Prawda
Igor Brejdygant

Współczesna Warszawa. Ta, którą znacie z mediów społecznościowych i tabloidów. Pełna bogactwa, niekończących się pokus, blichtru i drogich samochodów.

W tych okolicznościach w jednym z apartamentów dochodzi do brutalnego zabójstwa młodej kobiety. Sprawa wydaje się oczywista. Służby szybko wpadają na ślad sprawcy. Dochodzi do zatrzymania i ekspresowego wyroku.

Paulina Małecka i jej służbowa partnerka Grażyna Witkowska mimo dobrze wykonanej pracy czują, że było za łatwo. Coś tu nie gra.

Pomimo niechęci przełożonych i opinii publicznej zaczynają „grzebać” w już rozwiązanej sprawie. Im bardziej przyglądają się okolicznościom zbrodni tym więcej faktów wskazuje, że nic nie jest takie jakie się początkowo wydawało.

Okazuje się, że będą musiały działać poza protokołem aby dotrzeć do prawdy, a ta może się okazać naprawdę zaskakująca.

„Prawda” to moja druga książka Igora Brejdyganta, którą miałem przyjemność recenzować. Powieść ta to świetny thriller, w którym autor pokazuje, że nie zawsze łatwe rozwiązania są tymi dobrymi.

Misternie uszyta intryga jaka jest zaserwowana w tej książce pozwoli Wam wejść na wyżyny śledczej dedukcji, a na koniec i tak stwierdzicie, że autorowi udało się wywieść Was w pole.

Świetna para policjantek, które nie chcą odpuścić nawet na chwilę, nawet kosztem własnej kariery. Tak, takich policjantów nam trzeba. Takich chcemy spotykać na swojej drodze. Takim chcemy powierzać swoje sprawy.

„Prawda” to powieść, którą czyta się bardzo dobrze. Osobiście bawiłem się przy tej historii wyśmienicie.

Polecam gorąco.

"Prawda" Igora Brejdyganta to intrygująca historia, która od samego już początku wciąga czytelnika w misternie utkaną sieć kłamstw, manipulacji i tajemnic.
W jednym z warszawskich apartamentowców odnaleziono zwłoki młodej kobiety. Została brutalnie zamordowana. Śledztwo prowadzi Paulina Małecka, znana z szybkiego rozwikływania najtrudniejszych nawet spraw. I chociaż zazwyczaj pracuje sama, tym razem do pomocy ma młodą policjantkę. Grażyna Witkowska uczy się tej pracy, więc pewnie dobrze, że trafiła jej się współpraca właśnie z kobietą. W tym zawodzie nadal bardziej doceniani są mężczyźni. Ale czy słusznie? 

"O to właśnie chodziło z tą cholerną Małecką: była bolesna jak hemoroidy, ale nikt oprócz niej nie rozwikływał tych historii z choćby przybliżoną skutecznością. Czy ona nie mogła być facetem?"
Od samego początku wiadomo, że zamordowana kobieta nie była w stanie utrzymać się w takim lokalu, najprawdopodobniej więc miała bogatego kochanka. Po przesłuchaniach i zebraniu dowodów, sprawa została dość szybko rozwiązana a wytypowany sprawca aresztowany. Bezsporne dowody jego winy uniemożliwiały mu jakąkolwiek obronę. Nie miał praktycznie żadnych szans na uniewinnienie. I chociaż najbliżsi przyjaciele i współpracownicy biznesmena nie wierzą w jego winę, Krzysztof zostaje skazany na długie lata odsiadki.
Z tego tytułu Małecka przenosi się do stołecznej komendy, zasłużyła na awans już dawno. Co prawda nie była z tego powodu zbyt szczęśliwa, Paulina lubiła pracę wśród ludzi, na ulicy a teraz mogła już tylko iść coraz wyżej, co łączyło się bardziej z kombinowaniem i polityką a nie taką praca, do której czuła się powołana. 
Gdy jednak na jaw zaczęły wypływać informacje nieznane wcześniej policji, Małecka od razu chce rozpocząć ponowne dochodzenie. Okazuje się, że jednak skazany Krzysztof jest niewinny zarzucanej mu zbrodni...
Szefostwo nie jest zachwycone, a nawet gorzej, zabraniają Małeckiej mieszania się w śledztwo, uważając, że sprawa jej nie dotyczy. Lecz ona postanawia postawić wszystko na jedną kartę i oczyścić niewinnego człowieka z zarzutów, jednocześnie chce znaleźć osobę, która spreparowała dowody na jego niekorzyść.
To, że najnowsze technologie są potrzebne i zbawienne dla człowieka, to wszyscy wiemy, lecz jednocześnie może przerażać myśl iż ta sama technologia może również przyczynić się do zmarnowania komuś życia.

"Tak to jest. Czasem kłamiesz, żeby osiągnąć cel, przy okazji kogoś urażasz, ale ocalasz. Taki skutek uboczny."
Jaka jest prawda? Czy uda się do niej dotrzeć? Kto rozwiąże tę zagadkową historię?

Polecam. Warto poznać tę prawdę.

Ja poznałam ją dzięki Bonito i portalowi Dobre Chwile.

Paulina Małecka wraz z aspirantką Grażyną Witkowską dostają sprawę potwornie zmasakrowanej martwej młodej dziewczyny,  która nie dość, że została zadźgana nożem to jeszcze morderca poderżnął jej gardło 😳Wszystko wskazuje , że mordercą jest przystojny i i bogaty kochanek ofiary. Jednak on nie przyznaje się do zabójstwa dziewczyny.  W toku śledztwa wychodzą manipulacje i kłamstwa bohaterów powieści.
Kto tak naprawdę zabił dziewczynę tamtej nocy w luksusowym apartamencie?
Czy komisarz Paulina Małecka rozwiąże to skomplikowane śledztwo i zdemaskuje osobę,  która jest winna?

"Prawda" Igora Brejdyganta to książka, która przyciąga uwagę czytelników nie tylko intrygującą fabułą, ale także głębokimi refleksjami na temat rzeczywistości i moralności. Autor  znany z umiejętności tworzenia złożonych postaci i wciągających narracji ponownie udowadnia, że potrafi zaskoczyć swoją kreatywnością. Fabuła koncentruje się wokół tematu poszukiwania prawdy w świecie pełnym kłamstw i manipulacji. Igor  Brejdygant zgrabnie splata wątki osobiste bohaterów z szerszymi kontekstami społecznymi i politycznymi, co sprawia, że książka staje się nie tylko powieścią sensacyjną, ale także komentarzem do współczesnych problemów. Z ciekawością śledziłam losy bohaterów. Czułam niepokój i byłam zaskoczona zwrotami akcji.  Styl pisania autora jest przystępny, a jednocześnie pełen emocji. Dialogi są naturalne, a opisy miejsc i postaci wyraziste, co pozwala czytelnikowi na łatwe zanurzenie się w przedstawionym świecie. Autor nie boi się stawiać trudnych pytań i zmuszać czytelnika do refleksji nad tym, co naprawdę oznacza prawda. Jednym z mocniejszych elementów książki jest rozwój postaci. Każdy z bohaterów ma swoje wewnętrzne zmagania, co sprawia, że są autentyczni i łatwo można się z nimi utożsamiać. Autor nie podaje gotowych odpowiedzi, lecz zachęca do własnych przemyśleń na temat moralności i etyki.
"Prawda" to książka, która łączy w sobie emocjonującą fabułę z głębokimi refleksjami. Igor Brejdygant stworzył powieść, która z pewnością zostanie w pamięci czytelników na długo po zakończeniu lektury. To pozycja obowiązkowa dla tych, którzy cenią sobie literaturę skłaniającą do myślenia.

Czytajcie! Polecam!

BRUNETTE BOOKS

 
"Najgorszym wrogiem, jakiego człowiek może spotkać na swojej drodze jest on sam" 

Przed Pauliną stoi zadanie odkrycia mordercy. ...

Czy policjantka da radę? Jaka jest prawda? 

Dzień jak co dzień. Do czasu. Dzień Pauliny rozpoczyna się od wezwania na miejsce zbrodni. Brutalnie zamordowana, młoda kobieta. Kto jest sprawcą? 

Rozpoczyna się śledztwo i wydaje się, że nie będzie ono długo trwało. Okazuje się, że dosyć szybko da się rozwiązać sprawę. Zaskakująco szybko. Spowodowało to, że byłam dosyć zaskoczona i rozczarowana. Rozczarowana, bo za łatwo poszło i za szybko. No bo co, to już koniec? Okazuje się, że wręcz przeciwnie. To dopiero początek. 

"Morderstwo w tym mieszkaniu zostało popełnione przez kogoś bardzo dobrze przygotowanego do tego typu rzeczy. Nie ma śladów, wszystkie ciosy są wyłącznie zabójcze, nikt go nie widział, nic nic nie słyszał"

Rozpoczyna się zawiłe śledztwo, prowadzone przez główną bohaterkę. Paulina to twarda kobieta, która ma jednak pewną tajemnice. Tajemnice, która może dosyć namieszać w jej życiu. Kobieta jest bardzo dobra w tym co robi, a to powoduje, że nie jest darzona przez swoich kolegów sympatią. Mało kto z nią wytrzymuje, bo nie jest też łatwa w obyciu. Jednak okazuje się, że ktoś jest w stanie z nią pracować. Grażyna, młoda kobieta, która dopiero rozpoczyna swoją karierę w zawodzie policjantki. Jest to doskonały duet, bo obie kobiety doskonale się uzupełniają. Razem podejmują śledztwo, żeby odkryć prawdę. Trzeba przyznać, że Paulina jest to policjantka, która naprawdę dobrze wykonuje swoją pracę. Dla niej liczy się sprawiedliwość, dotarcie do prawdy, bez względu na to że pojawia się wiele przeszkód, które jej się to starają się wręcz uniemożliwić. Naprawdę zasługuje to na podziw, że za wszelką cenę chce dążyć do prawdy, mimo że może się to źle dla niej skończyć. Nie tylko grożą jej pewne skutki w życiu zawodowym, ale coś więcej.

Śledztwo jest intrygujące. Wręcz dosyć chaotyczne, ale tak w bardzo pozytywnym sensie. Akcja coraz bardziej się rozkręca i coraz więcej okoliczności wychodzi na jaw, które po wyjściu na światło dzienne wydają się wręcz oczywiste, a początkowo takie nie były. Pojawiają się nowe okoliczności, nowe tropy i nowi podejrzani. Nie brakuje również tutaj intryg i niebezpieczeństwa. Im coraz bliżej rozwiązania sprawy, tym obie kobiety, a przede wszystkim Paulina znajdują się w coraz większym niebezpieczeństwie. Popełnione morderstwo? Można powiedzieć, że jest to zbrodnia wręcz idealna. Wszystko jest naprawdę bardzo dobrze dopracowane, z najmniejszymi szczegółami. Idealnie. Czy prawda wyjdzie na jaw? 

"- Myślę, że on i tak już wie. 
- Podobnie jak my.
- Podobnie jak my"

W historii pojawia się również pewien mężczyzna, który odgrywa dużą rolę w całej tej sprawie i który wzbudza zainteresowanie pani policjant. Jest to nawet ciekawa postać, ale jednak jego szybkie pojawienie się w pewnym momencie ze względu na mało realne okoliczności nie do końca do mnie przemówiły. Z tego co wiem to takie sytuacje szybko się nie rozwiązują. No chyba, że jednak jestem w błędzie. Dodatkowo, mam wrażenie, że autor przedstawił go za każdym razem inaczej. Początkowo jako zwykły niczym się nie wyróżniający mężczyzna, a z czasem jak ktoś kto ma pewne wyjątkowe znajomości. Trochę średnio mi przypadło to do gustu.

Początkowo historia zapowiadała się, że będzie dosyć przewidywalna. Jednak nie do końca tak jest. Miałam pewne podejrzenia co do rozwiązania sprawy, ale okazało się, że nie trafiłam tym razem. Zdecydowanie było to bardzo przyjemne zaskoczenie. Takiego rozwiązania historii to się nie spodziewałam. Momentami jednak miałam wrażenie, że tego wszystkiego było trochę za dużo. W końcówce pojawiły się też pewne okoliczności, które dla mnie niekoniecznie były potrzebne. Trochę było przekombinowane. 

Czy Paulina rozwiąże sprawę? Czy prawda wyjdzie na jaw? 

"Prawda" to kolejna książka autora, z którą przyjemnie spędziłam czas. Jest to inny typ historii niż w przypadku "Szadzi". Jak w tamtym przypadku było wiadomo, od początku kto jest sprawcą to tutaj nie. W przypadku tej książki miałam problem żeby się wciągnąć w historię, przynajmniej początkowo. Jakoś  styl autora średnio przypadł mi do gustu, był taki „suchy”. Powodowało to, że występujące tu zwroty akcji, których zresztą nie było tutaj dużo, nie wzbudziły u mnie jakiś emocji. 
Jest to cienka pozycja, w sam raz na jeden wieczór.  Polecam się zapoznać. Miłego

Mieszkam na Mokotowie więc świetnie mi się czytało historię z mojego osiedla. Autor musi dobrze znać miasto żeby tak wiernie oddać klimat warszawy i jej pokręconych mieszkańców. Genialnie pokazał jak klasa średnia odstaje od elit, które stać na wszystko - również wybielenie się i ucieczkę przed sprawiedliwością. W zamian jednak ktoś zawsze musi odpokutować ich bezczelne wystepki i wtedy na białym koniu wjeżdża ona - Komisarz Małecka i jej wierni giermkowie Grażynka i informatyk, który jest tak nijaki że już nawet nie pamiętam jego imienia i uwalniają niewinnego skazańca doprowadzając sprawę do końca. Uwielbiam! 

Powieść jest wyborną prozą gatunkową. Autor lawiruje pomiędzy dwiema liniami akcji - śledztwa ws. morderstwa młodej kobiety oraz wystawnego życia kilkorga dzianych biznesmenów. Lubię takie klimaty, elita versus zwykli obywatele. Niektórym tak jak jednemu z bohaterów ,,Prawdy" czasem się poszczęści, poznają kogoś kto otworzy im drzwi do wielkiego świata, ale nigdy nie odbywa się to bez poniesienia wielkich kosztów. Brejdygant jest dobrze rozeznany w świecie kryminalistyki i da się wyczuć, że zrobił duży rekonesans w kwestiach produkowania cyfrowych dowodów morderstw, które łatwo mogą wrzucić kogoś na minę dożywotniej odsiadki. W tej historii na szczęście na drodze do okropnego szwindlu stoi odważna policjantka, komisarz Małecka, ale czy w prawdziwym życiu ktoś stanąłby po stronie ,,winnego" - niewinnego więźnia? Wątpię. Niemniej, czytało się ten kryminał doskonale, polecam fanom gatunku i nie tylko. 

Rzadko czytam kryminały, a ten dostałem w prezencie, dlatego wypadało przeczytać :P Czy było warto? Ze zdziwieniem przyznaję, było warto. ,,Prawda" zaskoczyła mnie błyskotliwością jesli chodzi o linię fabularną. Nie czytam kryminałów, bo te które czytałem były ,,oklepane", przewidywalne i zwyczajnie nudne, a do tego w większości mega słabo napisane. Może miałem pecha, a może trafiałem nie na te co trzeba. Brejdygant zdeycdowanie przełamuje ten schemat. Motyw ze swingowaniem dowodów zbrodni, które wydawałoby się są legitne - genialny! Już w połowie kiwałem głową z uznaniem, a to była dopiero połowa. Zagadka morderstwa młodej kobiety nadal pozostawała nierozwiązana. Emocjonowałem się do samego końca i z pewnością sięgnę, tym razem ze swojej własnej woli po inne książki autora.

,,Prawda" Igor Brejdygant

Przyznam się szczerze, że ta książka nie od razu zdobyła moje uznanie. Już na samym początku miałam wrażenie, że ta lektura nie jest dla mnie, a główna bohaterka była nie do zniesienia. Jakże się myliłam... Autor miał dla mnie sporą niespodziankę.

Zmieniłam zdanie co do książki. Zmieniłam zdanie co do głównej bohaterki.
Początkowo mnie wkurzała, nie dała się lubić, dosłownie, była drażniąca, zbyt pewna siebie, wszechwiedząca, arogancka, często chamska. Nie mój typ.

Tak było w pierwszej części tej książki, bo okazało się, że książka podzielona jest na dwie zupełnie odmienne części. To właśnie w drugiej, dynamicznej części akcji, wszystko nabrało nowego, ekscytującego wymiaru. Z pozornie banalnego śledztwa, które początkowo przebiegało zbyt łatwo i bez większych zawiłości, wyłoniła się gęsta sieć manipulacji i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Warszawa, będąca tłem tej intrygi, z jednej strony emanowała luksusem i elegancją, a z drugiej kryła mroczne tajemnice, które równie dobrze mogłyby stanowić scenografię dla najbardziej wyrafinowanego thrillera.

Muszę przyznać, że wraz z rozwojem fabuły moje podejście do Pauliny uległo diametralnej zmianie. Stopniowo odkrywałam w niej siłę, determinację i głębię, której początkowo mi brakowało. Ta ewolucja postaci, choć nie pozbawiona niedoskonałości, uczyniła ją bardziej ludzką i zaczęłam jej kibicować.

To była pierwsza książka autora, którą przeczytałam i początkowo miałam trudności z przyzwyczajeniem się do stylu autora. Często używał słów "wyszukanych", nie stosowanych w mowie codziennej i zauważyłam że ma słabość do ebonitowych przycisków dzwonka ;).

To była lektura pełna kontrastów. Początkowo zniechęciła mnie jej pozorna łatwość rozwiązania zagadki, jednak z czasem okazało się, że za fasadą kryminalnej rutyny kryje się manipulacja, ludzkie słabości, i nowoczesne technologie. Sprawdźcie sami!

Pytanie zasadnicze: czy będzie drugi tom? Bo jeśli tak - chętnie pochlonę tak jak Prawdę. 

Powieść kryminalna, udana powieść kryminalna o morderstwie młodej dziewczyny, którą wykorzystano - tak samo jak wykorzystano później domniemanego morderce. W połowie następuje totalny zwrot akcji i krok po kroku odkrywamy kto i dlaczego zabił... Autor trzyma w niepewności do ostatniej strony i umie w to napięcie. Końcowe sceny dosłownie przemykają przed oczami. Brawo.