Porodzina
Natalia Fiedorczuk

"Porodzina" to książka w stylu domestic-noir. Znajdziemy tu tajemnice, rodzinny dramat, zbrodnię i wątek kryminalny,a wszystko owiane pytaniem co się z nimi stało?

Na przedmieściach mieszka rodzina Waszczyńskich z dwójką dzieci. Wyglądają niczym wycięci z jurnala. Młodzi, piękni, bogaci, lubiani i szanowani przez sąsiadów.
Pewnego dnia znikają bez śladu, a informuje o tym zaniepokojona babcia wnuków, które nie pojawiły się w szkole, a córka nie odbiera telefonu.
Nic nie wskazuje na to by planowali wyjazd. Dom wygląda jakby został opuszczony na chwilę, brak oznak włamania czy pakowania.
Nikt z sąsiadów nie zauważył niczego podejrzanego.
Jak to możliwe, że czteroosobowa rodzina zniknęła i nikt tego nie zauważył?
Czy małomiasteczkowa społeczność ma krew na rękach?
"Porodzina" to przede wszystkim mocne i wyraziste portrety psychologiczne bohaterów. Każdy z nich coś skryta i chroni przed wyjściem na światło dzienne.
Autorka napisała powieść od której ciężko się oderwać. Od samego początku wciąga nas w życie bohaterów, a rodzące się pytania nie pozwalają odłożyć książki na potem. Tym bardziej, że najważniejsze pytanie powtarzamy podczas czytania jak mantrę.
Co się z nimi stało?
"Porodzina" to książka, która ukazuje pod płaszczykiem bohaterów co może dziać się za zamkniętymi drzwiami, jak łatwo skryć swoje prawdziwe oblicze i stać się katem bądź ofiarą. Okładka idealnie dopełnia całości. Tak naprawdę nikt nie wie co skrywa się w każdym z nas i z czym musimy mierzyć się każdego dnia. Niebanalna fabuła i szokujące zakończenie gwarantuje dobrze spędzony czas z tą książką.

"Porodzina"-Natalia Fiedorczuk

Przedmieścia,średniej wielkości miasta w centralnej Polsce.Życie toczy się swoim stałym rytmem.Rodziny z dziećmi, sąsiedztwo w którym każdy każdego zna...Taka wydaje się również rodzina Waszczyńskich.Ona idealna pani domu,on robiący zawrotną karierę i dwoje pięknych i szczęśliwych dzieci.Jednak ,pewnego dnia, cała czwórka znika bez śladu...Nikt nic nie widział i nic nie słyszał... Sprawą zaginięcia zaczyna interesować się Krystian Gruszecki.Czy uda mi się odnaleźć zaginioną rodzinę?Jakie fakty wyjdą na jaw?

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem.Książka dosłownie wciąga czytelnika od pierwszych stron,nie sposób się oderwać.Cała treść skupia się na aspekcie psychologicznym, każdego z bohaterów.Pokazuje nam również,że z pozoru idealni ludzie, skrywają w sobie dużo bólu, okrucieństwa, które pokazują dopiero za zamkniętymi drzwiami swych domów.

Powieść z gatunku domestic noir o której zdecydowanie jest  zbyt cicho.Sama osobiście jestem pod ogromnym wrażeniem pióra autorki.Pokusiłabym się nawet o kontynuację przygód Krystiana Gruszeckiego.Nawet samo zakończenie,aż prosi się o ciąg dalszy.

Zachęcam do lektury,a sama muszę nadrobić twórczość autorki .

Zaczyna się dość niecodziennie, Oto nagle i niespodziewanie znika cała rodzina. Mąż, żona i dwójka ich małoletnich dzieci. Coś tam sobie już na starcie można gdybać i spekulować, bo raczej UFO ich nie porwało ? 

O dziwo, książka mi się podobała. Jest bardzo realistycznie napisana, mimo że Natalia wydała mi się cokolwiek naiwna. Ale pogodziłam się z tym, wszak (z lekka parafrazując), naiwnych nie sieją, sami się rodzą. Bo cóż ona sobie myślała, że mąż się nie dowie, że "grzebała" przy ich wspólnym koncie? Nawet te przekleństwa, przerywniki, których ja raczej nie toleruje, tutaj były jakieś takie naturalne i na miejscu, bez nachalności. 

Książka traktuje o wielu bolesnych sprawach, pomijając już nawet sam wątek kryminalny. Nadmierna kontrola, nadopiekuńcza matka i skutki tej nadopiekuńczości, czyli "ucieczka" w małżeństwo. Tutaj coś mi znajomo zarezonowało, na szczęście bez opisanego w tej historii, skutku. Niepełnosprawność psychiczna, ochrona świadoma lub nie, własnych dzieci, nawet jak mamy poczucie, że coś jest z nimi nie hallo. 

Jednego tylko nie za bardzo rozumiem. Co właściwie się podziało w tym śledztwie, a raczej w zaniechaniu jakichkolwiek czynności. Mam wrażenie, że nie do końca pokumałam, dlaczego i policja i prokuratura nie robiła dosłownie nic, jakieś markowane dziwne ruchy, które do niczego nie prowadziły i niczego nie wyjaśniały.

Biedronia i cała rodzina "Pająków" to moi faworyci ?. Bardzo ich polubiłam, wszystkich. Reasumując to bardzo dobra literatura.

[Współpraca reklamowa] Wydawnictwo Słowne

Co czytacie w ten jesienny, deszczowy dzień? Ja skończyłam czytać ,,Porodzinę", która bardzo mnie zaskoczyła.

Akcja książki dzieje się w miejscowości Lasek, koło Inowrocławia. Pewnego wrześniowego dnia mieszkańcy zdają sobie sprawę, że od kilku dni nie widzieli Natalii Waszyńskiej. Nagle zniknęła. Nie jest to możliwe by ktoś tak nagle rozpłynął się w powietrzu. A już na pewno z całą swoją rodziną. Natalia była piękną kobietą. Jej mąż, Marcin również był eleganckim i przystojnym mężczyzną. Mieli dwójkę dzieci i uchodzili za bogatych ludzi. Dom czysty i wyglądał tak jakby ktoś właśnie wyszedł do pracy i szkoły. Co się z nimi stało? Ktoś ich porwał? Zabił? A może tylko wyjechali na wakacje, nie mówiąc nic nikomu.

Sprawą zajmuje się policjant, Krystian Gruszecki wraz z pewną dziennikarką i znaną psychiatrą. Najpierw sprawdza dom zaginionych i auto, które wciąż stało na ich posiadłości. Później udaje się do miejsca pracy Marcina. Matka Natalii podpowiada mu również, by wypytał o rodzinę Waszyńskich ich sąsiadów z ulicy, u których dzieci często przebywały. Krystian udał się więc do państwa Pająków. Co tam znalazł i dlaczego pan Pająk został aresztowany? Czy w ogóle został słusznie skazany?

Pani Natalia stworzyła świetny i nietypowy kryminał. Zawiera on bowiem elementy domestic noir. Ukazuje wszystko to co dzieje się za zamkniętymi drzwiami domów. A dzieje się czasami wiele. Autorka porusza temat przemocy fizycznej, ale nie tylko. I to właśnie ten element wzbudził u mnie najwięcej emocji. Biorąc do ręki tę książkę, nie wiedziałam do końca czego po niej się spodziewać. Okazała się świetną lekturą na jeden wieczór. Czyta się ją bardzo szybko i nie pozwala się odłożyć nawet na chwile. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani. A napięcie jakie stworzyła autorka jest wyczuwalne i nie opuszcza do ostatniej strony. Książka podzielona jest na cztery rozdziały. W każdym poznajemy nowe osoby.

Jeśli lubicie kryminały, w których jesteście wrzuceni już od pierwszej strony w wir wydarzeń, w których brak jest zbędnych opisów, a zakończenie jednak zaskakuje, to bardzo polecam ,,Porodzinę". Książka na pewno dostarczy Wam wielu emocji i nie pozwoli o sobie zapomnieć przez długi czas.

Powieść kryminalna, ale z rodzaju tych, które położymy na półce obok literatury pięknej czy obyczajowej. Z pogłębieniem wielu problemów, dobrze nakreślonymi bohaterami i trafnym odbiciem mechanizmów społecznych. Technicznie zadziwiająco dobra, wizualnie ciesząca oko, a w dodatku potrafiąca przedostać się do wrażliwości czytelnika.

Całość kręci się wokół zniknięcia rodziny. Żony, męża i ich dwójki dzieci. Ludzi pozornie idealnych, którzy w oczach innych zwykle pozbawieni są wad. Bogaci, z przyjemną aparycją i w dodatku sympatyczni. Są niczym obrazek z utopijnej krainy. Ale czy na pewno? Co kryje się za ich uśmiechniętymi na zdjęciach twarzami?

Zamiatanie spraw pod dywan, brak czasu dla bliskich, depresja i demony przeszłości. Ludzie okrutni i ludzie zagubieni. Uparci na tyle, by pomimo przeciwności dążyli do odkrycia prawdy. Spory wachlarz osobowości i historii. A to połączone zgrabnym stylem, który zaliczyłabym do tych lekkich, ale nie pozbawionych uroku. Oto z czym tym razem przychodzi Natalia Fiedorczuk i czym mile mnie zaskoczyła.

Podobała mi się ta powieść. Miała w sobie zwyczajność, ale zwyczajność podaną w technicznie bardzo dobry sposób, dzięki czemu całość zyskała w moich oczach. Pochłonęłam ją na dwa gryzy i nie mogłam się od niej oderwać. Lub nie chciałam tego zrobić. Była to lektura przyjemna i wzbudziła we mnie ciekawość pozostałych tytułów autorki.