Przedrzeźniacz
Walter Tevis

,,Ludzie są obecnie tak kurewsko durni, że chce się płakać. Inteligencja zawsze jest w cenie. Cieszę się, że całkiem nie zaginęła." Usiądźcie na chwile spokojnie w fotelu i zastanówcie się nad jedną rzeczą... nad tym, co robilibyście w świecie pozbawionym kultury, sztuki, książek. W świecie, gdzie nie rodzą się dzieci, a ludzie dzień w dzień odurzają się narkotykami. W świecie opanowanym przez roboty, które zapomniały, że to one miały służyć ludziom, a nie na odwrót... Z resztą, o tym ludzie też zapomnieli. Całkowicie podporządkowali się władzy androidów, a niektórzy wolą dokonać samopodpalenia niż dalej funkcjonować w tym chorym świecie całkowicie pozbawionym nadziei na lepsze jutro. Wizja bolesna i okropna, zdecydowanie nie tak powinna wyglądać przyszłość rodzaju ludzkiego. ,,Przedrzeźniacz" to powieść, która przenosi nas do nieokreślonej, lecz dalekiej przyszłości, co można wywnioskować po pewnych faktach w niej zawartych. To tam poznajemy trójkę wyjątkowych bohaterów, którzy nie wpasowują się w realia świata, w którym przyszło im żyć. I co ciekawe, jednym z nich jest robot, który naprawdę potrafi zadziwić czytelnika. Spofforth jest maszyną doskonałą i ma żyć tak długo aż umrze ostatni człowiek na ziemi. Jednak jest już tym zmęczony... pragnie przestać istnieć. Mary-Lou to istna burza, pełna kolorów w tym szarym, pozbawionym radości świecie. Buntowniczka pragnąca zmian i nie dbająca o zasady. Bentley, jedyny człowiek, który umie czytać. Swoją wiedzę przekazuje Mary-Lou i ich znajomość wkrótce okazuje się mieć większe znaczenie niż mogłoby się wydawać. Doskonałą rzeczą było wprowadzenie narracji z różnych punktów widzenia. Dzięki temu doskonale poznajemy każdego z trójki bohaterów, możemy wejść wgłęb ich umysłów, poczuć to, co oni, zrozumieć ich postępowanie i poznać pragnienia. Każdy z nich jest indywidualnością - jedyną i niepowtarzalną. Całkowicie różnią się od tych, którzy pozostali na tym świecie. Różni ich przede wszystkim to, że wciąż mają nadzieję. Nawet Spofforth. Oczywiście każdy z nich ma swoje własne priorytety, do których stara się dążyć, ale ich życia są ze sobą powiązane. Okładka tej książki idealnie odzwierciedla klimat, jaki w niej panuje. To nie jest łatwa książka o lekkiej tematyce. Zaufajcie mi, że nie raz pojawiło się we mnie bardzo dziwne odczucie, zwłaszcza w tych chwilach, gdzie Bentley i Mary-Lou znajdowali książki i czytali. Autorowi idealnie udało się oddać magię tej chwili i niewypowiedzianą radość, jaka im wtedy towarzyszyła. Byli niczym dzieci, które dopiero uczą się liter i miało to w sobie coś niesamowitego. Nie raz powieść ta zmusiła mnie do refleksji. Co bym zrobiła, gdyby przyszło mi żyć w takim świecie? Nie mam bladego pojęcia... naprawdę nie wiem, czy dałabym się ponieść fali narkotyków i samopodpaleń czy może jednak byłabym taką zbuntowaną Mary-Lou. Wejście do świata powieści nie jest niczym trudnym. Walter Tevis doskonale poradził sobie z przedstawieniem swojej wizji w tak żywy i namacalny sposób, że ciężko nie odczuć tego klimatu. Nagle okazuje się, że stąpacie po zniszczonej ziemi, otaczają Was podniszczone budynki, a ludzie wokół są bezbarwni, pozbawieni radości życia. Książka zdecydowanie porusza wyobraźnię, daje do myślenia i jest bardzo dokładna i szczegółowa. Potrafi porwać czytelnika i całkowicie przenieść go do swojego świata, a to zdecydowanie ogromna zaleta. ,,Przedrzeźniacz" jest naprawdę bardzo dobrze skonstruowaną powieścią. Walter Tevis miał doskonały, choć przerażający pomysł na przedstawienie przyszłości społeczeństwa. Wniosek z tej książki jest następujący: nie możemy pozwolić, aby zniknęła kultura, sztuka i literatura. Nie możemy stracić nadziei. Nie możemy się poddać i zatracić swojego człowieczeństwa, swojej wiary w to, że jesteśmy kimś ważnym i że to od nas zależą losy tego świata. Książka wpasowuje się w nurt sci-fi, ale jest naprawdę realistyczna. To już nie te czasy, żebyśmy nie wierzyli w istnienie androidów, które mogą się okazać nieobliczalne. Dzieło Tevisa skłania do refleksji, porusza wyobraźnię i daje do myślenia - polecam! www.bookeaterreality.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Preferuję gatunki postapokalipsy i dystopii mimo, że nie są to lektury podnoszące na duchu, czasami wręcz przerażające (jak "Droga" Cormaca McCarthy'ego). "Przedrzeźniacz" kojarzył mi się z "451° Fahrenheita" Raya Bradbury'ego, ale tutaj ludzkość XXIV wieku jest jeszcze bardziej pogrążona, stoi dosłownie na krawędzi zagłady. Tu nie tylko czynność czytania zanikła pokolenia wcześniej, tutaj ludzie nie nawiązują żadnych więzi, trwają w oparach narkotyków, obsługiwani przez roboty. Nie rozmnażają się, więc ludzkośc już zredukowana do kilkunastu milionów, wkrótce zniknie z powierzchni ziemi. Na tym tle mamy trójkę bohaterów: robota stworzonego na podobieństwo człowieka, zbuntowaną młoda kobietę i mężczyznę,  który odkrył na nowo czynność czytania i nie tylko czerpaną z nich wiedzę ale i emocje, które płyną z lektury. Relacje między nimi są skomplikowane, ale na koniec świta nadzieja dla resztki ludzi na odrodzenie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)