiedy moja niechęć trochę malała. Pani detektyw tym razem zajmuje się poszukiwaniem zaginionej narzeczonej, która zniknęła z domu przyszłych teściów w dniu zaręczyn. Czy to ucieczka, czy może stało się coś złego? Szybko okazuje się, że znika również najlepsza przyjaciółka owej narzeczonej, a ona sama zostaje znaleziona w ciężkim stanie. Jednak ofiara nic nie pamięta, nie wie, kto ją porwał ani dlaczego. Julia musi znaleźć powiązanie pomiędzy dwoma dziewczynami oraz motyw, jakim kierował się porywacz. Prześwietlanie rodziny narzeczonego, znanej i szanowanej w całej okolicy, odsłania kilka brzydkich sekretów. Julia Krawiec ma w tej części pomocnika, a jest nim młoda policjantka Michalina Bodnar. Michalina to ciekawa postać, mocno zagubiona lecz sprawiająca wrażenie twardej, wrażliwa, uparta, samotna. Widzi w Julii kogoś godnego naśladowania, chociaż z czasem nabiera do zachowania przełożonej sporego dystansu. Pomocny okazuje się także psychiatra Artur Maciejewski, który nadal ma nadzieję na bliższy związek z Julią. Książka jest po części obyczajem, po części kryminałem. Część obyczajowa jest mocno rozbudowana i pokazuje nam walkę Julii o pogodzenie pracy z obowiązkami wobec dziecka. Niestety dziecko najczęściej stoi na straconej pozycji, co mi się bardzo nie podoba. Julia nadużywa dobroci swej matki, zostawiając wszystkie problemy na jej głowie. Przy okazji były mąż wszczyna sprawę o przejęcie władzy rodzicielskiej nad córką. Michalina z kolei ma nadzieję, że uda jej się odświeżyć związek z partnerem od którego już raz odeszła, gdyż znęcał się nad nią fizycznie. Artur na wszelkie sposoby próbuje przekonać do siebie Julię, lecz ta, zaprzątnięta prowadzoną sprawą i kłopotami rodzinnymi trzyma go na dystans. Wątek kryminalny dla mnie totalnie leży. Ale, co ciekawe, pomimo tego książkę czytało mi się całkiem nieźle. Sprawa zaginionej mocno intryguje a pojawiające się szczeliny w nieskazitelnym wizerunku rodziny narzeczonego sprawiają, że zdanie co do winnego zmienia się dość często. Jednak opis prowadzenia sprawy to czysta fikcja. No i wątek mistyczny...dla mnie zbędny i nic nie wnoszący. Akcja w powieści jest równomierna, niezbyt szybka, łącząca sprawnie wątki obyczajowe z kryminalnymi. Napisana lekkim, bardzo przystępnym językiem, z dialogami nie podbarwionymi sztucznością, książka wciąga i pomimo sporej objętości bardzo szybko zostaje pochłonięta. Nie można autorce odmówić talentu, bo potrafi przyciągnąć uwagę. Mam zastrzeżenia jedynie do opisu prowadzonego śledztwa, które jest pełne dziur a przez to mało wiarygodne. Takie same problemy zauważyłam w pierwszej książce i niestety nic się na lepsze nie zmieniło. A szkoda, bo książka jest naprawdę fajna. Jeżeli komuś nie przeszkadzają niedociągnięcia w wątkach kryminalnych, bardziej stawia na obyczajową część książki, ma ochotę dać się wciągnąć w poszukiwania mordercy i porywacza, to zapraszam do lektury. Jako kryminał dla mnie średnia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ciekawa. Dobrze napisana, ale zakończenie mnie rozczarowało. Jednak całość czytałam z zaciekawieniem. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno nie czytałam czegoś tak ciekawego. Ciekawie stworzeni bohaterowie. No i zawiłość historii i tooczekiwanie, kto w końcu zabił. Cóż, kolejność mojego czytania była trochę na odwrót, jak zawsze, lecz pomimo to nie żałuję. A do twórczości uatorki na pewno powrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka z pewnością lepsza niż pierwsza część. Widać, że autorka rozwija warsztat. Wciągająca fabuła, wartka akcja, tajemnice, gusła ( wątek ukraiński) i codzienne życie zakręconej policjantki. Julia Krawiec jest dobrą śledczą ale ciężko ją polubić. Na usprawiedliwienie ma ciężką sytuację osobistą, chorą córkę i matkę i trudny charakter. Może w następnej części zmieni się na tyle aby zyskać chociaż trochę mojej sympatii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)