Rachunek nieprawdopodobieństwa tom 1
Elżbieta Sidorowicz

Elżbieta Sidorowicz „Okruchy gorzkiej czekolady. Rachunek nieprawdopodobieństwa”

Zakazana miłość

Ania straciła rodziców w wieku siedemnastu lat, od tego momentu mieszka sama w dużym domu. Licealistka jest chlubą szkoły plastycznej, posiada niezwykły talent. Nowy nauczyciel matematyki Paweł Jeż jest postrachem wśród uczniów, nie szczędzi nikogo. Dziewczyna nie jest orłem z tej dziedziny i boi się mężczyzny. W pewnym momencie ich znajomość nie ogranicza się do zwykłego "dzień dobry".

Poruszająca powieść o uczuciu z perspektywy  dwudziestodziewięcioletniego nauczyciela do swojej uczennicy. Poprzednie części to „Morze ciemności” i „Serce na wietrze”. Książki „Rachunek nieprawdopodobieństwa” są napisane w formie dziennika. Przemyślenia i wszystkie zdarzenia z życia nauczyciela są intrygujące. To człowiek z bolesną przeszłością, samotny.

„Stałem na środku kuchni z filiżanką herbaty i z talerzykiem z ciastem w dłoniach, kompletnie nie miałem pojęcia, co powiedzieć, czułem, że mam głupi wyraz twarzy i wiedziałem z całą pewnością, że się w niej zakochałem. To była ta lawina, która zeszła z mego serca kilka godzin temu, to było to, co mądry Waltari nazwał trzęsieniem ziemi, to była absolutna, niczym niezmącona pewność. Nigdy jeszcze nie przeżyłem nic podobnego.”

„Byłem zupełnie sam i moje serce podnosiło się po raz kolejny.”

Od pierwszej strony czuć te emocje i artystyczną, wrażliwą duszę. Polecam 👍

Nie znałam wcześniejszych części, ani twórczości autorki, gdy brałam się za tę książkę. Dlatego nie spodziewałam się, aż takiego szoku jaki odczułam zagłębiając się w tę powieść. Dałam się porwać lekturze, którą pożerałam z zapartym tchem, a otaczający mnie świat się zatrzymał. Czytało mi się ją naprawdę ekspresowo, co ułatwiało lekkie, artystyczne pióro autorki oraz forma książki napisana jako pamiętnik. Cała fabuła ukazana jest oczami bohatera, zawiera jego życiowe wzloty jak i upadki, jego odczucia, przemyślenia, rozterki.
Nierzadko miałam oczy przepełnione słonymi łzami, były też momenty, gdy uśmiechałam się, a także nieraz się rozmarzyłam, gdy Paweł pisał o swej ukochanej. Szczerze wam powiem, że ta powieść jest przepełniona uczuciami i to pięknymi, każde przeczytane słowo zapada w pamięć i coś znaczy, emocje aż buzują, powodując uczucie wewnętrznej eksplozji a myśli i rodzące się refleksje nie dają spokoju. Bardzo przeżywałam losy tego matematyka, wcale nie pozbawionego wad, jednak zaimponował mi jego twardy charakter, wytrwałość i upór. Wspierałam go duchowo i kibicowałam mu mocno ściskając kciuki.
Ten genialny, dwudziestodziewięcioletni człowiek wiele przeszedł. Stracił ukochaną pracę, rozpadł mu się wieloletni związek i żeby móc z czegoś żyć podjął pracę jako nauczyciel matematyki w liceum plastycznym. Uzdolnieni, młodzi ludzie nie przepadają za tym przedmiotem i wykładającym go Pawłem. „Potwór” jak nazywają go uczniowie miał takiego pecha, że gdy ujrzał osiemnastoletnią Anię, to zakochał się w niej. W takim środowisku to zakazana miłość bez prawa przyszłości.
Co z robi Paweł i jak poradzi sobie z tym uczuciem? Czy ta miłość coś w nim zmieni? Jak zareaguje otoczenie , czy dojdzie do linczu? Jakie będą teraz jego relacje z uczennicą? Jakie decyzje podejmie matematyk?
Z całego serca polecam wam tę lekturę. Koniecznie musicie ją poznać. Ta historia jest genialna, pełna pasji, poruszy wasze najgłębsze zakątki serca i będzie ukojeniem dla wrażliwej, czytelniczej duszy. To majstersztyk pośród powieści obyczajowej, w której śmiało może zaczytywać się młodzież jak i dorośli. Polecam, wręcz was namawiam do czytania! 

Książka napisana jest w formie dziennika prowadzonego przez Pawła Jeża i uważam, że ten pomysł był genialny. Dzięki tak prowadzonej narracji dostajemy lekką, pełną humoru lekturę, która wciąga od pierwszych stron.

Muszę Wam się przyznać, że jestem po uszy zakochana w Pawle, choć poprzysięgłam, że mężczyźni o tym imieniu są dla mnie skreśleni już dawno temu ?? no ale tłumaczę sobie to tym, że w końcu facet nie istnieje, to mogę ?

Paweł to mężczyzna, który trochę już w swoim życiu przeszedł. Utrata pracy, którą tak kochał niemal go nie złamała, podobnie jak rozstanie z długoletnią dziewczyną. Nie do końca poradził sobie z tymi wydarzeniami, przez co nadużywa alkoholu i właśnie prowadzi dziennik, który czytamy. Pomimo jego wad, nie do końca ułożonej sytuacji osobistej i bywania opryskliwym chamem uwierzcie mi, że to naprawdę świetny facet. Przede wszystkim niesamowicie wierny, oddany, pełen instynktu opiekuńczego, działający bezinteresownie, o ogromnym sercu, które pokazuje w relacji z najbliższymi mu ludźmi. Jest nieprzeciętnie inteligentny ale nie szczyci się tym ani nie próbuje wykorzystać na swoją korzyść w stosunkach z innymi. Umówmy się, że ma średnie zacięcie pedagogiczne, ale relacja z jego podopiecznymi powoli buduje się wraz z upływem czasu.

Ania. Ta dziewczyna imponuje mi na każdym kroku. 18-letnia sierota, która została zupełnie sama, jednak nie poddaje się i walczy. Pracuje, uczy się, zajmuje się domem i stara się by samotność doskwierała jej jak najmniej. Jest nad wyraz dojrzała, jednak biorąc pod uwagę sytuację w jakiej się znalazła to trudno się temu dziwić. Patrząc na nią oczami Pawła nie można mieć mu za złe, że się zakochał, bo Anka jest wyjątkowa i taka dziewczyna trafia się jedna na milion.

Fabuła to wycinki z życia Pawła oraz jego przemyślenia. Poznajemy jego bliskich i widzimy, że mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji. Postać jego przyjaciela- Leszka, to istny anioł w męskim wydaniu, uwierzcie! Kibicuję mu niemal tak samo jak głównym bohaterom w odnalezieniu szczęścia. Ale jeśli chodzi o luźne myśli Pawła przelane na papier to te nie mają sobie równych. Bywa wzniośle, bywa śmiesznie, bywa smutno, czyli jest tak realnie, każdy człowiek mierzy się z takimi odczuciami. Dzięki formie dziennika miałam wrażenie jakby Paweł sam opowiadał mi swoją historię, myślę, że to też wpływa na jeszcze mocniejszą więź z bohaterem. Uwierzcie, trudno było mi się oderwać od tej lektury! Naprawdę ogromnie Wam polecam tę serię