Powiem ci, kim jesteś
Danuta Pytlak

Danuta Pytlak w swojej najnowszej powieści „Powiem ci, kim jesteś” obnaża przed czytelnikiem zalety i wady pracy w dużej korporacji. Już od samego początku zostajemy rzuceni w wir biurowych plotek i intryg. Mamy tu romans z szefem, mamy rodzące się uczucia pomiędzy współpracownikami, mamy dramaty rodzinne, które mimo wszystko odbijają się na pracy.   Autorka postanowiła przedstawić czytelnikowi wielu ciekawych bohaterów na raz, według mnie zbyt wielu. Po kolei opisywała ich historie i przyznam się szczerze, że pomimo iż owe historie były bardzo interesujące i czytało się je szybko i z żywym zainteresowaniem, to irytowało mnie to, że gdy już zaczytałam się w losy bohaterów, opadała kurtyna i następowała zmiana aktorów. Z biegiem czytania, gdy już zapamiętałam, kto jest kim, moja irytacja była tylko drażniącym wspomnieniem i mogłam się w pełni oddać lekturze.   Czytając"Powiem ci, kim jesteś” nie mogłam pozbyć się wrażenia, że książka, którą stworzyła autorka, odrobinę przypomina zlepek zakładowych plotek. Być może jest to wina mojego doświadczenia zawodowego. Historie, które opisała Danuta Pytlak, zdarzało mi się już słyszeć, oczywiście różniły się szczegółami, ale niezaprzeczalnie są to historie z życia wzięte. Podobnie sprawa ma się z bohaterami. Mamy tu uczciwych i nieuczciwych, leniwych, pracoholików oraz tych, którzy zrobią wszystko, żeby wspiąć się na szczyt w biurowej hierarchii. Podobało mi się to, że w kreacji bohaterów autorka postarała się o to, żeby byli realni i autentyczni. Każdy z osobna może powstydzić się wad i poszczycić zaletami. Oczywiści są osobniki z przewagą wad oraz osoby, u których wad trzeba się bardzo mocno dopatrywać.   Jednym z głównych wątków jest wątek romantyczny. Adam jako nowy pracownik nie ma łatwego życia w firmie, gdy poznaje Asię, miłość niemalże zwala go z nóg. Para zakochuje się w sobie bardzo szybko, niestety zachowują się bardziej jak stare dobre małżeństwo niż szaleni zakochańce. Pikanterii w ich związku można ze świecą szukać. Sytuacja zmienia się, gdy do akcji wkracza Hubert i jego podły charakter.   „Powiem ci, kim jesteś” jest książką specyficzną. Opowieść o życiu, pracy i związkach intryguje jak najnowsza plotka i wciąga jak ulubiony serial. Mimo że nie zwala z nóg akcją i wątkiem miłosnym jej lektura okazała się bardzo przyjemna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każdy z nas wiele razy słyszał, kim ma być. Zaczyna się od bycia grzecznym dzieckiem, potem bycia wzorowym uczniem, pilnym studentem, oddanym pracownikiem. W międzyczasie słyszymy o byciu dobrym w sporcie, malarstwie, muzyce. Na innej płaszczyźnie trzeba być dobrą żoną (gotującą, piorącą, sprzątającą lub wręcz przeciwnie - niezależną) lub odpowiedzialnym mężem. Po drodze spotykając tysiące innych "musisz być". A gdzie w tym wszystkim miejsce na nas, tych prawdziwych? Adam jest nowym pracownikiem jednego ze stołecznych banków. Sumienny, ale zamknięty w sobie mężczyzna ma problem z nawiązaniem kontaktu ze współpracownikami. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej po wyjeździe integracyjnym, w trakcie którego Adam wchodzi w konflikt z Hubertem, człowiekiem nie do ruszenia. Dla Adama nadchodzą i lepsze chwile. Na imię im Joanna. Wszystko co dobre jednak szybko się kończy, a i Hubert nie powiedział jeszcze ostatniego słowa... Układy mniejsze i większe, kolesiostwo i molestowanie - oto rzeczywistość opisana w tej powieści. Dodałabym jeszcze jeden rzeczownik, ale nie chcę używać niecenzuralnych słów! Nie lubię takich sytuacji, kiedy otrzymując egzemplarz do recenzji, moja opinia nie jest w 100% pozytywna, ale w tym wypadku, niestety, nie mam wyjścia. Będzie... różnie. Zacznijmy od początku. Fabuła Moim zdaniem, skupienie akcji na wydarzeniach rozgrywających się wokół korporacji, było bardzo dobrym pomysłem. Wielu młodych ludzi myśli, że taka praca to spełnienie marzeń, nie zdając sobie sprawy z zagrożenia. Zdecydowanie nie jest to praca dla ludzi słabych psychicznie. Poza tym mam wrażenie, że tematy dużych, często międzynarodowych firm, są ostatnio bardzo popularne. Bohaterowie Akcja Powiem ci, kim jesteś nie skupia się tylko na perypetiach Adama. Sporo miejsca autorka poświęciła również wątkom Ilony ( dzięki której Adam zdobył pracę w banku) i Jarka ( który jest szefem Adama). Było to miłe urozmaicenie historii. Jezyk Miejscami był dość... wulgarny, ale przecież takie jest życie ; ciężko przez nie przejść bez niecenzuralnych wyrazów. Nie zmienia to jednak faktu, że powieść jest napisana przystępnym językiem, nie ma zbyt wiele skomplikowanej terminologii. Brak długich opisów nie naraża nas na rozdrażnienie i nudę, a dzięki częstym dialogom, książkę czyta się bardzo szybko. Okładka Nie wiem, jak Wam, ale mnie ta okładka skradła serce. Niby nic, a jednak coś. Jest po prostu ładna. Zakończenie Tego punktu z wiadomych przyczyn nie rozwinę :) Skoro mamy za sobą plusy, czas teraz na minusy. Opis W opisie podanym przez wydawcę, czytamy : podczas wyjazdu integracyjnego Adam, nowy pracownik banku, wchodzi w ostry konflikt z jednym z kolegów, Hubertem. Czytałam początek i się zastanawiałam, gdzie był ten konflikt, bo ja go nie zauważyłam. Hubert jest człowiekiem konfliktowym, niesympatycznym i egoistycznym. O pewności siebie nawet nie wspomnę. Typowo czarny charakter. Uwielbia utrudniać i uprzykrzać innym życie. I tyle. Padło na Adama. Więc słowo ostry jest po prostu mylące. Nie było ostrej scysji, mordobicia, ani nic z tych rzeczy. Notka o autorce A ściślej rzecz ujmując - jej brak. Należę do osób, które lubią wiedzieć cokolwiek o autorze zanim zaczną nową, książkową podróż. Czasami pozwala mi to lepiej zrozumieć historię, a czasami po prostu daje możliwość uzyskania jakieś ciekawej informacji. Tutaj o autorce nie ma nic. Troszkę szkoda, bo było miejsce aby dać obszerny opis, było miejsce na skrzydełkach, aby zamieścić opinie patronów medialnych, myślę więc, że i na kilka zdań o autorce też znalazło by się miejsce. Pewnie ktoś powie, że to nie ma znaczenia, bo dobra książka obroni się opisem i nie ma znaczenia, kto ją napisał. A ja Wam powiem, że ma, bo przecież są osoby, które przy wyborze lektury, kierują się również tym, kto daną powieść napisał, jakie były jego wcześniejsze powieści (to, czy przypadły czytelnikowi do gustu ma ogromne znaczenie przy ostatecznej decyzji). O ile w domu autora możemy sobie wygooglowac, o tyle w księgarni stacjonarnej raczej tego nie zrobimy (nie każdy przecież bierze ze sobą telefon, prawda?). Jak widzicie, nie są to może jakieś wielkie wady dyskwalifikujace tę powieść, jednak uznałam, że skoro mnie to się nie spodobało, powinnam być z Wami szczera i Wam o tym napisać, co właśnie uczyniłam. Pamiętajcie, że to jedynie moja opinia. Wy nie musicie się ze mną zgadzać :) Podsumowując (postaram się krótko) : Na pewno warto przeczytać tę książkę ze względu na przesłanie jakie niesie. Dobrze jest czasami się zatrzymać i troszkę pomyśleć. Pójść pod prąd na przekór wszystkim i wszystkiemu, za to w zgodzie z samym sobą. Ja nie powiem ci, kim jesteś. Pani Danuta Pytlak też tego nie zrobi, ale przekona Cię, abyś uczynił/a to sam/a :) Nie czekaj. Prawdziwe życie, Twoje życie, ucieka!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)